Μοναχός Δημήτριος Γρηγοριάτης. Μέρος Δ'

Μοναχός Δημήτριος Γρηγοριάτης

(+1930-1976)

Μέρος Δ'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Μία ἄλλη φορά προσευχόταν τήν νύκτα μέ τό χονδρό του κομποσχοίνι. Ξαφνικά ἐμφανίσθηκε μπροστά του ἡ ἀγαπημένη του Ἀδελφούλα, μικρή στήν ἡλικία καί ντυμένη στά λευκά. Ὁ π. Δημήτριος, φοβούμενος μήπως εἶναι πειρασμός, τήν ἐρώτησε:
-Εἶσαι πειρασμός; Ἄν εἶσαι πειρασμός, φῦγε...
Ἡ Ἁγία τοῦ χαμογέλασε μέ σοβαρότητα. Μᾶλλον τόν καμάρωσε γιά τήν σπουδή του στήν προσευχή καί τήν ἀπέραντη ἁπλότητά του  καί ἀμέσως ἐξαφανίσθηκε, χωρίς νά τοῦ μιλήση.
-Τήν ἄλλη ἡμέρα, μέ ρωτοῦσε: "Τί θέλει αὐτό τό μικρό κορίτσι, ἐδῶ στό Μοναστήρι μας;
Φοβόταν μήν εἶναι ἡ παρουσία τῆς Ἁγία πειρασμός, διότι πολλές φορές οἱ δαίμονες τοῦ ἐπετίθοντο καί ζητοῦσαν τρόπο νά τόν ὑποσκελίσουν. Γι᾿ αὐτό μᾶς ἔλεγε, ὅταν τόν ρωτούσαμε, ὅτι "ἄλλοι ἀπό τούς δαίμονες εἶναι γίγαντες καί ἄλλοι εἶναι νᾶννοι, σάν μυῖγες".
Μεγάλη εὐλάβεια εἶχε καί γιά τόν πρῶτο καί ἀνύστακτο Προστάτη μας, τόν ἅγιο Νικόλαο, τῶν πενομένων τροφέα καί τῶν πτωχῶν προστάτην. Τοῦ τραβοῦσε τρία κομποσχοίνια στό ὄνομά του, μαζί μέ τούς ἄλλους δύο Προστάτες μας, τόν Ὅσιο Γρηγόριο τόν  Κτίτορα καί τήν Ἁγία Ἀναστασία.
Στήν ἐκκλησία στεκόταν σχεδόν πάντοτε ὄρθιος στά πίσω καθίσματα καί συχνά κυττοῦσε τήν παλαιά φορητή Εἰκόνα τοῦ Ἁγίου Νικολάου πού εὑρίσκεται στό δεξιό Προσκυνητάρι τοῦ Καθολικοῦ. Ἔλεγε στούς Ἀδελφούς, πού τόν ρωτοῦσαν γιατί εἶχε τό βλέμμα του στόν Ἅγιο: "Μέ κυττάζει ὁ Παππούλης, γι᾿ αὐτό τόν κυττάζω κι ἐγώ...Κάτι θέλει νά μοῦ εἰπῆ. Κάτι θέλει ἀπό μένα καί με κυττάζει χωρίς νά στρέφη ἀλλοῦ τά μάτια του...".
Ἰδιαίτερη εὐγνωμοσύνη ἔτρεφε καί στόν ἅγιο Χαράλαμπο. Σάν ἐπισκέπτης εἶχε πάει, πρίν κοινοβιάση στήν Μονή τοῦ Ὁσίου Γρηγορίου, στά Καυσοκαλύβια, ὅπου δέχθηκε τήν θεραπευτική ἀρωγή τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, ὁ ὁποῖος τόν ἀπήλλαξε ἀπό ἰσχυρούς πόνους πού εἶχε στό ἕνα πόδι του.
Μιά ἄλλη φορά ἑτοιμάσθηκε γιά τήν Θεσσαλονίκη. Εἶχε προγραμματίσει ὅτι θά πάη νά προσκυνήση καί τόν Ἅγιο Δημήτριο, τοῦ ὁποίου φέρει ἐπαξίως καί τό ὄνομα.
 Ἤθελε νά πάρη ἕνα μεγάλο κερί ἀπό τόν Ἐκκλησιαστικό, τόν μακαριστό παπᾶ Χρυσόστομο, ἀλλά ντρεπόταν. Σκέφθηκε καί εἶπε: "Ἄν θέλη ὁ Θεός καί ὁ Ἅγιος, θά μοῦ φέρη τό κερί ὁ Ἀδελφός!  Δέν πρόλαβε νά ἀποτελειώση ἕνα κομποσχοίνι καί ὁ π. Χρυσόστομος τοῦ κτύπησε τήν πόρτα καί τοὔδωσε τό κερί, χωρίς νά ἔχουν ἀλλάξει "κουβέντα" γιά τό κερί!
Ἐκεῖ στήν Θεσσαλονίκη, συνέπεσε νά εἶναι ἡ γιορτή καί ἡ λιτάνευσις τῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, πρώην ἁγιορείτου ἀσκητοῦ καί μετέπειτα Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλανίκης. Μετά τήν θ. Λειτουργία, ἤθελε κι αὐτός ν᾿ ἀκολουθήση τό πλῆθος τῶν Πιστῶν, παρότι  τό σχεδόν παράλυτο πόδι του, διαμαρτυρόταν ἀπειλητικά. Τόν συνεκράτησε ὁ π. Ἀθανάσιος καί τόν ἔφερε συρόμενον στό σπίτι-Ἐπιτροπικό τῆς Μονῆς.
Εἶχε ἐπίσης μεγάλη εὐλάβεια στήν Κυρία Θεοτόκο, στήν Χάρι τῆς ὁποίας εἶχε ἐναποθέσει τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας του. Μερικές φορές θεολογοῦσε μέ τό δικό του χαριτωμένο λεξιλόγιο: "Τό Παιδάκι ἦταν πιό μπροστά ἀπό τήν Γιαγιά καί τήν Μανούλα". Ἐπεξήγησις: Ὁ Χριστός εἶναι παλαιότερος τῆς Ἁγίας Ἄννης καί τῆς Παναγίας".
Μία φορά τόν ρώτησε ὁ νοσοκόμος Ἀδελφός:
-Τί σοῦ ἀρέσει περισσότερο στό μοναστήρι, πάτερ Δημήτριε;
-Τό μοναχικό Σχῆμα καί τό κομβοσχοίνι, τοῦ ἀπήντησε.
-Πῶς αἰσθάνεσαι, μετά τήν Θεία Κοινωνία, πάτερ Δημήτριε;
-Ὅταν κοινωνῶ, τό Παιδάκι πού ἔχω στό τραπεζάκι μου, μπαίνει μέσα μου, τόσο δυνατά καί γρήγορα πού δέν προλαβαίνω νά τό καταλάβω. Γι᾿ αὐτό κι ἐγώ ἀπό τήν χαρά μου, κρατῶ τήν εἰκόνα Του στήν ἀγκαλιά μου.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό