Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 7ον «τό Μυστήριον τοῦ Γάμου» Μέρος Β΄.(Τελευταῖο). Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

Θέμα 7ον «τό Μυστήριον τοῦ Γάμου»  Μέρος Β΄(Τελευταῖο) (σελίδων 120-128)

____________________________

Ὀρθόδοξος: Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος θέτει ὡς πρότυπον τοῦ χριστιανικοῦ γάμου τόν γάμον τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἐκκλησίας καί λέγει διά τάς γυναῖκας. Ἐφεσ. 5,24, «ὥσπερ ἡ ἐκκλησία ὑποτάσσεται τῷ Χριστῷ, οὕτως καί αἱ γυναῖκες τοῖς ἰδίοις ἀνδράσι ἐν παντί».   

Διά δέ τούς χριστιανούς ἄνδρας λέγει τό ἑξῆς: «οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τάς γυναῖκας ἑαυτῶν καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησε τήν ἐκκλησίαν καί ἑαυτόν παρέδωκε ὑπέρ αὐτῆς». 

Ὁ Ἀπόστολος λοιπόν θέλει τοιαύτην ὑπακοή τῶν συζύγων χριστιανῶν γυναικῶν πρός τούς ἄνδρας των, ὄπως ὑποτάσσεται ἡ ἐκκλησία εἰς τόν Χριστόν. 

Καί ἀφοῦ ἡ ὑπακοή τῆς ἐκκλησίας εἰς τόν Χριστόν δέν εἶναι φυσική τις ὑπακοή ἀλλά ὑπερφυσική, κατά παρόμοιον τρόπον ἡ χριστιανική γυνή πρέπει νά ἔχῃ τοιαύτην ὑπακοήν εἰς τόν ἄνδρα.  Τό ἴδιο λέγει καί διά τούς χριστιανούς ἄνδρας.

Πρέπει νά ἀγαποῦν τάς γυναῖκας των μέρχρι θανάτου, ὅπως ἡγάπησε καί ὁ Χριστός τήν ἐκκλησίαν. Ἀλλά ὄπως ὑπερφυσική ἦτο ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πρός τήν ἐκκλησίαν, κατά παρόμοιον τρόπον ὑπερφυσικήν χάριν πρέπει νά ἔχῃ  καί ἡ ἀγάπη τοῦ ἀνδρός πρός τήν γυναῖκα. 

Ὁ Ἀπόστολος δηλ. ζητεῖ πλήρη ὑπακοήν τῆς γυναικός πρός τόν ἄνδρα της καί ἀγάπην μέχρι θανάτου τοῦ ἀνδρός πρός τήν γυναῖκα του. Διά νά ἐπιτευχθοῦν τά ὑπερφυσικά ταῦτα πρότυπα τῶν συζύγων, δέν θά πρέπῃ κ. Εὐαγγελικέ νά ὑπάρχῃ ἰδιαιτέρα θεία χάρις, ἵνα ὁ φυσικός δεσμός τοῦ γάμου ἀποκτήσῃ τοιοῦτον ὑπερφυσικόν χαρακτῆρα;

Εὐαγγελικός: Ἐάν ἀόρατον θείαν χάριν εἰς τό Μυστήριον τοῦ γάμου ἐννοεῖτε τό εἶδος αὐτό τῆς χάριτος, ἵνα ὁ φυσικός δεσμός τοῦ χριστιανικοῦ γάμου ἐξυψωθῆ εἰς τήν ὑπερφυσικήν σφαῖραν τήν ὁποίαν θέλει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος διά τῶν προαναφερθέντων χωρίων του 5,24-25, δέν δύναμαι νά ἔχω οὐδεμίαν ἀντίρρησιν.  Θά ἤθελεον ὅμως νά μοῦ διασαφίσητε περισσότερον τά πράγματα.

Ὀρθόδοξος:  Ποῖα;

Εὐαγγελικός: Πρῶτον: Τήν ἐντολήν τοῦ γάμου εἰς τό χωρίον τῆς Γενέσεως 2,24: τό «καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται τῇ ἰδίᾳ γυναικί κλπ. Δευτέρον: Τόν γάμον Χριστοῦ καί ἐκκλησίας «τό Μέγα τοῦτο Μυστήριον» τοῦ  Ἀποστόλου Ἐφεσ. 5,32 καί τρίτον τον χριστιανικόν γάμον. Θέλω δηλ. νά μάθω ποιά σχέσις ὑπάρχει μεταξύ τῶν τριῶν αὐτῶν κατά τήν ἀντίληψίν σας.

Ὀρθόδοξος: Εὐχαρίστως. Ἡ ἐντολή τοῦ γάμου Γεν. 2, 24 «καταλείψει ἄνθρωπος τόν πατέρα....κ.λπ.» εἶναι  τ ύ π ο ς ,  εἰκών τοῦ γάμου τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἐκκλησίας.  Ὁ χριστιανικός γάμος ἔχει ὡς  π ρ ό τ υ π ο ν  τόν γάμον Χριστοῦ καί ἐκκλησίας. 

Ἑπομένως μεταξύ τοῦ  τ ύ π ο υ «καταλείψει ἄνρθωπος...» Γεν. 2,24 καί τοῦ χριστιανικοῦ γάμου κεῖται ὡς κέντρον ὁ γάμος Χριστοῦ καί ἐκκλησίας, ὁ ὁποῖος εἶναι  π ρ ό τ υ π ο ν  τοῦ χριστιανικοῦ γάμου.

Εὐαγγελικός: Ποία ἡ διαφοράν  τ ύ π ο υ  πού ἀποδίδετε εἰς τήν ἐντολήν τοῦ γάμου Γεν. 2,24 καί  π ρ ό τ υ π ο υ  τό ὁποῖον ἀποδίδετε εἰς τό Μέγα Μυστήριον γάμου Χριστοῦ καί ἐκκλησίας;(Ἐφεσ. 5, 32);

Ὀρθόδοξος:  Ὁ  τ ύ π ο ς  ἀφορᾶ τό μέλλον, ἔχει προφητικόν χαρακτῆρα, εἶναι σκιά εἶναι κενός περιεχομένου καί ἀναμένει τό σῶμα τήν ἐκκλησίαν του.  Τοιοῦτον ἦτο τό Γεν. 2,24 ἡ ἐντολή δηλαδή τοῦ γάμου ἔναντι τοῦ Ἐφεσ. 5,32 «τοῦ Μεγάλου Μυστηρίου» ἑνώσεως Χριστοῦ καί ἐκκλησίας.  

 Π ρ ό τ υ π ο ν  τοῦ χριστιανικοῦ γάμου, ὀνομάζεται ὁ γάμος Χριστοῦ καί ἐκκλησίας, διότι ὁ χριστιανικός γάμος ἀφορά τό παρελθόν τόν γάμον Χριστοῦ καί ἐκκλησίας. 

Ὁ χριστιανικός γάμος οὔτω δέν ἔχει στατικόν χαρακτῆρα ὡς ἔχει ὁ τύπος ἡ ἐντολή Γεν. 2, 24 ἀλλά δυναμικόν, ἐνεργητικόν, διότι ἔχει ἐνωπιόν του πρότυπον πλῆρες, ζωντανόν, ὁλοκληρωμένον» (Ἐφεσ. 5,32) «τό Μέγα Μυστήριον» πρός ὅ τείνει.   

Δέν θά πρέπῃ λοιπόν κ. Εὐαγγελικέ νά δοθῇ εἰδική θεία χάρις εἰς τόν χριστιανικόν γάμον, ἵνα φθάσῃ οὗτος τό πρότυπον αὐτοῦ τόν γάμον Χριστοῦ καί ἐκκλησίας κατά τό Ἐφεσ. 5,22-25; «Οἱ ἄνδρες ἀγαπᾶτε τάς ἑαυτῶν γυναῖκας ὡς ὁ Χριστός τήν ἐκκλησίαν καί αἱ γυναῖκες ὑποτάσσησθε τοῖς ἰδίοις ἀνδράσι ὡς ἡ ἐκκλησία τῷ Χριστῷ;»

Εὐαγγελικός: Σᾶς εἶπον καί πάλιν ἐπαναλαμβάνω. Ἄν εἰδικήν χάριν τοῦ γάμου ἐννοεῖτε τήν ἐναρμόνισιν τῶν 5,22-25 τῆς πρός Ἐφεσίους ἐπιστολῆς, ὅπου ἐκτίθενται αἱ ἀμοιβαῖαι ὑποχρεώσεις τῶν χριστιανικῶν συζύγων πρός πρότυπον αὐτῶν Ἑφσ. 5,32 τοῦ γάμου Χριστοῦ καί ἐκκλησίας, οὐδεμίαν ἀντίρρησιν ἔχω.

Ὀρθόδοξος: Βεβαίως. Ἀλλά καί ἐάν τά ἀναφερθέντα χωρία τοῦ Ἀποστόλου δέν σέ πείθουν πλήρως, ὄτι ὁ γάμος εἶναι Μυστήριον ὡς δραστικόν ὄργανον τῆς θείας χάριτος κατά τήν Ὀρθόδοξον ἄποψιν περί Μυστηρίου, τό ἐλλεῖπον ἀναπληροῖ ἡ Παράδοσις, τό ὕψιστον τοῦτο καταφύγιον καί κριτήριον τῶν δογματικῶν ἀληθειῶν τῶν τῇ Γραφῇ ἀορίστως ἤ ἀσαφῶς ἐκφερομένων. 

Ποίαν ἀξίαν ἔχει ἡ παράδοσις εἴπομεν ἐν ἀρχῇ. Ἀναγνώσατε τούς ἐκεί πέντε λόγους τοῦ ὑψίστου κύρους τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως βάσει τῆς Ἁγ. Γραφῆς.

Εὐαγγελικός: Δέχομαι τό ἕν στοιχεῖον τοῦ Μυστηρίου τοῦ γάμου, τήν ἀόρατον θείαν χάριν.  Τό ὁρατόν ὄμως σημεῖον ποῖον εἶναι καί πού θά εὐρεθῇ;

Ὀρθόδοξος: Ὁρατόν σημεῖον εἶναι ἡ συγκατάθεσις τῶν μελλονύμφων καί ἡ εὐλογία τῆς ἐκκλησίας.  Καί ἡ μέν συγκατάθεσις εὕρηται εἰς τήν ἐλευθερίαν τήν ὁποίαν διδάσκει ὁ Κύριος ἡ δέ εὐλογία τῶν μελλονύμφων εἰς τήν Παράδοσιν τῆς ἐκκλησίας καί αὐτῶν τῶν 4 πρώτων αἰώνων, τήν ὁποία καί σεῖς δέχεσθε.

Εὐαγγελικός: Θά ἤθελον νά ἤκουον τήν ἰερά ταύτην Παράδοσιν.

Ὀρθόδοξος: Μάλιστα!  Ἀκούσατε. Πρῶτος αἰών. Ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος μαρτυρήσας 107 μ.Χ. γράφων πρός Πολύκαρπον λέγει: «Πρέπει δέ τοῖς γαμοῦσι καί ταῖς γαμουμέναις μετά γνώμης τοῦ ἐπισκόπου ποιεῖσθαι, ἵνα ὁγάμος ᾖ κατά Θεόν καί μή κατ’ ἐπιθυμίαν». 

Δεύτερος αἰών:   Ὁ Τερτυλλιανός 135-240 μ.Χ. γράφει: ad uxor 11,9 “ Matrimonium Ecclesia consiliat et confirmat oblatio et obsignat benedictio, Angeli renuciant;  Pater rato habet» ἤτοι «τόν γάμον ἡ ἐκκλησία συνάπτει, ἡ προσφορά βεβαιοῖ, ἡ εὐλογία σφραγίζει, ἄγγελοι, ἀναγγέλουσι, ὁ Πατήρ κυροῖ». 

Τρίτος αἰών:Ὁ Ἅγιος Ἀμβρόσιος (335-397) ἐν  Epist. 19,6 « Cum ipsum conjugium sacerdotati et benedictione sanctifacari oporteat...» Ἐπειδή αὐτός ὀ γάμος πρέπει νά ἁγιάζηται διά τῆς ἱερατικῆς εὐλογίας....».

Ὁ Μέγας Βασίλειος 330-379 εἰς τήν ἐξαήμερον  VII, 5 γράφει «ὁ τῆς φύσεως δεσμός ὁ διά τῆς εὐλογίας ζυγός».

Ὁ Χρυσόστομος (345-407) γράφει: «Δέον..., τούς ἱερέας καλεῖν καί δι’ εὐχῶν καί εὐλογιῶν τήν ὁμόνοιαν τοῦ συνοικεσίου συσφίγγειν, ἵνα ὁ πόθος τοῦ νυμφίου αὕξητα: καί ἡ σωφροσύνη τῆς κόρης ἐπιτείνηται»  Bareille τομ. 8,99.

Συμπέρασμα.  Ὁ γάμος εἶναι Μυστήριον, διότι περιέχει τήν ἀόρατον θείαν χάριν περί τῆς ὁποίας ὁμιλεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἰς τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολήν καί τό ὁρατόν σημεῖον τῆν εὐλογίαν τῆς ἐκκλησίας περί ἦς ὁμιλεῖ ἡ Παράδοσις μέχρι σήμερον καί αὐτή ἡ τῶν 4 πρώτων αἰώνων.

Εὐαγγελικός:  Οὐδέν ἀπάντησε.