Ὁ γέρων Ἐφραίμ Γρηγοριάτης. Μέρος Ι'

 Ὁ γέρων Ἐφραίμ Γρηγοριάτης. (+ 1905-1991)

Μέρος Ι'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Πράγματι τήν ἑπομένη τό ἀπόγευμα εἶχε ἐγκαταλείψει μέ χαρά τά ἐγκόσμια ὁ ἐραστής τοῦ Θεοῦ καί κηδεύτηκε παντίμως ἀπό τούς Πατέρες, τούς πανηγυριστάς Πατέρες τῆς ἀγρυπνίας, καί μέ ἐπικεφαλῆς τόν χοροστατοῦντα στήν πανήγυρι Μητροπολίτη πρώην Κορυτσᾶς ῾Ιερόθεο, ὁ ὁποῖος τότε ἀσκήτευε στήν παριοχή Μορφονοῦ.
Τήν ἀρετή τοῦ Γέρο-Σίμωνος τήν συνοψίζω μόνο σ᾿ αὐτή τήν μικρή πρότασι: ποτέ δέν ἐσκανδάλισε ἀδελφό.
Κάποτε μοῦ ἔδωσε τό βιβλίο  «Εὐεργετινός» νά τό διαβάσω. ῞Οταν τοῦ τό ἐπέστρεψα μέ ἐρώτησε: «Τί γράφει αὐτό τό βιβλίο, πάτερ Ἐφραίμ; Λέγει ὡραῖα πράγματα;
-Ναί τοῦ λέγω, γράφει ὡραῖα καί διδακτικά πράγματα.
-Δέν βρῆκες πουθενά νά γράφῃ «εὐχαριστῶ;».
Ἐγώ ντροπιάσθηκα. Τοῦ ζήτησα συγγνώμη, διότι δέν τόν εὐχαρίστησα καί ἔκτοτε προσπαθοῦσα νά μή ξεχνῶ αὐτό τό διδακτικό μάθημα τῆς εὐγνωμοσύνης πού ἔλαβα ἀπό τόν Γέρο-Σίμωνα. Κοιμήθηκε τόν αἰώνιο ὕπνο τό 1931. Αἰωνία του ἡ μνήμη.

Ἀξίζει ἐδῶ νά σᾶς εἰπῶ καί γιά τό Γέρο-Ἀγάπιο. Καταγόταν ἀπό τίς Κολλῖνες τῆς Λακωνίας. ῏Ηλθε γιά Μοναχός τό 1900 σέ ἡλικία 35 ἐτῶν καί ἐκοιμήθη τό 1937. Ἐχρημάτισε γιά πολλά χρόνια μάγειρος καί νοσοκόμος τῆς Μονῆς. ῞Ενα πρωῒ, δύο Πατέρες τῆς Μονῆς, γιά νά πειράξουν τόν μάγειρα Γέρο-Ἀγάπιο, τοῦ ἔκρυψαν τίς κουτάλες, ὥστε νά μή μπορῆ νά ἀνακατώσῃ τό φαγητό. 'Ἐκείνη τήν ἡμέρα ἐμαγείρευε τραχανᾶ.
 Ξαφνικά φούσκωσε τό φαγητό καί παρ᾿ ὀλίγο νά χυθῆ ἔξω ἀπό τό καζάνι. Τότε αὐτός στήν προσπάθειά του νά βρᾖ κάποια κουτάλα ἀπέτυχε καί, ἀφοῦ ἐπικαλέσθηκε τήν Θεία βοήθεια, ἐβούτηξε τό δεξί του χέρι μέσα στό καζάνι καί ἀνακάτωσε τό τραχανό. Τό θαῦμα εἶναι ὅτι δέν ἔπαθε τό χέρι του κανένα ἔγκαυμα. ῾Η ὑπακοή του μέχρι θυσίας, καί ἡ ἀγάπη του νά ἀναπαύση τούς Πατέρες τῆς Μονῆς, ἔφεραν τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ στήν ζωή του καί στό διακόνημά του.
Προσπαθοῦσε νά εἶναι πάντοτε εἰρηνικός μέ ὅλους. Μά ἄν ὡς ἄνθρωπος ἐπλήγωνε κανένα ἤ ἄλλος τόν στενοχωροῦσε, πρῶτος αὐτός, πρίν ἀπό τό Ἀπόδειπνο, ἔτρεχε νά βάλῃ μετάνοια καί νά ζητήσῃ συγχώρησι γιά ὅ,τι ἔσφαλλε. Εἶχε στό νοῦ του τό ἀποστολικό λόγιο: «μή ἐπιδυέτω ὁ ἥλιος ἐπί τῶ παροργισμῷ ὑμῶν».
Τό τέλος του ὑπῆρξε ὁσιακό. Προσβλήθηκε ἀπό ἡμιπληγία καί σέ λίγες ἡμέρες ἀναχώρησε γιά τό ἀγγελικό κόσμο στίς 22 Ὀκτωβρίου 1937 σέ ἡλικία 72 ἐτῶν.
῾Ο ἀείμνηστος Γέροντάς μας παπᾶ-Θανάσης, τόν εἶδε κάποια βραδυά στόν ὕπνο του καί τόν ἐρώτησε:
-Τί κάνεις, πάτερ Ἀγάπιε;
-Γέροντα, ὅ,τι ἔκαμε ἡ ὑπακοή, διαφορετικά θά πήγαινα χαμένος. ῾Ο Θεός μοῦ ἐζήτησε λεπτομερῆ ἐξέτασι γιά τά ἔργα τῆς ὑπακοῆς.
῎Αλλος σπουδαῖος Μοναχός τῆς Μονῆς μας, μέ παναγιορειτική ἀκτινοβολία καί προσφορά, ἦταν ὁ Γέρο-Βαρλαάμ. Καταγόταν ἀπό τό χωριό Μαυρίκι τῆς Τεγέας Ἀρκαδίας, καί ἦλθε στό Μοναστήρι τό 1901, σέ ἡλικία 19 ἐτῶν. Στά 23 του χρόνια διωρίσθηκε, λόγῳ τῶν μεγάλων προσόντων του, Οἰκονόμος τοῦ Μετοχίου μας Βούλτσιστα στό Νομό Κατερίνης.
Τό 1907 ἀνέλαβε καθήκοντα Β! Γραμματέως τῆς ῾Ιερᾶς Κοινότητος, ὅπου ἐπί τρία χρόνια, ἀνέπτυξε ἀσυνήθιστη δραστηριότητα.
Μορφώθηκε ἀρκετά στά διοικητικά καί νομοθετικά ζητήματα τῆς ῾Ιερᾶς Κοινότητος, καί ἐπηρέαζε πολύ τίς ἀποφάσεις της. Ἐξελέγη προϊστάμενος τῆς Μονῆς μας στά 28 χρόνια του, καί συνέταξε τόν 'Ἐσωτερικό Κανονισμὀ λειτουργίας τῆς ῾Ιερᾶς Μονῆς μας. Ἐπί 35 χρόνια ἐχρημάτισε γραμματεύς στήν Μονή μας, καί ἔξαρχος ὅλων σχεδόν τῶν ἀποστολῶν Αὐτῆς πρός τόν κόσμο.
Ἀλλά καί γιά τά παναγιορειτικά ζητήματα ὁ Γέρο-Βαρλαάμ, ἦταν ἕνα ἀπό τά βασικώτερα μέλη τῶν ἐπιτροπῶν πού ἐστέλλοντο στήν Ἀθῆνα καί ἀλλοῦ γιά τήν διευθέτησιν των. Ἐπίσηςε ὑπῆρξε μέλος τῆς πενταμελοῦς συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς γιά τόν καταρτισμό τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτου τοῦ ῾Αγίου ῎Ορους κατά τό 1924. Γιά τήν δραστηριότητά του, ἐξωρίσθηκε ἀπό τούς Γάλλους κατά τόν Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στήν περιοχή Χώβαλα τῆς Μυτιλήνης μαζί μέ 44 ἄλλους ἁγιορεῖτες Πατέρες.
Στήν Μονή ὑπῆρξε τό δεξί χέρι τῶν ἑκάστοτε ῾Ηγουμένων. Ἐφρόντιζε γιά τά Μετόχια, τά ὑλικά ἀγαθά, τήν καλή διαβίωσι καί ἐπαρκῆ συντήρησι τῶν Πατέρων, ἰδιαίτερα τῶν δοκίμων, καί εἶχε σέ μεγάλο βαθμό τόν πατριωτισμό, ὅπως συνέβαινε παλαιότερα σέ ὅλες τίς Μονές τοῦ ῎Ορους.
Λίγο καιρό πρίν πεθάνει, εἶδε στόν ὕπνο του ἕνα ἄγγελο μέ τήν μορφή ἐνόπλου ἀξιωματικοῦ, ὁ ὁποῖος καί τοῦ εἶπε· «Νά ἑτοιμασθῆς ἐσύ, ὁ Κασσιανός καί ὁ Ἰωάννης, διότι μετά ἀπό δύο μῆνες θά σᾶς πάρω. Πράγματι μετά ἀπό δύο μῆνες ἔφυγε ὁ Γέρο-Βαρλαάμ. Στό διάστημα αὐτό ἔδειξε βαθειά μετάνοια. ῎Εμενε στά δωμάτια πού εἶναι δίπλα στό παρεκκλήσιο τῶν ῾Αγίων Ἀρχαγγέλων, καί ἐκεῖ συχνά τόν ἄκουγαν οἱ Πατέρες, νά κλαίῃ μέ στεναγμούς καί νά προσεύχεται δυνατά νά τόν ἐλεήσῃ Θεός.
῾Ο Γέρο-Κασσιανός, ἐτελειώθη ἀπό κάποιο ἀτύχημα πού τοῦ συνέβη. Ἀνέβη μιά ἡμέρα νά βάψῃ τήν κορνίζα τῆς εἰκόνος τοῦ ῾Αγίου Νιολάου πού εὑρίσκεται πάνω ἀπό τήν εἴσοδο τῆς Μονῆς. ῎Εσπασε ὅμως κάποιο σανίδι τῆς σκαλωσιᾶς καί βρέθηκε στό τσιμεντένιο δάπεδο βαρειά τραυματισμένος. Τόν μετέφεραν στό νοσοκομεῖο καί σέ 15 ἡμέρες ἀπέθανε. ῾Ο δέ Μοναχός Ἰωάννης, πού στήν ζωή του ἦταν σοβαρός καί ἐπίσημος ἄνθρωπος στό ῞Αγιο ῎Ορος, λόγῳ τῆς μορφώσεώς του καί τῆς πολυετοῦς θητείας του, ὡς Γραμματέως στήν ῾Ιερά Κοινότητα, τελειώθηκε εἰρηνικά σέ ἡλικία 70 ἐτῶν. Τρεῖς Μοναχοί μέσα σέ δύο μῆνες, ἀντήλλαξαν τήν ἐπίγεια κατοικία μέ τήν ἐπουράνια κατά τό καλοκαίρι τοῦ 1948. Αἰωνία των ἡ μνήμη.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό