Ἱεραποστολικό συνέδριο στήν Καμτσάτκα. (Μέρος Α')

 Ἱεραποστολικό συνέδριο στήν Καμτσάτκα

  Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Στό χωριό Ἅγιος Ἰωάσαφ, στήν περιοχή Ὀλιούτορσκ τῆς βόρειας Καμτσάτκας, πραγματοποιήθηκε τό Φεβρουάριο τοῦ 1914 ἕνα σηναντικότατο γεγονός, σταθμός στήν ἱστορία τῆς ἱεραποστολῆς στήν Ἄπω Ἀνατολή. Ἦταν τό πρῶτο –καί τελευταῖο δυστυχῶς- ἱεραποστολικό συνέδριο στήν περιοχή αὐτή, πού τήν ἰδέα του εἶχα συλλάβει πολλούς μῆνες πρίν.
Ἡ εἰδοποίηση τῶν ἱεραποστόλων γιά τό συνέδριο δέν μποροῦσε νά γίνει ἀλλῶς, παρά μόνο προφορικά, ἀπό στόμα σέ στόμα! 
Ὅπως ἔχω ἤδη πεῖ, οὔτε τηλέφωνο οὔτε τηλέγραφος συνέδεε τότε τά σκορπισμένα σέ τεράστια ἔκταση χωριά τῆς εὐρύτερης Καμτσατικικῆς περιοχῆς.  Σά νά τήν πῆραν τά σύννεφα λοιπόν, σά νά τήν πῆραν τά πουλιά τήν εἴδηση γιά ἐπικείμενη σύγκληση του συνεδρίου, καί τή μετέφεραν παντοῦ, σ’ ὅλες τίς ἐνορίες, σ’ ὅλα τά ἱεραποστολικά κέντρα καί τούς σταθμούς.
Ἀπό ἀποστάσεις ἑκαντοντάδων χιλιάδων βερστίων μαζεύθηκαν οἱ ἱεραπόστολοι, οἱ συνεργοί, οἱ ἰθαγενεῖς ἱερεῖς, οἱ ἐθελόντριες ἀδελφές.
Ἦρθαν μέ τά ἐλαφρά τους ἕλκηθρα, πού τά ἔσεραν σκυλιά ἤ τάρανδοι.  Μερικοί κινδύνεψαν.  Θυμᾶμαι ὅτι τρεῖς ἱερεῖς καί τέσσερις ψάλτες ἔπεσαν σέ ἄγρια χιονοθύελλα στή φοβερή χαράδρα Ἀνάπκα.
Ἡ Ἀνάπκα ε ἶναι ἕνα μέρος, πού καί τ’ ὄνομά του προξενεῖ φρίκη ἀκόμα καί στούς πιό γενναίους καί ριψοκίνδυνους κοριάκους.
 Σκοτεινό φαράγγι, ἀνάμεσα σέ βραχώδη βουνά, μ’ ἕνα στενό κι ἐπικίνδυνο μονοπάτι, μ’ ἕνα παγωμένο ποτάμι, μ’ ἕναν ἄνεμο μανιασμένο, διαπεραστικό καί τόσο κρύο, πού κάνει τό δέρμα ἀκόμα καί τῶν πιό ἀνθεκτικῶν σκυλιῶν νά σκάει καί νά τρέχει αἷμα.  Καί τό χειρότερο, μαστίζεται συχνά ἀπό χιονοθύελλες.  Σέ μιά τέτοια ὥρα βρέθηκαν σ’ ἐκεῖνο τόν τόπο οἱ ἱερεῖς καί οἱ ψάλτες. Ἑπτά μέρες ἔμειναν ἀποκλεισμένοι μέσα στό χιόνι. Τέλος, κατόρθωσαν νά συνεχίσουν τό ταξίδι καί νά ἔρθουν στό συνέδριο σέ κακό χάλι.
Ἡ ἔναρξη ἐγινε στίς 18 Φεβρουαρίου τοῦ 1914, ἀρχές τῆς μεγάλης Σαρακοστῆς, μέ πανηγυρικό συλλείτουργο. Οἱ ντόπιοι κοριάκοι γιά πρώτη φορά ἔβλεπαν λειτουργία μέ περισσότερους ἀπό ἕναν ἱερεῖς καί μέ διάκονο.
Δύο χρόνια πρίν στό χωριό τους δέν ὑπῆρχε ἐκκλησία, δέν ὑπῆρχε σχολεῖο, δέν ὑπῆρχε μόνιμος ἱερέας, δέν ὑπῆρχαν κάν καλύβες. 
Στό Τσελίκι -ἔτσι λεγόταν τότε τό χωριό- οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν σέ ὀκτώ ἄθλιες, ὑπόγειες τρῶγλες, μέ εἴσοδο καί μοναδικό ἄνοιγμα πρός τόν ἔξω κόσμο τήν καπνοδόχο. Ὅταν τίς πρωταντίκρυσα, νόμισα πώς ἦταν μικρά ἐνεργά ἡφαίστεια, ἔτσι καθώς ἔβλεπα τόν καπνό νά βγαίνει μεσ’ ἀπό τή γῆ.
Ἕνας χρόνος χρειάστηκε γιά νά κερδίσω τήν ἐμπιστοσύνη τῶν καχύποπτων κοριάκων τοῦ Τσελίκι.  Κι ἄλλος ἕνας χρόνος γιά ν’ ἀλλάξει ὄψη τό χωριό. Οἱ τρῶγλες ἐγκαταλείφθηκαν καί ἀντικαταστάθηκαν μέ ξύλινα σπιτάκια.  Χτίστηκαν ἐκκλησία καί σχολεῖο.  Καί οἱ ἄγριοι σαμανιστές ἦρθαν σ’ ἐπαφή μέ τό σωτήριο μήνυμα τοῦ Χριστοῦ.  Τελικά, καί τ’ ὄνομα ἀκόμα τοῦ χωριοῦ μεταβλήθηκε. Ἀπό Τσελίκι ἔγινε Ἅγιος Ἱωάσαφ. 

 Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.265-274

Ἀναβάσεις

25   Σεπτεμβρίου  2013

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα