Πάσχα διάβασις ἐκ τοῦ θανάτου πρός τήν ζωήν. Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου.

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καθηγουμένου Ἱ. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἅγιον Ὅρος 2005

Ἀνάστασιν Χριστοῦ
Θεασάμενοι

Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα

Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι

(^* Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία στή πασχαλινή Τράπεζα, μετά τήν

ἀγρυπνία τῆς Κυριακῆς τῆς Ἀναστάσεως στίς 13 Ἀπριλίου 1981)

Π

 ατέρες καί ἀδελφοί, αὐτήν τήν νύκτα ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὁ οἰκουμενικός διδάσκαλος τῆς Ἐκκλησίας μας,  μᾶς ἐκάλεσε ὅλους νά ἀπολαύσουμε τοῦ συμποσίου τῆς πίστεως.  Καί ὄντως αὐτό, τό ὁποῖο ζήσαμε κατά τήν ἱερά ἀγρυπνία τῆς Ἀναστάσεως καί τήν ἀναστάσιμη θεία Λειτουργία, ἦταν ἕνα συμπόσιο τῆς πίστεως.

Συμποσιάρχης ὁ ἴδιος ὁ Ἀναστάς Κύριος. Μέλη αὐτοῦ τοῦ συμποσίου εἶναι ἡ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἡ Υπεραγία Θεοτόκος, οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι, οἱ Ἅγιοι τῆς Πίστεώς μας, καθώς κι ἐμεῖς οἱ ταπεινοί Χριστιανοί πού ζοῦμε τώρα. Ὅλοι μαζί συμμετείχαμε στήν εὐλογημένη αὐτή τράπεζα, στήν ὁποῖα ὁ Κύριος προσέφερε καί πάλι τόν ἑαυτό Του πρός βρῶσιν εἰς τούς πιστούς.  Συνεπῶς ἐμεῖς, κοινωνώντας διά τῆς πίστεως μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο, καί προπάντων κοινωνώντας τό Πανάγιο Σῶμα καί τό Τίμιο Αἷμα Του, γίναμε μέτοχοι καί κοινωνοί τῆς θείας ἀκηράτου καί αἰωνίας ζωῆς Του, καθώς καί τῆς ἁγίας Του Ἀναστάσεως.

Ὅλο τό μυστήριο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας, σύμφωνα μέ τόν διδάσκαλο τῆς οἰκουμένης ἅγιο Ἀπόστολο Παῦλο, συνοψίζεται στό μυστήριο τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ μας.  Λέγει χαρακτηριστικά ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: «Εἰ δέ Χριστός οὐκ ἐγήγερται, ματαία ἡ πίστις ἡμῶν» (Α΄Κορ. ιε΄,17).  Καί τοῦτο διότι ὁ κόσμος ἔχει πολλούς διδασκάλους πολλούς ἰδρυτές θρησκειῶν. Ὅμως λυτρωτή πού ἀνέστησε ἐκ νεκρῶν τόν ἄνθρωπο, ἔχει μόνον ἕνα, τόν Σωτήρα μας Χριστό.  Γι’ αὐτό μόνον ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Σταυρωθείς καί Ἀναστάς, εἶναι ὁ Λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων.

Συνεπῶς κι ἐμεῖς Αὐτόν μόνο λατρεύουμε, Αὐτόν μόνο πιστεύουμε, Αὐτόν μόνο ἀκολουθοῦμε, Αὐτόν μόνο δοξάζουμε.  Αὑτός μόνος καί κανείς ἄλλος, ὅσο σοφός καί ἄν ἦταν, ὅσο ἐνάρετος καί νά ἦταν, ὅσο ἅγιος καί νά ἦταν, δέν μπόρεσε νά ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν καί νά λυτρώσῃ τόν ἄνθρωπο ἀπό τόν χειρότερο ἐχθρό του, δηλαδή τόν θάνατο.

Αὐτό λοιπόν τό γεγονός τῆς Πίστεως, αὐτό τό ἱστορικό γεγονός, δηλαδή τήν Ἀνάστασι τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ μας, ἀπόψε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι ἑορτάζουμε πανευφρόσυνα.

Ἡ ὑπόθεσις τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι ἁπλῶς νά γίνῃ ἠθικώτερος ἀπ’ ὅ,τι ἦταν, οὔτε ἁπλῶς νά ἐξευμενίσῃ τόν Θεό, ὥστε νά ἐξασφαλίσῃ ἀπ’ Αὐτόν μία ἀθωωτική ἀπόφασι. Ἡ σωτηρία γιά μᾶς ἔγκειται στό νά μπορέσῃ ὁ νεκρός ἄνθρωπος νά ζωοποιηθῇ, νά ἀναστηθῇ. Ὡς ἐκ τούτου, μόνον ἐκεῖνος πού ζωοποιεῖ τόν ἄνθρωπο εἶναι Σωτήρ καί Λυτρωτής τῶν ἀνθρώπων.

Αὑτός λοιπόν ὁ Κυριός μας προσφέρει σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα τήν ζωοποίησι.  Παίρνει τόν νεκρό ἄνθρωπο καί τόν ζωντανεύει.  Πρῶτα-πρῶτα παίρνει τόν πνευματικό νεκρό καί καθιστᾶ πνευματικά ζωντανό.  Μετά τήν πνευματική αὐτήν ἀνάστασι τόν ἀνασταίνει καί σωματικά καί βιολογικά κατά τήν ἔσχάτη ἡμέρα, κατά την Δευτέρα Παρουσία Του.

Πιστεύουμε ὅτι ἡ Δευτέρα αὐτή Ἀνάστασις εἶναι γεγονός ἀναμφισβήτητο, διότι προηγεῖται ὁ ἀρραβών αὐτῆς τῆς Ἀναστάσεως, πού εἶναι ἡ πνευματική Ἀνάστασις. Ὅσοι λοιπόν Χάριτι Θεοῦ γίνονται ἀπ’  αὐτήν τήν ζωή μέτοχοι καί κοινωνοί τῆς πρώτης τῆς πνευματικῆς Ἀναστάσεως, ἀπέκτησαν ὄχι μόνο τήν ἐλπίδα ἀλλά καί τήν βεβαιότητα τῆς δευτέρας, τῆς σωματικῆς Ἀναστάσεως.

Ἐκ παραλλήλου ὁ Κύριος μᾶς ἔδωσε καί πολλές ἁπτές ἀποδείξεις ὅτι ὄντως τό σῶμα τοῦ ἁγίου ἀνθρώπου δοξάζεται, ἀφθαρτίζεται, ἀνασταίνεται καί πρίν ἀπό τήν μέλλουσα ἀνάστασι μαζί μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο.  

 Μία ἀπόδειξις εἶναι τά ἱερά λείψανα τῶν Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι ἑνώθηκαν ἀρρήκτως μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο. Γι’ αὐτό καί τά ἱερά αὐτά λείψανα ἔχουν τά σημεῖα τῆς ἀφθαρσίας, εὐωδιάζουν, παραμένουν ἀναλλοίωτα ἐπί χιλιάδες χρόνια καί γίνονται σύμβολα καί προεικονίσματα τῆς μελλούσης δόξης πού θά ἀπολαύσουν τά σώματα τῶν Ἁγίων, ὅταν ἀναστηθοῦν κατά τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου.

Τό ζήτημα ὅμως εἶναι πῶς ὁ Χριστιανός θά μπορέσῃ νά κάνῃ τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ ζωή δική του, ὥστε νά ἀναστηθῇ καί αὐτός.  Πῶς θά γίνῃ ἡ Ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ καί δική του ἀνάστασις.

Ἀδελφοί καί Πατέρες,

Ὁ Κύριος δέν ἄφησε στόν κόσμο ἁπλῶς μία ἡθική διδσκαλία, κάποιες κοινωνικές συναταγές. Ἄφησε τό Σῶμα Του, τόν Ἑαυτό Του, καί καθένας πού θέλει νά ἀναστηθῇ δέν ἔχει παρά νά ἑνωθῇ μέ τό Σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου.  Τό Σῶμα τοῦ Ἀναστάντος Κυρίου εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας.  Καθένας πού γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ζωντανό μέλος τῆς Ἐκκλησίας, ἀμέσως λαμβάνει τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τήν κάνει δική του ζωή.   

Συνεπῶς ὅταν ζοῦμε μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀγωνιζόμαστε μέ ταπείνωσι καί προσευχή, συμμετέχουμε στά ἅγια μυστήρια καί πρό πάντων στή θεία Κοινωνία, πού εἶναι τό Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, ἀποκτοῦμε αὐτήν τήν ἐμπειρία τῆς ζωοποιήσεως τοῦ θνητοῦ μας σώματος, τῆς διαβάσεως ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή.  Αὑτό εἶναι τό ἀληθινό Πάσχα.  Διότι Πάσχα, σημαίνει διάβασις, πέρασμα «ἐκ τοῦ θανάτου πρός τήν ζωήν».

Κάθε φορά πού ὁ Χριστιανός προσεύχεται μέ ταπείνωσι καί ἀγάπη πρός τόν Θεό, πραγματοποιεῖ μία διάβασι, ἕνα πέρασμα ἀπό τήν ζωή τοῦ ἐγωϊσμοῦ στήν ζωή τῆς θείας μεθέξεως.  Κάθε φορά πού ὁ Χριστιανός νικᾶ τό δικό του πονηρό καί ἐμπαθές θέλημα, γιά νά κάνῃ τό ἅγιο θέλημα τοῦ Θεοῦ, πραγματοποιεῖ ἕνα πέρασμα ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή. Κάθε φορά πού ὁ Χριστιανός κοινωνεῖ τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Χριστοῦ, τότε κάνει τό μεγαλύτερο πέρασμα ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή.

Αὑτά τά ἔνδοξα καί μεγάλα μυστήρια τῆς ζωοποιήσεώς μας καί τῆς ἀπαθανατίσεώς μας ὑπάρχουν μέσα στήν ἁγία μας Ἐκκλησία, καί εἶναι κρῖμα, ἀδελφοί μου νά τά ἀφήνουμε ἀνεκμετάλευτα, νά μή τά χρησιμοποιοῦμε, νά μή τά ἀξιοποιοῦμε πρός ὄφελος καί πρός οἰκοδομή μας.

Εἶναι λυπηρό σήμερα πού, ἐνῶ ὅλοι πνευματικά ἀσφυκτιοῦμε καί ἰδίως ἡ νεολαία μας ὡς πλέον εὐαίσθητη ἀπό τούς ἐνήλικες, ἀγνοοῦμε ἤ ἀρνούμεθα νά συνδεθοῦμε μέ τόν Ἀρχηγό τῆς ζωῆς, τόν Σωτήρα Χριστό, καί δέν ἀποφασίζουμε νά κάνουμε τήν ζωή Του ζωή μας, ὥστε νά περάσουμε ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή.  Καί ἐνῶ ὑπάρχει ὁ Ζωοδότης Χριστός, ἡ χαρά καί ἡ εἰρήνη μας, ἐμεῖς προτιμοῦμε νά πεθάνουμε στήν μοναξιά, στό ἄγχος, στό κενό, στήν ἔλλειψι νοήματος στήν ζωή μας.

Εὔχομαι λοιπόν ταπεινά σέ ὅλους τούς συνεορτάζοντας μαζί μας προσκυνητάς καί ἐκ μέρους τῶν ἀδελφῶν τῆς Μονῆς μας, αὐτήν τήν ἁγία νύκτα τῆς Ἀναστάσεως, κατά τήν ὁποία «τά πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά κταχθόνια», νά πραγματοποιηθῇ σέ ὅλους μας τό πέρασμα αὐτό, τό πάσχα αὐτό, ἡ μετάβασις ἐκ τοῦ θανάτου πρός τήν ζωήν.  Νά πιστεύσουμε καί ἀγαπήσουμε περισσότερο τόν Χριστό. Νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό, ὥστε ἡ ζωή μας νά γίνῃ ζωή Ἀναστάσεως.  Τότε πλέον δέν θά φοβόμαστε οὔτε τόν σωματικό θάνατο.  

 Διότι αὐτός πού ἔχει ἑνωθῆ μέ τόν Ἀναστάντα Κύριο, δέν φοβᾶται τόν σωματικό θάνατο, διότι ἤδη πέρασε ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν. Ἔχει ἤδη ἀναστηθῇ, ἔχει ἤδη εἰσέλθη στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Εὕχομαι καί πάλι ὁ Ἀναστάς Κύριος νά μᾶς ὁδηγήσῃ στήν ἕνωσι μαζί Του, νά παρηγορήση τίς καρδιές μας, νά μᾶς γεμίσῃ ὅλους ἀπό τήν  θεία Χάρι Του, νά μᾶς χαρίσῃ φωτισμό θεογνωσίας, ὥστε πάντα νά εἴμαστε ἑνωμένοι μαζί Του.

Τέλος εὔχομαι ἡ ζωή μας νά εἶναι πάντα πλήρης ἀπό ἀναστάσιμο φῶς καί ἀναστάσιμη χαρά.

Ἅγιον Πάσχα 1994.

Ἀπόσπασμα ἀπό τό «Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι».
Μηνύματα ἐπί τῇ ἑορτῇ τοῦ Πάσχα 
Ἔκδοση της Ι. Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου Ἁγίου Ὅρους 
Ἔτος 2005
σελίδες 54 - 59

Διαβάστε περισσότερα πατῶντας στο  Ἀνάστασιν Χριστοῦ  Θεασάμενοι

________________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα