Τό σωματίδιον τοῦ Χίγκς, ἀλλά καί «σωματίδιον Θεός» καί ἡ Δημιουργία τοῦ Κόσμου. Ἀθανασίου Ἀβραμίδη

Τό σωματίδιον τοῦ Χίγκς, ἀλλά καί «σωματίδιον Θεός» καί ἡ Δημιουργία τοῦ Κόσμου

Ἀθανασίου Β. Ἀβραμίδη, Καρδιολόγου, Ἀμ. Καθ. Παθολογίας Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν 

Oἱ ἄνθρωποι πολὺ συχνὰ εἴμεθα «ἀπρόβλεπτοι» ἀλλὰ καὶ «δυσερμήνευτοι». Σὲ περίπτωση ἑνὸς δυσαρέστου ἢ ἀπροβλέπτου καὶ ἀναπάντεχου γεγονότος, αὐθόρμητα βγαίνει ἀπὸ τὸ στόμα πολλῶν ἕνα «Θεέ μου», ἀνεξαρτήτως τοῦ «πόσο πιστεύουν σὲ Θεό». Ἄλλοτε πάλι, εὐχάριστα «κνήθει τὴν ἀκοὴ» κάτι τὸ ὁποῖο μᾶς ἀνεβάζει στὴν αὐτοεκτίμησή μας. Καὶ ὄχι σπάνια αὐτοθαυμαζόμεθα γιὰ κάποια «ἐπινόησή μας», ἢ καὶ γιὰ ἕνα «ἐπίτευγμά μας».
Τὸ 2008 λοιπόν παγκόσμιες ἦσαν οἱ θριαμβευτικὲς ἀναγγελίες γιὰ τὴν θεωρηθεῖσα «ἐπιβεβαίωση τῆς θεωρίας» τοῦ θεωρητικοῦ Φυσικοῦ Peter Higgs (Χίγκς) τοῦ 1964, γιὰ τὸ ἀναφερόμενο καὶ ὡς «μποζόνιον τοῦ Χίγκς» πρὸς τιμήν του. Ἐπονομασθὲν καὶ “God particle”, δηλαδή, «σωματίδιον Θεὸς» ἢ καὶ «σωματίδιον τοῦ Θεοῦ». Διότι δι᾽ αὐτοῦ θὰ ἀπεκαλύπτετο, τάχα, καὶ τὸ «ἑπτασφράγιστο» μυστικὸ τῆς «δημιουργίας τοῦ κόσμου».
 Ἀνυψώνοντας ἔτσι καὶ τὸν ἄνθρωπο –ἀναφέρθηκε μάλιστα καὶ αὐτό- σὲ ἐπίπεδο «δημιουργοῦ». Ὁ ὅρος «God particle» δὲν προῆλθε ἀπὸ ἐπιστήμονες, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν τίτλο ἑνὸς βιβλίου τοῦ νομπελίστα Leon Lederman, ὁ ὁποῖος ἤθελε νὰ ἀναφέρει «τὸ μποζόνιο τοῦ Χίγκς» ὡς «Goddamned particle», δηλαδή, «ἀναθεματισμένο» ἢ «διαβολικὸ σωματίδιο».
Ἐπειδὴ ἤθελε δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νὰ ἐκφράσει τὴν ἀπογοήτευσή του γιὰ τὴν ἀνεπιτυχῆ ἀναζήτηση τοῦ «μποζονίου τοῦ Χίγκς». Ὁ ἐκδοτικὸς οἶκος, ὅμως, ἀρνήθηκε τὸν τέτοιο τίτλο, διότι «θὰ εἶχε ἀρνητικὸ ἀντίκτυπο στὸ θρησκεῦον ἀναγνωστικὸ κοινό». Καὶ τὸν ἀντικατέστησε μὲ τὸν «God particle», δηλαδή «σωματίδιον Θεός».

Ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἐπίτευξη τοῦ μποζονίου τοῦ Χίγκς

Μετὰ τὴν «ἀνίχνευση τῆς ἀκτινοβολίας τῶν μικροκυμάτων» τὸ 1965, ἄρχισε κατὰ τὴν NASA «ὁ χρυσὸς αἰώνας γιὰ τὴν Κοσμολογία» μὲ τὸν δορυφόρο COBE (COsmic Background Explorer). Διότι ἡ κοσμικὴ αὐτὴ «ἀρχέγονος ἀκτινοβολία τῶν μικροκυμάτων» ἀπὸ τὴν Μεγάλη Ἔκρηξη εἶναι ἕνα «ἀπολίθωμα φωτὸς» καὶ ἀφορᾶ μία καθοριστικὴ στιγμὴ στὴν ἐξέλιξη τοῦ σύμπαντος γιὰ τὸν σχηματισμὸ τῶν «γαλαξιῶν».
Ἀποδεικνύεται δὲ καὶ ἀστείρευτη «πηγὴ πληροφοριῶν καὶ γνώσεων». Ἀπὸ φωτογραφίες τῆς ΝΑΣΑ μὲ τὸ διαστημικὸ ὄχημα W.M.A.R τὸ 2003, οἱ πληροφορίες γιὰ τὴ Δημιουργία τοῦ Σύμπαντος ἔφθαναν μόνον μέχρι τὴν ἡλικία τοῦ τῶν 380.000 ἐτῶν ἀπὸ γενέσεώς του.

Ὅμως, τώρα πλέον, οἱ ἐπιστήμονες προσδοκοῦν νὰ πολλαπλασιάσουν τὶς γνώσεις τους γιὰ τὴν προέλευση τοῦ κόσμου καὶ κατ᾽ ἐπέκταση τὴν προέλευση τῆς ζωῆς, μὲ τὶς τεράστιες δυνατότητες τὶς ὁποῖες προσφέρει τὸ C.E.R.N., δηλαδή, τὸ «Ἐρευνητικὸ Ἐργαστήριο γιὰ τὴν Φυσικὴ τῶν Στοιχειωδῶν Σωματιδίων» μὲ τὸν «μεγάλο ἐπιταχυντὴ συγκρουομένων ἁδρονίων LHC» (large Hadron Collider).
Εἶναι ἐγκαταστημένος κοντὰ στὴν Γενεύη πρὸς τὰ Γαλλοελβετικὰ σύνορα, σὲ βάθος 100 μέτρων κάτω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς Γῆς, καὶ σὲ σήραγγα ἡ ὁποία ἔχει σχῆμα δακτυλίου μὲ περιφέρεια 27 χιλιομέτρων. Ἀπὸ τὰ δύο ἄκρα τοῦ ὁποίου ἐκτοξεύονται πρωτόνια σὲ ἀντίθετη κατεύθυνση, συγκρουόμενα μὲ μεγάλη ταχύτητα πλησιάζουσα, κατὰ τὸ δυνατόν, ἐκείνην τοῦ φωτός.
Ἐπιδιώκεται δὲ δι᾽ αὐτοῦ τοῦ τρόπου νὰ προκύψουν τὰ «ἁδρόνια» (=ὑποατομικὰ σωματίδια), ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ δημιουργήσουν τὸ «θεμελιῶδες σωμάτιο», δηλαδὴ τὸ ἐλάχιστο τμῆμα «ὕλης καὶ ἐνέργειας», ὥστε νὰ κατανοήσουν τὸ «πῶς» προέκυψε ἡ μάζα τῆς ὕλης στὸ Σύμπαν. Αὐτό, λοιπόν, τὸ «θεμελιῶδες σωματίδιο» εἶναι τὸ «μποζόνιο τοῦ Χίγκς».

Πρὸς ἐπίτευξη τοῦ σκοποῦ αὐτοῦ προσπαθοῦν νὰ δημιουργήσουν τὶς ἐνεργειακὲς συνθῆκες, οἱ ὁποῖες, κατὰ τὶς ἐκτιμήσεις τους, ἐπικρατοῦσαν ἕνα δισ. ἢ τρισεκατομμυριοστὸ τοῦ δευτερολέπτου μετὰ τὴν Μεγάλη Ἔκρηξη (Big Bang), ἀπὸ τὴν ὁποία προέκυψε τὸ Σύμπαν, κατὰ τὴν θεωρία τοῦ Stephen Ηawking.
Ἂν ὅμως δὲν ἀποδειχθεῖ τὸ θεωρητικῶς σχεδιασθὲν μὲ μαθηματικοὺς ὑπολογισμοὺς μποζόνιο τοῦ Χίγκς, τότε θὰ καταρρεύσει καὶ ὅλη ἡ θεωρία τοῦ «Καθιερωμένου Προτύπου» (Standart Model) τῆς «νέας Φυσικῆς», ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἔχει στηριχθεῖ καὶ ἡ θεωρία τῆς σύγχρονης ἑρμηνείας τοῦ Σύμπαντος.
Ἐπιστήμονες, ἐγνωσμένου διεθνοῦς κύρους καὶ αὐτοί, μὲ μαθηματικοὺς ὑπολογισμούς, ἐπίσης, ἔχουν καταλήξει στὸ ὅτι, κατὰ τὴν δική τους ἐκτίμηση, «ὁποιαδήποτε συσκευὴ ἐπιχειρήσει νὰ δημιουργήσει τὸ σωματίδιο τοῦ Χίγκς, θὰ ἀποτύχει». Ἴδωμεν, λοιπόν, «ἐν ὑπομονῇ»!

Τὸ «σωματίδιον τοῦ Θεοῦ» ἀπὸ Ἐκκλησιαστικὴ θεώρηση 

Ἐπὶ τοῦ θέματος ἔχουν ἐνδιατρίψει εὐάριθμοι Ἐπίσκοποι τῆς Ἑλληνικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Μεταξὺ δὲ αὐτῶν καὶ ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφεὶμ διὰ μακρῶν, ὁ ὁποῖος ἐμβαθύνει καὶ στὰ ὑπάρχοντα ἐπιστημονικὰ δεδομένα, χωρὶς μάλιστα νὰ φείδεται καὶ σκληρῶν χαρακτηρισμῶν πρὸς τοὺς θιασῶτες τοῦ «σωματιδίου τοῦ Χίγκς», ἀναφερομένου καὶ ὡς «σωματίδιον θεὸς» ὑπ᾽ αὐτῶν. Χαρακτηρίζοντάς τους καὶ «ἑτεροκίνητα νευρόσπαστα τοῦ ἀρχαίου δαίμονος», ἐπειδὴ ὡς ὑποστηρικταὶ τοῦ ἀθεϊστικοῦ ὑλισμοῦ ὑπεισέρχονται σὲ θέματα τῆς μεταφυσικῆς.

Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἱερόθεος, «συγκρατημένος» σὲ χαρακτηρισμοὺς ὡς συνήθως, παραθέτει ἐκτενῆ ἀναδρομὴ στὰ ἐπιστημονικῶς γνωστὰ καὶ τὶς ἀπόψεις του, ἐπὶ τῇ βάσει δογματικῶν θέσεων τῆς Ἐκκλησίας. Καταλήγει δὲ μὲ τὸ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ζῶον ἐνταῦθα οἰκονομούμενον καὶ ἀλλαχοῦ μεθιστάμενον καὶ πέρας τοῦ μυστηρίου τῇ πρὸς τὸν Θεὸν νεύσει θεούμενον». Καὶ δὲν ἀναπαύεται μὲ μερικὲς ἀποκαλύψεις, ὅσο ὠφέλιμες κι ἂν εἶναι, ἀλλὰ ἀναζητᾶ τὸν προσωπικὸ Θεό.

Ὁ Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος θεωρεῖ ὅτι: «Ὅλη αὐτὴ ἡ ἀντίδραση ἔχει ξεκινήσει ἀπὸ ἕνα ἐρευνητικὸ λάθος, μὲ τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ σωματιδίου τοῦ Χίγκς ὡς “σωματίδιον Θεός”».
Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, περισσότερο εἰδήμων περὶ τὰ θέματα αὐτά, ἀποφαίνεται ὡς ἑξῆς: «Λένε ὅτι θὰ τὸ βροῦμε τὸ σωματίδιο αὐτό». Ἀλλὰ ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου δὲν ἔχει καμία σχέση μὲ ὅλο αὐτὸ τὸ πράγμα. Ἐγὼ εὔχομαι νὰ βρεθεῖ καὶ «τὸ σωματίδιο τοῦ Θεοῦ» […] Δὲν θὰ βρεθεῖ (ὅμως) μὲ τίποτα μέσα ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη ὁ ψηλαφητὸς Θεὸς γιὰ τὶς αἰσθήσεις…». (Αὐτὰ τῶν Μητροπολιτῶν, εἶναι ἀπὸ τὸν «Ὀρθόδοξο Τύπο», 6.7.2012).

Τὰ ἀνωτέρω εἶναι ἐνδεικτικὰ προσωπικῶν ἐκτιμήσεων, ἀπόψεων καὶ θέσεων Μητροπολιτῶν τινῶν. Ἡ διοικοῦσα ὅμως Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία δὲν παρουσίασε σημεῖα ἐνασχολήσεώς της μὲ τὰ θέματα αὐτά. Θὰ ἦταν εὔλογο λοιπὸν νὰ ἐνδιατρίψει καὶ μάλιστα «μετὰ σπουδῆς». Ἐπειδὴ τὸ «μποζόνιον τοῦ Χίγκς», μετονομασθὲν καὶ «God particle» (σωματίδιον Θεός), οἱ τῆς ὑλιστικῆς κοσμοθεωρίας τὸ ἔχουν ἀναγάγει σὲ «σημαία τους», ἐναντίον τῆς πίστεως σὲ Θεὸ Δημιουργό!

Ἐπιστήμη καὶ Ὀρθόδοξος πίστη

Ἡ πίστη σὲ ὕπαρξη Θεοῦ Δημιουργοῦ τοῦ Κόσμου καὶ τῆς Ζωῆς δὲν ἀποδεικνύεται μὲ ἐπιστημονικὴ μεθοδολογία. Ἔχει ὅμως ὑπὲρ αὐτῆς δεδομένα, τὰ ὁποῖα τὴν ἰσχυροποιοῦν. Εἶναι δὲ ἀναρίθμητοι οἱ ἐπιστήμονες καὶ οἱ ἐρευνηταὶ διεθνοῦς κύρους, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ τὶς μελέτες τους ὁδηγήθηκαν σὲ ὁμολογίες καὶ στὴν ἀναγνώριση ὑπάρξεως Θεοῦ Δημιουργοῦ τοῦ Κόσμου καὶ τῆς Ζωῆς.
Εἶναι ἀποδεκτόν, γενικῶς, ὅτι σύγκρουση μεταξὺ Ἐπιστήμης καὶ Πίστεως σὲ Θεὸ Δημιουργὸ δὲν ὑπάρχει. Γιὰ τὸν ἁπλούστατο λόγο ὅτι οἱ ρόλοι τους εἶναι διακριτοί. Ἡ μὲν ἐπιστήμη εἶναι «ἡ γνώση τοῦ ἐπιστητοῦ, δηλαδὴ τοῦ δυναμένου νὰ γίνει γνωστὸ διὰ τῆς παρατηρήσεως καὶ τοῦ πειράματος». Ἡ δὲ πίστη σὲ Ζῶντα Θεὸ καὶ Δημιουργὸ τοῦ παντός, εἶναι «ἐξ ἀποκαλύψεως» στὸν ἄνθρωπο.
 Ἡ Ἐπιστήμη ἀσχολεῖται μὲ τὸ «πῶς» ἔγιναν τὰ πράγματα. Ἡ δὲ πίστη σὲ Δημιουργό, μὲ τὸ «γιατί» ἔγιναν καὶ «μὲ ποιὸ σκοπό». Δραστηριοποιοῦνται, ἑπομένως, σὲ διαφορετικὰ ἐπίπεδα, τὰ ὁποῖα οὐδόλως συγκρούονται. Προβλήματα δημιουργοῦνται, μόνον ὅταν ἄνθρωποι ἐκ τῆς Ἐπιστήμης ἢ ἐκ τῆς Πίστεως «εἰσπηδοῦν ἀδοκίμως εἰς ἀλλότριον ἔδαφος», δηλαδή, «μπαίνουν σὲ ξένα χωράφια». Τὸ ὁποῖο, δυστυχῶς, ἔχει συμβεῖ καὶ ἐπὶ τοῦ προκειμένου.

Τὸ ὅλον θέμα τὸ ἔθεσε ἐπὶ σταθερᾶς βάσεως μὲ παρέμβασή του, ὁ καθ. Ἀστρονομίας καὶ Πρόεδρος τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν Γ. Κοντόπουλος, ἐγνωσμένου ἐπιστημονικοῦ κύρους διεθνῶς καὶ ἀδιαμφισβητήτων χριστιανικῶν πεποιθήσεων, διὰ τῶν ἑξῆς: «Ὅσον ἀφορᾶ τὴν ὀνομασία «θεϊκὸ σωμάτιο», πρέπει νὰ τὸ τονίσω ὅτι οἱ φυσικοὶ χρησιμοποιοῦν πολλὲς φορὲς ἐκφράσεις ἐντυπωσιακές, χωρὶς νὰ ἔχουν κάποια βαθύτερη σημασία[…]. Ἔτσι, κάθε συζήτηση γιὰ θεϊκὲς ἰδιότητες τοῦ σωματίου τοῦ Higgs δὲν μπορεῖ νὰ γίνει σοβαρά. Ἐξ ἄλλου, ἐφ᾽ ὅσον κανεὶς πιστεύει στὸν Θεό, ἀσφαλῶς δέχεται ὅτι ὅλα τὰ δημιουργήματα (συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν σωματίων Higgs) ἔγιναν ἀπὸ τὸν Θεό…». (Ἐπιστολή του στὴν «Καθημερινή», 11.7.2012).

Ὁ Stephen Hawking (Στίβεν Χόκινγκ), ἀστροφυσικὸς καὶ μαθηματικός, μία πράγματι μεγάλη διάνοια μὲ τὶς περὶ τοῦ κόσμου θεωρίες του, ἐκπλήσσει μὲ τὶς «παλινωδίες» του. Στὸ βιβλίο του «Τὸ Χρονικό τοῦ Χρόνου, (Ἔκδ. ΚΑΤΟΠΤΡΟ, Β΄ ἔκδοση, 1989), εἶχε γράψει καὶ τὸ ἑξῆς: «Λίγοι ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τὴν ἀξία ἢ τὴ χρησιμότητα τῆς “ἀνθρωπικῆς ἀρχῆς”» (σ. 190). Καὶ στὴ σ. 193: «Ὅλα αὐτὰ σημαίνουν ὅτι οἱ ἀρχικὲς συνθῆκες τοῦ Σύμπαντος θὰ ἔπρεπε πραγματικὰ νὰ εἶχαν ἐπιλεγεῖ ἐξαιρετικὰ προσεκτικά […] θὰ ἦταν ὅμως πολὺ δύσκολο νὰ ἐξηγήσει κανείς, γιατί τὸ Σύμπαν ἄρχισε νὰ ὑπάρχει μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ἐκτὸς ἂν ἐπικαλεσθεῖ μιὰ Θεία Πρόνοια, ποὺ ἀποσκοποῦσε στὴ δημι- ουργία νοημόνων ὄντων ὅπως ἐμεῖς».
Στὸ πλέον πρόσφατο ὅμως βιβλίο του, «Τὸ Μέγα Σχέδιο» (Τhe Grand Design, 2010), ἐπανακάμπτει ὁ ἀγνωστικιστὴς – ἀθεϊστὴς Χόκινγκ, ἰσχυριζόμενος ὅτι «οἱ σύγχρονες θεωρίες καθιστοῦν περιττὴ τὴν ὕπαρξη δημιουργοῦ». Καὶ ὅτι «μὲ τὴν ὕπαρξη τῶν νόμων, τὸ Σύμπαν εἶναι ἱκανὸ νὰ αὐτοδημιουργηθεῖ…». («Καθημερινή», 19.10.2010).
Παραμένει, ἑπομένως, ἐντεταγμένος στὴν φιλοσοφία τῆς ὑλιστικῆς κοσμοθεωρίας, κατὰ τὴν ὁποία «Ἡ ὕλη εἶναι ἡ Μόνη Ἀρχὴ γιὰ τὴν ὕπαρξη τοῦ κόσμου καὶ τῆς ζωῆς». Αὐτό, ὅμως, εἶναι ζήτημα προσωπικῆς του ἐπιλογῆς, ἐν ἐλευθερίᾳ συνειδήσεως.

Ὁ γενετιστὴς Fransis Collins ἔχει γράψει στὸ βιβλίο του «Ἡ «Γλώσσα τοῦ Θεοῦ», 2009 ( The Language of God): «Δὲν ὑπάρχει καμμία ἀντίφαση τὸ νὰ εἶναι κανεὶς γνήσιος ἐπιστήμων καὶ ἄνθρωπος, ποὺ πιστεύει σὲ ἕνα Θεό, ὁ ὁποῖος ἐνδιαφέρεται προσωπικῶς γιὰ τὸν καθένα μας [… Ἡ δικαιοδοσία τῆς ἐπιστήμης εἶναι νὰ ἐρευνᾶ τὴ φύση. Τοῦ Θεοῦ ἡ δικαιοδοσία βρίσκεται σὲ ἕνα βασίλειο, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ ἐξερευνηθεῖ μὲ τὰ ἐργαλεῖα καὶ τὴ διάλεκτο τῆς ἐπιστήμης (σελ. 21).
Ἀλλοῦ δὲ (σελ. 201): «Εἶναι καιρὸς νὰ σημάνουμε μία ἀνακωχὴ σ᾽αὐτὸν τὸν κλιμακούμενο πόλεμο ἀνάμεσα στὴν ἐπιστήμη καὶ τὴ θρησκεία […]. Ἡ ἐπιστήμη δὲν ἀπειλεῖται ἀπὸ τὸν Θεό, ἐνθαρρύνεται. Ὁ Θεὸς μὲ κάθε βεβαιότητα δὲν ἀπειλεῖται ἀπὸ τὴν ἐπιστήμη. Αὐτὸς τὴν ἔκανε δυνατή». Στὴν δὲ σ. 184, ὅτι: «Ὁ Θεὸς τῆς Βίβλου εἶναι, ἐπίσης, καὶ ὁ Θεὸς τοῦ γονιδιώματος», δηλαδή, τοῦ D.N.A. Ἡ χαρτογράφηση τοῦ γονιδιώματος ἐπετεύχθη μὲ τὴν συνεργασία τοῦ F. Collins καὶ τοῦ Craig Venter, τοῦ προγράμματος τῆς ἐρευνητικῆς ἑταιρείας Celera.
Συνεργαζόμενοι δὲ οἱ δυό τους μὲ τὸν «κοινό τους φίλο», τὸν Ἀριστείδη Πατρινὸ (Aris Patrinos, τοῦ Προγράμματος τοῦ Ὑπουργείου Ἐνεργείας τῶν Η.Π.Α.), ἑτοίμασαν καὶ τὸ σχέδιο γιὰ τὴν παγκόσμια ἀναγγελία τῆς ἀποκωδικοποίησης τοῦ D.N.A. χαρακτηρισθείσης καὶ «ἀνάγνωσης τοῦ βιβλίου τῆς ζωῆς». Ἡ ὁποία μετεδόθη παγκοσμίως ἀπὸ τὸν Λευκὸ Οἶκο, παρουσία καὶ τοῦ προέδρου τῶν Η.Π.Α., στὶς 26 Ἰουνίου 2000.

Ἐπίμετρον

Στὸ λίαν φιλόδοξο ἐγχείρημα τοῦ CERN, τὸ ὁποῖο ἐτέθη σὲ λειτουργία στὶς 30 Μαρτίου 2010, ἐργάζονται πολλὲς χιλιάδες εἰδικῶν ἐπιστημόνων ἀπὸ ὅλον τὸν κόσμο. Πέρασε δὲ ἀπὸ τότε πολλὲς δυσκολίες, καὶ μὲ βραχυκυκλώματα στὶς ὑπόγειες ἐγκαταστάσεις του, γιὰ τὰ ὁποῖα χρειάσθηκαν πολύμηνες διακοπὲς τῆς λειτουργίας του πρὸς ἀποκατάσταση τῶν ζημιῶν.
Στὶς 4 Ἰουλίου 2012 ἐτέθη σὲ λειτουργία καὶ πάλι, ἡ ὁποία καὶ πανηγυρίσθηκε μεγαλοπρεπέστερα ὑπὸ τὶς ἐπευφημίες τῶν πολυπληθῶν ἐργαζομένων στὸ CERN. Μὲ τὴν παρουσία, μάλιστα, καὶ τοῦ 83/χρόνου πλέον Peter Higgs, ἐπινοητοῦ τοῦ «μποζονίου Ηiggs».
Ὑπάρχουν ἐνδείξεις ὅτι, ἴσως, πλησιάζει ἡ ὥρα γιὰ τὴν ἀνακάλυψη τοῦ ποθητοῦ «μποζονίου τοῦ Χίγκς». Ἐπὶ τοῦ παρόντος, ὅμως, ἔχουν ἐντοπίσει μόνον «ἕνα σωματίδιο-φάντασμα», καὶ «θὰ χρειασθεῖ χρόνος» μέχρι νὰ διευκρινισθεῖ «περὶ τίνος ἀκριβῶς πρόκειται». («Καθημερινὴ» 15.3.2013).
«Τὸ σταυροδρόμι», πάντως, στὸ ὁποῖο βρίσκονται οἱ ἐπιστήμονες, εἶναι πολὺ δύσβατο. Γιὰ τὸ 2013–2014, πάντως, δὲν προβλέπεται λήψη νέων δεδομένων, καὶ εἶναι προγραμματισμένη ἡ προσπάθεια «ἀναβάθμισης τοῦ ἐπιταχυντῆ», ὥστε νὰ πλησιάσουν περισσότερο στὶς συνθῆκες παραγωγῆς τοῦ «μποζονίου τοῦ Χίγκς».
Κανείς, πάντως, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπολύτως βέβαιος ὅτι θὰ ἐπιτευχθεῖ τὸ «μποζόνιο τοῦ Χίγκς». Καὶ ὁ δρόμος φαίνεται νὰ εἶναι ἀκόμη μακρύς. Τὰ νεώτερα περὶ αὐτῶν πληροφορεῖται ὁ Ἕλλην ἀναγνώστης καὶ ἀπὸ τὸ ἄρθρο τοῦ Ὁμ. Καθ. τοῦ Ε.Μ.Π. Ἠλία Κ. Κατσούφη (περ. «ΑΚΤΙΝΕΣ», Σεπτ.-Ὀκτ. 2012, μὲ τίτλο: «Νεώτερα ἀπὸ τὴν ἀναζήτηση τοῦ σωματιδίου Χίγκς»).
Κατὰ τὸν Γ. Γραμματικάκη, (καθ. Φυσικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Κρήτης καὶ δύο φορὲς Πρύτανη, ὁ ὁποῖος ἐργάσθηκε καὶ στὸ C.E.R.N.): «…ἐνδέχεται νὰ μὴ ἐπαρκεῖ ἡ διανοητικὴ ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὴν κατανόηση τοῦ κόσμου[…] Ἴσως, μάλιστα, νὰ μὴ ὑπάρξει πλήρης ἐπιστημονικὴ ἀπάντηση». («Αὐτοβιογραφία τοῦ Φωτός», 2006 σ. 376).

Ἀποδεικνύεται, ἑπομένως, δικαιωμένος ὁ Ἡράκλειτος, ὁ ὁποῖος εἶχε πρὸ αἰώνων ἐπισημάνει ὅτι: «Φύσις κρύπτεσθαι φιλεῖ»! Ἀκόμη, ὅμως, κι ἂν οἱ ποιητὲς ἀδιαφοροῦν – συμπληρώνει ὁ Γραμματικάκης- ἡ γλώσσα τῶν ἄστρων καὶ τῶν νεφελωμάτων ξεπερνᾶ τὴν πιὸ προικισμένη φαντασία […] καὶ συνθέτει ἕνα συγκλονιστικὸ μυθιστόρημα».

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅμως, «ἐπὶ τοῦ πραγματικοῦ» διακήρυξε: «Πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δὲ τὰ πάντα κατασκευάσας… Θεὸς» (Ἑβρ. γ΄,4).  Ὁ φιλόσοφος Πλάτων, «ὁ πρὸ Χριστοῦ αὐτὸς Ἀπόστολος», μὲ τὸν «σπερματικό του λόγο» διέβλεψε ὅτι, «Μέγας γεωμέτρης εἶναι ὁ Θεός»! Ὁ δὲ προφητάναξ Δαβίδ, μὲ τὸν ψαλμὸ 18/2, διετράνωσε: «Οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν Θεοῦ, ποίησιν δὲ χειρῶν αὐτοῦ ἀναγγέλλει τὸ στερέωμα…».
Βαθυστόχαστος, ὁ κοινὸς νοῦς τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων δέχεται «Θεόν, δημιουργὸν τῶν πάντων». Διότι, «ὅπου κι ἂν στρέψει τὴ ματιά του», ὅπως τὸ λέει καὶ στὸ τραγούδι του, «παντοῦ ἐσὲ Θεὲ θὰ ᾽δῶ». Καὶ εἶναι Ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος «ἔδωκε τοῖς ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ». (Σοφ. Σειρ. λη´, 6).

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ 1990  20 Σεπτεμβρίου 2013