Ἡ Εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας. Κεφάλαιον Γ΄ Ὲνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας «3. Ἡ ἐπιλογή μας»

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Γ΄ 

  Ὲνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας

«3. Ἡ ἐπιλογή μας»  (σελ. 224- 227)

Γιά νά διαβάσετε ὅσα ἔχουν δημοσιευτεῖ πατῆστε

           ____________________________________

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

«3. Ἡ ἐπιλογή μας» 

Ὅλη αὐτή ἡ ἀναφορά στό κεκρυμμένο μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας μᾶς ὁδηγεῖ πάλι σ’ ἐκεῖνο τό σημεῖο ἀπ’ ὄπου ἀρχίσαμε⁴². (Πρβλ. ἀνωτ., σ. 213).

Εὑρισκόμενοι μέσα στή λαίλαπα τῶν ἐσχατολογικῶν γεγονότων, ζώντας τά καθημερινῶς αὐξανόμενα ἀποκαλυπτικά σημεῖα τῶν καιρῶν μας, τίθεται ἐνώπιόν μας τό συγκλονιστικό ἐρώτημα: Θά οἰκειοποιηθοῦμε πνεῦμα δουλείας ἤ θά ἐνεργοποιήσουμε τό Πνεῦμα ἐλευθερίας πού λάβαμε στό Βάπτισμα; 

Στήν πρώτη περίπτωσι ἡ ἐπιλογή μας σημαίνει φόβο, ἁμαρτία, θάνατο, αἰωνία ἀπώλεια. «Τά γάρ ὀψώνια (ὁ μισθός) τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. 6, 23). Ἀντιθέτως τό Πνεῦμα τῆς ἐλευθερίας, ὡς Πνεῦμα τό Ἅγιον» , μᾶς χορηγεῖ τά πάντα. 

«Πάντα χορηγεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον». «Τό δέ χάρισμα τοῦ Θεοῦ ζωή αἰώνιος ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν» (Αὐτόθι). 

Ἡ ὁποιοδήποτε  ἐπιλογή ἀνήκει στήν ἰδική μας προσωπική θέλησι, στήν προαίρεσι μας. 

Ἐ μ ε ῖ ς ἄρχουμε τοῦ ἑαυτοῦ μας.  Θεῖο δῶρο εἶναι τό αὐτεξούσιο καί κ α ν ε ί ς δέν μπορεῖ νά τό καταλύσῃ.  Αὐτό εἶναι τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου, τῆς κορωνίδος τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.  Κανείς δέν δικαιοῦται νά ἐπιβάλῃ στόν ἄνθρωπο τή θέλησί του ἤ νά τόν ἐξαναγκάσῃ σέ ὁποιαδήποτε ἐπιλογή, ἀφοῦ ο ὔ τ ε ὁ ἴδιος ὁ Θεός ἐπιτρέπει αὐτό στόν ἑαυτόν Του. 

Ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης τό τονίζει μέ ἔμφασι΄ «Ἡ δυνατότης  αὐτή ἀνήκει στόν Θεό μ ό ν ο ἤ καλύτερα ο ὔ τ ε στόν ἴδιο τόν Θεό.  Διότι λέγει, «ἀμεταμέλητα αὐτοῦ (τοῦ Θεοῦ) τά χαρίσματα» (πρβλ. Ρωμ. 11,29)»⁴³. (⁴³ ΕΠΕ 6,378)

Ὁ Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν δοκιμάζοντας πόνους τοκετοῦ μέχρις ὄτου ὁ Χριστός διαμορφωθῇ μέσα στούς ἀνοήτους Γαλάτας (πρβλ. Γαλ. 3,1΄4, 19), γράφει: «Τῇ ἐλευθερία οὖν, ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, σ τ ή κ ε τ ε, καί μή π ά λ ι ν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε».   

Δηλαδή: Στήν ἐλευθερία δέ, μέ τήν ὁποία ὁ Χριστός μᾶς ἐλευθέρωσε, μένετε σταθεροί καί μή μπαίνετε πάλι σέ ζυγό δουλείας, μήν ὑποτάσσεσθε στόν Ἰουδαϊσμό (Γαλ. 5,1).  Καί λίγο παρακάτω: «Ὑμεῖς γάρ ἐπ’ ἐλευθερία ἐκλήθητε, ἀδελφοί...Εἰ ζῶμεν Πνεύματι, Πνεύματι καί στοιχῶμεν» (Γαλ. 5, 13,25). 

Ἀφοῦ ζοῦμε διά τοῦ Πνεύματος, τό Πνεῦμα καί ἄς ἀκολουθοῦμε. Ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἐλευθερία τῶν πιστῶν δέν ἀποτελεῖ μία ἀσαφῆ, νεφελώδη καί ἀόριστη πραγματικότητα. Ἀντιθέτως εἶναι μία σαφῆς καί πολύ συγκεκριμένη ἐνέργεια τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, πού χαρακτηρίζει καί νοηματοδοτεῖ ὅλες τίς ἐκδηλώσεις καί τήν ὅλη ζωή τοῦ πιστοῦ.

Ὅμως, ἡ «Νέα Τάξη Πραγμάτων» καί ἡ ἰδελογία της θέτουν τά πράγματα σ’ ἄλλη βάσι, στήν ὁποία μᾶς καλεῖ νά συμορφωθοῦμε χωρίς πολλές –πολλές ἀντιρρήσεις.  

 Στηρίζεται στό δόγμα τῆς «περιορισμένης κυριαρχίας», σύμφωνα μέ τό ὁποῖο ἡ προστασία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων εἶναι μία καθολική ἀξία, πού ἔχει προτεραιότητα ἔναντι τῶν ἄλλων ἀξιῶν, ἀκόμη καί αὐτῆς τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας.   

Οὐσιαστικά ἐκπληρώνονται στίς ἡμέρες μας τά προφητικά λόγια τοῦ Μεγάλου Ἱεροξεταστοῦ τοῦ Ντοστογιέφσκυ:»Ὤ! Θά πείσουμε τούς ἀνθρώπους πῶς μονάχα τότε θά γίνουν ἐλεύθεροι, ὅταν θά παραιτηθουν ἀπ’ τήν ἐλευθερία τους γιά χάρη μας καί θά ὑποταχθοῦν σέ μᾶς... Ὤ!  Θά τούς ἐπιτρέψουμε καί τήν τήν ἁμαρτία, γιατί εἶναι ἀδύναμοι καί ἀνίσχυροι καί θά μᾶς ἀγαποῦν σάν παιδιά ἐπειδή θά τούς ἐπιτρέψουμε ν’ ἁμαρτάνουν... 

Στό τέλος θά’ρθουν νά καταθέσουν τήν ἐλευθερία τους στά πόδια μας καί θά μᾶς ποῦν: «Κάντε μας σκλάβους, μά χορτᾶστε μας»⁴⁴ (Φ. Ντοστογιέφσκυ, Ἀδελφοί Καραμαζώφ (μετρφρ. Ἄρης Ἀλεξάνδρου), Ἐκδόσεις Γκοβόστη, Ἀθῆνα 1990, τομ.Β΄, σ. 153-162).   

Στή δημιουργία μιᾶς τέτοιας νεοταξικῆς κοινωνίας ἀποβλέπει ἡ ἰδεολογία τῆς Νέας Τάξης, πού τήν ἐπιβάλλει μέ θεαματικό τρόπο καί μέ ὅλα τά «νόμιμα»μέσα «τοῖς μακράν καί τοῖς ἐγγύς» (βλέπε Κόσοβο, Ἰράκ).

Γίνεται λόγος γιά τήν παγκοσμιοποίησι, κατ’ ἀρχάς ὡς ἑνότητα στήν οἰκονομία. Ἡ τελευταῖα παγκόσμια οἰκονομική κρίσι, ὅπως προτείνουν «ὁμάδες σοφῶν», ἀπαιτεῖ διαχείρισι ὑπερεθνική. Ἐπιβάλλεται ἡ θεσμοθέτησι καί ἐνίσχυσι ὑπερεθνικῶν ἀρχῶν πού θά θέσουν κανόνες καί θά ἐποπτεύουν τήν ἐφαρμογή τους σχετικά μέ τίς ἀγορές, τήν κίνησι κεφαλαίων, τό διεθνές ἐμπόριο.  Χρειάζεται, λέγουν, μία πραγματική καί ὁλοκληρωτική ἀναμόρφωσι τοῦ οἰκονομικοῦ συστήματος, μία ὁλοκληρωτική ἀναδόμησι –γιατί ὄχι;- τοῦ παγκοσμίου νομισματικοῦ συστήματος.   

Νέες δυνάμεις πρέπει νά ἀνέλθουν ὥστε νά ἀντανακλοῦν τήν νέα πραγματικότητα τῆς παγκοσμιοποιήσεως –τῆς Νέας Διεθνοῦς Οἰκονομικῆς Τάξης- πού θά μπορῇ νά ἀντιμετωπίζῃ τά σύγχρονα προβλήματα καί τίς διεθνεῖς χρηματοπιστωτικές κρίσεις.  

 Ἡ πορεία πρός μία ἀχρήματη κοινωνία φαίνεται νά εἶναι ἀναπόφευκτη. Ἡ βοήθεια τῆς πληροφορικῆς καί τῆς μικροηλεκτρονικῆς εἶναι δεδομένη, ἀλλά καί ἡ θεαματική μείωσι τῶν δαπανῶν ἀπό τήν ἠλεκτρονική μεταφορά τῶν χρημάτων ἐξασφαλισμένη.   

Σέ μία τέτοια παγκοσμιοποιημένη οἰκονομία δέν θά ὑπάρχουν χοροί πτωχεύσουν (τραπεζῶν καί χωρῶν), καταρρεύσεις ὁμολόγων καί φαινόμενα «πιστωτικῆς ἀσφυξίας» (credit crunch).  Δέν θά ὑπάρχουν χρηματοοικονομικές κρίσεις πού νά ταξιδεύουν πέρα ἀπό τόν Ἀτλαντικό καί τόν ....Εἰρηνικό καί νά δημιουργοῦν «ἰντερνετικό πανικό»! .  Διότι, ἁπλούστατα, τά πάντα θά ἐλέγχωνται ἀπόλυτα καί θά παρακολουθοῦνται ἠλετκρονικά.  Διότι κάιθε ἄνθρωπος πλέον θά ἔχῃ μετατραπεί σέ ἕνα πολυψήφιο νούμερο.....

Ἡ «Νέα Τάξη Πραγμάτων» ἐκφράζεται καί ὡς ἕνας ἰδιαίτερος πολιτιστικός τρόπος ζωῆς.  Καταβάλλεται προσπάθεια ἐπιβολῆς ἑνός κοινοῦ πολιτιστικοῦ  τρόπου ζωῆς μέ ἀπώτερο σκοπό τήν πολιτισμική ὁμογενοποίησι,  τήν ἱσοπέδωσι πρός τά κάτω διά τῆς υἱοθετήσεως ὑποπροϊόντων ἀμερικανικοῦ τρόπου ζωῆς.   

Ἡ «Νέα Τάξη Πραγμάτων» προχωρεῖ μέ ἕνα συγκρητικό τρόπο καί στό χῶρο τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς.  Ἐπιδιώκει ὅ,τι γίνεται μέ τόν πολιτισμό, νά γίνῃ καί μέ τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις τῶν ἀνθρώπων, νά ἐπικρατήσῃ ἕνα κρᾶμα θρησκευτικῶν δοξασιῶν καί νά ἀλλάξῃ παγκοσμίως ἡ θρησκευτική συνείδησι.  Αὐτός ὁ συγκρητισμός χαρακτηρίζεται ὡς Νέα Ἐποχή.   

Δόγμα της εἶναι ὁ δογματικός πλουραλισμός, δηλαδή ἡ συνύπαρξι διαφορετικῶν δογμάτων καί πίστεων, ἀφοῦ, ὅπως ἰσχυρίζεται, ὅλοι οἱ δρόμοι ὁδηγοῦν σ΄τον Θεό.  Ὅποιος ἀμφισβητήσει αὐτό τό δόγμα χαρακτηρίζεται φανατικός ἤ καί φονταμενταλιστής, καί ἐξοβελίζεται!  Ὑποστηρίχθηκε μέ ἔμφασι ὅτι ἡ Νέα Ἐποχή θά εἶναι ἡ θρησκεία τῆς τρίτης χιλιετίας.

____________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα