Ἡ Εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας. Κεφάλαιον Γ΄ Ὲνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας «1. Καί μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον» Μέρος Β΄

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Γ΄ 

  Ὲνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας

«1. Καί μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»  Μέρος Β΄ (σελ. 210- 213)

Γιά νά διαβάσετε ὅσα ἔχουν δημοσιευτεῖ πατῆστε

           ____________________________________

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσίπς

1      1.  «Καί μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»

Ἀρκετοί σήμερα διαπνεόμενοι ἀπό ἱεραποστολικό πνεῦμα καί ἔχοντας διακαῆ τόν πόθο «ἵνα ὁ λόγος τοῦ Κύριου τρέχῃ καί δοξάζηται»(Β΄Θεσ. 3,1), ἀντιτείνουν ὅτι καί ὁ Ἀποστόλος τῶν Ἐθνῶν, ὁ μέγας Παῦλος, ἦταν Ρωμαῖος πολίτης. Εἶχε τήν ταυτότητα τοῦ εἰδωλολατρικοῦ κράτους τῆς Ρώμης τῆς τότε Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. 

Ἔτσι ὁ Ἀποστόλος εἶχε τή δυνατότητα ὡς Ρωμαῖος πολίτης νά κινῆται, νά ἐνεργῇ καί νά ἑλίσσεται, ὅταν τό ἀπαιτοῦσαν οἱ περιστάσεις. Ἡ ἰδιότης τοῦ Ρωμαίου πολίτου δέν τόν ἔβλαψε σέ τίποτε.  Δέν θεωρεῖτο αὐτό ἄρνησι τοῦ Χριστοῦ. Ἔχοντας λοιπόν γιά παράδειγμα τόν Ἀπόστολο, λέγουν: «Σέ τί θά μᾶς βλάψῃ ἡ χρῆσι τῶν νέων βιομετρικῶν  διαβατηρίων καί τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων; 

Τώρα μάλιστα μποροῦμε νά κινούμεθα καί νά διαδίδωμε τό λόγο τοῦ Θεοῦ πολύ εὐκολώτερα. Ὅπως τότε, ἔτσι καί τώρα ὁ κόσμος τῆς ἀποστασίας διψᾷ ν’ ἀκούσῃ κήρυγμα μετανοίας.  Λιμοκτονεῖ καί ζητᾷ νά τραφῇ μέ τόν Ἄρτο τῆς ζῶης».

Ἐρωτοῦμε ὅμως: Ποιά ἡ σχέσι τῆς παλαιᾶς Ρώμης μέ τή σημερινή Εὐρώπη; Ποιά ἀναλογία ὑπάρχει μεταξύ τοῦ κλασσικοῦ ρωμαϊκοῦ δικαίου, πού ἔδωσε ἕνα συγκροτημένο σύστημα νόμων, σεβαστό καί ἀποδεκτό μέ ἄνεσι ἀπό ὅλους –βασικό ὁδηγό στή θεμελίωσι τοῦ γάμου, τῆς οἰκογενεικῆς ζωῆς, στίς συναλαγές καί στήν ἀπονομή τῆς δικαιοσύνης-,  πού σημάδεψε μέ τήν προσφορά του τήν παγκόσμια ἱστορία τῶν λαῶν⁶, (⁶ Ποιός δέν ἀναγνωρίζει ὅτι τό ρωμαϊκό δίκαιο ἀποτέλεσε τόν πυρῆνα καί τή βάσι τοῦ βυζαντινοῦ δικαίου τῶν μετεγενεστέρων  χρόνων; Τό πιό μνημειῶδες ἴσως καί εὐρύτερα ἐκτιμώμενο ἐπίτευγμα τῆς βυζαντινῆς μεγαλοφυΐας ὑπῆρξε ἡ ἀναδιοργάνωσι καί κωδικοποίησι τοῦ ρωμαϊκοῦ δικαίου, πού παρουσιάζει ἄμεσο καί ἀναμφισβήτητο ἐνδιαφέρον ἀκόμη καί σήμερα.   

Τό ρωμαϊκό δίκαιο ἀνανεωμένο ἀπό τήν πρόσμειξί του μέ τό ἑλληνικό, πλουτισμένο μέ ἑλληνικές ἰδέες, μπόρεσε νά ἐξελιχθῇ καί νά ἐπιβληθῇ ἐξελληνησμένο, ἐκχριστανισμένο καί ἐξανθρωπισμένο, σ’ ὁλόκληρο τό χῶρο τοῦ Βυζαντινοῦ κράτους.  Ἀργότερα βρῆκε την τελείωσί του στή νομοθεσία τοῦ Ἰουστίνιανοῦ καί τῶν μεταγενεστέρων αὐτοκρατόρων τοῦ κράτους ἐκείνου τῶν ὑπερχιλίων ἐτῶν, γιά νά διασωθῇ καί τελικά νά ἐπιβληθῇ κατά τούς νεωτέρους χρόνους σ’ ὅλους τούς λαούς τῆς Δύσεως.                                                                                          

Πράγματι, ὁ Ἰουστινιανός μέ τούς νομομαθεῖς του συγκρότησε τό Corpus Juris Civilis (δηλαδή τό Σῶμα (πλήρης συλλογή) του Ἀστικοῦ Δικαίου) καί δημιούργησε ἕνα ἐργαλεῖο στή διάθεσι τῆς δικαιοσύνης, τό ὁποῖο ἐπέζησε μέ ἐλάχιστες ἀξιόλογες μεταβολές ὥς σήμερα. Ὁ τεράστιος ὄγκος τῶν νόμων ἀπό τήν ἐποχή τῆς Δωδεκαδέλτου (451/450 π.χ.) - ἡ πρώτη κωδικοποίησι τοῦ ἀρχαίου ρωμαϊκοῦ δικαίου, τοῦ jus antiquum – μέχρι τόν 6^ο αἰ. μ.Χ. ὀργανώθηκε καί οἱ κανόνες διατυπώθηκαν μέ ἀπόλυτη σαφήνεια γιά νά ἐφαρμόζωνται σέ κάθε περίπτωσι.   

Χρειάσθηκε μία χιλετία στό δίκαιο τῆς μιρκῆς ἀρχικά ἀγροτικῆς πολίχνης Ρώμης, γιά νά γίνῃ μέ τή διπλῆ ἐπίδρασι τοῦ ἑλληνικοῦ δικαίου, ἀμέσου καί ἐμμέσου, κοσμοκρατορικό δίκαιο), καί τῆς Συνθήκης Σένγκεν, πού μέ τό Σύστημα Πληροφοριῶν τῆς καταπατεῖ θεμελιώδη δικαιώματα καί ἐλευθερίες τοῦ ἀνθρώπου⁷ , (⁷ Πρβλ. ἀνωτ., σ. 106-143), ὄπως προκύπτουν ἀπό Εὐρωπαϊκές Συμβάσεις ἀλλά καί ἀπό τίς κοινές συνταγματικές παραδόσεις τῶν κρατῶν μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως⁸, (⁸ Βλ. ἄρθρο 6 παρ. 2 Συνθήκης γιά τήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι. 

 Πρβλ. Διακήρυξι τῶν Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων καί Ἐλευθεριῶν τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου τῆς 12-4-1989 (EEC120/52 τῆς 16-5-1989), Πανηγυρική Διακήρυξι τοῦ Κοινοβουλίου, τοῦ Συμβουλίου καί τῆς Ἐπιτροπῆς τῆς 7-12-2000, γνωστότερη ὡς Χάρτης Θεμελιωδῶν Δικαιωμάτων τῆς Ἐνώσεως, πού υἱοθετήθηκε στή Νίκαια (Χάρτης τῆς Νικαίας) καί ὑπάρχει αὐτούσιος στό τελικό κείμενο τοῦ Σχεδίου Συνθήκης γιά τή θέσπισι Συντάγματος τῆς Εὐρώπης (EEC310 τῆς 16-12-2004).                                                                                                   

Οἱ κεντρικές ἐξουσίες συσκέπτονται, νομοθετοῦν καί μάχονται γιά τή θέσπισι Κοινῶν Κανόνων Δικαίου.  Σχεδιάζουν τό Διεθνές Δίκαιο καί τούς ἄλλους κλάδους τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοτικοῦ Δικαίου, προωθοῦν γιά ὑπογραφή μεγαλόστομες διακηρύξεις, τελικά ὄμως εἶναι οἱ πρῶτες πού τίς καταπατοῦν.  Οἱ ντιρεκτίβες, πού ἐκπορεύονται ἀπό τά ὀργουελικά κέντρα ἀποφάσεων, ὡς ἄλλοι ὁδοστρωτῆρες, ἀναγκάζουν τούς ἀδυνάτους καί ἀσθενεῖς νά εὐθυγραμμισθοῦν μέ τό κοινοτικό δίκαιο.   

Ὁμιλοῦν γιά καθολική ἀξιoπρέπεια καί σεβασμό τῶν ἀνεκτιμήτων καί ἀναντικαταστάτων ἀνθρωπίνων προσώπων, ἀλλ’ ἀποδεικνύονται ἀφερέγγυοι καί καταπατήται τῶν ἀρχῶν αὐτῶν.  Ὁ πόλεμος εἶναι εἰρήνη. Ἡ ἐλευθερία εἶναι σκλαβιά. Ἡ ἄγνοια εἶναι δύναμι. Ὁποία ἡ ἀλαζονεία ἐξουσίας!...) Ναί! Ἡ Ρωμαϊκή αὐτοκρατορία ἦταν μία ἀντίχριστι δύναμι, ἕνα εἰδωλολατρικό κράτος. Ἧταν ἡ «Βαβυλών ἡ μεγάλη», πού εἶχε ποτίσει τήν ἐποχή ἐκείνη ὅλα τά ἔθνη μέ τόν οἶνο τῆς προνείας της (πρβλ. Ἀποκ. 18,2-3). 

 Πράγματι, πόσους καί ποίους διωγμούς δέν εἶχε κηρύξει ἡ Ρώμη, γιά νά ἐξαφανίσῃ τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, «ἵνα αὐτήν ποταμοφόρητον ποιήσῃ» (Ἀποκ. 12,15)!.... Ἀ λ λ ά ὑπῆρχαν τότε καί ἐλεύθεροι΄ δέν ὑπῆρχαν μόνο δοῦλοι.  Σήμερα ὅμως ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωσι ἀπαιτεῖ ὅ λ ο ι νά φορέσουν ἠλεκτρονικές χειροπέδες –μέ (ἤ καί χωρίς) τό ἐπάρατο 666- γιά νά ἀντιμετωπισθῇ ἡ τρομοκρατία⁹!...((⁹ Καί ὅλα αὐτά γιά νά ἐπιτευχθῇ ἡ «ἐξασφάλιση ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ἀσφάλειας ἐντός ἑνός χώρου ἐλευθερίας, ἀσφάλειας καί δικαιοσύνης» (Ἄρθρο 1 παρ.2 τοῦ Κανονισμοῦ (ΕΚ) ἀριθ. 1987/2006 τοῦ Εὑρωπαϊκοῦ Συμβουλίου καί τοῦ Συμβουλίου τῆς 20ῆς Δεκεμβρίου 2006 «σχετικά μέ τή δημιουργία, τή λειτουργία καί τή χρήση τοῦ Συστήματος Πληροφοριῶν Σένγκεν δεύτερης γενιᾶς (SIS II).   ἐπιτυχῶς

 Νέο περιεχόμενο στίς λέξεις καί ... Νέα Ὁμιλία στό προσκήνιο. Ἄραγε χρειάζονται σχόλια;...) Ο tempora!  O mores! (Ὤ καιροί! Ὤ ἤθη!).

Ἡ πλειοψηφία τῶν ἀνθρώπων δέχεται τά πράγματα «ὅπως ἔρχονται».  Θά διατυπώσουν βεβαίως τή συνηθισμένη θέσι ὅτι «δέν πᾶμε καθόλου καλά», θά την τεκμηριώσουν μέ ἀρκετά  πειστικά ἐπιχειρήματα, ἀλλά δέν θά θελήσουν νά ἀρνηθοῦν τό βολεμά τους, τό πρόγραμμα καί τήν ἄνεσί τους.  Γι’ αὐτό δέν προβληματίζονται ἰδιαιτέρως ἀπό τά ἐσχατολογικά γεγονότα τῶν καιρῶν μας καί θεωροῦν μᾶλλον κινδυνολογίες καί ἀποκυήματα νοσηρᾶς φαντασίας τίς ὁποιεσδήποτε ἀνησυχίες καί διαμαρτυρίες.

Ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοί πού διαβλέπουν τό μέγιστο κίνδυνο, τόσο τῆς ἀριθμοποιήσεως καί μαζοποιήσεως τῶν ἀνθρώπων, ὅσο καί τῆς ἀπειλῆς τῆς αἰωνίας ἀπωλείας τους ἐν ὄψει τοῦ χαράγματος τῆς Ἀποκαλύψεως.   Καί πάλιν ὅμως ἐμπρός στίς οἰκογενειακές ἀνάγκες τῆς καθημερινῆς ζωῆς, τά οἰκονομικά χρέη, τά ποικίλα σχόλια τῶν διαφόρων καλοθελητῶν, οἱ περισσότεροι τελικά ὑποχωροῦν καί παίρνουν τό νέο διαβατήριο ἤ ἑντός ὁλίγου καί τήν ἠλεκτρονική ταυτότητα μέ τό μικροτσίπ, ὑποκύπτοντας στήν «ἔννομη βία», ἀλλά δηλώνοντας ἀπερίφραστα ὅτι δέν θά δεχθοῦν νά «κάνουν» τό ἑπόμενο βῆμα΄ δηλαδή δέν θά δεχθοῦν τήν ἐμφύτευσι τοῦ μικροτσίπ, τό χάραγμα.

Ὤ!  Πῶς αὐτά τά βήματα ἀπομακρύνουν σιγά-σιγά τήν πανσθενουργό Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπό τή ζωή μας!  Ὁ Ἀπόστολος μᾶς παραγγέλλει νά μή λυποῦμε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, μέ τό ὁποῖο μᾶς σφράγισε ὡς ἰδικούς Του κατά τήν ἡμέρα τοῦ Βαπτίσματος. «Καί μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον τοῦ Θεοῦ, ἐ ν ῷ   ἐ σ φ ρ α γ ί σ θ η τ ε εἰς ἡμέραν ἀπολυτρώσεως» (Ἐφεσ. 4,30). Ἔτσι μένουμε ὀρφανοί ἀπό τή γλυκειά παρουσία Του, γιά νά φροντίζωμε...μόνοι μας τά τοῦ οἴκου μας!  Σκοτισμένος πλέον ὁ νοῦς μας χωρίς τό φῶς τοῦ Παναγίου Πνεύματος σκέπτεται ἀφρόνως (πρβλ. Ρωμ. 1, 21) καί λαμβάνει «πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον» (Ρωμ. 8, 15).

____________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα