Ἠθικά κεφάλαια ἀπό τήν Α΄πρός Κορ. ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

Ἠθικά κεφάλαια ἀπό τήν Α΄πρός Κορ. ἐπιστολήν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου

Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης

 (3ον) 6. Ἡ μωρία πού ὁδηγεῖ στήν πραγματική σοφία Στήν Ἐκκλησία ὑπάρχουν οἱ κατά κόσμον σοφοί, ἀλλά καί οἱ κατά Θεόν σοφοί. Οἱ πρῶτοι συνήθως περιφρονοῦν τούς δεύτερους, γιατί ἔχουν περί πολλοῦ τίς ἐπιστημονικές γνώσεις καί τήν ἀξία τῶν πτυχίων, αὐτά δηλαδή πού στεροῦνται οἱ κατά Θεόν σοφοί.
Δημιουργοῦν τήν αἴσθηση στούς πολλούς ὅτι ἡ σωτηρία εἶναι θέμα γνώσεως, τήν ὁποία οἱ ἴδιοι ἔχουν ἀφοῦ μελετοῦν εἰς βάθος καί πλάτος τή θεολογία καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἔχουν μέ ἁπλά λόγια τό εἰσιτήριο γιά τόν παράδεισο στά χέρια τους.
Αὐτό εἶναι ψευδαίσθηση, Ἀπό τήν ἄλλη μεριά, οἱ ταπεινοί ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἐργάζονται μέ ἄσκηση καί τηροῦν μέ συνέπεια τίς ἐντολές, ἀδιαφορώντας γιά τίς ἀντιδράσεις τῶν κοσμικῶν σοφῶν. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀναφερόμενος στή ματαιότητα τῆς σοφίας τοῦ κόσμου, ἀλλά καί στήν ὑπέρτατη ἀξία τῆς κατά Θεόν σοφίας, σημειώνει: «Κανένας ἄς μή ξεγελάει τόν ἑαυτό του.
Ὅποιος ἀπό σᾶς νομίζει πώς εἶναι σοφός μέ τά μέτρα αὐτοῦ ἐδῶ τοῦ αἰώνα, ἄς γίνει μωρός, γιά νά γίνει ἔτσι πραγματικά σοφός. Ἐπειδή ὅ,τι ὁ κόσμος αὐτός θεωρεῖ σοφία, στά μάτια τοῦ Θεοῦ εἶναι μωρία» (γ´ 18-19)

 * * *

7. Ὁ Ἀποστολικός ζῆλος Οἱ Ἀπόστολοι ἀντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες στό ἔργο τους καί πάντα ἦταν ὑπό διωγμόν ἀπό τούς κρατοῦντες. Ἐργάστηκαν μέ ἱερό ζῆλο καί τά ἀποτελέσματα ἦταν θαυμαστά. Ἐκεῖνοι λίγοι πέτυχαν πολλά, ἐνῶ σήμερα οἱ πολλοί κληρικοί καί μοναχοί πετυχαίνουν λίγα.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀναφέρεται στίς δυσκολίες τῶν Ἀποστόλων, ἀλλά καί στό κλίμα, πού ἐπικρατοῦσε ἐκείνη τήν ἐποχή. Ἡ κατάσταση, θά λέγαμε, ἦταν φρικτή καί ὅμως οἱ Ἀπόστολοι ἄντεξαν καί ὑπερπήδησαν τά μεγάλα ἐμπόδια.
Γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος: «Μοῦ φαίνεται πώς ὁ Θεός σ᾽ ἐμᾶς τούς Ἀποστόλους ἔδωσε τήν ἐλεεινότερη θέση, σάν νά εἴμαστε καταδικασμένοι νά πεθάνουμε στό στάδιο. Γιατί γίναμε θέαμα γιά τόν κόσμο, γιά ἀγγέλους καί γι᾽ ἀνθρώπους, Ἐμεῖς παρουσιαζόμαστε μωροί γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε σοφοί χάρη στό Χριστό· ἐμεῖς εἴμαστε ἀδύναμοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε δυνατοί· ἐμεῖς εἴμαστε περιφρονημένοι, ἐνῶ ἐσεῖς εἶστε τιμημένοι! Ὡς αὐτή τήν ὥρα πεινᾶμε, διψᾶμε, γυρνᾶμε μέ κουρέλια, ξυλοδαρμένοι, ἀπό τόπο σέ τόπο χωρίς σπίτι, καί μοχθοῦμε νά ζήσουμε δουλεύοντας μέ τά ἴδια μας τά χέρια.
Στούς ἐμπαιγμούς ἀπαντᾶμε μέ καλά λόγια, στούς διωγμούς μέ ὑπομονή, στίς συκοφαντίες μέ λόγια φιλικά. Καταντήσαμε σάν τά σκουπίδια ὅλου τοῦ κόσμου, ὡς αὐτή τήν ὥρα θεωρούμαστε τά ἀποβράσματα τῆς κοινωνίας» (δ´ 9-13).
Ἡ σημερινή εἰκόνα τῶν διαδόχων τῶν Ἀποστόλων εἶναι ἐντελῶς διαφορετική. Οἱ κληρικοί καλλιεργοῦν τή φήμη τους καί φιλοτεχνοῦν τήν πνευματικότητά τους, ὑπερασπίζοντας τόν ἑαυτόν τους, καταφεύγουν στά κοσμικά δικαστήρια, προβάλλουν τό ἔργον τους, ὑποκρίνονται, εἶναι συμβιβασμένοι μέ τόν ἁμαρτωλό κόσμο, ἔχουν ἐλευθερία καί πολλές δυνατότητες, τούς λείπει ὅμως ὁ ἀποστολικός ζῆλος καί ἔχουν μετατρέψει τό ὑψηλό τους ἀξίωμα σέ κοσμική ἐξουσία.
Ὅλα αὐτά εἶναι ἀρνητικά καί ἀποδυναμώνουν τό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1962,   8 Φεβρουαρίου 2013