Ἱστορία γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Μέρος Β'. Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

  Ἱστορία γιά τόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Μέρος Β'

Ἐκλεκτές διηγήσεις καί προσευχές γιά μικρά παιδιά. Γέροντος Κλεόπα Ἡλιέ

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

 Ἀφοῦ αὐτός ἐπιστοποίησε ὅτι δέν ὑπάρχει κανένας πού θά τόν ἔβλεπε, ἐπῆρε μερικά χειρόβολα σιταριοῦ καί ἐρχόταν πρός τήν καρότσα. Ἡ κορούλα του, μέσα ἀπό τήν ὁποία ὡμιλοῦσε τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἐρώτησε τόν πατέρα της:
-Πατερούλη, ἐκύτταζες γιά κάτι;
-Τί νά κυττάξω κορίτσι μου;
-Κάτι θά ἐκύτταζες. Παρατηροῦσες πρός ὅλα τά μέρη, ἀλλά ἐξέχασες νά κυττάξης καί πρός τόν οὐρανό!
-Πῶς εἶπες;
-Γιατί δέν ἐκύτταξες καί πρός τόν οὐρανό γιά νά βρῆς αὐτό πού ζητοῦσες;
Τό κοριτσάκι του δέν ἐρώτησε τόν μπᾶμπᾶ του γιά νά τόν ἐλέγξη, διότι ἐπίστευε ὅτι κάτι καλό θά γυρεύη. Ἀποροῦσε, διότι τόν ἔβλεπε νά ψάχνη κάτι κυττάζοντας δεξιά καί ἀριστερά καί δέν ἐκύτταξε καθόλου νά ζητήση αὐτό πού ἔψαχνε καί ἀπό τόν οὐρανό.
Τά λόγια τῆς κόρης του, ἐπλήγωσαν στήν καρδιά τόν πατέρα της.
Καί πάλι τήν ἐρώτησε νά καταλάβη τί σκεπτόταν ἡ κόρη του.
-Μπαμπᾶ μου, ἐγώ ἐπίστευα ὅτι πρέπει πρῶτα νά κυττάζης πρός τά ἄνω, πρός τόν Θεό μας.
Καί τόσο πολύ τόν ἐδίδαξαν τά λόγια τῆς κορούλας του, ὥστε ἐπέστρεψε τά δεμάτια πού εἶχε φέρει στήν καρότσα.
Ἐπέστρεψε στά ἄλογά του, τά ἔζευξε καί πάλι, ἔβαλε τό κορίτσι ἐπάνω καί μέ ἄδεια τήν καρότσα ἐπέστρεψε στό σπίτι του. Ὅταν ἔφθασε, ἡ γυναῖκα του ἐγνώριζε ὅτι ποτέ δέν ἐπέστρεφε μέ τήν καρότσα ἀδειανή. Εἴτε ἔκλεβε ὀπωρικά, εἴτε σιτάρι, εἴτε κάτι ἄλλο, ἐρχόταν πάντα φορτωμένος. Τόν εἶδε καί ἡ ὥρα πού ἐπέστρεψε ἦταν δύο-τρεῖς ὧρες πρίν νά ξημερώση.
-Ἔε, ἄνθρωπέ μου, τί ἔπαθες; Τί σοῦ συνέβη;
-Γυναῖκα, ὅσες ἡμέρες ἀκόμη ζήσω, δέν θά κλέψω πάλι.
-Τί σοῦ συνέβη; Καλά ἔπαθες. Σέ συνέλαβαν; Αὐτή ἐπίστευε ὅτι τόν συνέλαβαν.
-Σοῦ τό ἔλεγα ἐγώ. Τέτοιος νοικοκύρης καί νά κλέβης!
-Βρέ γυναῖκα, μή φωνάζης. Δέν μ᾿ ἔπιασε κανείς.
-Δέν πιστεύω. Σέ ἔπιασαν. Γιατί λοιπόν ἦλθες μέ τήν καρότσα ἀδειανή;
-Δέν θά κλέψω πάλι, ὅσο θά ζήσω!
-Ἀλλά πές μου τί ἔπαθες;
Αὐτός τῆς ἔδειξε μέ τό δάκτυλό του τό κοριτσάκι τους καί τῆς εἶπε:
-Ἐξ αἰτίας τοῦ κοριτσιοῦ δέν ἠμπόρεσα νά κλέψω.
-Τί σοῦ ἔκανε τό  μικρό μας;
-Ἐξ αἰτίας της δέν θά κλέψω πλέον στόν αἰῶνα. Ἐμίλησε τό Ἅγιο  Πνεῦμα ἀπό τό στόμα της σήμερα.
-Καί τί σοῦ εἶπε τό κορίτσι μας;
-Ἐγώ ἐπῆγα κατά τήν συνήθειά μου στά σπαρτά καί πρίν ἀρχίσω νά μεταφέρω τά χειρόβολα στήν καρότσα, ἐκύτταζα δεξιά κι ἀριστερά, ἐδῶ κι ἐκεῖ. Τό κορίτσι μας μέ εἶδε ἀπό τήν καρότσα καί ὅταν ἔφερα στήν καρότσα τά πρῶτα δεμάτια, μ᾿ ἐρώτησε: «Πατερούλη, ἐκύτταζες ἐδῶ κι ἐκεῖ, ἀλλά ἐξέχασες νά κυττάξης καί πρός τά ἐπάνω, πρός τόν οὐρανό».
Τότε σκέφθηκα ὅτι εἶμαι ἕνας τρελλός. Ὁ Θεός μοῦ ὁμιλεῖ μέ τό στόμα τοῦ κοριτσιοῦ μας ὅτι ἔπρεπε πρῶτα νά κυττάξω πρός τά ἐπάνω. Ἐάν ἐκύτταζα πρός τόν οὐρανό δέν ὑπῆρχε ἀνάγκη νά κυττάζω δεξιά κι ἀριστερά ἤ μπροστά καί πίσω, διότι κανένας δέν ἠμπορεῖ νά κρυφθῆ ἀπό τό ἀκοίμητο μάτι τοῦ Θεοῦ.

Μετάφρασις: Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης 2010

 

Επιμέλεια κειμένου  Αναβάσεις

Ευχαριστούμε τον πατέρα Δαμασκηνό Γρηγοριάτη και τον γέροντα της Μονής Οσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη για την ευλογία και την άδεια δημοσίευσης.

Για να διαβάσετε τα υπόλοιπα πατήστε  Ιστορίες Γέροντος Κλεόπα