Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Βίττης. Ἀναφορά στόν ἀγώνα του καί τήν μαρτυρία τοῦ (1927-2009) (Μέρος ΣΤ΄)

Ὁ Ὅσιος Γρηγόριος

Ἐτήσια ἔκδοσις τῆς Ἱερᾶς Μονῆς
Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
Περίοδος Β΄ ἔτος 2010 ἀριθμ. 35

† Ἀρχιμ. Εὐσέβιος Βίττης

Ἀναφορά στόν ἀγώνα του καί τήν μαρτυρία του (1927-2009)

Ἐγκατέλειψε τό ποίμνιό του μέ πολύ πόνο, ὅπως φαίνεται στήν ἐξομολογητική προσευχή του πού ἔχει τόν τίλο «Ταπεινή ἱκεσία ποιμένος ψυχῶν». 

Ἀναφέρομε μικρό ἀπόσπασμα ἀπό αὐτήν: «Ἐσύ (Κύριε) ὁ ἴδιος ἐναποτέθηκες στά ἀκάθαρτα καί βέβηλα μου χέρια ὡς ‘‘παρακαταθήκη’’, γιά νά σέ διαφυλάξω ἀλώβητον ὥς τήν φρικτή ἡμέρα τῆς Λογοδοσίας.   

Στήν παρακαταθήκη αὐτή περιλαμβάνεται καί τό Σῶμα, τοῦ ὁποίου θεία κεφαλή εἶσαι Ἐσύ, δηλαδή ἡ Ἐκκλησία σου, στό πρόσωπο τῆς μικρῆς Ποίμνης, πού μοῦ ἐμπιστευόσουν.... 

Μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μου καί ἀπό ὅ,τι τυχόν ξέρω ἤ μαθαίνω, βλέπω τήν Ποίμνη Σου περιτριγυρισμένη ἀπό λύκους διψασμένους γιά αἷμα, κυριαρχημένους ἀπό ἄγρια βουλιμία νά καταβροχθίσουν ψυχές.   

Βλέπω μεταμφιεσμένους σέ πρόβατα θανάσιμους ἐχθρούς τῶν προβάτων Σου, πού θέλουν νά τά ἀπομυζήσουν.  Βλέπω τούς θρασεῖς ‘‘κλέπτας’’, πού ἔρχονται νά ‘‘ἁρπάσωσι’’, νά ‘‘θύσωσι’’, νά ‘‘ἀπολέσωσι’’..... 

Μή μπορώντας ὅμως νά κάνω τίποτε ἄλλο, κράζω.  Κύριε, κράζω μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ἀσθενικῆς μου φωνῆς.  Βοήθεια, Κύριε!  Βοήθεια!  Κλέφτες στό μαντρί!   

Λύκοι στό κοπάδι μέ αἱμοβόρα διάθεση!  Φωνάζω σέ Σένα τόν μόνον Ἀρχιποιμένα, γιατί ξέρω καί τήν ἀπέραντη στοργή Σου γιά κάθε πρόβατο προσωπικά καί τήν ἄπειρη δύναμή Σου νά συμπαρασταθῆς σ’ αὐτά καί στίς δυσκολίες τους καί στούς πειρασμούς τους.  Κράζω ἔτσι δεμένος, πού εἶμαι, μέ καταματωμένη καί κουρελιασμένη τήν καρδιά μου, μέ πλημμυρισμένα ἀπό δάκρυα τά μάτια μου, μέ φωνή, πού τήν ἀλλοιώνουν ἀσυγκράτητοι λυγμοί.  Κύριε, προστάτευσε τήν Ποιμνη Σου!»²². (²² Ἱερομ. Εὐσεβίου Βίττη, «Προσευχητικές καί ἐξομολογητικές πατρικές ἱκεσίες», ἔκδ. «Ὀρθόδοξος Κυψέλη», Θεσ/νικη 2009, σελ. 16,20).

Ἐπιστρέφοντας στήν Ἑλλάδα προσπάθησε νά μείνῃ στήν Κερασιά  τοῦ Ἁγίου Ὄρους.  Λόγοι ὑγείας ὅμως τόν ἀναγκάζουν νά φύγῃ. Ἀποδεχόμενος πρόσκλησι τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Σιδηροκάστρου κυροῦ Ἰωάννου στήνει τήν πνευματική του παλαίστρα ἀρχικά κοντά στό χωρίο Φαιά Πέτρα τοῦ Σιδηροκάστρου κτίζοντας τό μονύδριο τῶν Ἁγίων Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, πρωτομάρτυρος Στεφάνου καί ἰσαποστόλου Ὄλγας καί πολύ σύντομα λίγο ψηλότερα, στήν θέσι Κυρονέρι, ὅπου και παρέμεινε μέχρι τέλους.

Καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα συνέχισε τό ποιμαντικό ἔργο πού εἶχε ἀναλάβει στήν Σουηδία παράλληλα μέ τήν αὐστηρή ἀσκητική καί ἡσυχαστική ζωή.  Τό «Ἱερόν Κελλίον (του) τῶν Ὁσίων Σάββα τοῦ ἡγιασμένου, Ματρώνης τῆς ἐν Κωσνταντινουπόλει, Δομετίου καί Μαξίμου τῶν διά τῆς εὐχῆς ἁγιασθέντων αὐταδέλφων νεανιῶν» τό χαρακτήρισε «ἄβατο».  Ἐδῶ θά λειώσῃ κυριολεκτικά ἀγρυπνώντας καί προσευχόμενος γιά τούς πονεμένους ἀνθρώπους. 

Ἐδῶ θά συνεχίσῃ τήν ἀγαπημένη του μελέτη τόσο τῶν ἁγίων Γραφῶν, τίς ὁποῖες κατεῖχε μέ θαυμαστό τρόπο, ὅσο καί τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.  Θά συνεχίσῃ ἀκόμη τίς συγγραφές του, καί μάλιστα τό «κύκνειο ἄσμα» του, τήν ἀνάλυσι τοῦ βιβλίου τοῦ πολυαγαπημένου του «Ἰώβ», τό ὁποῖο ὅμως δέν θά προλάβῃ νά τελειώσῃ. 

Ἀπό ὑπακοή στόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σιδηροκάστρου κ.Μακάριο συνέχισε νά κηρύττῃ στό Σιδηρόκαστρο καί τήν Ἡράκλεια κάθε Κυριακή ἀπόγευμα, ὅπως ἔκανε καί ἐπι τοῦ προκατόχου του κυροῦ Ἰωάννου. Ἐξομολογεῖ νυχθημερόν πλῆθος Χριστιανῶν, πού συρρέουν ἀπό ὅλα τά μέρη τῆς Πατρίδος μας, στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Σιδηροκάστρου. Ἀπαντᾶ σέ πλῆθος ἐπιστολές.

Ὁ π. Εὐσέβιος ἀναδείχθηκε ἀπαράμιλλος γνώστης τῆς ἀνθρωπίνης ψυχῆς καί διακριτικός θεραπευτής τῶν πνευματικῶν ἀσθενειῶν. Ἡ ἀνιδιοτελής καί Χριστοειδής ἀγάπη του πρός ὅλους τόν ἔκανε νά σέβεται τό κάθε πρόσωπο ξεχωριστά καί νά προσφέρεται στόν καθένα μέ ἀξιοθαύμαστη εὐγένεια καί λεπτότητα.   

Λέγει κάποιος πού στενός του συνεργάτης: «Ἔβλεπε πάντα τό καλό, ποτέ τό κακό καί τό συμφέρον του.  Τό νά βοηθάη καί, ἄν τόν βοηθούσανε, κύτταζε πῶς νά τό ἀνταποδώσῃ μέ τόν καλύτερο τρόπο... 

Ὅσους μιλοῦσε τούς σκλάβωνε μέ τήν ὁμιλία του καί μέ τό φέρσιμό του. Ἡ πρώτη του κουβέντα: ‘‘Τί κάνει ἡ οἰκογένεια σου; Πῶς πᾶνε οἱ δουλειές σου; Σέ τί θέλεις νά γίνω χρήσιμος, νά σέ βοηθήσω ἄν βγαίνῃ ἀπό τό χέρι μου’’.  Αὐτά ἔλεγε στόν κόσμο.  Τούς ἔπαιρνε πάντα μέ τόν γλυκό λόγο στά χείλη του.  Χωρίς δισταγμό ἄφησε τήν γραφή του, πού ἔγραφε ὧρες πολλές, γιά ὅποιον ἐρχόταν, καί ἀπασχολιόταν μαζί του, γιά νά μένῃ χρήσιμος»²³. (²³Μαρτυρία Π.Τ.)  

 Καλλιέργησε στόν λαό τοῦ Θεοῦ τό φρόνημα τῆς μετανοίας, τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό, τῆς πίστεως καί τῆς τηρήσεως τῶν θείων ἐντολῶν, τήν πνευματική πορεία πρός τό νοητό ὕψος τῆς θεώσεως.

Ὑπῆρξε πολυγραφώτατος συγγραφέας. Ἄφησε πάνω ἀπό τριάντα βιβλία πρωτότυπα ἤ μεταφρασμένα ἀπό τά Σουηδικά, μέσα στά ὁποῖα φαίνεται ἡ Χριστοειδής ψυχή του. «Ἡ συγγραφή βιβλίων ἦταν ἕνα ἀγαπητό του ἔργο, μέχρι τίς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς του. 

Ὅπως ὁ ἴδιος ἐπαναλάμβανε, ἔγραφε πρός προσωπική του πνευματική ὠφέλεια, ἀλλά κυρίως σέ μιά προσπάθεια νά στηρίξει τά πνευματικά του παιδιά καί μ’ αὐτό τόν τρόπο»²⁴. (²⁴ «Ἀναμνήσεις ἀπό τόν π. Εὐσέβιο», Γ.Μ.) 

Ποτέ δέν τά χρησιμοποίησε γιά κερδοσκοπικούς λόγους. Εἷναι χαρακτηριστική καί στό σημεῖο αὐτό ἡ ταπεινοφροσύνη του.  Γράφει στή διαθήκη του: «Ὅμως ὅλα (τά βιβλία μου) εἶναι πολύ ἀσήμαντα καθευατά καί περιωρισμένης κυκλοφορίας καί μηδαμινῆς ἐμπορικῆς ἀξίας.  Γιά τόν λόγο αὐτόν δέν ὑπόσχονται δυνατότητα ἀποζημιώσεως τῶν τυχόν ἐκδοτῶν τους, γιατί καί μεγάλη κυκλοφορία δέν ἔχουν, ἀλλά οὔτε καί στοιχειώδη κάλυψη τῶν ἐξόδων παραγωγῆς τους.  Γι’ αὐτό φρονῶ, ὅτι ὁπωσδήποτε δέν θά προκαλέσουν ἐνδιαφέρον γιά ἐπανέκδοσή τους. Ἐκδίδονται ἄλλωστε σήμερα τόσο πολλά καί πάρα πολύ ἐνδιαφέροντα βιβλία, ὥστε θά ἦταν ἁπλούστατα ἐπιζήμια κάθε σκέψη ἐπανεκδόσεως τῶν δικῶν μου»²⁵. (²⁵ Συμπλήρωμα Διαθήκης π. Εὐσέβιου, σελ. 3-4)

Τί νά ποῦμε γιά τίς ἀτελείωτες νηστεῖες του, πού καί αὐτές γίνονταν ἀπό πόθο Θεοῦ καί γιά τήν ἀγάπη τῶν ἀδελφῶν του!  Συμπάσχοντας μέ τούς ἀνθρώπους πού τοῦ κατέθεταν τό πρόβλημά τους ἤ τόν πόνο τους, ἔμενε πολλές ἡμέρες τελείως ἄσιτος καί προσευχόμενος.  Τούς ἔλεγε: «Ὁ ἁμαρτωλός Εὐσέβιος δέν μπορεῖ νά σᾶς βοηθήσῃ.  Τό μόνο πού μπορεῖ νά κάνῃ εἶναι νά νηστέψῃ λίγο ἐκζητώντας τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ γιά σᾶς».   

Τό κρέας, τό τυρί καί τό ψάρι ἔχει νά τά βάλῃ στό στόμα του ἀπό τά νεανικά του χρόνια.  Συνήθως τρεφόταν μέ λίγο ψωμάκι, ἐλιές, πατάτες καί χορταρικά.  Ποτό του μόνο τό νεράκι τοῦ Θεοῦ.  Στά σπίτια πού ἐπισκέπτεται γιά ποιμαντικούς λόγους καί τοῦ προτείνουν νά φάῃ, ἀρνεῖται, λέγοντας ὅτι μόλις πρό ὁλίγου ἔφαγε. Καί πράγματι, ἔτρωγε πρίν τήν ἐπίσκεψι λίγο ἀπό τό φτωχικό του φαΐ, πού γι’ αὐτόν  τόν λόγο ἔφερε πάντοτε μαζί του.

Ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐτήσια Ἔκδοση της
Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους
Περίοδος Β΄  Ἔτος 2010 Ἀριθμός 35
σελίδες 49 - 54

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο Έκδοση Όσιος Γρηγόριος

________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα