"Γιατί;" Ἀπό τό Συναξάρι τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Οὔαρου

"Γιατί;" Ἀπό τό Συναξάρι τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Οὔαρου

Ὁ ἅγιος Μάρτυς Οὔαρος μαρτύρησε κατά τό διωγμό τοῦ Μαξιμιανοῦ (304 μ.Χ.). Καταγόταν ἀπό γένος ἐπιφανές, λαμπρό κι εὐσεβές. Γιά τή σταθερότητα τῆς Πίστης του στό Σωτῆρα Χριστό, ἐπι πέντε συνεχεῖς ὥρες τόν χτυποῦσαν οἱ δήμιοι μέ ρόπαλα κι ἔξυναν μέ σιδερένια νύχια τό σῶμα του... Μετά ἀπ᾿ αὐτά παρέδωσε τό πνεῦμα του νικητής "εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος".
Τό μαρτυρικό σῶμα τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ κατόρθωσε νά τό πάρει μιά εὐγενής χήρα γυναίκα, φιλομάρτυς καί εὐσεβέστατη, ἡ Κλεοπάτρα. Ὄχι μόνο τό ἐνταφίασε μέ τιμές, ἀλλά κατασκεύασε ὑπερπολυτελῆ λάρνακα καί παρεκκλήσιο, τό ὁποῖο φρόντιζε ἡ ἴδια κι ὁ μονάκριβος γυιός της.
Συνήθιζε μάλιστα, ὡς ἐλεήμων, κάθε χρόνο τήν ἡμέρα τῆς μνήμης του, νά καλεῖ ὅλους τούς φτωχούς, τούς ἀναπήρους καί τούς γέροντες καί νά τούς παραθέτει τράπεζα, στήν ὁποία, ἄν καί ἀρχόντισσα, διακονοῦσε ἡ ἴδια μαζί μέ τό γυιό της, ὁ ὁποῖος ἦταν ἐξ ἴσου καλός καί φιλάνθρωπος, ὅπως κι ἡ μητέρα του.
Ἐπί πλέον ἦταν ἁγνός καί συνετός νέος.
Μιά ἀπ᾿ τίς φορές πού γινόταν αὐτή ἡ γιορτή, ἡ Κλεοπάτρα μαζί μαζί μέ τό γυιό της τελείωσαν ἀργά τό βράδυ τήν περιποίηση τῶν φτωχῶν κι ἦταν κατάκοποι.
Τότε ὁ γυιός της ἀρρώστησε αἰφνίδια. Πόνεσε τόσο πολύ τό κεφάλι του, πού πρίν προλάβει νά τόν βοηθήσει, πέθανε στά χέρια της!
Ἡ Κλεοπάτρα πόνεσε καί θρήνησε πολύ.
 Ἄρχισε, λοιπόν, παραπονούμενη νά λέει κι ἐκείνη τό ὁλιγόπιστο "γιατί;" καί νά παραπονιέται ἔντονα στό Μάρτυρα Οὔαρο πού, ὅπως πίστευε, παρ᾿ ὅλη τήν περιποίηση καί τιμή πού τοῦ πρόσφερε, ἐκεῖνος δέν προστάτευσε τό παιδί της. Ἕνας ὅμως θρῆνος ὑπερβολικός καί παράπονα πού ψυχραίνουν τήν πρός τό Θεό ἀγάπη, δείχνουν ἔλλειψη ἐμπιστοσύνης στήν ἀγάπη, Του τήν τέλεια κι αἰώνια.
Ἀπ᾿ τά πολλά δάκρυα τήν πῆρε ἕνας ἐλαφρύς ὕπνος πεσμένη ἐκεῖ, μπροστά στόν τάφο τοῦ Ἁγίου Οὔαρου. Tότε εἶδε ἕνα θαυμαστό ὄνειρο: Τόν Ἅγιο ὁλοφώτεινο καί περίλαμπρο, στεφανηφόρο καί χαμογελαστό. Δίπλα του ἐξ ἴσου φωτεινό καί χαρούμενο τό γυιό της! Ὁ Μάρτυς τῆς εἶπε:
- Μή μέ κατηγορεῖς, Κλεοπάτρα, γιά ἀγνωμοσύνη. Πάντα μοῦ ζητοῦσες εὐτυχία γιά τό γυιό σου καί προστασία· αὐτό λοιπόν ἔκανα κι ἐγώ, γιά νά ἀνταμείψω τήν εὐλάβειά σου σέ μένα. Ἄς σού πεῖ ὅμως κι ὁ ἴδιος ἄν εἶναι εὐτυχισμένος καί ποιά ζωή προτιμᾶ νά ζήσει.
Ἐνῶ ἔλεγε αὐτά ὁ ἅγιος Οὔαρος, ὁ νέος εἶχε πλησιάσει πιό κοντά στό Μάρτυρα σάν νά κινδύνευε, σάν νά φοβόταν μή χάσει τήν εὐτυχία του. Τότε κοίταξε τήν μητέρα του μέ κάποιο παράπονο καί τῆς εἶπε:
- Μητέρα, δέν εἶσαι εὐχαριστημένη πού εἶμαι εὐτυχισμένος καί πού ζῶ στή χαρά τοῦ Θεοῦ; Μή λυπάσαι. Δέν εἶναι πρέπον νά προτιμᾶμε τήν πρόσκαιρη καί περίλυπη ζωή ἀπ᾿ τήν αἰώνια καί πανευφρόσυνη...
Αὐτά ὅταν ἄκουσε ἡ Κλεοπάτρα, χάρηκε καί παρακαλοῦσε τόν Ἅγιο νά παραλάβει κι αὐτήν. Ὁ Ἅγιος ὅμως τῆς εἶπε:
-Φρόντισε γιά τή σωτηρία σου, κι ὅταν δουλεύσεις ἀκόμη ἀρκετό καιρό γιά τήν ψυχή σου, τότε νά ἔλθεις.
Αὐτά ἀφοῦ εἶπε, τήν εὐλόγησε καί ἀναχώρησε μαζί μέ τό νέο. Ἡ Κλεοπάτρα, ὅταν ξύπνησε, διηγήθηκε μέ χαρά τήν ὁπτασία, καί τό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς της τό πέρασε μέ νηστεῖες καί προσευχές, ὑπηρετῶντας τό ναό τοῦ Ἁγίου. Ἐξαγιάστηκε ζῶντας ὁσιακή ζωή καί τιμᾶται μαζί μέ τόν Ἅγιο Οὔαρο, ὡς Ὁσία, τήν ἴδια μέρα μ᾿ ἐκεῖνον, δηλαδή στίς 19 Ὀκτωβρίου.  

Ἀπολυτίκιον. Τοῦ Ἁγίου ΟὔαρουἮχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Τῶν Μαρτύρων ζηλώσας τὰ κατορθώματα, μαρτυρικῶς ἠγωνίσω ὑπὲρ τῆς δόξης Χριστοῦ, καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρὸν παμμάκαρ Οὔαρε· ἐν γὰρ ἰκρίῳ προσδεθείς, πρὸς τῷ ξύλῳ τῆς ζωῆς, νομίμως ἀποκατέστης, πρεσβευτικῇ χορηγίᾳ, καταφαιδρύνων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Κοντάκιον. Ἦχος γ’. Ἡ Παρθένος σήμερον.
Τὸν Σταυρὸν ὡς θώρακα, ἐνδεδυμένος παμμάκαρ, τῶν τυράννων ἤμβλυνας, τὰς πονηρὰς μεθοδείας· ἤνεγκας, τὰς ἀνυποίστους σαρκὸς βασάνους· ἤνυσας, τοὺς θείους ἄθλους γενναιοφρόνως· διὰ τοῦτο ἐκοσμήθης, θείῳ στεφάνῳ θεόθεν Οὔαρε.

Μεγαλυνάριον.
Σύμμορφος ἐγένου τοῖς Ἀθληταῖς, Οὔαρε τρισμάκαρ, ἀριστεύσας περιφανῶς· ὅθεν οὐρανίων, ἀξιωθεὶς χαρίτων, ὑπέρμαχος γνωρίζῃ, τοῖς σὲ γεραίρουσι.

Ἀπό τό βιβλίο: "Μηνύματα ἀπό τόν Οὐρανό"
Ἔκδοσις: " Ἱ. Μονῆς Παναγίας Βαρνάκοβας Δωρίδα 2005
hristospanagia3.blogspot.gr