Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 8ον «τό Μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου» Μέρος Β΄. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων

Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου

Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

Θέμα 8ον «τό Μυστήριον τοῦ Εὐχελαίου»  Μέρος Β΄ (σελίδων 129-144)

Εὐγγελικός: Δέν δύναμαι προχείρως νά σᾶς ἀπαντήσω Δύναμαι ὄμως νά κρίνω τήν εἰδικήν σας γνώμην, ἐάν μοῦ τήν εἴπητε.

Ὀρθόδοξος: Μάλιστα. Ἀκουσατέ την. Ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ τό σύμβολον, ὁ τύπος χωρίζονται τοῦ συμβολιζομένου, τῆς οὐσίας χρονικῶς ἤ ἄλλως πως. Ἐνῷ τό αἰσθητόν σημεῖον τῶν Μυστηρίων καθ’ ἡμᾶς εἶναι ἀναπόσπαστον τῆς θείας χάριτος στοιχεῖον.   

Καί ἐξηγοῦμαι.  Σύμβολα, τύποι, σκιαί ἐν τῇ Παλαιᾷ Διαθήκη ὑπάρχουν πολλαί: αἰ θυσίαι, ἠ περιτομή, ὁ χαλκοῦς ὄφις ἐν τῇ ἐρήμῳ κ.λ.π. τό ὁποῖον εἶχον ὡς συμβολιζόμενον, ὡς οὐσίαν τόν Χριστόν, τό βάπτισμα κ.λ.π. 

Τά σύμβολα ταῦτα χωρίζονται χρονικῶς ἀπό τά συμβολιζόμενα, διότι ταῦτα ἦσαν πρό Χριστοῦ, ἐνῷ τά συμβολιζόμενα, ἡ οὐσία, εἶναι ἐπί τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ καί μετά Χριστόν.  Πλήν αὐτοῦ ὅταν ἦλθεν ὁ Χριστός ἡ οὐσία, ἔπαυσαν τά πρό Χριστοῦ σύμβολα, οἱ τύποι καί αἱ σκιαί. 

Ἐνῷ εἰς τό ἔλαιον τοῦ εὐχελαίου οὐδέποτε πρέπει νά χωρίζηται τό ἄλειμμα δι’ ἐλαίου ἀπό τῆς εὐχῆς τῆς πίστεως καί ἀπό τῶν ἀποτελεσμάτων τούτου, ἤτοι τῆς θεραπείας σώματος καί ψυχῆς.  Πάντα ταῦτα εἶναι εἰς τό εὐχέλαιον ἀναπόσπαστα καί ταυτόχρονα.

Εὐαγγελικός: Ἡμεῖς ὅμως ὀνομάζομεν τό ἔλαιον σύμβολον.

Ὀρθόδοξος: Δέν μέ ἐνδιαφέρει ἡ ὀνομασία, ἀλλά ἡ οὐσία. Θεωρεῖτε ἀναπόσπαστον τό σύμβολον -ἔστω-αὐτό τοῦ ἐλαίου ἀπό τῆς εὐχῆς τῆς πίστεως καί τῆς σωματικῆς καί ψυχικῆς θεραπείας καί ταυτόχρονα ὅλα αὐτά;

Εὐαγγελικός: Ἐφ’ ὅσον ὁ Ἰάκωβος ὁρίζει ταῦτα ἀναπόσπαστα καί ταυτόχρονα, πῶς ἐγώ θά τό χωρίσω;

Ὀρθόδοξος: Ἀφοῦ λοιπόν κ. Εὐαγγελικέ τό ἔλαιον τοῦ εὐχελαίου εἶναι ἀναπόσπαστον τῆς εὐχῆς τῆς πίστεως καί τῶν ἀποτελεσμάτων, τῆς ψυχικῆς καί σωματικῆς θεραπείας, ἐνῷ τά σύμβολα χωρίζονται χρονικῶς καί οὐσιαστικῶς τῶν συμβολίζομένων, δέν νομίζετε, ὄτι εἶναι δύο διάφορα πράγματα;

Εὐαγγελικός: Βεβαίως. Ἅλλα εἶναι τά σύμβολα τῆς Π. Διαθήκης καί ἄλλο εἶναι τό ἔλαιον τοῦ εὐχελαίου ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ.  Τά σύμβολα χωρίζονται χρονικῶς καί οὐσιαστικῶς ἀπό τά συμβολιζόμενα, ἐνῷ τό ἔλαιον τοῦ εὐχελαίου εἶναι ἀναπόσπαστον ταυτόχρονον τῆς οὐσίας, ἤτοι τῆς θεραπείας σώματος καί ψυχῆς.

Ὀρθόδοξος: Ἡ στοιχειώδῃς λογική ὅμως κ. Εὐαγγελικέ λέγει, ὅτι δύο διάφορα πράγματα πρέπει νά ἔχουν καί διάφορους ὀνομασίας, ἵνα διακρίνωμεν αὐτά.  Καί ἀφοῦ τά χωριζόμενα σύμβολα τοπικῶς καί οὐσιαστικῶς ὠνομάσαμεν τύπους, σύμβολα, δέν θά πρέπῃ  καί διά τό ἔλαιον τοῦ εὐχελαίου, τό ὁποῖον εἶναι ἀναπόσπαστον καί ταυτόχρονον τῆς σωματικῆς καί ψυχικῆς θεραπείας, νά ὀνομάσωμεν δι’ ἄλλης λέξεως; Ἡ λέξις αὕτη δι’ ἡμᾶς εἶναι αἰσθητόν σημεῖον καί οὐχί σύμβολον.

Εὐαγγελικός: Ἡ διάκρισις σας εἶναι ὀρθή καί λογική.  Δυσκολεύομαι ὅμως νά ἀφήσω τήν λέξιν «σύμβολον» καί νά λάβω τήν ἰδικήν σας λέξιν «αἰσθητόν σημεῖον».

Ὀρθόδοξος: Σοῦ κάνω τήν χάριν αὐτήν.  Κράτησε τήν λέξιν σύμβολον.  Ἀρκεῖ νά θέσῃς εἰς τήν λέξιν ταύτην τό νόημα τῆς ἰδικῆς μου λέξεως, ἡ ὁποία εἶναι «αἰσθητόν σημεῖον».  Λέγε δηλαδή τήν λέξιν  σύμβολον καί ἐννόει ἀναπόσπαστον καί ταυτόχρονον σύνδεσμον ὁρατοῦ τινός πράγματος, μετ’ ἀοράτου τινός χάριτος, τό ὁποῖον ἡμεῖς ὀνομάζομεν αἰσθητόν σημεῖον.   

Ἡ διαφορά μας θά εἶναι πλέον λεκτική καί οὐχί οὐσιαστική.  Καί τότε θά λέγωμεν ἡμεῖς μέν αἰσθητόν σημεῖον, σεῖς δέ αἰσθητόν σύμβολον, θά ἐννοοῦμεν ὅμως καί οἱ δυό μας ἀναπόσπαστον καί ταυτόχρονον σύνδεσιν τοῦ ὑλικοῦ στοιχείου ἐν τῷ εὐχελαίῳ τοῦ ἐλαίου μετά τῆς εὐχῆς τῆς πίστεως καί τῶν ἀποτελεσμάτων τούτων, ἤτοι τῆς σωματικῆς καί ψυχικῆς θεραπείας.

Εὐαγγελικός: Σᾶς εἶπα δέν δύναμαι νά ἀρνηθῶ τό ἀναπόσπαστο καί ταυτόχρονον τοῦ ἐλαίου ἐν τῷ εὐχελαίῳ μετά τῆς εὐχῆς τῆς πίστεως καί τῆς σωματικῆς καί ψυχικῆς θεραπείας, ἀφοῦ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον διά τοῦ Ἰακώβου ἐνώνει ταῦτα. Ἄς ἔλθωμεν ὅμως καί εἰς τήν μεταδιδομένην χάριν. Καί σᾶς  ἐρωτῶ: ποία εἶναι αὕτη;

Ὀρθόδοξος: Σᾶς εἶπον προηγουμένως, ὅτι ἡ μεταδιδόμενη  χάρις συνίσταται εἰς τήν διπλῆν θεραπείαν σώματος καί ψυχῆς.  Μᾶς τό λέγει ῥητῶς ὁ Ἰάκωβος.  Καί ἰδοῦ 1) ἡ «εὐχή τῆς πίστεως σώσει τόν κάμνοντα» ἤτοι ἡ μετά πίστεως γενομένη προσευχή θά θεραπεύσῃ τόν ἀσθενῇ. 2) «κἄν ἁμαρτίας ᾖ πεποικώς ἀφεθήσεται αὐτῶν , καί ἄν δήλαδή ἔχῃ κάνει ἁμαρτίας οὗτος, θά σγχωρηθῶσι.

Εὐαγγελικός: Ἄς ἴδωμεν ἑκάστην ἐνέργειαν τῆς θείας χάριτος χωριστά.  Καί πρῶτον ὡς πρός τήν σωματικήν θεραπείαν. Οὔτε ἐγώ προσωπικῶς εἶδον, οὔτε ἐκ τῆς ἱστορίας ἐμελέτησα, ὅτι διά τοῦ εὐχελαίου ἐπῆλθε θαυματουργική θεραπεία ἀσθενοῦς τινός.

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως ψεύδεται ὁ Ἰάκωβος καί τό δι’ αὐτοῦ ὁμιλοῦν Πνεῦμα Ἅγιον, τό ὁποῖον δηλοῖ ῥητῶς περί σωματικῆς θεραπείας διά τοῦ εὐχελαίου;

Εὐαγγελικός: Ταῦτα λέγων δέν ἐκφράζω ἀντίρρησιν, ἀλλά ἀπορίαν διατυπώνω.  Θά ἤθελον μίαν ἐξήγησιν τῆς ἀπορίας μου ταύτης.