Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων. Θέμα 7ον «τό Μυστήριον τοῦ Γάμου» Μέρος Α΄. Αρχ. Ιωήλ Γιαννακόπουλου

Διαλογική συζήτησις Ευαγγελικών και Ορθοδόξων
Αρχιμανδρίτου Ιωήλ Γιαννακοπούλου
Εκδόσεις Πουρνάρα – Θεσσαλονίκη 

Θέμα 7ον «τό Μυστήριον τοῦ Γάμου»  Μέρος Α΄ (σελίδων 120-128)

Ὀρθόδοξος: Ἄς ἐξετάσουμε κ. Εὑαγγελικέ καί τό μυστήριον τοῦ γάμου.

Εὐαγγελικός: Οὐδεμία ἀντίρρησιν ἔχω.

Ὀρθόδοξος: Μυστήριον ὀνομάζομεν οἱ Ὀρθόδοξοι, ὡς εἴπομεν καί προηγουμένως ἐν εἰδικῇ ἐννοίᾳ τήν δι’ ὁρατῶν σημείων μετάδοσιν τῆς ἀοράτου θείας χάριτος. Ἑπομένως καί εἰς τόν γάμον θά ἴδωμεν την ἀόρατον χάριν καί τό ὁρατόν σημεῖον.  Καί τήν μέν ἀόρατον χάριν ά εὕρωμεν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ, τό δέ ὁρατόν σημεῖον ἐν τῇ παράδοσει –ἔστω- τῶν τεσσάρων πρώτων αἰώνων, τήν ὁποίαν καί σεῖς δέχεσθε.  Δέν εἶναι ἔτσι κ. Εὐαγγελικέ;

Εὐαγγελικός: Σύμφωνῶ καί ἀκούω πρῶτον τήν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γραφῇ ὑπάρχουσαν εἰδική θειάν χάριν διά τό μυστήριον τοῦ γάμου.

Ὀρθόδοξος: Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐν τῇ πρός Ἐφεσίους ἐπιστολῇ του 5.31-33 γράφει τό ἐξῆς: «Καταλήψει ἄνθρωπος τόν πατέρα αὐτοῦ καί τήν μητέρα καί προσκολληθήσεται πρός τήν γυναῖκα αὐτοῦ καί ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν.  Τό μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστί. Ἑγώ δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς ἐκκλησίαν». Ὅταν ὁ Ἀπόστολος λέγει μυστήριον ἐνταῦθα τί ἐννοεῖ κ. Εὑαγγελικέ;

Εὐγγελικός: Μυστήριον σημαίνει κἄτι τό μυστηριῶδες τό ἀκατάληπτον. Ὁ γάμος εἶναι αὐτός καθ’ ἑαυτόν μυστηριώδης, ἀκατάληπτος, διότι ὁ υἱός ἤ ἡ κόρη ἐρχόμενοι εἰς γάμου κοινωνίαν ἀφήνουν πατέρα καί μητέρα, τά προσφιλέστατά των πρόσωπα καί συνδέονται μέ πρόσωπον, τό ὁποῖον εἶναι ξένον καί δυνατόν νά εἶναι εἰς αὐτούς τελείως ἄγνωστον. 

Ἡ σύνδεσις δέ αὕτη τοῦ γάμου δέν εἶναι στανική, ἀναγκαστική, ἀλλά γίνεται μετά μεγάλης χαρᾶς ὄχι μόνον ὑπό τῶν μελλονύφων ἀλλά καί ὑπ’ αὐτῶν τῶν γονέων των.  Ὁ γάμος εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἑορτή υἱῶν καί γονέων.   

Ὁ ἄρρηκτος σύνδεσμος υἱῶν καί γονέων μόνον διά τοῦ γάμου εὐχαρίστως κόπτεται.  Πῶς γίνεται τοῦτο; Μυστήριον! Ἑπομένως μυστήριον δέν εἶναι μόνον ὁ χριστιανικός γάμος ἀλλά καί πᾶς γάμος εἴτε πρό Χριστοῦ εἴτε μετά Χριστόν καί ἄνευ Χριστοῦ, διότι ἔχει τά μυστηριώδη αὐτά χαρακτηριστικά.

Ὀρθόδοξος: Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προθέτει ὅμως τό ἑξῆς: «Τό Μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστί δέ λέγω εἰς Χριστόν καί εἰς ἐκκλησίαν». Τί ἐννοεῖ ὁ Ἀπόστολος μέ τό «εἰς Χριστόν καί εἰς ἐκκλησίαν;».

Εὐαγγελικός: Σᾶς ἀπαντῶ: Ἐάν ἀκατάληπτον πρᾶγμα εἶναι ὁ γαμικός σύνδεσμος ἀνδρός καί γυναικός, δι’ οὕς λόγους ἀνέφερον ἀνωτέρω, περισσότερον ἀκατάληπτον εἶναι «Μυστήριον μέγα ἐστί» ὅπως λέγει ῥητῶς ὁ Ἀπόστολος, ὁ γάμος τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ καί τῆς Νύφης ἐκκλησίας.  

 Εἶναι ἀκατανόητον δηλαδή πῶς ὁ Χριστός ἀφῆκε τόν Πατέρα Του, τόν Οὐρανόν, ἦλθεν εἰς τήν γῆν καί ἐνυμφεύθη τήν ἐκκλησίαν τῆς ὁποίας τά μέλη οἱ ἄνθρωποι ἦσαν ὄχι μόνον ξένοι τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί ἐχθροί αὐτοῦ. 

Ἑπομένως ὁ γάμος τῶν ἀνθρώπων εἶναι μυστήριον, ὁ δέ γάμος τοῦ Χριστοῦ καί τῆς ἐκκλησίας Μέγα Μυστήριον. Ἄρα ὁ γάμος τῶν ἀνθρώπων εἶναι πτωχή πενιχρά εἰκών τοῦ γάμου τοῦ Χριστοῦ ὡς Νυμφίου καί τῆς ἐκκλησίας ὡς Νύμφης. 

Οὐδεμίαν λοιπόν εἰδικήν ἀόρατον θείαν χάριν εὑρίσκω εἰς τήν λέξιν «μυστήριον» τοῦ χωρίου τούτου του Ἀπ. Παύλου.

Ὀρθόδοξος: Ἑπομένως ἔχετε τήν γνώμην α) ὅτι «μυστήριον» εἶναι πᾶς γάμος καί αὐτός ὁ μή χριστιανός, ὁ προχριστιανικός διά τήν μυστηριώδη μεγάλην ἀμοιβαίαν ἔλξιν δύο ἀγνώστων μεταξύ τῶν ἐτεροφύλων καί β) ὅτι ὁ γάμος αὐτός εἶναι εἰκών μόνον τοῦ οὐρανίου γάμου Χριστοῦ καί ἐκκλησίας καί οὐδέν πλέον.

Εὐαγγελικός: Βεβαίως. Ὁμιλοῦντες περί γάμου ὁμιλοῦμεν ἁπλῶς περί φυσικοῦ τινός δεσμοῦ ὡς εἰκόνος ὑπερφυσικοῦ δεσμοῦ Χριστοῦ ὡς νυμφίου καί ἐκκλησίας ὡς νύφης.

Ὀρθόδοξος: Ἐάν προσέξωμεν τό κείμενον τοῦ Ἀποστόλου κ. Εὐαγγελικέ, θά ἴδωμεν, ὄτι ὁ Ἀπόστολος ὁρίζει τόν φυσικόν τοῦτον δεσμόν τοῦ γάμου λέγων: «ἔσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν». Ἑπομένως ὁ Ἀπόστολος ἔχει ὑπ’ ὅψει του γάμον, ὅπου εἶναι εἷς ἀνήρ ἔχει μία γυνή, δύο, ἤτοι μονογαμίαν καί οὐχι πολυγαμίαν.   

Πρό Χριστοῦ ὄμως δέν ὑπῆρχε μονογαμία ἀλλά πολυγαμία, διότι ὁ ἀνήρ ἐλάμβανε πολλάς γυναῖκας.  Καί αὐτοί οἱ Πατριάρχαι Ἀβραάμ καί Ἰακώβ εἶχον ἕκαστος δύο συζύγους. Ἐπί τῆς ἐποχῆς δέ τοῦ Κυρίου οἱ Ἰσραηλῖται κατέλυον τόν θεσμόν τοῦτον τῆς μονογαμίας διά τοῦ διαζυγίου, τό ὁποῖον διά τήν σκληροκαρδίαν ὄπως λέγει ὁ Κύριος τῶν Ἰουδαίων, ἐπέτρεψε ὁ Μωϋσής.  

 «Ἀπ’ ἀρχῆς δέ οὐκ ἐγένετο οὕτως» τονίζει ὁ Κύριος Ματθ. 19,8.  Τό ἀπ’ ἀρχῆς τοῦτο ἐννοεῖ τόν θεσμόν, τόν ὁποῖον ὥρισεν ὁ Θεός κατά τήν δημιουργίαν «ἕσονται οἱ δύο εἰς σάρκα μίαν». Ἑπομένως τό χωρίων αὐτό τοῦ Ἀποστόλου «τό Μυστήριον τοῦτο»ἔχει ὑπ’ ὄψει του τόν χριστιανικόν γάμον καί ὄχι πάντα γάμον, διότι ἐν τῷ χριστιανικῷ γάμῳ ἐφηρμόσθη πλήρως ἡ μονογαμία ἡ ἀναφερομένη εἰς τό χωρίον τοῦτο τῆς Γενέσεως 2,24, καί ἐπαναλαμβανόμενον ἐνταῦθα ὑπό τοῦ Ἀποστόλου. 

Ἐκτός αὐτοῦ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρός χριστινούς τῆς Ἐφέσου καί οὐχί πρός Ἐθνικούς. Ἄρα πρόκειται περί χριστιανικοῦ γάμου καί οὐχι περί παντός γάμου.

Εὐγγελικός: Δέχομαι, ὅτι τό μυστήριον, τό ὁποῖον ἀναφέρει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος τοῦ γάμου, ἀφορᾷ τόν χριστινικόν γάμον καί οὐχί πάντα γάμον.  Ποῦ ὄμως φαίνεται εἰς τόν χριστιανικόν αὐτόν γάμον ἰδιαιτέρα θεία χάρις, τήν ὁποίαν πρέπει νά ἔχῃ ὁ χριστιανικός γάμος, ἵνα οὕτω ἔχῃ οὗτος τό ἕν ἐκ τῶν δύο στοιχείων τοῦ Μυστηρίου κατά τήν ὀρθόδοξον ἀντίληψιν;

συνεχίζεται......

Ψηφιοποίηση κειμένων Κατερίνα