Κριτική εἰς τόν Ὑδροχοϊσμό τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ. Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ Ἁγιορείτου (Μέρος Γ΄)

Ὁ Ὑδροχοϊσμός τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ

Κριτική εἰς τόν Ὑδροχοϊσμό τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ

(Δίδου σοφῷ ἀφορμήν καί σοφώτερος ἔσται) 

Συνταχθεῖσα ὑπό Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ Ἁγιορείτου 

 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος - Γενικές παρατηρήσεις  εἰς τά γραφόμενα τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ 

ΜΕΡΟΣ  Α´

Γενικές  παρατηρήσεις  εἰς τόν Ὑδροχοϊσμό τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ 

ΜΕΡΟΣ  Β´

Σύντομη κριτική σέ κάποια χαρακτηριστικά  ἀποσπάσματα τῶν κειμένων τοῦ τρίτομου βιβλίου τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ μέ τίτλο «Ὑδροχόος»

ΜΕΡΟΣ  Γ´

Κείμενο τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ  μέ τίτλο ''Ὁ Πάπας τῆς Ρώμης''

ΜΕΡΟΣ Δ´

Ἡ ἀπολογία τοῦ π. Γρηγορίου  Πετρώφ

________________________________

ΜΕΡΟΣ  Γ´ 

Ο Πάπας της Ρώμης 

ευθύνεται για τη σημερινή παρακμή του χριστιανικού κόσμου. (27/7/11)
Βλάκας ή προδότης;  Δούλος του Θεού ή υπάλληλος τραπεζιτών;

Για να καταλογίσεις σε κάποιον την κατηγορία της παράβασης του καθήκοντος, θα

πρέπει πρώτα απ' όλα να γνωρίζεις ένα πολύ βασικό πράγμα ...Να γνωρίζεις τα καθήκοντά

του. Εάν δεν γνωρίζεις ποια είναι αυτά τα καθήκοντα, για ποια παράβαση μπορείς να

μιλήσεις;

Έχει αναρωτηθεί ποτέ ο αναγνώστης ποια είναι τα καθήκοντα ενός Πάπα; Τον βλέπουμε

όλοι να χαιρετά τα πλήθη από το γνωστό μπαλκόνι του Βατικανού ή να κάνει βόλτες με το

αυτοκίνητο-"ενυδρείο",  αλλά  γνωρίζουμε  ακριβώς  ποιος  είναι  ο  ρόλος  του;  Γιατί

απολαμβάνει  τέτοιου  μεγέθους  και  έντασης  ασφάλεια; ...Ασφάλεια, η οποία κάνει  την

αντίστοιχη  του  Πλανητάρχη  να  μοιάζει  σαν  ανοργάνωτος  περίπατος  με  φίλους  και

γνωστούς.

Όλα αυτά αν μη τι άλλο είναι περίεργα. Περίεργα για κάποιον, ο οποίος δεν έχει γνώσεις

και βλέπει τον Πάπα σαν έναν ακόμα ιερέα ...Έναν παπά πολυτελείας ...Ένα απομεινάρι του

παρελθόντος, το οποίο ζει απομονωμένο σε μια "γυάλα" και μακριά από τις εξελίξεις του

σύγχρονου κόσμου ...Έναν "δεινόσαυρο", ο οποίος "λιβανίζει" όλη την ημέρα τον Κύριο και

που κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζει τι είναι τα CDS ή τα περίφημα Swaps.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Τι ακριβώς είναι ο Πάπας σε σχέση με τον χριστιανισμό,

τα δόγματά του και τα εθνικά κράτη; Πόση δυνατότητα παρέμβασης έχει και σε ποιους

τομείς; Πόσο μπορεί να παρέμβει στην οικονομική λειτουργία του Δυτικού Κόσμου; Υπάρχει

αντικειμενικά  σοβαρός  λόγος,  που  απολαμβάνει  τόση  μεγάλη  και  επιμελή  προσωπική

προστασία;

Αντιλαμβανόμαστε  πως  όλα  αυτά  πρέπει  να  τα  γνωρίζει  κάποιος,  προκειμένου  να

αντιληφθεί τα καθήκοντά του ...Προκειμένου να του αποδώσει ευθύνες για τα όσα γίνονται

εις βάρος του χριστιανικού κόσμου σήμερα ...Ενός κόσμου, ο οποίος έχει βυθιστεί στη δίνη

των τραπεζικών χρεών και καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με τις συνέπειες των αφελών

επιλογών  του  ...Ενός  κόσμου,  όπου  το  ένα  κράτος  μετά  το  άλλο  υιοθετεί  σκληρά

δημοσιονομικά μέτρα και απειλείται να μπει σε μια πρωτοφανή κατάσταση φτώχειας ...Σε

μια κατάσταση επικίνδυνη, γιατί βλέπουμε αυτήν τη φτώχεια να μετατρέπεται σταδιακά σε

μια  κατάσταση  αδυναμίας.  Να  ξεκινάει  σαν  οικονομικό  πρόβλημα  και  σταδιακά  να

μετατρέπεται σε ψυχολογικό. Αυτό είναι και το επικίνδυνο της σημερινής κατάστασης ...Η

φτώχεια των χριστιανικών λαών απειλεί να τους μετατρέψει σε αδύναμα υποχείρια κάποιων

επικίνδυνων παράκεντρων της παγκόσμιας εξουσίας.

Η φτώχεια, δηλαδή, δεν είναι επικίνδυνη ως φτώχεια. Η φτώχεια δεν είναι απαραίτητα

αδυναμία. Άλλωστε η ανθρωπότητα φτώχειες πέρασε πολλές. Ακόμα και στις μεγάλες της

"στιγμές" η φτώχεια την συντρόφευε. Η σημερινή φτώχεια είναι επικίνδυνη, γιατί ασκείται

σε  απογοητευμένους  ανθρώπους  ...ως  τιμωρία.  Αυτή  η  φτώχεια  έχει  την  τάση  να

μεταλλαχθεί σε αδυναμία ...Μια αδυναμία, η οποία θα καθηλώσει τους λαούς στην απόλυτη

υποταγή τους ...Μια αδυναμία, η οποία όλο και πιο πολύ μας θυμίζει την εποχή των

δουλοπάροικων της φεουδαρχίας. Αυτή η τελευταία διαπίστωση δεν γίνεται ποιητική αδεία.

Ο χριστιανισμός κινδυνεύει να βυθιστεί σε μια κατάσταση νεοφεουδαρχίας.

Αυτός ο νεολογισμός δεν είναι τυχαίος. Η νεοφεουδαρχία χαρακτηρίζει τον χριστιανισμό

σε όλα τα επίπεδα και όχι μόνο στο οικονομικό. Ο φεουδαλισμός επιστρέφει σε όλα τα

επίπεδα και αφορά όλους τους εμπλεκόμενους σ' αυτόν ...Ο φεουδαλισμός, ο οποίος ήδη

χρησιμοποιεί την απειλή της φτώχειας σαν ένα "μαστίγιο", που θα υποτάσσει τους λαούς

στην εξουσία των εκλεκτών του. Το κεφάλαιο ήδη στον χριστιανικό κόσμο το διατηρεί στα

χέρια  της  μια  πολύ  περιορισμένη  μειοψηφία  ανθρώπων.  Μερικές  χιλιάδες  ανθρώπων

ελέγχουν τα πάντα μέσα σ' αυτόν τον πάλαι ποτέ τεράστιο κόσμο ...Όταν λέμε τα πάντα,

εννοούμε ...τα πάντα.

Από  τον  κύριο  όγκο  των  παραγωγικών  επιχειρήσεων  και  τις  τεράστιες  γεωργικές

εκτάσεις μέχρι και τις κυβερνήσεις των χριστιανικών κρατών τα πάντα είτε ανήκουν είτε

ελέγχονται ως ιδιοκτησία από μια πολύ μικρή μειοψηφία ανθρώπων. Λίγοι ιδιοκτήτες, οι

οποίοι  κρύβονται  πίσω από διάσημα ονόματα πολυεθνικών εταιρειών, εδώ  και μερικές

δεκαετίες "σαρώνουν" τα πάντα. Εξαγοράζουν ό,τι υπάρχει και δεν υπάρχει, δημιουργώντας

μονοπώλια, που κάνουν τον Μεσαίωνα να φαντάζει σαν μια ασήμαντη παιδική χαρά.

Μέσω  περίεργων  και  πρωτοφανών  χρηματοπιστωτικών  παιχνιδιών  κάποιοι  πολύ

συγκεκριμένοι     άνθρωποι   έχουν    αποκτήσει  μια   συντριπτική  υπεροχή   έναντι   του

επιχειρηματικού και παραγωγικού κόσμου και τον συνθλίβουν. Αρπάζουν τα πάντα και τα

διαχειρίζονται με βάση τα προσωπικά τους συμφέροντά τους και όχι τα συμφέροντα της

κοινωνίας. Αρπάζουν τα παραγωγικά μέσα από τους ίδιους τους δημιουργούς τους και τους

αλλάζουν  "προσανατολισμό".  Καθημερινά  παραγωγικές  επιχειρήσεις  μετατρέπονται  σε

εμπορικού τύπου "παράγκες". Καθημερινά μπαίνουν λουκέτα σε εργοστάσια, βυθίζοντας

στην άβυσσο της ανεργίας εκατομμύρια ανθρώπους. Όλα αυτά συμβαίνουν, γιατί κάποιοι

"χτίζουν"  τα  νέα  "φέουδα" της  νέας  εποχής ...Τα  "φέουδα" της  αγοράς, τα  οποία  —

δυστυχώς για τους λαούς— δεν έχουν το αντίστοιχο παραγωγικό τους "πρόσωπο".

Τουλάχιστον οι φεουδάρχες του Μεσαίωνα δεν αποσπούσαν τα φέουδα από τους λαούς,

για να τα στείλουν στην Κίνα και να τα δουλεύουν φτηνοί Κινέζοι. Κατείχαν τα φέουδα,

αλλά η απασχόληση μοιραζόταν εντός της ίδιας κοινωνικής ομάδας. Υπήρχαν, έστω και σε

ένα στοιχειώδες επίπεδο, συμπλέοντα συμφέροντα μεταξύ παραγωγών και εργαζομένων.

Σήμερα κάτι τέτοιο δεν υπάρχει. Οι χριστιανικές κοινωνίες δεν έχουν πλέον αυτού του

είδους τις συμπλεύσεις. Οι μέχρι τώρα υπάρχοντες διαχωρισμοί της συμβατικής οικονομίας,

οι οποίοι διαχώριζαν τα μέλη των κοινωνιών μεταξύ τους, σήμερα δεν υπάρχουν. Δεν

υπάρχουν πλέον μέσα σε αυτές τις κοινωνίες κεφαλαιοκράτες και εργαζόμενοι. Σήμερα μέσα

στις  κοινωνίες  υπάρχουν  μόνο  επιχειρηματίες  και  πελάτες  ...Οι  "πωλώντες"  και  οι

"αγοράζοντες".

Όμως, αυτό είναι επικίνδυνο για την ίδια την επιβίωση των κοινωνιών. Γιατί; Γιατί ο

τόπος, που σε θρέφει, είναι πατρίδα. Η γη, που "ταΐζει" τα παιδιά σου, είναι πατρίδα. Το

εργοστάσιο, που τα "ταΐζει" ακόμα πιο καλά, είναι επίσης πατρίδα. Το σπίτι, που στεγάζεις

την οικογένειά σου, είναι πατρίδα. Σήμερα όλα αυτά δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχει παραγωγή

και άρα οι λαοί βρίσκονται στον "αέρα". Δεν έχουν "ρίζες" στους χώρους όπου γεννήθηκαν.

Περαστικοί  "πελάτες"  είναι  από  αυτούς  τους  χώρους.  Ακόμα  και  τα  σπίτια  τα  οποία

κατοικούν  ανήκουν  στις  τράπεζες  και  άρα  σε  άλλους.  Δεν  έχουν  τη  δυνατότητα  να

"ταυτιστούν" με το υλικό μέρος αυτού, του οποίου αντιλαμβάνονται ως πατρίδα. Αν δεν

μπορούν να καταναλώσουν τα προϊόντα, τα οποία "μυστηριωδώς" φτάνουν μπροστά τους,

θα πρέπει να μετακινηθούν σε κάποιο άλλο μέρος, προκειμένου ν' αποκτήσουν αυτήν τη

δυνατότητα.

Κάποτε έπρεπε να απειλείς με πραγματικό θάνατο έναν άνθρωπο, προκειμένου να τον

διώξεις από την πατρίδα του και σήμερα δεν μπορείς να τον σταματήσεις ούτε με όπλο,

προκειμένου να μην την εγκαταλείψει. Όλα αυτά δεν είναι τυχαία. Δεν άλλαξε ο άνθρωπος

τα χαρακτηριστικά του. Δεν έγινε ξαφνικά "νομάδας". Το DNA του παραμένει σταθερό. Απλά

άλλαξε ο κόσμος γύρω του. Έγινε ο κόσμος "μεταβλητός" και ο άνθρωπος "γλιστράει" πάνω

σ' αυτόν. Σταματάει όπου μπορεί να επιβιώσει. Αν δεν έχει ένα χωράφι ή μια θέση εργασίας

στην πατρίδα που τον γέννησε, θα "γλιστρήσει", μέχρι να βρει κάπου να "πιαστεί" ...Να "πιαστεί", για να μπορεί να θρέψει τα παιδιά του. Αυτό το επικίνδυνα "επικλινές" και "γλιστερό" περιβάλλον οφείλεται στα καρτέλ, τα οποία σάρωσαν τη χριστιανική οικονομία

και έδιωξαν την παραγωγή μακριά από αυτήν.

Αυτό το καρτέλ ιδιωτικών συμφερόντων σαρώνει στην κυριολεξία τα πάντα και όχι

μόνον   στην   οικονομία.   Εξαιτίας   των   συμφερόντων   του   —και   αναζητώντας   την

οικονομικότερη  δυνατή  παραγωγική  λειτουργία—  προκάλεσε  κοινωνικά  προβλήματα  με

ασύλληπτες  συνέπειες.  Μετακινώντας  την  παραγωγή  σε  τριτοκοσμικές  "Μπανανίες"

προκάλεσε  μια  πρωτοφανή  ανεργία  και  αυτό  είχε  ως  συνέπεια  να  απειληθεί  το  μέγα

επίτευγμα των λαών του χριστιανισμού και το οποίο ήταν το οργανωμένο κοινωνικό κράτος

...Το κράτος, που μεριμνούσε για τους πολίτες του ...Το κράτος, το οποίο επέβαλε τη

θέληση  αυτών  των  πολιτών  ακόμα  και  πάνω  στους  πιο  ισχυρούς  οικονομικούς  και

πολιτικούς του παράγοντες ...Το κράτος, το οποίο έδινε σάρκα και οστά στην έννοια της

Δημοκρατίας. Τα επιτεύγματα αυτού του κράτους και της Δημοκρατίας αμφισβητούνται

πλέον  από  τις  νεοφεουδαρχικές  εξουσίες.  Ήδη  έχουν  ψηφιστεί  στα  κράτη  νόμοι

πρωτοφανείς για τον νομικό μας πολιτισμό.

Κατεβάστε τό ὑπόλοιπο σέ μορφή pdf πατώντας
Κριτική εἰς τόν Ὑδροχοϊσμό τοῦ Παναγιώτη Τραϊανοῦ. Δαμασκηνοῦ μοναχοῦ Ἁγιορείτου (Μέρος Γ΄)