Ἡ Ἰωάννειος ἐκκλησία. Πνευματισμός μέ χριστιανικόν προσωπεῖον. Πρωτ. Βασιλείου Γεωργοπούλου

Ἡ Ἰωάννειος ἐκκλησία

Πνευματισμός μέ χριστιανικόν προσωπεῖον

Πρωτ. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Λέκτωρος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Μέ τήν ὀνομασία Ἰωάννειος Ἐκκλησία (Johannische Kirche) εἶναι διεθνῶς  γνωστή μία αἱρετική κίνη- ση πού ἱδρύθηκε ἐπισήμως τό 1926 στή Γερμανία, ἀπό τόν Joseph Weiβenberg (1855-1941) μέ τήν ἀρχική ὀνομασία «Εὐαγγελική Ἰωάννειος Ἐκκλησία κατά τήν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου».
Ἡ κίνηση ἀργότερα ἀπαγορεύθηκε ἀπό τούς Ναζί καί ξαναδραστηριοποιήθηκε τό 1945 κάτω ἀπό τήν καθοδήγηση τῆς κόρης τοῦ J. Weiβenberg, τήν Frieda Müller (1911- 2001), ἐνῶ στή συνέχεια μετονομάστηκε τό 1975 σέ «Ἰωάννειο Ἐκκλησία». Σήμερα ἡ κίνηση καθοδηγεῖται ἀπό τήν κόρη τῆς Fr. Müller, τήν Josephine Müller (1949-).
 Πρόκειται γιά κίνηση στήν ὁποία κάποιος συναντᾶ μία ἀπροκάλυπτη σύζευξη τοῦ Πνευματισμοῦ μέ χριστιανικά στοιχεῖα. Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς αἵρεσης, πού ἐν προκειμένῳ ἐπαναλαμβάνει τούς ἰσχυρισμούς τοῦ ἱδρυτῆ της, J. Weiβenberg, τό 1903, κατόπιν ἀποκαλυπτικοῦ ὁράματος, τόν κάλεσε ὁ Χριστός σέ μία νέα πνευματική κατάσταση.

Κατά τήν ἐν λόγῳ αἵρεση στό πρόσωπο τοῦ J. Weiβenberg ἐκπληρώνονται τά ἀναφερόμενα ἀπό τόν Χριστό στό κατά Ἰωάννη 14, 26. Ἐπαναλαμβάνοντας τά παραδοξολογήματα τοῦ ἱδρυτῆ της, ἡ κίνηση διδάσκει ὅτι ὑπάρχουν τρεῖς ἀποκαλύψεις καί τρεῖς ἀνάλογες Διαθῆκες τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Ἡ πρώτη στόν Μωυσῆ, ἡ δεύτερη μέ τόν Χριστό καί ἡ τρίτη μέ τόν J. Weiβenberg.
Στά πλαίσια αὐτά ὁ J. Weiβenberg εἶχε διακηρύξει γιά τόν ἑαυτό του, ὅτι ἦταν ἐν σάρκωση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος! Στήν Ὁμολογία Πίστεως τῆς αἵρεσης διαβάζουμε σχετικά: «Ἐγώ πιστεύω στό Θεό Πάτερα, ἐγώ πιστεύω στό Θεό Υἱό, ἐγώ πιστεύω στό Θεό Ἅγιο Πνεῦμα καί στίς ἀποκαλύψεις τοῦ Θεοῦ μέσῳ τοῦ Μωυσῆ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ J. Weiβenberg».
 Ὁ ἴδιος, ἐπίσης, διακήρυττε , ὅτι ἦταν ἕνας κεχαριτωμένος ἄνθρωπος, εἶχε τό προφητικό χάρισμα, εἶχε ὅλα τά ἄλλα χαρίσματα πού ἀναφέρονται στό Α΄ Κορ. 12, 4-11, προγνώριζε τό μέλλον καί γνώριζε τίς βουλές τοῦ Θεοῦ.
Ἡ παρουσία τῶν τριῶν Διαθηκῶν εἶναι ἄμεσα συνδεδεμένη καί μέ τίς περί τοῦ ἀνθρώπου διδασκαλίες της πού ὑποστηρίζουν ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι ξεπεσμένα πνεύματα.
Πολλές ψυχές κατά τήν προΰπαρξή τους ἐξέπεσαν μαζί μέ τό σατανᾶ. Ἡ λύτρωσή τους θά ἐπιτευχθεῖ μέ ἕνα πλῆθος διαδοχικῶν μετενσαρκώσεων καί ἱκανό ἀριθμό ἀγαθῶν ἔργων σέ κάθε νέα τους ἐνσάρκωση.
Κάθε ἐνσαρκωμένος ἄνθρωπος ἀποτελεῖται, κατά τήν αἵρεση ἀπό σῶμα, ψυχή καί πνεῦμα. Ὁ ὅλος ὁρατός κόσμος εἶναι ἕνα τμῆμα τοῦ ἀόρατου πνευματικοῦ κόσμου, ὅπως ἐπίσης εἶναι θεμιτή ἡ ἐπικοινωνία μέ τά πνεύματα τῶν κεκοιμημένων.
Ἡ σωτηρία τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἐξασφαλισμένη στό χῶρο τῆς αἵρεσης μέ τήν ἀποδοχή τῶν θέσεών της, ἄν καί ἔχει μία ἐλαστική στάση ἔναντι τῶν ἄλλων θρη σκειῶν καί χριστιανικῶν Ὁμολογιῶν, καθώς τίς θεωρεῖ δρόμους καθοδήγησης τῶν ἀνθρώπων ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.
Εἶναι αὐτονόητο, ὅτι ὅσο ἄν καί ἡ ὀνομασία καί ἡ θεολογική ὁρολογία τῆς αἵρεσης πηγάζουν ἀπό τόν χριστιανικό χῶρο, οἱ διδασκαλίες της στό σύνολό τους εἶναι κακόδοξα παραδοξολογήματα ἀπο- λύτως ἀσυμβίβαστα μέ τή χριστιανική πίστη.

Σημείωση: Γιά τή σύνταξη τοῦ παρόντος βασιστήκαμε στά κάτωθι:
α) G. Schmid- G.O. Schmid (Hrsg), Kirchen- Sekten- Religionen, 7η ἔκδ., 2003.
 β) R. Hempelmann u.a, Quellentexte zur neuen Religiosität, EZWTEXTE 215/ 2011.

  Ὀρθόδοξος Τύπος άρ τεύχ. 1949, 8 Νοεμβρίου 2012