Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 13ον. «Περί μνημοσύνων» 2ον Ἰερά Παράδοσις. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλος

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

Θέμα 13ον «Περί μνημοσύνων»  2ον Ἰερά Παράδοσις.    (σελίδων 230-232)

____________________________

ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΩΝ

ΔΕΥΤΕΡΟΝ: ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΔΟΣΙΣ

Ὀρθόδοξος: Ὄχι κ. Εὐαγγελικέ. Αἱ δεήσεις τῶν ζώντων ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων ἔχουσιν διαδοχήν ἀποστολικήν καί οὔτω τό «μεθ’ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας τοῦ Κυρίου» εὑρίσκεται μεθ’ ἡμῶν καί οὐχί μεθ’ ὑμῶν.

Πρῶτος Αἰών.  Τό Β΄ Μακκαβαίων 12, 42-45 ὅπου γίνεται λόγος ρητῶς περί δεήσεως ζώντων ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων εἶναι βιβλίον τό ὁποῖον ἐγένετο δεκτόν ἀπό τῆς Ἀποστολικῆς ἐποχῆς. Ὁ ποιμήν τοῦ Ἐρμᾶ βιβλίον γραφέν τό 100 περίπου μ.Χ. κάνει σαφῆ ὑπαινιγμόν ἐν τῇ  πρώτῃ ἐντολῇ 1,1 περί τοῦ βιβλίου τούτου. 

Ὁ Κλήμης Ἀλεξανδρίας 150 μ.Χ. εἰς τούς Στρωματεῖς του 1, 21 κάμνει λόγον περί τοῦ βιβλίου τούτου ἄρα καί περί τοῦ περιεχομένου αὐτοῦ. 

Ὁ Τερτυλιανός 200 μ.Χ. εἰς τό βιβλίον αὐτοῦ  De Corona Millitis κεφ. Κ.3 λέγει τά ἑξῆς: «ποιοῦμεν θυσίας δεήσεις ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων, ποιοῦμεν ἰδίως ἐν τῇ ἐπετείῳ ἡμέρᾳ τῶν γενεθλίων».   

Ὁ Ὡριγένης 250 μ.Χ. εἰς τό βιβλίον 9 εἰς Ρωμαίους 12 γράφει: «Δίκαιον ἐστί καί ὠφέλιμον τό ποιεῖν ἐν δημοσίαις προσευχαῖς μνημόσυνα ὑπέρ τῶν Ἁγίων». 

 Ὁ Κυπριανός 250 μ.Χ. βεβαιοῖ ὅτι ἐν τοῖς χρόνοις αὐτοῦ οἱ Χριστιανοί ἐθεώρουν ἀναπόφευκτον καθῆκον τό προσφέρειν θυσίας καί δέεσθαι ὑπέρ τῶν μαρτύρων». Ἐπιστολή 307. 

Ὁ Ἀρνόβιος 305 μ.Χ. λέγει «οἱ Χριστιανοί ἐν ταῖς ἱερουργίας αὐτῶν ἐποίουν δεήσεις ὑπέρ ἀναπαύσεως καί σωτηρίας τῶν τεθνεώτων». Ἀρνόβιος κατά Ἐθνικῶν βιβλίον Δ΄. 

Ὁ Αὐγουστῖνος 354-430 συνέγραψε ὁλόκληρον βιβλίον «De cura pro mortuis» ἐν τῷ ὁποίῳ ἀποδεικνύει τήν ἀπό τῆς ἀρχῆς τοῦ Χριστιανισμοῦ συνήθειαν τῆς Ἐκκλησίας τοῦ νά εὔχηται καί νά προσφέρῃ θυσίας ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων τήν ὁποίαν ἀποδίδει εἰς ἀποστολικήν παράδοσιν.

Ὁ Κύριλλος Ἱεροσολύμων 380 μ.Χ. ἐν τῇ «θείᾳ Μυσταγωγίᾳ» γράφει περί τῆς μνήμης τῶν κεκοιμημένων τά ἑξῆς: «ἕτι δεόμεθα καί ὑπέρ τῶν προκεκοιμημένων ἁγίων Πατέρων καί ἐπισκόπων καί πάντων ἁπλῶς τῶν ἐν ἡμῖν προκεκοιμημένων μεγίστην ὄνησιν πιστεύοντες ἐσεσθαι ταῖς ψυχαῖς ὑπέρ ὧν ἡ δέησις ἀναφέρεται τῆς ἁγίας καί φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας».   

Ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει «μή ἀμφίβαλε ὅτι καρπώσεται τί χρηστόν» Οὐχ ἁπλῶς ὁ Διακόνος βοᾷ ὑπέρ τῶν ἐν Χριστῷ κεκοιμημένων. Οὐχ ὁ Διάκονος ἐστί ὁ τήν φωνήν ταύτην ἀφιείς ἀλλά τό Πνεῦμα τό Ἅγιον» Migne τόμ. 9 σελ. 169.

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνειος γράφει: «ὠφελεῖ δέ κ’ ἡ ὑπέρ αὐτῶν γενομένη εὐχή». Ὁ Μ. Ἀθανάσιος «κἄν εἰς ἀέρα ὁ ἐν εὐσεβείᾳ τελειωθείς κατατεθῇ μή ἀπαναίνου ἔλαιον καί κηρούς.  Δεκτά γάρ ταῦτα τῷ Θεῷ καί πολλήν ἐξ αὐτοῦ φέροντα τήν ἀντίδοσιν.  Τό γάρ ἔλαιον καί ὁ κηρός ὁλοκαύτωσις ἡ δέ γε θεία καί ἀναίμακτος θυσία ἐξιλασμός ἡ δέ πρός πένητας προσθήκη πάσης ἀγαθῆς ἀντιδόσεως». 

Ὁ Ἐφραίμ ὁ Σύρος ἐν τῇ «Διαθήκῃ» του λέγει: «καί νῦν βούλομαι ἀδελφοί μου ἵνα μετά τήν ἔξοδόν μου μνείαν μου ποιεῖσθαι ἐν ταῖς δεήσεσι ἡμῶν. Ἡνίκα ποιήσω τριακοστήν ποιήσατέ μου τήν μνήμην Εὐεργετοῦνται γάρ οἱ θνητοί ἐν προσφοραῖς ἀναμνήσεως παρά τῶν ζώντων ἁγίων». 

Τέλος ὁ Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός ἀφῆκε ὁλόκληρον συγγραφήν περί «τῶν ἐν πίστει κεκοιμημένων ὅπως αἱ ὑπέρ αὐτῶν γενόμεναι λειτουργίαι καί αὐποιΐα τούτους ὀνήνησι». Ἰδού οἱ ἑπτά πρῶτοι αἰῶνες πῶς ὁμιλοῦσι περί τῆς δεήσεως τῶν ζώντων ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων.  Περί τῆς συνεχείας μέχρι σήμερον εἶναι περιττόν νά ὁμιλήσωμεν. Ἰδού τό «μεθ’ ὑμῶν εἰμί πάσας τάς ἡμέρας» ἐπί τοῦ προκειμένουν θέματος τῆς δεήσεως τῶν ζώντων ὑπέρ τῶν κεκοιμημένων εἶναι ὑπέρ ἡμῶν.

Εὐαγγελικός: Δέν δύναμαι νά ἀρνηθῶ τοῦτο ἐπιθυμῶ ὅμως νά ἔλθω εἰς τό τρίτο μέρος τήν λογικήν ἄποψιν τοῦ ζητήματος.

 ______________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα