«Εμείναμε Έλληνες μέχρι σήμερα. Αύριο;» του Αθανασίου Δέμου

Εμείναμε Έλληνες μέχρι σήμερα.

Αύριο;…

του Αθανασίου Δέμου

από το περιοδικό του Συλλόγου Πολυτέκνων Γονέων Νομού Ιωαννίνων

«ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΟ ΒΗΜΑ», τεύχος 70, Ιανουάριος-Μάρτιος 2010

Δεν είναι κούφια ούτε κομπορρημοσύνη να επαναλάβουμε άλλη μια φορά ότι η χώρα μας η μικρή Ελλάδα είναι η κοιτίδα του Παγκόσμιου Πολιτισμού. Είναι η ιστορική αλήθεια. Πολύ περισσότερο, όταν είναι γνωστό, ότι τη διαπίστωση αυτή την επαναλαμβάνουν συχνά διαπρεπείς προσωπικότητες και πνευματικοί άνθρωποι από όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη μας.
  Αλλά και κάτι ακόμη: Οι Έλληνες, ο μικρός αυτός λαός πέρασε τόσες και τόσες μεγάλες καταιγίδες δια μέσου των αιώνων και όμως κατόρθωσε να ξεπεράσει και να επιβιώσει. Και, όπως γράφει ο μεγάλος ιστορικός του Έθνους, Κων. Παπαρηγόπουλος: «Το Ελληνικόν Έθνος επέπλευσεν εν τω καταποντισμώ, ενώ κατεποντώθη άπας ο λοιπός της αρχαιότητος κόσμος"». Και εμείναμε Έλληνες μέχρι σήμερα!
  Και το πρώτο ερώτημα που προβάλλει είναι: Πως επιτεύχθηκε αυτό; Με ποιες δυνάμεις ήταν οπλισμένο το Έθνος, για να επιτύχει το μεγάλο αυτό θαύμα;
  Δεν πρόκειται για υλικές δυνάμεις, για πολεμικούς εξοπλισμούς ούτε για ατομικές βόμβες. Υπάρχουν όπλα ισχυρότερα και αποτελεσματικότερα από όλα αυτά: Είναι η οικογένεια, το σχολείο, η πίστη στην Ορθοδοξία και τα πανανθρώπινα ιδανικά.
   Σε όλη την ιστορική διαδρομή η οικογένεια και το σχολείο εγαλούχησαν τα παιδιά με τα όσια και τα ιερά του Γένους και την πραγματική ιστορία αυτού του τόπου, όπως ακριβώς την κατέγραψαν οι
εγνωσμένου κύρους ιστορικοί μας. Η οικογένεια ήταν το υγιές κύτταρο της κοινωνίας και του Έθνους, που προετοίμαζε τα νέα βλαστάρια με τις ορθές κατευθύνσεις, που του έδινε για να γίνει καλός πολίτης, καλός Έλληνας πατριώτης με ηθικές αρχές.

Το σχολείο με τη σειρά του παραλάμβανε τα Ελληνόπουλα προετοιμασμένα   να   δεχθούν τα νάματα της πραγματικής Ελληνικής Παιδείας, της διαπαιδαγώγησης προς την αρετή από την παιδική ηλικία, που κάνει τον πολίτη να επιθυμεί και να αρέσκεται στο να γίνει τέλειος, να γνωρίζει και να άρχεται και να άρχει με δικαιοσύνη. Παιδεία που διαπαιδαγωγεί, που διαπλάθει χαρακτήρες ενάρετους.

Σήμερα τι γίνεται; Σήμερα όλα αυτά ρυθμίζονται από δύο παράγοντες: Την Παγκοσμιοποίηση και τους οικονομικούς μετανάστες, νόμιμους η παράνομους. Έτσι, κάποιοι δικοί μας «παιδαγωγοί» και κάποιοι ρυθμιστές της ύλης των σχολικών εγχειριδίων, στο όνομα της παγκοσμιοποίησης και λόγω της «αλλοίωσης της σύνθεσης του ελληνικού πληθυσμού» προσπαθούν να μας πείσουν να εγκαταλείψουμε τις αιώνιες αξίες της φυλής μας, εν ονόματι δήθεν του σεβασμού της προσωπικότητας των αλλοδαπών παιδιών.   Δηλαδή   η πλειονότητα να υποκύψει, να υποχωρήσει  στην  μειονότητα...

Η ιστορία διαστρεβλώνεται ή περιορίζεται σε γενικούς και αόριστους αφορισμούς. Εξωραΐζουν τις θηριωδίες και τις γενοκτονίες των Τούρκων και προετοιμάζουν το έδαφος για το ιδεολογικό υπόβαθρο της νέας γενιάς, το οποίο θα ταυτίζεται με αυτό της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης πραγμάτων, γραμμένα, δυστυχώς, από Έλληνες...

Κλασσικό παράδειγμα η μάχη του Μαραθώνα και η ναυμαχία της Σαλαμίνος ή η μάχη των Θερμοπυλών, που καλύπτουν τον χώρο τριών γραμμών όλες μαζί. Έτσι διαβάζουμε : «Η πρώτη οργανωμένη περσική εκστρατεία είχε χαρακτήρα ναυτικής επιχείρησης και στόχευε στην τιμωρία των Ερετριέων και των Αθηναίων, επειδή είχαν βοηθήσει τους Έλληνες της Ιωνίας στην εξέγερση τους. Τελείωσε με τη μάχη στο Μαραθώνα, όπου οι Πέρσες νικήθηκαν από τους Αθηναίους και τους Πλαταιείς (490 π.Χ.). Καθοριστικής σημασίας ήταν η συμβολή του Μιλτιάδη».

Στο ίδιο πνεύμα και με την ίδια "πληρότητα" γράφονται και τα υπόλοιπα κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότα των περσικών πολέμων και του Χρυσού Αιώνα... Πώς να ξέρουν μετά ιστορία τα παιδιά;

Όταν ακούγονται κάποιες διαμαρτυρίες, κάποιοι απαντούν δογματικά: «Η ιστορία γράφεται και θα γράφεται κ.λ.π.». Δηλαδή διαγράφουμε τον Κων. Παπαρηγόπουλο, τον Δίον. Κόκκινο και τόσους άλλους εγνωσμένου κύρους ιστορικούς και γράφουμε εμείς ό,τι μας κατεβάσει. Επομένως, βιβλία που αποδεδειγμένα σκοπούν στον αφελληνισμό της νεολαίας μας να μην τα θίξομε, αλλά να τα αφήνομε να διαστρέφουν την ιστορική πραγματικότητα και να θολώνουν την ιστορική μνήμη των παιδιών μας.

Εκείνο, όμως, που είναι το μεγάλο αγκάθι για την Παγκοσμιοποίηση και τη Νέα Τάξη είναι η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη. Γι' αυτό κάποιοι θέλουν στα σχολεία μας αντί της διδασκαλίας της Πίστης μας και της Ορθόδοξης Εκκλησιαστικής Παράδοσης μας, αποκλειστικά και μόνον, να διδάσκεται μια γενική και αόριστη ιστορία των θρησκειών που υπάρχουν στον κόσμο (τι πιστεύουν οι Ινδοί, λόγου χάρη, οι Αφρικανοί, οι Άραβες, οι Κινέζοι, κ.α.).

Έτσι, πιστεύουν ότι θα επιτύχουν τον σκοπό τους: Να αποβάλουν οι Έλληνες από την ψυχή τους την Ορθόδοξη πίστη. Αλλά φαίνεται ότι δεν έχουν συνειδητοποιήσει αυτό που είπε ο Γάλλος λόγιος Ζακ Λακαριέρ: «Για τον Έλληνα η Ορθοδοξία είναι το σπίτι του».

Για τον Έλληνα η Ορθοδοξία είναι περισσότερο συνειδητή από την εθνική συνείδηση, αφού η θρησκεία στους χαλεπούς ιστορικούς καιρούς ήταν αυτή που εξέθρεψε την εθνική συνείδηση και καλλιέργησε  και  διατήρησε,  όσα στοιχεία   χρειαζότανε  τότε   ο Έλληνας, για να επιβιώσει εθνικά.

Απόδειξη  ότι όσοι εξισλαμίστηκαν (και είναι πολλοί) έπαψαν να είναι Έλληνες!... Φανταστείτε τι θα γινόταν εάν άλλαζαν πίστη όλοι οι Έλληνες... Ελλάδα δεν θα υπήρχε σήμερα! Ο Άγγλος ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν σε ένα από τα πιο σημαντικά έργα του «Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία» γράφει: «... Ο Ελληνισμός επέζησε γαλουχούμενος από την Εκκλησία, επειδή οι Έλληνες δεν έπαψαν ποτέ να ελπίζουν και να κάνουν σχέδια για την ημέρα που θα αποχτούσαν την ελευθερία τους...’.

Σε κάθε άλλο έθνος τα συναισθήματα της πίστεως και της πατρίδος μπορούν να χωριστούν το ένα από το άλλο. Και το άτομο να καλλιεργήσει περισσότερο ένα από αυτά ή και να αρνηθεί τελείως το άλλο. Να είναι άθεος. Ο Έλληνας, όμως, όταν γίνει άθεος, χάνει πολύ από την ελληνικότητα του. Στον ξένο συγχωρείται αυτό γιατί δεν υπάρχει τίποτε που να συνδέει τα δύο συναισθήματα.

Και δεν είναι μόνον το σχολείο που συμβαίνουν αυτά. Πρόσφατα (2009) γιορτάστηκαν τα «Θερμοπύλεια 2009». Έγινε εκδήλωση στις Θερμοπύλες, στον τόπο της θυσίας των τριακοσίων Σπαρτιατών του Λεωνίδα και των εφτακοσίων Θεσπιέων, που έπεσαν μέχρις ενός μαχόμενοι κατά των εισβολέων Περσών πριν από 2490 χρόνια, για να κρατήσουν ελεύθερη την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ελάχιστη έως μηδενική προβολή είχε. Αν ήταν μια οποιαδήποτε άλλη εκδήλωση είναι βέβαιο ότι και μεγάλη προβολή θα είχε και όλα τα ΜΜΕ θα είχαν ασχοληθεί...

Από την άλλη πλευρά οι γείτονες μας γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους την "καλή συμπεριφορά"  μας και γράφουν τα πιο ανιστόρητα πράγματα στα σχολικά τους βιβλία. Φτάνουν στο σημείο να γράφουν: «Όλοι οι πολιτισμοί του Αιγαίου - μεταξύ αυτών και ο ελληνικός-ήταν τουρκικής καταγωγής...».

Τελευταία μάλιστα κατασκεύασαν και αρχαία τριήρη («τουρκική τριήρη»), σαν δείγμα του τουρκικού πολιτισμού (!) και πήγε στη Μασσαλία της Γαλλίας. Δηλαδή έκαναν «αναπαράσταση του ταξιδιού των Ελλήνων κατοίκων της αρχαίας Φώκαιας πριν από 2600 χρόνια», που βρισκότανε στα παράλια της Μ. Ασίας.

Από τα παραπάνω βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι μακραίωνες ιστορικές και πολιτισμικές ρίζες των Ελλήνων είναι ενοχλητική εστία αντιστάσεως στα συμφέροντα της υπερατλαντικής υπερδύναμης στην περιοχή της Ανατ. Μεσογείου. Επομένως πρέπει να διαβρωθεί ο Ελληνορθόδοξος αυτός λαός για να πάψει να είναι εμπόδιο. Εμπνευστής αυτού του δόγματος είναι ο εισηγητής και καθοδηγητής της εισβολής τω Τούρκων στην Κύπρο το 1974, Χένρυ Κίσινγκερ: «Ο Ελληνικός λαός είναι ατίθασος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτιστικές του ρίζες.    Τότε    ίσως    συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα».

Αλλά είχε προηγηθεί του Κίσιγκερ ο Πρωθυπουργός της Μεγ. Βρετανία ο Λοντοττέρρυ, ο οποίος είχε δηλώσει απερίφραστα, αγορεύοντας στην Αγγλική Βουλή: «Πρέπει η Ελλάς να καταστεί όσο το δυνατόν ολιγότερον ισχυρά και επομένως ακίνδυνος για τα συμφέροντα μας, ο δε λαός της μικρόψυχος ως τα έθνη του Ινδοστάν...».

Ακόμη πιο πριν, ο περιώνυμος Μέτερνιχ, Γραμματέας της «Ιεράς Συμμαχίας», ο οποίος πολέμησε με λύσσα την Ελληνική Επανάσταση έλεγε: «Οι Έλληνες είναι επικίνδυνος λαός και η Επανάσταση τους πρέπει οπωσδήποτε να συντριβεί...».

Ο «πολύς» Ουίνστων Τσώρτσιλ είχε αναφωνήσει το 1940 «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες» αλλά στην συνδιάσκεψη της Τεχεράνης επρότεινε να δοθούν τα Δωδεκάνησα στην Τουρκία. Ευτυχώς δεν συμφώνησαν οι άλλοι! Στους συνεργάτες του εκμυστηρεύτηκε: «Εάν οι Έλληνες αποκτήσουν μόρφωση και ενότητα, αλλοίμονό μας...».

Φυσικά, πρέπει να επισημάνουμε ότι όλα όσα λένε όλοι αυτοί αποτελούν μια έμμεση αναγνώριση ότι διατηρούμε ακόμη ακέραια τα θαυμαστά προγονικά μας χαρακτηριστικά. Όμως, η επιδιωκόμενη πολιτική αποκοπής των νεότερων Ελλήνων από τις ιστορικές και πολιτισμικές τους ρίζες φαίνεται πως έχει δρομολογηθεί.

Το θλιβερό είναι ότι υπάρχουν εντός των τειχών υπηρέτες της πολιτικής αυτής. Πρέπει να παραμεριστούν όλοι αυτοί και το Έθνος να συνεχίσει αταλάντευτα την ιστορική του πορεία διατηρώντας τις πολιτιστικές μας ρίζες, τα πνευματικά και ιστορικά μας αποθέματα.

Τότε, ασφαλώς και θα μείνουμε για πάντα ΈΛΛΗΝΕΣ.

zoiforos.gr