Πῶς ὀνομάζεται τό ἁμάρτημα τῆς παρακοῆς των καί ποιές εἶναι οἱ συνέπειές τους;

26. Πῶς ὀνομάζεται τό ἁμάρτημα τῆς παρακοῆς των καί ποιές εἶναι οἱ συνέπειές τους; Ὀρθόδοξος κατήχησις

Ἐπισκόπου Ἀνδρέου Ἀράντ καί Χουνεντοάρας

Τό ἁμάρτημά τους ὀνομάζεται Προπατορικό, διότι ἔγινε ἀπό τούς πρώτους κατοίκους καί γενέρχας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Αὐτό κληρονομήθηκε ἀπό τόν πατέρα στόν υἱό καί ἐξαπλώθηκε σ' ὅλους τούς ἀνθρώπους. ῞Οπως ὁμοιάζουν τά παιδιά μέ τούς γονεῖς τους καί κληρονομοῦν τίς καλές ἤ κακές ἰδιότητές τους, τήν περιουσία τους καί τά χαρίσματά τους, ἔτσι κληρονομοῦν καί τό Προπατορικό ἁμάρτημα.
Γιά τήν κληρονομία τοῦ Προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, ἡ ῾Αγία Γραφή μᾶς λέγει καθαρά ὅτι «ἔγκειται ἡ διάνοια τοῦ ἀνθρώπου ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά ἐκ νεότητος αὐτοῦ» (Γεν. 8,21).Καί «οὐκ ἔσται ἄνθρωπος, ὡς οὐχ ἁμαρτήσεται» (Β. Παραλ. 6,36), διότι δέν μπορεῖ νά εἶναι κάποιος καθαρός, ἔστω καί ἄν ἡ ζωή αὐτοῦ εἶναι μία ἡμέρα ἐπί τῆς γῆς. (Πρβλ. 'Ιώβ14,4). Καθένας πού γεννᾶται ἀπό τήν μητέρα του, εἶναι μία φύσις διεφθαρμένη καί ἤπιε τήν ἁμαρτία σάν νερό. (Πρβλ. 'Ιώβ 15,14-16). ῞Ολοι οἱ ἄνθρωποι διεφθάρησαν, λόγῳ τῶν ἀφρόνων ἔργων των. (Πρβλ. Ψαλμ.13,1-3 καί 52,2-4.
Σειράχ25,23 καί Ρωμ. 3,10-12). Ποῖος μπορεῖ νά εἴπῃ ὅτι εἶναι καθαρός ἀπό τήν ἁμαρτίαν; (Παροιμ. 20,9.) «ἄνθρωπος οὐκ ἔστι δίκαιος ἐν τῇ γῇ, ὅς ποπιήσῃ ἀγαθόν καί οὐχ ἁμαρτήσεται ('Εκκλησιαστής 7,20). Γιά τήν κυοφορία καί γέννησι τῶν παιδιῶν μέσα στήν ἁμαρτία, ὁ προφήτης Δαβίδ μᾶς λέγει τά ἑξῆς: «ἐν ἀνομίαις συνελήφθην καί ἐν ἁμαρτίες ἐκίσσησέ με ἡ μήτηρ μου» (Ψαλ. 5,6).
῾Ο 'Απόστολος Παῦλος ἐνισχύει ὁμοίως αὐτή τήν ἀλήθεια γράφοντας καθαρά ὅτι ἡ ἁμαρτία καί ὁ θάνατος ἐπέρασε σ' ὅλους τούς ἀνθρώπους μέσῳ τοῦ 'Αδάμ, διά τοῦ ὁποίου ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἁμάρτησαν. (Ρωμ. 5.12). ἑπομένως ὅλοι ἐμεῖς πού γεννώμεθα κληρονομοῦμε τό Προπατορικό ἁμάρτηα· «ἀπηλλοτριώθησαν οἱ ἁμαρτωλοί ἀπό μήτρας, ἐπλανήθησαν ἀπό γαστρός, ἐλάλησαν ψευδῆ» (Ψαλ. 57,3-4).
Τό Προπατορικό ἁμάρτημα εἶχε φοβερές συνέπειες σ' ὅλο τόν κόσμο. Λόγῳ τῆς ἁμαρτίας τό κατ' εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού δόθηκε στόν ἄνθρωπο σκοτίσθηκε ὁ νοῦς καί ἡ θέλησίς του γιά τό ἀγαθό ἀδυνάτισαν, ἡ καρδιά του ἔχασε τήν ἀθωότητά της, ἐνῶ στό σῶμα ἦλθον παντός εἴδους ἀσθένειες, δοκιμασίες καί τέλος ὁ θάνατος.
Μέχρι τώρα ἡ ἐργασία γιά τόν πρό τῆς πτώσεως ἄνθρωπο ἦταν μία εὐχαρίστισις, ἀπό τότε καί μετά ἐργάζεται μέ τόν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου τήν γῆν ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς του γιά νά ἐξοικονομήσῃ τό ψωμί του. Τά ζῶα ἀγρίεψαν καί δέν τόν ἀναγνωρίζουν πλέον ὡς ἀφεντικό τους καί σάν τιμωρία τοῦ δόθηκε ἀπό τόν Θεό ἡ ἔξοδός του ἀπό τόν παράδεισο γιά νά μή γευθῇ ἀπό τό ξύλο τῆς ζωῆς. (Γεν. 3,22).῎Ετσι θά ἦταν βαρύτατο τό φορτίο τῶν στεναγμῶν καί τῶν δυστυχιῶν του, ἐάν ὁ ἄνθρωπος παρέμενε ἀθάνατος μέσα στά γεράματά του καί τίς ἁμαρτίες του.
Πῶς παρηγόρησε ὁ Θεός τόν 'Αδάμ καί τήν Εὔα, ὅταν τούς ἔβγαλε ἀπό τόν παράδεισο;    
῾Ο Θεός εἶναι δίκαιος καί Πανάγαθος. Γι' αὐτό μόλις τούς ἔβγαλε ἀπό τόν παράδεισο, τούς παρηγόρησε μέ τήν ὑπόσχεσιν ὅτι θά στείλῃ στόν κόσμο ἕνα Σωτῆρα, ὁ ὁποῖος θά συντρίψῃ τήν κεφαλή τοῦ ὄφεως.(Γεν. 3,15), δηλαδή θά συντρίψῃ τήν δύναμι τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας· θά συμφιλιώσῃ τόν ἄνθρωπο μέ τόν Θεὀ καί θά ἀνοίξῃ ἐκ νέου τόν χαμένο παράδεισο πού ἔχασαν λόγῳ τῆς ἁμαρτίας τους. Αὐτός ὁ Σωτῆρας εἶναι ὁ Κύριός μας 'Ιησοῦς Χριστός.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης
῾Ιερά Μονή ῾Οσίου Γρηγορίου
῞Αγιον ῎Ορος1995
Ἀναβάσεις
8 Ὀκτωβρίου  2013

Γιά νά διαβάσετε τά ὑπόλοιπα πατῆστε: Ὀρθόδοξος κατήχησις - Ἐπίσκοπος Ἀνδρέας