Στάρετς Σάββας Ο Παρηγορητής. «Τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τά δῶρα Του». (Μέρος Α΄)

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ – Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ

Μετάφραση ἀπό τη ρωσική γλῶσσα:
Πρωτοπρεσβύτερος Ἰωάννης Φωτόπουλος
Διδαχές τοῦ στάρετς Σάββα

 Ἀποσπάσματα πού ἐλήφθησαν ἀπό τά κηρύγματά του (258-263)

Μέρος Α'
Τό Ἅγιο Πνεῦμα καί τά δῶρα Του 

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ὁ Θεός τό τρίτο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, εἶναι Παντοδύναμο, ὅπως ὁ Πατήρ καί ὁ Υἱός.
Αὐτό ζωοποιεῖ, ἐμψυχώνει καί δίνει ζωή στά κτίσματα.  Δίνει ζωή  στά ζῶα, στούς ἀνθρώπους νοῦ καί στούς χριστιανούς ζωή πνευματική, ἀνώτερη.  Δηλαδή τό Πνεῦμα τό Ἅγιο νουθετεῖ τόν ἄνθρωπο καί τόν βοηθεῖ νά εἰσέλθει στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μ’ αὐτόν τόν τρόπο:
α) Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο δίνεται ὄχι κατά τήν ἀξία μας, ἀλλά κατά τήν εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ ἀποστέλεται ὡς δῶρο πρός σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.  Τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐνοικώντας στόν ἄνθρωπο, τοῦ δωρίζει πίστη καί φῶς.  Χωρίς Αὐτό κανείς δέν μπορεῖ νά ἔχει ἀληθινή πίστη.  Χωρίς τό φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ὁ πιό σοφός καί καλλιεργημένος ἄνθρωπος, στά θεῖα ἔργα καί τή Θεία Οἰκονομία εἶναι τελείως τυφλός.  Καί ἀντιθέτως τό Πνεῦμα τό Ἅγιο καί στόν ἀμαθῆ καί ἁπλό ἄνθρωπο μπορεῖ νά ἀνοίξει τόν ἐσωτερι¬κό του κόσμο καί νά τοῦ δείξει τά ἔργα τοῦ Θεοῦ.  Μπορεῖ νά τοῦ δώσει νά αἰσθανθεῖ μέσα του, τή γλυκήτητα τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.
Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει μέσα Του τό Ἅγιο Πνεῦμα, αἰσθάνεται στή ψυχή του ἕνα ἀσυνήθιστο φῶς, μέχρι τότε τελείως ἀγνωστο σ’ αὐτόν.
β) Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐνοικώντας στόν ἄνθρωπο, γεννᾶ στήν καρδιά του ἀληθινή ἀγάπη.
Ἡ ἀληθινή ἀγάπη στήν καρδιά εἶναι σάν μιά ἄδολη ζέστη, ἤ μιά θερμότητα πού τή ζεσταίνει.  Εἶναι ἡ ρίζα πού γεννᾶ μέσα της ὅλα τά καλά ἔργα.  Γιά τόν ἄνθρωπο πού ἐμπνέεται ἀπό ἀληθινή ἀγάπη, τίποτα δέν εἶναι δύσκολο, φοβερό καί ἀδύνατο.  Γι’ αὐτόν οὔτε οἱ κανόνες οὐτε οἱ ἐντολές εἶναι
δύσκολα, ἀλλά ὅλα εἶναι εὐκολοκατόρθωτα. Ἡ πίστη καί ἡ ἀγάπη πού δωρίζονται στόν ἄνθρωπο ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα, στήν οὐσία εἶναι τόσο μεγάλα καί δυνατά μέσα, ὥστε, ὅποιος τά ἔχει, μπορεῖ εὔκολα, ἄνετα καί μέ χαρά, ἔχοντας τή θεία παρηγοριά, νά βαδίζει τήν ὁδό διά τῆς ὁποίας πέρασε ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
γ) Ἐπιπλέον, τό Ἅγιο Πνεῦμα δίνει στόν ἄνθρωπο τή δύναμη νά ἐναντιωθεῖ στή γοητεία τοῦ κόσμου, ὥστε κι ἄν ἀκόμη χρησιμο-ποιεῖ τά ἐπίγεια ἀγαθά, τά χρησιμοποιεῖ σάν κάποιος προσωρινός ἐπισκέπτης, χωρίς νά προσκολλᾶ σ’ αὐτά τήν καρδιά του.
Ὁ ἄνθρωπος ὅμως πού δέν ἔχει μέσα του τό Ἅγο Πνεῦμα, παρ΄ ὅλη τή γνώση καί τή σύνεσή του, εἶναι πάντοτε λιγώτερο ἤ περισσότερο δοῦλος ἤ λάτρης τοῦ κόσμου.
δ) Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο δωρίζει στόν ἄνθρωπο σοφία.  Αὐτό ἰδιαίτερα μποροῦμε νά τό δοῦμε στούς Ἀποστόλους οἰ ὁποῖοι, μέχρι νά λάβουν τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἦσαν οἱ πιό ἁπλοί καί ἀμαθεῖς ἄνθρωποι. Ἀλλά μετά, ποιός μποροῦσε νά ἐναντιωθεῖ στή σοφία τους καί στή δύναμη τῶν λόγων τους; Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο δωρίζει σοφία καί στά ἔργα καί τίς ἐνέργειες μας. Ἔτσι, π.χ., ὁ ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος ἔχει μέσα του τό Ἅγιο Πνεῦμα, πάντοτε βρίσκει τά μέσα καί τό χρόνο γιά τή σωτηρία του και μεταξύ τῶν κοσμικῶν θορύβων καί μέσα στίς ἀσχολίες του γνωρίζει νά εἰσέρχεται μέσα στόν ἑαυτό του, μέ τέτοιο τρόπο πού στό συνηθισμένο ἄνθρωπο αὐτό φαίνεται ἀδύνατο, ἀκόμη καί γιά τήν εἰσοδο στόν ἴδιο τό ναό τοῦ Θεοῦ.
ε) Τό Ἅγιο Πνεῦμα δωρίζει ἀληθινή χαρά, εὐθυμία στήν καρδιά και ἀδιατάρακτη εἰρήνη. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει μέσα του τό Ἅγιο Πνεῦμα, ποτέ δέν μπορεῖ νά χαρεῖ καί νά εὐθυμήσει μέ ἄδολη εὐθυμία καί δέν μπορεῖ νά ἔχει πνευματική εὐφροσύνη, εἰρήνη.  Στ’ ἀλήθεια, αὐτός μπορεῖ κάποτε νά χαίρεται και νά εὐθυμεῖ, ἀλλά τί εἴδους χαρά εἶναι αὐτή; Προσωρινή καί ἀκάθαρτη εὐθυμία καί πάντοτε κενή, φτωχή, μετά ἀπό τήν ὁποία ἀκόμη περισσότερο τόν κυριεύει ἡ πλήξη.  Καί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος εἶναι κάποτε ἤρεμος, ἀλλά αὐτή ἡ ἠρεμία δέν εἶναι πνευματική εἰρήνη, ἀλλά ὕπνος ἤ νυσταγμός τῆς ψυχῆς.  Καί γεμίζει μέ θλίψη, ὄποιος ἀμελεῖ καί δέ θέλει νά σηκωθεῖ ἀπό τέτοιον ὕπνο!

συνεχίζεται ...