Ἡ Εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας. Κεφάλαιον Γ΄ Ὲνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας «1. Καί μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Γ΄ 

  Ὲνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας

«1. Καί μή λυπεῖτε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον»  Μέρος Α΄ (σελ. 207- 210)

Γιά νά διαβάσετε ὅσα ἔχουν δημοσιευτεῖ πατῆστε

           ____________________________________

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

Ἡ

 ἐποχή μας μέσα σ’ ὅλη τήν τραγικότητά της, μέσα στή δεδηλωμένη ἀποστασία της ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, δέν εἶναι διατεθειμένη ν’ ἀκούσῃ λόγο Θεοῦ καί ρήματα αἰωνίου ζωῆς.   

Ὅπως πολλοί ἀπό τούς μαθητάς τοῦ Θεανθρώπου χαρακτήριζαν τούς λόγους Του σκληρούς καί διηρωτῶντο΄ «τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν;» (Ἰω. 6,60), ὁμοίως καί σήμερα οἱ λόγοι Του φαίνονται σκληροί΄ ἰδιαιτέρως σκληροί.  Καί μάλιστα οἱ ἀποκαλυπτικοί λόγοι. 

Ὁ «ὅφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος» πού πλανᾷ τούς πάντας, μικρούς καί μεγάλους, ὄλη τήν οἰκουμένη, ἔχει καταρριφθῆ στή γῆ μαζί μέ τούς ἀγγέλους του (πρβλ. Ἀποκ. 12,9).  Καί ὅμως, πολλοί ἀπό ἐμᾶς, καθησυχάζωμε ἀλλήλους, τρέφοντες μάταιες ἐλπίδες καί ὁραματιζόμενοι καλύτερες ἡμέρες.   

Οἱ Εὐαγγελικές διαβεβαιώσεις τοῦ Σωτῆρος – «βλέπετε δέ ὑμεῖς ἑαυτούς», «ἰδού προείρηκα ὑμῖν ἅπαντα» (Μαρκ. 13,9,23) - ἐπαναλαμβάνονται μέχρι σήμερα, ἀλλ’ ἡ ἀδιαφορία καί ἡ ραθυμία μας τίς παραβλέπουν.

 Γνωρίζουμε ὅτι στίς ἔσχατες ἡμέρες θά πλανηθοῦν, ἄν εἶναι δυνατόν, καί αὐτοί οἱ ἐκλεκτοί (πρβλ. Ματθ. 24,24)΄ ἀλλά οἰ περισσότεροι, ἄν καί δέν ἔχωμε ἔργα ἐκλεκτά καί εὐάρεστα στόν Θεό, ἐφησυχάζουμε καί πιστεύουμε ἀκράδαντα ὅτι γνωρίζουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ!  Κάι διακηρύσσουμε εὐκαίρως -ἀκαίρως, ὅτι τό πᾶν εἶναι νά ἔχωμε τόν Χριστό μέσα μας! .....

Δέν ἀκοῦμε τόν ἄγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο πού καθορίζει ποιά εἶναι ἐκεῖνα τά σημεῖα ἀπό τά ὁποῖα θά γνωρίσωμε, ἄν εἶναι μέσα μας ὁ Χριστός. «Ὅπου ὑπάρχει πλῆθος δακρύων, ἀδελφοί, συνοδευόμενο ἀπό γνῶσι ἀληθινή, ἐκεῖ ὑπάρχει καί ἀπαύγασμα θείου φωτός.   

 Καί ὅπου ὑπάρχει ἀπαύγασμα φωτός, ἐκεῖ ὑπάρχει χορηγία ὅλων τῶν καλῶν καί ἡ σφραγίδα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος φυτευμένη στήν καρδιά, ἀπό τό ὁποῖο προέρχονται ὅλοι οἱ καρποί τῆς ζωῆς΄ ἀπό ἐδῶ καρποφορεῖται γιά τόν Χριστό πραότης, εἰρήνη, ἐλεημοσύνη, συμπάθεια, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστι, ἐγκράτεια, ἀπό ἐδῶ πρόερχεται τό ν’ ἀγαπᾷ κανείς τούς ἐχθρούς καί νά εὔχεται γι’ αὐτούς, νά χαίρεται κατά τούς πειρασμούς καί νά καυχᾶται στίς θλίψεις, νά θεωρῇ ἰδικά του τά ξένα πταίσματα καί νά κλαίῃ γι’ αὐτά, τό νά προσφέρῃ τη ζωή του πρόθυμα σέ θάνατο γιά τούς ἀδελφούς του..... Ἄς γνωρίσωμε ἀπό τά ἀναφερθέντα σημεῖα, ἄν εἶναι μέσα μας ὁ Χριστός» ¹. (¹ ΕΠΕΦ 19Γ, 329).

Γι’ αὐτό καί μᾶς καλεῖ ὁ ἅγιος «νά ζητήσωμε τόν Χριστό πού ἐνδυθήκαμε μέ τό θεῖο Βάπτισμα καί ἐκδυθήκαμε μέ τίς πονηρές πράξεις»². (² Αὐτόθι) Διαφορετικά, «νομίζοντας ὄτι τά πρόσκαιρα εἶναι κάτι σπουδαῖο, ὑποκύπτουμε στίς θλίψεις καί στεναχωρούμεθα γιά τίς ζημιές καί εὐφραινόμεθα στήν τρυφή καί τόν πλοῦτο, ἀλλοίμονο.... (τότε) εἴμεθα πραγματικά ἐλεεινοί καί πανάθλιοι καί ξένοι πρός τήν αἰώνια ζωή καί τή βασιλεία τῶν οὐρανῶν, μή ἔχωντας ἀποκτήσει μέσα μας τόν Χριστό, ἀλλ’  ἔχοντας μέσα μας τόν κόσμο ζωντανό, ἀφοῦ μέσα σ’ αὐτόν ζοῦμε καί τά γήινα σκεπτώμεθα.

Ἐκεῖνος δέ πού βρίσκεται σ’ αὐτήν τήν κατάστασι εἶναι πραγματικός ἔχθρός τοῦ Θεοῦ΄ διότι ἡ προσκόλλησι στόν κόσμο ἀποτελεῖ ἔχθρα γιά τόν Θεό...»³. (³ ἔ.,ἀ.,σ.331)

Λίγο παραπάνω μᾶς προτρέπει΄ «Ἄς φροντίσωμε νά βροῦμε αὐτόν (τόν Χριστό), τόν πανταχοῦ παρόντα, καί ἀφοῦ Τόν βροῦμε, νά Τόν κρατήσωμε, πέφτοντας στά πόδια Του, καί νά τά ἀσπασθοῦμε μέ θέρμη ψυχῆς.   Ναί, παρακαλῶ, ἄς φροντίσωμε ὅσο ζοῦμε ἀκόμη νά Τόν ἰδοῦμε καί νά Τόν θεωρήσωμε.  Διότι, ἄν ἀξιωθοῦμε νά Τόν ἰδοῦμε ἐδῶ αἰσθητῶς, δέν θά πεθάνωμεν, δέν θά μᾶς κυριεύσῃ ὁ θάνατος»⁴ . (⁴ ἔ.ἀ.,σ. 339).   

Καί καταλήγοντας προειδοποιεῖ: «Ὅσοι λοιπόν δείξατε ἀρραγῆ καί ἀσφαλῆ διά τῶν ἔργων πίστι σ’ Αὐτόν, ἐξετάζοντας μέ ἀκρίβεια καί ὀρθότητα ὅσα λέχθηκαν ἀπό ἐμᾶς προηγουμένως, π ρ ο σ έ ξ α τ ε μήπως, νομίζοντας ὅτι ἔχετε μέσα σας τόν Χριστό, ἀποδειχθῇ ὅτι δέν ἔχετε τίποτε και ἐξέλθετε ἀπό τή ζωή μέ ἀδειανά χέρια καί ἀκούσετε, πρᾶγμα πού ἀπεύχομαι, τήν ἀπαίσια ἐκείνη φωνή΄ «ἄραντες ὅ δοκεῖ κατέχειν ὁ πονηρός, δότε τῷ πλεῖον ἔχοντι» (προβλ. Ματθ. 13, 12΄ 25, 28-29.  Λουκ. 8, 18΄ 19, 24-26), δηλαδή ἀφαιρέσατε, ὄ,τι νομίζει ὅτι κατέχει ὁ πονηρός καί δώσατέ το σ’ ἐκεῖνον πού ἔχει περισσότερα, καί τότε θά κλαύσετε καί θά πενθήσετε καί θά ζῆτε μέ τή λύπη στόν ἀπέραντο αἰῶνα»⁵. (⁵ Αὐτόθι).

Πῶς ζοῦσαν οἱ Ἅγιοι καί πῶς ζοῦμε ἐμείς! .... Ὠ! Τϊ θά ἔλεγαν οἱ ἅγιοι Μάρτυρες οἱ «καλῶς ἀθλήσαντες καί τελειοθέντες»;.... Ἐάν «ἡ φωνή αἵματος» τοῦ Ἄβελ βοᾷ πρός τόν Θεό ἐκ τῆς γῆς πρβλ. Γεν. 4,10), πόσο μᾶλλον ἡ φωνη τῶν μαρτυρικῶν αἱμάτων πού πορφύρωσαν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ! .... 

Ἐάν τά ἑκατομμύρια τῶν πανευφύμων Μαρτύρων καί Νεομαρτύρων, δέν ἐκήρυσσαν τήν πίστι τους ἐνώπιον βασιλέων καί τυρράνων, πώς θά δέχονταν τούς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως; Ὤ! Πῶς θά ἄκουγαν αὐτά οἱ Ὅσιοι Πατέρες πού κατέτριβαν τά σώματά τους στήν ἄσκησι καί τά ἐλέπτυναν μέ τίς νηστεῖες καί τούς κόπους΄ πού ἐταπείνωναν τό φρόνημά τους καί ἠρνοῦντο ἑαυτούς σ’ὅλα  τά θελήματά τους!   

Αὐτοί ἕκλαιαν διά παντός τίς ἁμαρτίες τους καί παρακαλοῦσαν διηνεκῶς τόν Θεόν νά φωτίσῃ τό σκότος τους.  Καί τότε μόνον ὁμιλοῦσαν «βραχεῖ τῷ ῥήματι καί πολλῇ συνέσει» ὡς ἐξουσίαν ἔχοντες.  Ὁ δέ λόγος τους ἀπέβαινε κανών πίστεως καί ἡ πολιτεία τους γνώμων ἀκριβείας. Ὁποία ἀντίθεσι μέ τήν ἰδική μας ζωή!.... 

____________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα