Ομιλία Χρήστου Παπασωτηρίου (Δικηγόρου παρ΄Αρείω Πάγω) με θέμα «Κάρτα του Πολίτη.Το απόλυτο μέσο στερήσεως της ατομικής ελευθερίας» που πραγματοποιήθηκε στην ημερίδα «Ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τα ανθρώπινα δικαιώματα»

Η ομιλία του κ. Χρήστου Παπασωτηρίου δικηγόρου παρ΄Αρείω Πάγω) με θέμα «Κάρτα του Πολίτη.Το απόλυτο μέσο στερήσεως της ατομικής ελευθερίας» που πραγματοποιήθηκε στην ημερίδα «Ηλεκτρονική διακυβέρνηση και τα ανθρώπινα δικαιώματα» που διοργάνωσε η "Εστία Πατερικών Μελετών" υπό την αιγίδα της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.

Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)


ΚΑΡΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΜΕΣΟ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ.

Τον Νοέμβριο 2010 το πρώην Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο πλέον ονομάζεται Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκεντρώσεως και Ηλεκτρονικής Διακυβερνήσεως, έθεσε σε δημόσια διαβούλευση την εισαγωγή της κάρτας του πολίτη.

Σύμφωνα με το περιεχόμενο των προτάσεων της διαβουλεύσεως, ως ενδεικτικά θέματα προβληματισμού και εκφράσεως απόψεων επροτάθησαν από το Υπουργείο κυρίως τα εξής:

1.      Η αξιοποίηση και επέκταση υπαρχουσών και η ανάπτυξη νέων ηλεκτρονικών υπηρεσιών από την Δημόσια Διοίκηση.

2.      Η προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής των πολιτών.

3.      Η προστασία της ασφάλειας των συναλλαγών.

4.      Η εισαγωγή και αξιοποίηση καινοτόμων ηλεκτρονικών υπηρεσιών.

5.      Τεχνικές προτάσεις για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της κάρτας.

Εξ άλλου, οι σκοποί και το πλαίσιο χρήσεως της κάρτας του Πολίτη είναι προεχόντως και σύμφωνα πάντα με το Υπουργείο η φυσική ταυτοποίηση των πολιτών σε αντικατάσταση του υπάρχοντος δελτίου αστυνομικής ταυτότητος.

Ταυτοχρόνως, η κάρτα του πολίτη προτείνεται να χρησιμοποιείται σε όλο το εύρος της καθημερινής του ζωής προκειμένου για την σταδιακή αντικατάσταση προσωπικών εγγράφων και πιστοποιητικών στις συναλλαγές του με το δημόσιο.

            Επίσης ως κύριο χαρακτηριστικό της κάρτας του πολίτη σύμφωνα με το Υπουργείο προβλέπεται να είναι η ενσωμάτωση πλινθίου (τσιπ) για την επίτευξη των σκοπών και του πλαισίου χρήσεως της κάρτας, δηλαδή προκειμένου να περιληφθούν όλες οι πληροφορίες και τα δεδομένα, τα οποία φέρονται ως σχετιζόμενα με τους ανωτέρω σκοπούς και πλαίσια.

Η ενσωμάτωση του πλινθίου στην κάρτα επιτρέπει στον υπεύθυνο και εκτελούντα την επεξεργασία των πληροφοριών και δεδομένων αλλά και σε κάθε τρίτο την ανά πάσα στιγμή γνώση τόσο των συναλλαγών, όσο και του ακριβούς τόπου, όπου ευρίσκεται το πρόσωπο, το φέρον την κάρτα. 

            Συνακόλουθα, η επίτευξη των σκοπών αυτών της κάρτας προϋποθέτει την θέσπιση Νόμου για την δημιουργία ενός τεχνολογικού, ηλεκτρονικού υποβάθρου και την ίδρυση και λειτουργία μίας κεντρικής ηλεκτρονικής βάσεως, στην οποία θα συλλέγονται και θα αποτελούν αντικείμενο επεξεργασίας οι σχετικές πληροφορίες και δεδομένα.

          Για τον λόγο αυτόν το ίδιο Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκεντρώσεως και Ηλεκτρονικής Διακυβερνήσεως, έφερε προς δημόσια διαβούλευση το σχετικό νομοσχέδιο με θέμα ακριβώς: «ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ».

          Σύμφωνα με το περιεχόμενο των προτάσεων του Υπουργού κ. Ραγκούση, στόχοι του εν λόγω Νόμου είναι οι εξής:

1.     Η βελτίωση της εξυπηρετήσεως των πολιτών και των επιχειρήσεων από τις υπηρεσίες της δημόσιας διοικήσεως, με όρους αποτελεσματικότητας και διαφάνειας.

2.     Η μείωση της γραφειοκρατίας με την αξιοποίηση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών.

3.     Η προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής των πολιτών.

4.     Η προστασία της ασφάλειας των συναλλαγών.

Τα προβλήματα, όμως, τα οποία ανακύπτουν από την εισαγωγή της κάρτας του πολίτη και από την επιχειρουμένη θέσπιση των προτεινομένων διατάξεων του νομοσχεδίου για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση είναι ανυπέρβλητα και καταλυτικά των σπουδαιοτέρων συνταγματικών δικαιωμάτων, ήτοι αυτών της προσωπικής ελευθερίας και του σεβασμού της προσωπικότητος του ατόμου.

          Συνακόλουθα οι προτεινόμενες ρυθμίσεις τόσο για την κάρτα του πολίτη, όσο και για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση παραβιάζουν τις συναφείς με τα εν λόγω ατομικά δικαιώματα συνταγματικές και υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις.

          Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημανθεί το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο, το οποίο κατοχυρώνει και προστατεύει τα δικαιώματα της προσωπικής ελευθερίας και του σεβασμού της προσωπικότητος του ατόμου.

ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

          Σύμφωνα με το άρθρο 5 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ορίζεται ότι: «Παv πρόσωπov έχει δικαίωµα εις τηv ελευθερίαv και τηv ασφάλειαv. Ουδείς επιτρέπεται vα στερηθή της ελευθερίας τoυ ειµή εις τας ακoλoύθoυς περιπτώσεις και συµφώvως πρoς τηv vόµιµov διαδικασίαv:

α) εάv κρατήται καvovικώς κατόπιv καταδίκης υπό αρµοδίoυ δικαστηρίoυ,

β) εάv υπεβλήθη εις καvovικήv σύλληψιv ή κράτησιv λόγω αvυπoταγής εις vόµιµov διαταγήv δικαστηρίoυ, ή εις εγγύησιv εκτελέσεως υπoχρεώσεως oριζoµέvης υπό τoυ vόµoυ,

γ) εάv συvελήφθη και κρατήται όπως oδηγηθή εvώπιov της αρµoδίας δικαστικής αρχής εις τηv περίπτωσιv ευλόγoυ υπovoίας ότι διέπραξεv αδίκηµα, ή υπάρχoυv λoγικά δεδoµέvα πρoς παραδoχήv της αvάγκης όπως oύτoς εµπoδισθή από τoυ vα διαπράξη αδίκηµα ή δραπετεύση µετά τηv διάπραξιv τoύτoυ,

δ) εάv πρόκειται περί voµίµoυ κρατήσεως αvηλίκoυ, απoφασισθείσης δια τηv επιτήρησιv της αvατρoφής τoυ, ή τηv vόµιµov κράτησίv τoυ ίvα παραπεµφθή εvώπιov της αρµoδίας αρχής,

ε) εάv πρόκειται περί voµίµoυ κρατήσεως ατόµωv δυvαµέvωv vα µεταδώσωσι µεταδoτικήv ασθέvειαv, φρεvoβλαβoύς, αλκooλικoύ, τoξικoµαvoύς ή αλήτoυ.

στ) εάv πρόκειται περί voµίµoυ συλλήψεως ή κρατήσεως ατόµoυ επί σκoπώ όπως εµπoδισθή από τoυ vα εισέλθη παραvόµως εv τη χώρα ή εvαvτίov τoυ oπoίoυ εκκρεµεί διαδικασία απελάσεως ή εκδόσεως».

Εξ άλλου κατά το άρθρo 8 Ε.Σ.Δ.Α. προβλέπεται ότι:

«1. Παv πρόσωπov δικαιoύται εις τov σεβασµόv της ιδιωτικής και oικoγεvειακής ζωής τoυ, της κατoικίας τoυ και της αλληλoγραφίας τoυ.

2. Δεv επιτρέπεται vα υπάρξη επέµβασις δηµoσίας αρχής εv τη ασκήσει τoυ δικαιώµατoς τoύτoυ, εκτός εάv η επέµβασις αύτη πρoβλέπεται υπό τoυ vόµoυ και απoτελεί µέτρov τo oπoίov, εις µίαv δηµoκρατικήv κoιvωvίαv, είvαι αvαγκαίov δια τηv εθvικήv ασφάλειαv, τηv δηµoσίαv ασφάλειαv, τηv oικovoµικήv ευηµερίαv της χώρας, τηv πρoάσπισιv της τάξεως και τηv πρόληψιv πoιvικώv παραβάσεωv, τηv πρoστασίαv της υγείας ή της ηθικής, ή τηv πρoστασίαv τωv δικαιωµάτωv και ελευθεριώv άλλωv».

  

Περαιτέρω σύμφωνα με το άρθρο 5 Συντάγματος τονίζεται ότι:

«1. Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

2. Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων. Εξαιρέσεις επιτρέπονται στις περιπτώσεις που προβλέπει το διεθνές δίκαιο.

3. Η προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Κανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.

Ακόμη σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 5 του Συντάγματος προβλέπεται ότι: Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ' αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει".

       Επί πλέον σύμφωνα με το άρθρο 9 του Συντάγματος ορίζεται:

«1. Η κατοικία του καθενός είναι άσυλο. Η ιδιωτική και οικογενειακή ζωή του ατόμου είναι απαραβίαστη».

          Αλλά η διάταξη, η οποία κατοχυρώνει πλήρως το δικαίωμα του ατόμου να αρνείται και να προστατεύεται έναντι της συλλογής, επεξεργασίας και χρήσεως των προσωπικών του δεδομένων με ηλεκτρονικά μέσα, είναι εκείνη του εσχάτως προστεθέντος άρθρου 9α Συντάγματος, το οποίο ορίζει τα ακόλουθα:

"Καθένας έχει δικαίωμα προστασίας από την συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων, όπως νόμος ορίζει. Η προστασία των προσωπικών δεδομένων διασφαλίζεται από ανεξάρτητη αρχή, που συγκροτείται και λειτουργεί, όπως νόμος ορίζει".

Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 25 Συντάγματος, που κατοχυρώνει την αρχή της αναλογικότητος, δηλαδή την υποχρέωση των κρατικών Αρχών να παραλείπουν μέτρα που περιορίζουν δυσανάλογα τα ατομικά δικαιώματα, όταν ο επιδιωκόμενος σκοπός των μέτρων εξυπηρετείται με μέσα λιγότερο επαχθή, προβλέπει τα ακόλουθα:

"1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Οι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας. "

2. Η αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη».

Ακόμη, το άρθρο 93 παρ. 4 Συντάγματος ορίζει ότι:

«Τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα».

       Αλλά και ο Νόμος 2472/1997 περί επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα στο άρθρο 5 παρ. 1 ορίζει τα ακόλουθα:

«1. Επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα επιτρέπεται μόνον όταν το υποκείμενο των δεδομένων έχει δώσει τη συγκατάθεσή του.

       Αυτό είναι το νομικό πλαίσιο προστασίας των συναφών με την κάρτα του πολίτη και την ηλεκτρονική διακυβέρνηση συνταγματικών δικαιωμάτων περί προσωπικής ελευθερίας και σεβασμού της προσωπικότητος και της ιδιωτικής ζωής.

 Γι’ αυτό τα σχετικά νομικά προβλήματα αντισυνταγματικότητος, τα οποία ανακύπτουν εκ της θεσπίσεως του Νόμου για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και από την κάρτα του πολίτη είναι τα εξής:

Η ενσωμάτωση πλινθίου, δηλαδή τσιπ στην κάρτα του πολίτη, καθιστά ανά πάσα στιγμή εφικτό τον εντοπισμό και την θέση του φέροντος την κάρτα μέσα στην Χώρα.

Με τον τρόπο αυτόν παραβιάζονται άμεσα τα συνταγματικώς κατοχυρούμενα δικαιώματα των πολιτών για τον απόλυτο σεβασμό της προσωπικότητός τους, της προσωπικής και ιδιωτικής τους ζωής και της προσωπικής τους ελευθερίας, στην οποία περιλαμβάνεται το δικαίωμα της ελευθέρας κινήσεως μέσα στην Χώρα.

Συνάμα παραβιάζεται η προβλεπομένη από την διάταξη του άρθρου 25 του Συντάγματος αρχή της αναλογικότητος, καθ’ όσον επιτρέπει την δημιουργία καταστάσεως δυσαναλόγου εν σχέσει προς τον φερόμενο σαν δήθεν σκοπό της κάρτας πολίτη, ήτοι την φυσική ταυτοποίηση και συνάμα την διευκόλυνση των συναλλαγών του πολίτη με τις δημόσιες εν γένει Αρχές.

Και τούτο, γιατί ο σκοπός του Νόμου, ο οποίος προεχόντως συνίσταται στην ταυτοποίηση του προσώπου, δύναται να ικανοποιηθεί με άλλους τρόπους, όχι τόσο επαχθείς, όπως με το προτεινόμενο μέσο, δηλαδή κάρτα με τσιπ, και χωρίς να προσβάλλονται καθόλου τα ανωτέρω ατομικά δικαιώματα, όπως με την διατήρηση των ήδη θεσμοθετημένων τρόπων ταυτοποιήσεως (π.χ. με τον ισχύοντα τύπο δελτίου αστυνομικής ταυτότητος, διαβατήριο).

Εξ άλλου ο προτεινόμενος από το Υπουργείο σκοπός της ταυτοποιήσεως του πολίτη και της διεκπεραιώσεως των συναλλαγών του με το Δημόσιο μέσω κάρτας, η οποία φέρει τσιπ, εις τρόπον ώστε να καθίσταται ανά πάσα στιγμή δυνατός ο εντοπισμός του πολίτη μέσα στην Χώρα, συνιστά και μέτρο, όχι μόνο δυσανάλογο με τον προβαλλόμενο σαν σκοπό, αλλά και καθ’ όλου αναγκαίο σε μία δημοκρατική κοινωνία, προκειμένου για την εθνική ή δημοσία ασφάλεια, την οικονομική ευημερία της χώρας, την προάσπιση της τάξεως και την πρόληψη ποινικών παραβάσεων, την προστασία της υγείας ή της ηθικής και την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων.

 Επί πλέον το δικαίωμα του άρθρου 9^α του Συντάγματος για την προστασία του πολίτη από την συλλογή, επεξεργασία και χρήση, ιδίως με ηλεκτρονικά μέσα, των προσωπικών του δεδομένων δύναται να καμφθεί ολοσχερώς σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 5 παρ. 1 του Νόμου 2472/1997, μόνον με την προηγουμένη ρητή συναίνεση του πολίτη, η οποία είναι ανεκτή μέσα σε μία δημοκρατική κοινωνία. Πρακτικά ουδείς δύναται να υποχρεώσει κανένα να λάβει και να χρησιμοποιεί την κάρτα, όπως αυτή εξαγγέλθηκε.

Όσοι δε πολίτες αρνούνται να την λάβουν και δεν συναινούν στην συλλογή, επεξεργασία κλπ. των πληροφοριών και δεδομένων τους πρέπει να εξακολουθούν να δύνανται να ταυτοποιούνται με τους ήδη υφισταμένους τρόπους που είναι λιγότερο επαχθή εν σχέσει με την κάρτα του πολίτη, άλλως παραβιάζεται η αρχή της αναλογικότητος.

Επομένως είναι αυτονόητο ότι επιβάλλεται να προβλέπεται παράλληλα με την κάρτα του πολίτη και για όσους αρνούνται την λήψη και χρήση της, η εξακολούθηση της χρήσεως του δελτίου αστυνομικής ταυτότητος, υπό τον τύπο που εκδίδεται σήμερα και η μη αντικατάστασή του για όσους δεν συναινούν στην λήψη και χρήση της νέας κάρτας με πλινθίο.

           Ωστόσο το μέγιστο των προβλημάτων, τα οποία αναφύονται εκ της καθιερώσεως της κάρτας του πολίτη είναι η ενσωμάτωσις του αριθμού μητρώου κοινωνικής ασφαλίσεως, δηλαδή του περιβόητου «ΑΜΚΑ» στην κάρτα του πολίτη.

          Και τούτο διότι, χωρίς υπερβολή, το συλλήβδην αντισυνταγματικό άρθρο 153 του σχετικού περί «ΑΜΚΑ» Νόμου 3655/2008 στοχεύει στο να αποβάλει το άτομο από την οικονομική και κοινωνική ζωή και σηματοδοτώντας την απόλυτη καταστροφή του ατόμου, εφ’ όσον δεν χρησιμοποιεί τον «ΑΜΚΑ», συνοδεύεται από την αποστέρηση των πλέον βασικών για την επιβίωση του ατόμου συνταγματικών δικαιωμάτων εν μέσω βαρυτάτων απειλών εις βάρος όσων δεν χρησιμοποιούν τον «ΑΜΚΑ».

          Συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 153 Ν. 3655/2008 περί ΑΜΚΑ ορίζεται ότι από την ημερομηνία ενάρξεως ισχύος του Νόμου αυτού «…ουδείς δύναται να απασχοληθεί ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολούμενος, να ασφαλισθεί ή να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, να εκδώσει ή να ανανεώσει βιβλιάριο ασθενείας, να δικαιωθεί και να εισπράξει συντάξεις και γενικότερα πάσης φύσεως παροχές, επιδόματα και βοηθήματα εάν δεν διαθέτει ΑΜΚΑ, ο οποίος αναγράφεται υποχρεωτικά επί όλων των ως άνω αντιστοίχων παραστατικών».

          Δεν χρειάζεται να προσθέσει κανείς περισσότερα. Η διάταξη περιγράφει ακριβώς τι θα συμβεί, αν ο πολίτης δεν χρησιμοποιήσει τον ΑΜΚΑ.

          Ωστόσο, ο εν λόγω αριθμός μητρώου κοινωνικής ασφαλίσεως (ΑΜΚΑ) και οι επαπειλούμενες υπό του άρθρου 153 βαρύτατες συνέπειες εν περιπτώσει μη χρήσεώς του προσβάλλουν την προσωπικότητα του ατόμου και επιχειρούν την «νομιμοποίηση» της καταστρατηγήσεως και καταργήσεως των θεμελιωδών ατομικών δικαιωμάτων της εργασίας, της κοινωνικής ασφαλίσεως, της ιατρικής, νοσοκομειακής και φαρμακευτικής περιθάλψεως, καθώς και της δικαστικής προστασίας.

Και οι προβλεπόμενες ως άνω κυρώσεις είναι αντισυνταγματικές, διότι παραβιάζουν κατάφωρα την προβλεπομένη υπό της διατάξεως του άρθρου 25 Σ. αρχή της αναλογικότητος ή ευλόγου ισορροπίας, καθ’ όσον είναι εξόφθαλμα δυσανάλογες προς τον φερόμενο σαν δήθεν σκοπό τού ως άνω Νόμου περί «ΑΜΚΑ», τον οποίο αποσκοπούν δήθεν να ‘διασφαλίσουν’, ήτοι την διαφάνεια και την διευκόλυνση των συναλλαγών του ησφαλισμένου με τις κρατικές και δικαστικές Αρχές και τις υγειονομικές υπηρεσίες. Οι δε απειλές του εν λόγω περί ΑΜΚΑ Νόμου προσβάλλουν παράνομα το συνταγματικώς κατοχυρούμενο δικαίωμα για τον απόλυτο σεβασμό της προσωπικότητος. Αλλά και η προβλεπομένη υπό του άρθρου 153 στέρηση του δικαιώματος δικαστικής προστασίας είναι εντελώς ασύλληπτη και εξωφρενική, καθ’ όσον ακόμη και οι κατηγορούμενοι – ενδεικτικώς – ως υπεξαιρέτες του δημοσίου χρήματος ή ως δωρολήπτες προεκλογικών ‘χορηγιών’, δικαιούνται και τυγχάνουν δικαστικής προστασίας, χωρίς να τους ζητείται ΑΜΚΑ, προφανώς λόγω της μηδεμιάς αναγκαιότητός του ως προς την ενάσκηση του εν λόγω ατομικού δικαιώματος, δείγμα της χαρακτηριστικής υπερβάσεως της αρχής της ευλόγου ισορροπίας που διέπει το εν λόγω νομοθέτημα.

          Αυτό το νομικό έκτρωμα, δηλαδή ο Αριθμός Μητρώου Κοινωνικής Ασφαλίσεως, υπό τις επαπειλούμενες κυρώσεις, με τις οποίες σκοπείται η εξαναγκαστική επιβολή του, συνιστά μοναδική περίπτωση εντάξεως στο νομικό σύστημα της Χώρας μιας τόσο εκδήλως αντισυνταγματικής και αντιδημοκρατικής διατάξεως.

          Οι προβλεπόμενες κυρώσεις από την παράλειψη της χρήσεώς του ισοδυναμούν με τον απόλυτο οικονομικό, εργασιακό, κοινωνικό, αλλά και βιολογικό θάνατο του πολίτη, καθώς, επειδή δεν θα μπορεί ούτε να αυτοαπασχοληθεί, τού απομένει μόνον η ελεημοσύνη για να επιζήσει.

          Ο πολίτης, εάν δεν χρησιμοποιήσει τον ΑΜΚΑ, δεν θα μπορέσει να κάνει απολύτως τίποτε για την επιβίωση αυτού και της οικογενείας του, θα θεωρείται παράνομος και θα τίθεται εκτός του κοινωνικού πλαισίου.

          Δυστυχώς οι απεργαζόμενοι και σχεδιάζοντες την ηλεκτρονική διακυβέρνηση εξαγγέλλουν την ενσωμάτωση του «ΑΜΚΑ» στην κάρτα του πολίτη, ίνα μη τις δύνηται «να απασχοληθεί ως μισθωτός ή ως αυτοαπασχολούμενος, να ασφαλισθεί ή να καταβάλει ασφαλιστικές εισφορές, να εκδώσει ή να ανανεώσει βιβλιάριο ασθενείας, να δικαιωθεί και να εισπράξει συντάξεις και γενικότερα πάσης φύσεως παροχές, επιδόματα και βοηθήματα», ει μη ο έχων τον «ΑΜΚΑ» και την κάρτα του πολίτη.