Ακτήμων Φιλάρετος Καρουλίωτης
Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
Αισθάνθηκε πόθο για τη μοναχική ζωή και άφησε σε ηλικία 19 ετών γονείς και πατρίδα και ήρθε στο Άγιον Όρος στη Μονή Σταυρονικήτα στις 17 Αυγούστου 1908. Το επόμενο έτος έγινε μοναχός ονομασθείς Φιλήμων από τον ιεροδιάκονο Ιερεμία.
Στις 10 Αυγούστου 1918 εκάρη μεγαλόσχημος από το γέροντα Κύριλλον (αόμματον) μετονομασθείς Φιλάρετος. Στις 8 Μαρτίου 1919 έγινε προϊστάμενος. Στην αρχή είχε το διακόνημα του Εκκλησιαστικού και στο κελί του έκανε μεγάλους αγώνες. Επιθυμούσε να ζήσει στην έρημο ως ερημίτης και βρήκε το ιδιόρρυθμο ως κατάλληλο περιβάλλον για να προετοιμασθεί.
Ο παπα-Χρυσόστομος, παλαιός Σταυρονικητιανός, διηγείτο ότι, όταν πήγε να κοινοβιάσει στη Σταυρονικήτα, ο γερω-Φιλάρετος τον περιέβαλε με την αγάπη του. Τον δεχόταν και στο κελί του και του έκανε τράπεζα. Μαγείρευε φασόλια σ' ένα μπρίκι που έψηνε καφέ, για δύο άτομα. Αλλά στην ασκητική τράπεζά του ο γερω-Φιλάρετος παρέθετε στο νέο μοναχό και τη διδασκαλία του για τη μοναχική ζωή που έβγαινε από την πολύτιμη πείρα του.
Όταν ο π. Χρυσόστομος ανέλαβε το διακόνημα του παρεκκλησιαστικού κάποιος προϊστάμενος του έδωσε ένα πεντοκάρικο (πέντε οκάδες) λάδι και του είπε να κανονίσει να του φθάσει, διότι μετά από ένα χρόνο θα του ξαναδώσει λάδι. Φυσικά αυτό ήταν αδύνατο. Ο π. Χρυσόστομος ήταν σε απορία και ρώτησε το γερω-Φιλάρετο. Εκείνος του απάντησε με βεβαιότητα ότι είναι δυνατόν να φθάσει το λάδι. "Όταν γεμίζεις το λαδικό, να πηγαίνεις μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, να το σταυρώνεις και να την παρακαλάς να το ευλογήσει", του είπε. Έτσι έκανε πάντα ο π. Χρυσόστομος όταν έπαιρνε λάδι, και ω του θαύματος! Το πεντοκάρικο έφθασε και περίσσεψε.
Του είχε πει ακόμη αν δει φουρτούνα στη θάλασσα και κινδυνεύει κάποιο πλοίο, να πάρει το καντήλι του αγίου Νικολάου και να το χύσει στη θάλασσα για να γαληνέψει. Κάποια χρονιά τη Μεγάλη Εβδομάδα ο π. Χρυσόστομος πήγε στη θάλασσα να δει αν τα δίχτυα είχαν πιάσει ψάρια.
Η Σταυρονικήτα ήταν το φτωχότερο Μοναστήρι και γι' αυτό για το Πάσχα δεν είχαν παραγγείλει αυγά, τυριά και ψάρια. Ο κάθε μοναχός φρόντιζε μόνος του. Είχε όμως θάλασσα και ένα καραβάκι πάλευε με τα κύματα. Ο π. Χρυσόστομος θυμήθηκε το γερω-Φιλάρετο, τι του είχε πει να κάνει σε παρόμοια περίπτωση. Πήρε τότε την καντήλα του αγίου Νικολάου και πήγε στον Αρσανά, αλλά είχε δυνατό αέρα.
Έριξε το λάδι στη θάλασσα. Λίγες σταγόνες έπεσαν μέσα. Σε λίγο σταμάτησε ο αέρας και ηρέμησε η θάλασσα. Το πλοίο πήγε ως το Βατοπέδι, ξεφόρτωσε ψάρια, αυγά, τυριά και έπειτα επέστρεψε στον Αρσανά της Σταυρονικήτα. Κάλεσαν τους Πατέρες και τους ρώτησαν σε ποιόν Άγιο τιμάται το Μοναστήρι. Όταν άκουσαν ότι έχουν τον άγιο Νικόλαο, ξεφόρτωσαν πολλές ευλογίες για το Πάσχα από ευγνωμοσύνη για τον άγιο Νικόλαο που τους έσωσε.
Από την ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
Εκδόσεις
Ιερόν Ησυχαστήριον
"Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος"
σελ. 54-63
24 Ιουνίου 2013
Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε
Ασκητική και ησυχαστική Αγιορείτικη παράδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.