Η μεγαλύτερη άνάγκη ό Χριστός. Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ἡ μεγαλύτερη άνάγκη ό Χριστός

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνζᾶς καί τυρβάζη περί πολλά· ένός δέ έστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)

Σήμερα, άγαπητοί μου, είνε εορτή, εορτή τής ύπεραγίας Θεοτόκου. Ή ύπεραγία Θεοτόκος εορτάζει ὄχι μόνο μιά φορά το χρόνο δπως αλλοι αγιοι άλλά πολλες φορές. Και οί εορτές της όνομάζονται θεομητορικές έορτές. τέσσερις είνε οί σπουδαιότερες τά Γενέθλια (8 Σεπτ.), τά Είσόδια (21 Νοεμ.), ό Εύαγγελισμός (25 Μαρτ.), καὶ ή Κοίμησις (15 Αύγ.).

Σήμερα είνε τά Είσόδια τής Θεοτόκου. Καμμιά ἄλλη γυναίκα άπό τά δισεκατομμύρια των γυναικῶν που πέρασαν άπό τον πλανήτη μας δὲν εχει τόση τιμη ὅση ή ύπεραγία Θεοτόκος.
Ή 'Ορθόδοξος 'Εκκλησία την τιμά δεόντως την όνομάζει άειπάρθενον.  Γιατί άειπάρθενον;
Διότι εἶνε παρθένος προ τοῦ τόκου, παρθένος κατά τον τόκο, παρθένος μετά τον τόκο, παρθένος σε ὁλη τη ζωή της.
Σήμερα διαβάζεται ώς εὐαγγέλιο μία ώραία περικοπή άπό τὸ κατά Λουκᾶν. τί λέει;
Ό Χριστός εἶχε μία οίκογένεια που την αγαποῦσε ίδιαιτέρως. 'Ήταν ή οίκογένεια του Λαζάρου, τον όποίον άνέστησε ἔπειτα ἐκ νεκρῶν. 'Ήταν τρία πρόσωπα.  ό Λάζαρος καὶ οί δύο ἀδελφές του Μάρθα καὶ Μαρία.

Μιά μέρα λοιπόν έπισκέφθηκε το σπίτι τους -εύλογημένη ή ὥρα ποὺ ό Χριστός ἐπισκέπτεται κάθε σπίτι. 'Όταν μπήκε στο φτωχικό τους ή χαρά τῶν δύο γυναικῶν ἦταν πολὺ μεγάλη, άλλά τὴν έξεδήλωσαν κατά διαφορετικό τρόπο.

Ή Μάρθα πήγε άμέσως στὸ μαγειρείο καὶ ἄρχισε νά ἐτοιμάζη έκλεκτά φαγητά, νομίζοντας ὅτι ἔτσι θά εύχαριστήση τὸν Κύριο.
Ή Μαρία πήρε ενα σκαμνί, κάθισε στά πόδια τοῦ Χριστοῦ, και ἄκουγε συνεχῶς. Δὲ χόρταινε ν' ακούη τὸ λόγο τοῦ Χριστοῦ μας, που εἶνε γλυκύτερος κι άπ' τὸ μέλι.
Άλλά ή ὥρα περνοῦσε καὶ τὸ φαγητό ἀργοῦσε. Τότε ή Μάρθα ἔρχεται στὸ Χριστό καὶ τοῦ λέει:
   -Κύριε, δὲ μὲ λυπᾶσαι; πές στὴν ἀδελφή μου νά ἔρθη νά μὲ βοηθήση.
Καὶ ό Χριστός τί εἴπε:
  -  «Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾶς καί τυρβάζη περί πολλά· ένός δέ ἐστι χρεία'  Μαρία δέ την άγαθήν μερίδα έξελέξατο, ἥτις οὐκ άφαιρεθήσεται άπ' αὐτῆς» (Λουκ.10,41-42).
Τί σημαίνουν τά λόγια αύτά; Ἔχουν σπουδαία σημασία.

* * *

Ό ἄνθρωπος, άγαπητοί μου, ἔχει ανάγκη διάφορα πράγματα. 'Άλλα εἶνε χρήσιμα καὶ ώφέλιμα, καὶ ἄλλα άναγκαία καὶ άπαραίτητα.
Άπὀ τά χρήσιμα λόγου χάριν εἶνε ή τροφή, το ποτό, το ἔνδυμα.  Μπορεί νά ζήσn κανείς χωρίς αύτά;
Γιά ἕνα διάστημα ναί, ὄχι βεβαίως γιά πάντα. Γι' αύτό νά ευχαριστοῦμε το Θεὸ γιά τὴν καθημερινή τροφή, «τὸν ἄρτον ήμών τόν έπιούσιον»(Ματθ.6,11), γιά τὸ φῶς καὶ τὶς ἀκτῖνες τοῦ ἥλιου, γιά τὴ βροχή, το σιτάρι, το βαμβάκι κ.τ.λ.

Ύπάρχουν ὅμως καὶ ἄλλα πράγματα ποὺ εἶνε άναγκαία καὶ χωρίς αύτά δὲν μπορεί νά ζήση.
Ό άέρας λόγου χάριν. Αύτή τὴν ὥρα ὅλοι άναπνέουμε τὸ ζωογόνο όξυγόνο.
Λίγο, πέντε λεπτά νά σταματήσn ό ἀέρας, δὲ μένει οὔτε ενας ζωντανός, ὅλοι θά πεθάνουμε.
Ἤ κάποιος εἶνε σοβαρά ἀσθενής, ἔχει καρκίνο. Ποιό εἶνε το ἀναγκαίο;
Νά τοῦ δώση κανείς λεπτά, σπίτια, χωράφια, ἄλλα ύλικά πράγματα; 'Όχι. 'Εκείνο ποὺ χρειάζεται εἶνε τὸ φάρμακο, ποὺ δυστυχῶς μέχρι σήμερα δὲν ἔχει άνακαλυφθή.
Καὶ τί χαρά θά εῖνε ἄν μιά μέρα ἀκουστῆ, ὅτι τὸ φάρμακο τοῦ καρκίνου άνακαλύφθηκε! Διότι εἶνε κάτι τὸ ἀναγκαίο.
Ὁ ἄλλος ἔχει ἕνα χρέος μεγάλο καὶ δὲν μπορεί νά τὸ εξοφλήση. Άναγκαίο γι' αύτόν εἶνε νά βρεθῆ ἕνας ἄνθρωπος ἤ μία τράπεζα που νά ἐξοφλήση το χρέος του. Τὸ ἀναγκαῖο που χρειάζεται ἕνας φυλακισμένος ποὺ ἔχει καταδικασθή εἰς θάνατον ποιό εἶνε, τά λεπτά; Ὄxι. Τὸ ἀναγκαίο γι' αὐτὸν εἶνε νά ύπογραφῆ διάταγμα χάριτος, ὥστε ν' ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὴ θανατικὴ ποινή.

Ἔτσι διακρίνονται τά ύλικά αγαθά:  σὲ χρήσιμα ἤ ώφέλιμα, καὶ σὲ αναγκαία ἤ ἀπαραίτητα
γιὰ τὴν παροῦσα σωματική μας ζωή ἐπὶ τῆς γῆς.  Άλλ' ἐδῶ ό Χριστός, ὅταν λέει ὅτι «ένός ἐστι χρεία», διδάσκει ὅτι ύπάρχει καὶ κάτι ἄλλο άκόμα πιὸ άναγκαίο καὶ πιὸ άπαραίτητο, διότι αὐτὸ ἔχει νὰ κάνη μὲ τήν αἰώνιο πλέον ζωή μας. Ποιό εἶνε αυτό; Εἶνε ό λόγος του, ἤ μᾶλλον εἶνε ό ἴδιος ό Κύριος ήμων Ίησοῦς Χριστός.
Τήν άλήθεια αὐτή δείχνουν διάφοροι χαρακτηρισμοί, ποὺ ἔδωσε ό Χριστός γιὰ τὸν έαυτό του.
Εἶπε, ὅτι αὐτὸς εἶνε «τὸ φῶς τού κόσμου» (Ίω.8,12).
Καὶ εἶνε ὄντως «ό ἥλιος τῆς δικαιοσύνης», ὅπως θὰ τοῦ ψάλουμε γιὰ τοὺς μάγους τἀ Χριστούγεννα, που πλησιάζουν. « ... οί τοῖς ἄστροις λατρεύοντες ύπό ἀστέρος ἐδιδάσκοντο σὲ προσκυνεῖν τὸν Ἥλιον τῆς δικαιοσύνης» (απολυτ.).
Μπορεῖ νὰ ζήση το σύμπαν καὶ ἡ γῆ χωρὶς τὸν ἥλιο; Ὄχι.  Έὰν λοιπόν τὸ φῶς τοῦ φυσικοῦ ήλίου -ποὺ ἀπὸ τώρα παρουσιάζει κηλῖδες καὶ μιὰ μέρα θὰ σβήσn, ὅπως βεβαιώνει καὶ ἡ ἐπιστήμη-εἶνε άναγκαῖο γιὰ τήν ύλική ζωή μας, πόσο μᾶλλον άναγκαῖος εἶνε ό ἥλιος Χριστός, ποὺ οὐδέποτε θὰ σβήση ἀλλὰ θὰ φωτίζη αἰωνίως τήν ανθρωπότητα!
Ό Χριστὸς όνομάζεται ἀκόμη «ό ἄρτος τῆς ζωῆς» (ἔ.ἀ, 35), ή πιὸ ἀναγκαία πνευματική τροφή.
Ό Χριστὸς όνομάζεται «ὕδωρ ζῶν», ὅπως ἀπεκάλυψε στή Σαμαρείτιδα, στὴν όποία εἶπε:  Τὸ νερὸ αὐτὸ ποὺ πίνεις εἶνε χρήσιμο προσωρινῶς, ἀλλὰ ἐγὼ εἶμαι «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν» εἰς τοὺς αἰῶνας (ἔ.ἀ. 4,10· 11).
Ό Χριστὸς εἶνε «ή ἄμπελος ἡ ἀληθινή» (ἔ. ἀ 15,1). Ὁ Χριστὸς εἶνε ὅλα τὰ ὡραῖα καὶ αναγκαῖα πράγματα.
Γι' αὐτὸ ό ἄνθρωπος περισσότερο ἀπὸ ότιδήποτε ἄλλο ἔχει ἀνάγκη τὸ Χριστό.
Οἱ πολλοὶ ὅμως δυστυχῶς δὲν τὸ καταλαβαίνουν αυτό. Καὶ θὰ μποροῦσε νὰ επαναληφθῆ γιὰ τὸν καθένα ἀπ' αὐτοὺς καὶ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο αὐτὸ ποὺ εἶπε τότε ὁ Χριστὸς γιὰ τή Μάρθα: Κόσμε κόσμε, «μεριμνᾶς και τυρβάζη περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία».
Άλλὰ καὶ γιὰ τὴν πατρίδα μας μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἀκοῦμε τὸ Χριστὸ νὰ τῆς λέη:  «Μεριμνᾶς καὶ τυρβάζη περὶ πολλά· ἑνὸς δέ ἐστι χρεία».
Τί χρειάζεται ἡ πατρίδα μας;  Ἕνα πρᾶγμα ἤ μᾶλλον ἕνα Πρόσωπο' ἔχει ἀνάγκη νὰ εἶνε σ' αὐτήν παρὼν ό Χριστὸς.  Ποὺ νὰ εἶνε παρών;
Παντοῦ. 'Ιδίως νὰ εἶνε παρὼν μέσα στὸ σπίτι. Ὅπως τότε ἐπισκέφθηκε τὸ σπίτι τοῦ Λαζάρου, ἔτσι νὰ εἶνε παρὼν μέσα στην οἰκογένεια. παρών, γιὰ νὰ τὴν τροφοδοτῆ μὲ τὴν ούράνια διδασκαλία του.
Τώρα δυστυχῶς ό Χριστὸς ἀπουσιάζει ἀπὸ τὰ σπίτια τῶν Ἑλλήνων. Ποῦ εἶνε ἡ προσευχή τους;  ποῦ εἶνε τὸ Εύαγγέλιο; ποῦ εἶνε ἡ Θεία Κοινωνία; ποῦ εἶνε ἡ ἐξομολόγησις; ποῦ εἶνε ὁ ἐκκλησιασμός;
Ἄς ἐπιτραπῆ σ' ἐμένα τὸν ἐπίσκοπο, ποὺ ἔχω πεῖρα τῆς ζωῆς, νὰ πῶ ὅτι ζοῦμε ἔτσι ρεμαλοειδῶς.
Δὲν ἔχουμε πλέον ἐκείνη τήν ὄρεξι γιὰ τὰ θεῖα καὶ ἱερά.  Τυπικῶς μόνο θρησκεύουμε.

Μὲ τήν ἐπανάστασι του '21 ἡ Εύρώπη θαύμασε πῶς ἕνα μικρὸ καὶ αδύναμο ἔθνος, ποὺ ἦταν τέσσερις αἰῶνες σκλαβωμένο, κατώρθωσε ν' ἀποτινάξη τὸ ζυγὸ τῶν Τούρκων. Τότε ή Γαλλία ἔστειλε μία έπιτροπή ἀξιωματούχων νὰ ἐρευνήσουν ποὺ βρίσκεται τὸ μυστικό τῆς δυνάμεώς της. Πῆγαν λοιπὸν στήν Τριπολιτσὰ κι ἀπό κεί ἔφτασαν νύχτα σ' ἕνα μικρὸ ὀρεινὸ χωριό.
Οί κάτοικοι ἦταν πoλὺ φτωχοί, ἀλλὰ φιλόξενοι. Πῆραν τοὺς ξένους σὲ κάποιο σπιτάκι, τοὺς ἔβαλαν νὰ φᾶνε καὶ νὰ κοιμηθοῦν.
'Όταν τὸ πρωὶ σηκώθηκαν, εἶδαν ὅτι ἡ οἰκογένεια εἶχε έφτὰ παιδιὰ καὶ τὸ σπίτι ἦταν μιὰ καλύβα. Παρατήρησαν, ὅτι ὁ πατέρας ἔκανε νεῦμα καὶ γονάτισαν ὅλοι μπροστὰ στήν εἰκόνα τῆς Παναγίας.
Ό πιὸ μικρὸς ἔλεγε το «Κύριε, ἐλέησoν», ὁ ἄλλος εἶπε τὸ «Ἅγιος ὁ Θεός», ὁ ἄλλος εἶπε τὸ «Πάτερ ήμῶν», ὁ ἄλλος εἶπε τὸ «Πιστεύω», ὁ ἄλλος εἶπε τὸ «Tῆ ύπερμάχω Στρατηγῶ», καὶ ὅλοι μαζὶ τὸ «Δι' εὐχῶν».
'Όταν εἶδαν αὐτὸ οί ξένοι, εἶπαν : -Νά τὸ μυστικό τους, ἡ θρησκεία -ἡ πίστι τοὺς σώζει ὡς ἔθνος...
Καὶ πράγματι ἡ πατρίδα μας τότε δὲν εἶχε ὅπλα καὶ κανόνια, δὲν εἶχε χρήματα καὶ πλοῦτο· είχε ὅμως κάτι ἄλλο, τὸ ἀναγκαιότερο, τὸ «ένός ἐστι χρεία»' εἶχε τὸ Χριστό, τήν πίστι του, τή λατρεία του, τή χάρι του.
Πίστευαν τότε οἱ πρόγονοί μας βαθειὰ στὸ Χριστό. Ένῶ σήμερα ὁ Χριστὸς ἀπουσιάζει, ἀπουσιάζει ἀπὸ τὰ σπίτια μας, ἀπουσιάζει άπὸ τὰ σχολεία μας, ἀπουσιάζει άπὸ τὰ δικαστήριά μας, ἀπουσιάζει κι ἀπὸ τή Βουλή τῶν Ἑλλήνων.
Στή δεκαετία τοῦ  '50 εἶπα σὲ ἕνα Χριστιανὸ βουλευτή : Ἐὰν ἐπικρατοῦσαν οἱ κομμουνισταί, εἶνε βέβαιο ὅτι στή βουλή θ' ἀναρτοῦσαν τήν εἰκόνα τοῦ Λένιν καὶ τοῦ Στάλιν.
Έσείς λέτε ὅτι πιστεύετε στὸ Χριστό, ἀλλὰ ή βουλή εἶνε χωρὶς εἰκόνα τοῦ Κυρίου. Τοῦ ύπέδειξα τότε νὰ κάνη πρότασι, καὶ τήν έκανε.
Μόλις ὅμως εἶπε, ὅτι πρέπει στὴ Βουλὴ τῶν Έλλήνων νὰ βάλουμε τήν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὅλοι γέλασαν. «Παπᾶς»,  «ποπᾶς», τὸν κορόιδευαν. Καὶ τώρα ἕνας νέος βουλευτής προσπαθεῖ να το πῆ, μα διστάζει μέσα σ' αύτούς...

* * *

Έλλάς Έλλάς! «μεριμνᾶς καί τυρβάζη περί πολλά· ένὀς δέ έστι χρεία», τοῦ Χριστοῦ· ὅν, παῖδες Έλλήνων, ύμνεῖτε καὶ ύπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αίῶνας.  Ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία ἡ ὁποία ἔγινε στόν Ι. Ναό Ἁγίας Σκέπης Πτολεμαΐδας τήν Κυριακή 21 Νοεμβρίου 1993 μέ ἄλλο τίτλο.

Ενημέρωση από sites.google.com/site/orfeasfm

Διαβάστε περισσότερα πατώντας Εισόδια Θεοτόκου