Ὁ πατήρ Κυριακός. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος. Μέρος Α'

Ὁ πατήρ Κυριακός. Μέρος Α'

                                                                

Τό 1908 κήρυττα, κατηχοῦσα καί βάπτιζα στή βόρεια Καμτσάτκα, στίς ὄχθες τῆς θάλασσας Ὀχότσκ.
Μιά μέρα, ἐκεῖ πού βάπτιζα ὁμαδικά πολλούς ἰθαγενεῖς, μέ πλησίασε ἕνας κοριάκος ἀπό τή Γιζίγ καί ζήτησε ἐπίμονα νά τόν βαπτίσω κι αὐτόν, διαβεβαιώνοντάς με ὅτι ἦταν καλά προετοιμασμένος. Τόν βάπτισα, δίνοντάς του τό ὄνομα Ἠλίας καί ἐξηγώντας του ὅ,τι ἀφοροῦσε τή ζωή καί τήν προσωπικότητα τοῦ μεγάλου προφήτη.
Ἀπό τότε δέν τόν ξανασυνάντησα.  Βέβαια, ὄχι μόνον αὐτόν, ἀλλά καί πολλούς ἄλλους βαπτισμένους ἀπό μένα δέν εἶδα ποτέ μετά. Ἡ ἔκταση τῆς ἱεραποστολικῆς μου περιοχῆς ἦταν ἀχανής, οἱ ἀποστάσεις πού ὄφειλα νά διανύω τεράστιες καί οἱ πνευματικές ἀνάγκες τοῦ ποιμνίου μου ἰδιόμορφες καί ἐπιτακτικές.
 Ἔπρεπε ἀδιάκοπα νά κινοῦμαι ἀπό τό ἕνα μέρος στὸ ἄλλο, μέ μοναδικό μέσο μεταφορᾶς τὰ ἔλκυθρα, πού τὰ ἔσερναν ταξιδιωτικά σκυλιά. Ἔτσι δέν ἦταν παράξενο, πού ποτέ ἤ σπάνια συναντοῦντα ξανά ἀνθρώπους πού εἶχα βαπτίσει. Αὐτό συνέβη καί μέ τόν Ἠλία. Τόν εἶχα μάλιστα ξεχάσει ἐντελῶς, ὥσπου ἕνα δικό του γράμμα μ’ ἔκανε νά τόν θυμηθῶ. Ἕνα γράμμα πού πῆρα πενηνταδύο χρόνια ἀργότερα!
Εἶναι ἀπαραίτητο νά κάνω ἐδῶ ἕνα χρονικό ἅλμα στή διήγησή μου, γιά νά συνδεθοῦν καλύτερα τά γεγονότα.

Τό 1960 ἤμουν μητροπολίτης Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ καί ἔμενα στό Κυροβογκράντ, ἕδρα τῆς ἐπαρχίας μου. Ἔλαβα μιάν ἐπιστολή ἀπό κάποιον ἱερομόναχο, γέρο καί πολύ ἄρρωστο, πού ὀνομαζόταν π. Κυριακός. Ζοῦσε κατάκοιτος σ’ ἕνα μακρινό οἶκο ἀναπήρων, ὅπου τόν εἶχαν κλείσει οἱ σοβιετικές ἀρχές μετά ἀπό πολύχρονη φυλάκιση –φυλάκιση ἀπό κεῖνες τίς συνηθισμένες, χωρίς ἄλλη κατηγορία, ἐκτός ἀπό τό ὅτι ἦταν ἱερέας.... Αὐτός ὁ π. Κυριακός ἦταν ὁ κοριάκος Ἠλίας, πού εἶχε γίνει χριστιανός ἀπό τ’ ἀνάξια χέρια μου πρίν ἀπό μισόν αἰώνα! –
Ἀπό κείνη τήν ἐπιστολή του, καί ἀπό μερικές ἀκόμα πού ἀκολούθησαν –γραμμένες ἀπό ἄλλους τρόφιμους τοῦ οἴκου ἀναπήρων, μιά καί ὁ ἴδιος δέν ἦταν σέ θέση πιά νά γράφει- πληροφορήθηκα ἕνα συναρπαστικό γεγονός.  Πρίν βαπτιστεῖ, ἦταν ἱερέας τῶν εἰδώλων καί ἐξορκιστής τῶν σκοτεινῶν πνευμάτων.  Καί μάλιστα ἀπό τούς πιό σπουδαίους καί πιό φανατικούς.  Θέλοντας λοιπόν νά χλευάσει τό θεῖο βάπτισμα καί νά γελοιοποιήση τήν ὀρθόδοξη πίστα στά μάτια τῶν σαμανιστῶν εἰδωλολατρῶν, ἀποφάσισε νά μ’ ἐξαπατήσει καί νά βεβηλώσει τό μυστήριο. Καί τό ἔκανε.
Ἐνῶ ὅμως ἡ δυστυχισμένη καί ὑποδουλωμένη στά πονηρά πνεύματα ψυχή θέλησε νά ἐμπαίξει τό Θεό, Ἐκεῖνος τή συνέλαβε στά δίχτυα τῆς ἀγάπης Του, ἐξευτελίζοντας καί «μυκτηρίζοντας» πραγματικά τούς δαίμονες, κατά τό ψαλμικό: «ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς ἐκγελάσεται αὐτούς, καί ὁ Κύριος ἐκμυκτηρεῖ αὐτούς» (Ψαλμ. 2:4).
Τί συναίβη λοιπόν; Νά, ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ἀμέσως μετά τό βάπτισμά του, ὑπέστη μιάν ἀπροσδόκητη καί ριζική ψυχική μεταστροφή.  Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ἔπνευσε μέ τρόπο μυστηριώδη καί θαυματουργικό στήν καρδιά τοῦ κοριάκου μάγου, καί τόν ἔκανε ἀπόστολό Του.
Στά γράμματά του ὁ π. Κυριακός μοῦ περιέγραψε μέ κάθε λεπτομέρεια τό ἱστορικό τῆς μεταστροφῆς του, καί μοῦ ζήτησε μέ συντριβή συγχώρηση γιά τό μεγάλο ἁμάρτημά του, τόν ἐμπαιγμό τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ βαπτίσματος.  Αὐτός ἦταν ὁ μεγάλος σταυρός καί τό μαρτύριο τῆς ζωῆς του. Ἔκλαιγε καί πενθοῦσε πενηνταδύο χρόνια γιά μιά πράξη, φρικτή ὁπωσδήποτε, πού εἶχε κάνει ὅμως ἐνῶ ζοῦσε στὴν ἄγνοια καί στό σκοτάδι.  Γι’ αὐτό καί θυμᾶμαι πάντα τόν π. Κυριακό σάν ἕνα μεγάλο παράδειγμα μετανοίας, διδακτικό γιά ὅλους μας. Αὐτή ἡ βαθειά μετάνοια τοῦ ἐξασφάλισε καί τήν ἀνεπαίσχυντη, εἰρηνική καί χαρούμενη ἀναχώρησή του ἀπό τά πρόσκαιρα πρός τήν αἰωνιότητα, ὅπου τώρα πρεσβεύει γιά ὅλους μας.

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.111-120

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα