Τά νεανικά μου χρόνια. Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος. Μέρος Δ'

Τά νεανικά μου χρόνια

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα. Μέρος Δ'

Δέν εἶχα προλάβει νά στρίψω στή γωνία τοῦ δρόμου μας, καί τί νά δῶ!  Μιά ἀτέλειωτη σειρά ἀπό ἅμαξες κατευθυνόταν πρός τό μέρος μου. Στήν πρώτη ἅμαξα καθόταν ἡ γρια-Ματρώνα Μεντβέντεβα μέ μερικούς ἱερεῖς.  Μέ εἶδε, κούνησε πέρα-δῶθε καί τά δύο της χέρια καί φώναξε:
-Ἀπό ποῦ θά πᾶμε στό σπίτι σου; Σέ σᾶς ἔρχεται ὁ π. Ἰωάννης!
Κέρωσα... Ὁ π. Ἰωάννης στό σπίτι μου!  Ἀπίστευτο!..... Δόξα Σοι, Κύριε!
Ξετρελαμένος, γύρισα σάν ἀστραπή στό σπίτι καί εἰδοποίησα τόν πατέρα καί τή γιαγιά μου γιά τή σπουδαία ἐπίσκεψη. Τούς εἶπα νά ὑποδεχθοῦν ὅπως ἔπρεπε τόν παππούλη, κι ἐγώ ἑτοίμασα γρήγορα στό σαλόνι ὅ,τι χρειαζόταν γιά νά τελεστεῖ ἁγιασμός: ἕνα τραπεζάκι μέ καθαρό κάλλυμμα, μιά ἀσημένια λεκάνη μέ νερό, δυό κεριά, ἕνα σταυρό κι ἕνα μικρό Εὐαγγέλιο.
Μεταφέραμε τή μητέρα μέ τό κρεβάτι μέσα στήν εὐρύχωρη σάλα. Στό μεταξύ πλήθη πιστῶν εἶχαν κατακλύσει ὄχι μόνο τό σπίτι καί τήν αὐλή, μά καί τούς γύρω δρόμους.
-Ποῦ εἶναι ἡ ἄρρωστή σας; ἀκούστηκε ξαφνικά ἡ φωνή του π. Ἰωάννου, καθώς ἔμπαινε μέσα.
-Νά, βλέπεις; Ἦρθα στή μητέρα σου. Θά προσευχηθοῦμε, καί ὁ Κύριος θά τή γιατρέψει.
Μ’ αὐτά τά λόγια πλησίασε στό κρεβάτι μέ τήν ἄρρωστη, πού δέν ἐποικοινωνοῦσε πιά, τή χάϊδεψε ἁπαλά στό μέτωπο καί ψιθύρισε:
-Καημένη μου, ἄρρωστη Ἀντωνίνα...
Ἔπειτα τή σταύρωσε στό κεφάλι μέ τό σταυρό πού εἶχε μαζί του, τῆς διάβασε μιά εὐχή καί ζήτησε ἀπ’ ὅλους μας νά προσευχηθοῦμε γιά τή θεραπεία της. Στάθηκε ὕστερα μπροστά στό τραπεζάκι, πού εἶχα ἑτοιμάσει, κι ἔκανε ἁγιασμό καί παράκληση.  Στό τέλος τῆς παρακλήσεως γονάτισε καί ἄρχισε νά παρακαλεῖ μεγαλόφωνα τό Θεό γιά τή θεραπεία τῆς μητέρας μου.
-Γιά χάρη τῶν παιδιῶν της, Κύριε, δεῖξε τό μέγα Σου ἔλεος. Λυπήσου τή δούλη σου Ἀντωνίνα. Δῶσε της ζωή καί δύναμη. Συγχώρησε ὅλα της τά ἁμαρτήματα, ὅλα της τά πταίσματα, ἑκούσια καί ἀκούσια. Ἐσύ, Κύριε, εἶπες «αἰτεῖτε καί δοθήσεται ὑμῖν, ζητεῖτε καί εὑρήσετε». Εἰσάκουσε λοιπόν κι ἐμᾶς, πού καταφεύγουμε στήν εὐσπλαχνία Σου, καί χάρισε τήν ὑγεία στήν ἄρρωστη Ἀντωνίνα Σου!
Σηκώθηκε, πλησίασε τή μητέρα, τήν εὐλόγησε καί εἶπε μέ προστακτική φωνή:
-Νά φωνάξετε ἀμέσως ἕναν ἱερέα, γιά νά ἐξομολογήσει καί νά κοινωνήσει τήν ἄρρωστη!  Μέ τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά γίνει καλά!
Καθώς μᾶς ἀποχαιρετοῦσε, ἔκανε στόν πατέρα δυό-τρεῖς ἐρωτήσεις γύρω ἀπό τήν οἰκογένειά μας καί τή ζωή μας, μᾶς ἔδωσε τήν εὐχή του καί βγῆκε ἔξω. Διέσχισε μέ κόπο τήν κατάμεστη ἀπό κόσμο αὐλή καί ἀνέβηκε μέ δυσκολία στήν ἅμαξα, πού τόν περίμενε στήν αὐλόπορτα. Οἱ πιστοί τήν περικύκλωσαν καί τήν ἐμπόδισαν νά προχωρήσει. Μερικοί ἀγωνίζονταν ν’ ἀγγίξουν ἔστω καί μιάν ἀκρούλα τοῦ ράσου τοῦ χαρισματικοῦ παππούλη. Ἄλλοι πάλι ἔριχναν μέσα στήν ἅμαξα γράμματα, χρήματα, χαρτιά μέ ὀνόματα γιά μνημόνευση.
Ἐμεῖς ὅμως δέν εἴχαμε τήν ὑπομονή νά δοῦμε τί θ’ ἀπογίνει. Μόλις ξεπροβαδίσαμε τόν π. Ἰωάννη, ἐπιστρέψαμε μέσα γιά νά δοῦμε τήν κατάσταση τῆς μητέρας΄
Οἱ καρδιές ὅλων μας σπαράρησαν καί κραυγές χαρᾶς βρῆκαν ἀπ’ τά χείλη μας, καθώς τήν εἴδαμε νά ἔχει συνέλθει καί νά κάθεται στό κρεβάτι. Τό θαῦμα εἶχε γίνει!  Στό χλωμό καί σκελετωμένο πρόσωπό της εἶχε λάμψει μιά ἀκτίνα ζωῆς.
Ἔριξε πάνω μας ἕνα κουρασμένο βλέμμα, καί μέ φωνή πού μόλις ἀκουγόταν ψέλλισε παρακλητικά:
-Ἀφῆστε με μόνη....
Σεβαστήκαμε τήν ἐπιθυμία της καί βγήκαμε ἔξω. Καλέσαμε τόν ἐφημέριο τῆς ἐνορίας, ὅπως μᾶς εἶχε πεῖ ὁ π. Ἰωάννης. Δέν ἄργησε νά ἔρθει. Τήν ἐξομολόγησε καί τήν κοινώνησε. Ὅταν ἐπιστρέψαμε στό δωμάτιο, ἦταν καθισμένη στό κρεβάτι, ἀλλ’ ἀμέσως σηκώθηκε ἀργά-ἀργά καί στάθηκε στά πόδια της. Ἦταν ἡ ἀρχή τοῦ τέλους τῆς δοκιμασίας της. Ἀπό τήν ἄλλη μέρα ἄρχισε νά συνέρχεται μέ γοργό ρυθμό. Σύντομα ἔγινε τελείως καλά. Καί ὁ Θεός εὐδόκησε νά ζήσει τριαντατέσσερα χρόνια ἀκόμα!
Ἡ ἀποτελεσματικότητα τῆς πίστεως καί τῆς προσευχῆς στή θεραπεία τῆς μητέρας  μου σημάδεψε ἀνεξίτηλα τήν ἐφηβική μου ψυχή. Ἐνίσχυσε τόν πόθο ν’ ἀφιερώσω τή ζωή μου στό Θεό καί στή διακονία τῶν συνανθρώπων μου, καί σταθεροποίησε τήν πορεία μου πρός τήν ἀπόκτηση τῆς μεγάλης ἱερατικῆς χάριτος.
Στήν περίπτωση τῆς μητέρας μου ἀποκαλύφθηκαν ὁλοφάνερα, γι’ ἄλλη μιά φορά, ἡ παντοδυναμία τοῦ Κυρίου, πού ἐπιμελεῖ πάντοτε πλῆθος θαυμάτων διαμέσου τῶν ὀργάνων Του, τῶν ἱερέων. Ἀποκαλύφθηκε ἀκόμα ἡ δύναμις τῆς προσευχῆς, πού κεντρίζει τήν εὐσπλαχνία τοῦ παντοδύναμου Θεοῦ καί προκαλεῖ τήν ἐπέμβασή Του στίς δύσκολίες μας.
Ποιός ἄπιστος καί μέ ποιά ὀρθολογιστικά ἐπιχειρήματα θά μποροῦσε ποτέ νά κλονίσει τήν πίστη μου, τήν στιγμή πού ἔζησα ἕνα τέτοιο ζωντανό θαῦμα;

Μητροπολίτου Κυροβογκράντ καί Νικολάεφ Νέστορος

Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα

Ἀπόδοση ἀπό τά ρωσικά

Ἔκδοση Τρίτη

Ἱερά Μονή Παρακλήτου Ωρωπός Ἀττικῆς 2001

σελ.27-37

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας  Ἀναμνήσεις ἀπό τήν Καμτσάτκα