Δυσκολίες. Μέρος ΙΕ'. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

 

 Δυσκολίες. Μέρος ΙΕ'

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ὅπως ἔχω ξαναπεῖ, ὅταν πῆγα στήν Καμτσάτκα ἐπικρατοῦσε σχεδόν πλήρης ἀναλφαβητισμός στόν ἰθαγενή πληθυσμό.  Στή βορειοανατολιλκή περιχή ἐγγράμματος καμτσαντάλος δέν ὑπῆρχε οὔτε ἕνας!  Δέν ἤξεραν τί εἶναι διδασκαλία οὔτε εἶχαν κάποια ἰδέα ἀπό σχολεῖο.  Στά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς μου ἀνάμεσά τους, ὅποτε ἔβγαζα χαρί καί μολύβι γιά νά σημειώσω κάτι, μέ κοίταζαν μέ ἀπορία.
Μερικοί κουνοῦσαν μέ σημασία τό κεφάλι τους καί ψιθύριζαν μεταξύ τους, νομίζοντας πώς ἔχω χάσει τά λογικά μου.
Θεώρησα ἀπαραίτητη τήν ἵδρυση σχολείων γιά τά παιδιά τῶν ἰθαγενῶν, καθώς καί οἰκοτροφείων γιά τή διαμονή τῶν μαθητῶν, πού προέρχονταν ἀπό νομαδικές φυλές τῆς βορειανατολικῆς κυρίως περιοχῆς τῆς Καμτσάτκας.   Στή νότια καί δυτική πλευρά τῆς χερσονήσου οἱ κάτοικοι ἦταν μόνιμοι, καί στήν πλειονότητά τους εἶχαν δεχθεῖ τή ρωσική πολιτιστική ἐπίδραση.  Στό Πετροπαυλόφσκ ὑπῆρχαν σχολεῖα γιά μέση καί κατώτερη ἐκπαίδευση καί σέ μερικές κωμοπόλεις ἐκκλησιαστικά ἐνοριακά σχολεῖα.  Δέν ὑπῆρχε λοιπόν μεγάλη ἀνάγκη ἱδρύσεως σχολείων στήν περιοχή αὐτή, ὅσο στή βόρεια καί ἀνατολική.
Δραστηριοποιήθηκα ἐπίμονα κι ἐξασφάλισα τήν ἀποστολή εἰδικῶν λυόμενων οἰκημάτων ἀπό τό Βλαντιβοστόκ. Ὁ μητροπολίτης Εὐσέβιος ἔκανε τά πάντα γιά νά μ’ ἐξυπηρετήσει. Τά οἰκήματα κατασκευάζονταν τμηματικά, μέ δική του φροντίδα, ἀπό εἰδικευμένους ρώσους τεχνίτες. Ἔπειτα τά προκατασκευασμένα αὐτά κομμάτια φορτώνονταν στά πλοῖα κι ἔρχονταν στήν Καμτσάτκα.  Τά συναρμολογούσαμε ἐπί τόπου, μέ βάση τά σχέδια πού μᾶς ἔστελναν. Μ’ αὐτό τόν τρόπο ἱδρύθηκαν τότε ἀρκετά σχολεῖα καί οἰκοτροφεῖα μαθητῶν. Ἐπειδή ὅμως σέ ὅλα αὐτά ἥμουν ὁ μοναδικός δάσκαλος, δέν λειτουργοῦσαν κάθε μέρα. Οὔτε καί οἱ καιρικές συνθῆκες τό ἐπέτρεψαν. Ἔτσι ἡ διδασκαλία γινόταν μέ πολλά ἐμπόδια, μέ ἀπρόβλεπτες διακοπές, ἀλλά καί μέ μεγάλες ἐλλείψεις τῶν ἀναγκαίων μέσων. Πάντως ὁ μητροπολίτης εἶχε φροντίσει νά μοῦ ἐξασφαλίσει τουλάχιστον τά στοιχειώδη ἐποπτικά μέσα διδασκαλίας.
Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ ξεκίνησα ἱδρύοντας τό πρῶτο σχολεῖο στό χωριό Ἰωάσαφ.
Ἀλλά τό πιό δύσκολο καί κουραστικό πράγμα ἦταν νά πείσεις τούς ἰθαγενεῖς ὅτι ἔπρπε νά μάθουν γράμματα.  Καί πῶς νά πειστοῦν, ἀφοῦ στήν πρωτόγονη γλώσσα τους δέν ὑπῆρχαν κάν οἱ λέξεις «σχολεῖο», «δάσκαλος», «ἐκπαίδευση»; Μάταια προσπαθοῦσα νά τούς ἐξηγήσω μέ ἁπλά λόγια καί μέ πολύχρωμες εἰκόνες τί εἶναι ὅλ’ αὐτά καί πόσο χρήσιμα στόν ἄνθρωπο. Ὅ,τι κι ἄν ἔλεγα, δέν ἀποφάσιζαν νά μοῦ στείλουν τά παιδιά τους. Τό σχολεῖο, σάν κάτι παράξενο καί ἄγνωστο, τούς ἐνέπνεε δυσπιστία καί φόβο.
Ἀποφάσισα νά καλέσω καί τούς γονείς μαζί μέ τά παιδιά. Πράγματι, μερικοί γονεῖς, ἐλεύθεροι ἀπό κυνήγι ἤ δουλειές τοῦ σπιτιοῦ, ἀποτόλμησαν νά ἔρθουν δειλά-δειλά.  Κάθησαν κι αὐτοί στά σκαμνιά τῶν μαθητῶν καί παρακολουθοῦσαν τό μάθημα. Φρόντισα ἀπό τήν ἀρχή νά ἑλκύσω τίς ἁπλοϊκές καρδιές τους, διανθίζοντας τή διδασκαλία μέ εὐχάριστες ἱστορίες, κάποτε καί μέ παραμύθια. Σιγά-σιγά οἱ φόβοι τους σκορπίστηκαν κι ἄρχισαν μέ θαυμασμό καί ἔκπληξη νά βλέπουν πώς τά παιδιά τους μάθαιναν νά διαβάζουν καί νά γράφουν.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.164-172

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα