Ἡ Παναγία ἡ Βροντοῦ καί ὁ Ἅγιος Στέφανος Πειραιῶς

 

Ἡ Παναγία  ἡ Βροντοῦ καί ὁ Ἅγιος Στέφανος Πειραιῶς

      Ἐν καιρῶ Τουρκοκρατίας, τό νησί τῆς Σαλαμίνος δέν ἔπαθε κακόν, διότι τό ἐσκέπαζαν ἡ Παναγία ἡ Φανερωμένη καί ὁ ΄Ἅγιος Λαυρέντιος.
 Κάθε ἐξωκκλήσιον, τό ὁποῖον εἶναι ἐπάνω εἰς τό νησί τῆς Σαλαμίνος, ἔχει κτισθεῖ μέ θαῦμα. Πλησίον της Ἁγίας Παρασκευῆς ὑπάρχει ἕνα ἐξωκκλήσιον, τό ὁποῖον ὀνομάζεται «Παναγία, ἡ Βροντοῦ». Αὐτό ἐκτίσθει ὡς ἑξῆς.

      Ὅταν ἔφυγαν οἱ Ὀθωμανοί ἀπό τό θεοσωστον  Ἔθνος μας, ἐμαστίζετο ὁ τόπος μας ἀπό διαφόρους ληστᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐζήτουν ἀπό τήν Κυβέρνησιν τοῦ Κράτους, νά δώση Μοναστηριακά κτήματα. Ἐκεῖ στήν Σαλαμίνα  ἤσαν τά ὡραιότερα μοναστηριακά κτήματα, τά ὁποῖα αὐτοί ἠθέλησαν νά τά κατακτήσουν διά τῆς βίας.
Μόλις ἐπῆγαν λοιπόν πλησίον εἰς τό ἐκκλησάκι τῆς Κυρίας ἠμῶν Θεοτόκου, ὅπου ἠτο τότε ἐκεῖ, ἤκουσαν βροντᾶς δυνατᾶς, καί ἐκ τοῦ τρόμου καί φόβου ἀνεχώρησαν διηγούμενοι αὐτό πού ἐπαθον καί ἐκ τοῦ γεγονότος τούτου ἐκτίσθη μεγαλύτερον ἐξωκκλήσιον ἀργότερον εἰς τόν τόπον ἐκεῖνον, τό ὁποῖον ὀνομάσθη «Παναγία, ἡ Βροντοῦ».

       Εἰς τήν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Στεφάνου τοῦ Πειραιῶς, ἐπήγαινα καί ἐκκλησιαζόμουν, ὅταν ἤμουν μικρός. Εἰς αὐτήν τήν ἐκκλησίαν ἠγίασαν δύο Ἀρχιερεῖς. Δέν ἐλειτουργεῖτο ὅμως αὐτή, ὅπως αἵ ἄλλαι ἐκκλησίαι, λόγω ἐλλείψεως ἱερέως. Ἠκουον δέ αἵ γυναῖκες πού ἔκλαιαν οἱ ἅγιοι Ἀρχιερεῖς. Ὅταν ὅμως ἐλειτουργεῖτο ἡ ἐκκλησία ἐσταματοῦσαν νά κλαῖνε. Μετά τήν Θείαν Λειτουργίαν ἔφερναν αἵ γυναῖκες μέσα σέ καλάθια σειρά ὁλόκληρη ἀπό σταφύλια, καί τά ἐμοίραζαν εἰς τόν κόσμον, λέγοντας:

     «-Πάρτε σταφύλια δωρεάν. Ἐμεῖς τώρα σᾶς δίνουμε ἑκατό ὀκάδες, στό ἀμπέλι θά βροῦμε χίλιες ὀκάδες».

       Τέτοιοι ἄνθρωποι ἤσαν τότε, ὄχι σάν τούς σημερινούς.

 Ἀπό τό βιβλίο Γεροντικαί ἐνθυμήσεις καί διηγήσεις
Τόμος πρῶτος
Ἱερομονάχου Χρύσανθου Ἁγιαννανίτου
Ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μόνης Παναγίας Ὁδηγήτριας Μώλου
Μέρος πρῶτο
Σέλ. 57 Κέφ. 19

 Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις