Παπά Κύριλλος Καρυώτης. Μέρος Α'
Ο κατά κόσμον Παρασκευάς Κοτσουμόπουλος του Σταύρου και της Μελπομένης, καταγόταν από την Ανατολική Ρωμυλία. Γεννήθηκε το έτος 1902 στο χωριό Πύργος, που σήμερα ανήκει στη Βουλγαρία. Η οικογένειά του ήρθε στην Ελλάδα και ο Παρασκευάς, όταν ενηλικιώθηκε, έπιασε εργασία στην Τράπεζα.Εκεί κάποια ημέρα ήρθε ένας σεβάσμιος αγιορείτης Γέροντας, ο παπα-Ευγένιος από το Λαυριώτικο Κελί της Αγίας Τριάδος, άνωθεν των Καρυών, το ονομαζόμενο Προφούρνι. Ο Παρασκευάς τόσο εντυπωσιάσθηκε, όταν τον είδε, ώστε έτρεξε αμέσως να τον εξυπηρετήσει.
Στο τέλος τον παρεκάλεσε να περιμένει δύο-τρεις μέρες να τακτοποιήσει τις υποθέσεις του και να τον πάρει μαζί του στο Άγιον Όρος. Πράγματι ο Παρασκευάς υπέβαλε την παραίτησή του, τακτοποίησε τις υποθέσεις του, αποχαιρέτησε τους συγγενείς του και ακολούθησε τον παπα-Ευγένιο που θα γίνει στο εξής και Γέροντάς του. Ήρθε στο Όρος το έτος 1920 σε ηλικία 18 ετών. Η συνοδεία του παπα-Ευγένιου ήταν καλή.
Είχαν μοναστηριακό τυπικό και διάβαζαν όλες τις ακολουθίες στην Εκκλησία. Δεν παρέλειπαν τίποτε. Στις Ώρες χτυπούσε καμπανάκι.
Άφηναν τις εργασίες τους, συγκεντρώνονταν στην Εκκλησία και τις διάβαζαν. Ασχολούνταν με αγροτικές εργασίες, κυρίως ελιές, λεπτόκαρα, κήπους, αλλά είχαν και ως εργόχειρο τα πάνινα σκουφιά, γι' αυτό τους έλεγαν καλυμμαυχάδες.
Ο Παρασκευάς με υπερβάλλοντα ζήλο επιδόθηκε στους μοναχικούς αγώνες και έκανε τελεία υπακοή. Έτσι το επόμενο έτος έγινε η κουρά του και ονομάσθηκε Κύριλλος. Φαίνεται ότι και από τον κόσμο ακόμη αγωνιζόταν και ήταν πολύ ευλαβής. Ο Γέροντας ήταν πολύ αναπαυμένος και οι γείτονές του, όσοι ζουν ακόμη, τον θεωρούσαν χαριτωμένο μοναχό.
Μιλούν με θαυμασμό γι' αυτόν: "Όλη τη νύχτα προσευχόταν. Κοιμόταν μόνο δύο ώρες. Νήστευε πάρα πολύ. Ήταν προς όλους ευγενής και καλοσυνάτος. Ποτέ δεν τον είδαν να θυμώνει όταν τον ύβριζαν ή τον κακολογούσαν. Ήταν πολύ ταπεινός και, όταν συνέβαιναν παρεξηγήσεις, αυτός πρώτος έβαζε μετάνοια λέγοντας "ευλόγησον"".
Άκουσε κάποτε κοσμικούς εργάτες ξυλοκόπους που βλασφήμησαν τα θεία και πήγε, έπεσε στα πόδια τους και έκλαιγε. Όταν είδαν αυτή την αντιμετώπισή του, συγκλονίστηκαν, του ζήτησαν συγχώρηση και του υποσχέθηκαν ότι άλλη φορά δε θα ξαναβλασφημήσουν.
Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
Εκδόσεις
Ιερόν Ησυχαστήριον
"Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος"
σελ. 184-188
12 Ἰουλίου 2013
Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε
Ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.