Στό μεταίχμιο δύο ἐποχῶν. (Μέρος Α'). Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

 Στό μεταίχμιο δύο ἐποχῶν. (Μέρος Α')

  Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Τό καλαοκαίρι τοῦ 1914 ταξίδεψα γι’ ἄλλη μιά φορά στήν Πετρούπολη μέ τήν εὐλογία τοῦ ἀρχιεπισκόπου Εὐσεβίου. Ὁ βασικός σκοπός τοῦ ταξιδιοῦ μου αὐτή τή φορά ἦταν ἡ εἴσπραξη 25.000 ρουβλίων, πού εἶχαν συνεισφέρει γιά τούς σκοπούς τῆς ἀδελφότητος διάφοροι ὀργανισμοί καί ἱδρύματα, ὕστερα ἀπό εἰσήγησή μου καί μέ ἐνέργειες τῆς Κρατικῆς Δούμας.
Ταξίδευα μέ τό σιβηρικό ἐξπρές.  Μέσ’ ἀπό τό βαγόνι μου ἔβλεπα τίς ἀπέραντες ἐκτάσεις τῆς ρωσικῆς γῆς νά παρελαύνουν μέ μιάν εἰρηνική νωχέλεια.  Τίποτα δέν προμηνοῦσε τήν πολεμική θύελλα πού σέ λίγο θά ξεσποῦσε.
Φτάνοντας στήν Πετρούπολη μιά ἡλιόλουστη αὐγουστιάτικη μέρα, πληροφορήθηκα μέ ἔκπληξη ὅτι ἡ Γερμανία καί ἡ Αὐστρουγγαρία εἶχαν κηρύξει τόν πόλεμο ἐναντίον τῆς Ρωσίας. Ἤδη στά πεδία τῶν μαχῶν χυνόταν αἷμα. Ὁ πρῶτος παγκόσμιος πόλεμος εἶχε ἀρχίσει.
Τά 25.000 ρούβλια δέν εἰσπράχθηκαν ποτέ. Ἀπό τή Σύνοδο μοῦ ἀνακοίνωσαν ὅτι τά χρήματα αὐτά θά ξοδεύονταν γιά τίς ἀνάγκες τῶν ἐνόπλων δυνάμεων. Ἴσως, εἶπαν, θά μοῦ τά ἔδιναν μετά τή λήξη τοῦ πολέμου.

Τότε, ἐκπληρώνοντας προτροπή τοῦ ἀρχιεπισκόπου Εὐσεβίου, ἐπισκέφθηκα τό μοναστήρι Βαλαάμ, ξακουστό γιά τήν αὐστηρότητα καί τήν ἀκεραιότητα τῶν μοναχῶν του, μέ σκοπό νά ἐξετάσω τίς πιθανότητες ἀποστολῆς μιᾶς ὁμάδας ἀδελφῶν στήν Καμτσάτκα. Ἡ μονή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, ἱδρυμένη στά 1711 ἀπό τό ρῶσο ἱεραπόστολο ἀρχιμ. Μαρτινιανό, περίμενε, μετά τίς ἐπισκευές καί τήν ἀνακαίνισή της, μιά μοναχική ἀδελφότητα. Ἀλλά δυστυχῶς, ὅλοι οἱ νέοι μοναχοί εἶχαν ἐπιστρατευθεῖ.
Βρέθηκα σέ ἀμηχανία. Τηλεγράφησα ἀμέσως στόν ἀρχιεπίσκοπο Εὐσέβιο γιά τίς δυσκολίες πού ἀντιμετώπιζα λόγω τῆς πολεμικῆς συρράξεως. Κι ἐκεῖνος μοῦ ἀπάντησε μ’ ἕνα σύντομο τηλεγράφημα: «Ὁ πόλεμος, ὅπως φαίνεται, δέν θά κρατήσει πολύ.  Παραμείνετε ἐκεῖ. Ἐκπληρῶστε ὅσα σᾶς ἀνατέθηκαν, μόλις τό ἐπιτρέψουν οἱ περιστάσεις».
Μετά ἀπό μιά τέτοια κατηγορηματική ἀπάντηση, δέν εἶχα περιθώρια ἐπιστροφῆς στήν Καμτσάτκα.  Δέν μποροῦσα ὅμως καί νά μένω ἄπραγος, ὅταν ἡ πατρίδα μου καί ὁ ρωσικός λαός περνοῦσαν μιά τέτοια πολεμική δοκιμασία.  Ζήτησα λοιπόν τήν ἄδεια ἀπό τή Σύνοδο καί τή στρατιωτική ἀρχή νά στρατευθῶ σάν μέλος κλιμακίου περιθάλψεως τραυματιῶν.  Πράγματι, ὄχι μόνο μέ δέχθηκαν, ἀλλά καί μέ τοποθέτησαν ἐπικεφαλῆς ἑνός ὑγειονομικοῦ ἀποσπάσματος, πού περιλάμβανε, ἐκτός ἀπό μένα, ἕνα γιατρό καί μερικούς νοσοκόμους.  Μᾶς ἔστειλαν στήν πρώτη γραμμή, στήν ὑπηρεσία τῶν τμημάτων τοῦ ἱππικοῦ καί τῆς αὐτοκρατορικῆς φρουρᾶς, τοῦ συντάγματος Ντραγούν.
Οἱ ἰατρικές γνώσεις καί ἡ πείρα, πού εἶχα ἀποκτήσει μέ τήν περιποίηση τῶν ἀσθενῶν στήν Καμτσάτκα, μέ βοήθησαν πολύ στήν ἐπιτέλεση τοῦ ἔργου πού μοῦ ἀνατέθηκε στόν πόλεμο.
Πολλές φορές ἀναγκαζόμουν νά τρέχω, καβάλα στό ἄλογο, κατά μῆκος τῆς γραμμῆς τοῦ πυρός, συντονίζοντας τίς ἐνέργειες τῶν ἀνδρῶν τοῦ ἀποσπάσματός μου καί μεταφέροντας φαρμακευτικό ὑλικό, ὅπου ὑπῆρχε ἀνάγκη. Καθημερινά ἔβλεπα τόν θάνατο μέ τά μάτια μου, περνώντας μέσ’ ἀπό καταιγισμό σφαιρῶν πού σφύριζαν γύρω στ’ αὐτιά μου, καί ἐκρήξεις ὀβίδων πού κομμάτιαζαν ἀνθρώπινα κορμιά....
Καθημερινά κήδευα νεκρούς, ἐμψύχωνα ζωντανούς, φρόντιζα τραυματίες, παρηγοροῦσα ἀκρωτηριασμένους, κάποτε καί χειρουργοῦσα.... Καθημερνά κατέπνιγα τόν πόνο, τό φόβο, τή φρίκη, τήν ἀγωνία μου, γιά χάρη τῆς πατρίδας καί τῶν παιδιῶν της, πού ἔχυνα τό αἷμα τους στό πεδίο τῆς μάχης. Γιά μεγάλα διαστήματα ἔμενα μέσα στά χαρακώματα, μαζί μέ τούς βασανισμένους ρώσους στρατιῶτες.  Συχνά ἡ στρατιωτική διοίκηση μοῦ ἀνέθετε ὑπηρεσία ἀγγελιοφόρου, κι ἔπρεπε τότε νά περάσω μεσ’ ἀπό τίς πύρινες γραμμές τοῦ θανάτου γιά νά μεταφέρω μηνύματα καί μυστικές πληροφορίες.
Σχεδόν δυό χρόνια ἔμεινα στήν πρώτη γραμμή τοῦ μετώπου. Καί παρ’ ὅλες τίς ἐπικίνδυνες ἀποστολές πού ἀνέλαβα, ὁ Κύριος μέ φύλαξε σῶο καί ἀβλαβή.  Καί ἡ πατρίδα, γιά τήν ταπεινή ὑπηρεσία μου, μέ τίμησε μέ τό  ἀνώτατο πολεμικό παράσημο πού ἀπονέμεται σέ κληρικούς, τό Σταυρό τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, καθώς ἐπίσης καί μέ τά παράσημα τῆς Ἁγίας Ἄννης, τοῦ Ἁγίου Βλαδιμήρου καί τοῦ Ἁγίου Νικολάου.

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.275-290

Ἀναβάσεις

8 Ὀκτωβρίου 2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα