Ὁ πατήρ Βίκτωρ Ὀζιόγκ.

Ὁ πατήρ Βίκτωρ Ὀζιόγκ

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε

Εἶχε μόλις ἀπολυθῆ ἀπό τόν στρατό, ὅταν ἐπῆγα κι ἐγώ σάν δόκιμος σστό μοναστήρι Νεάμτς. Ἦτο ἕνας τύπος θεληματάρης, ἀποφαστιστικός, μέ ἐκλεκτές ψυχικές ἰδιότητες. Σέ σύντομο διάστημα ἐκάρη μοναχός καί γρήγορα ἀνέβηκε τίς ἐκκλησιατικές σκάλες: Διάκονος, ἱερεύς, ἀρχιμανδρίτης, μέγας ἐκκλησιαστικός καί σύμβουλος στήν κεντρική διοίκησι τοῦ μοναστηριοῦ.
Καλός ψάλτης, ἀκολούθησε μαθήματα τῆς Ἀκαδημίας τῆς ἐκκλησιαστικῆς μουσικῆς, ἔγραψε βιβλία μουσικά, τά ὁποῖα εἶναι σέ χρῆσι μέχρι σήμερα, καθηγητής τῆς μουσικῆς στήν μοναχική σχολή τῆς μονῆς καί ἄφθαστος διοργανωτής τῶν ὡραίων ἀκολουθιῶν. Παράλληλα ἱκανός νοικοκύρης ὅλων τῶν ἐκκλησιαστικῶν ἀναγκῶν.
Ἐπειδή ἐπιδιδόταν περισσότερο στά ὑλικά, ὑπέφερε λίγο στά πνευματικά. Ἀλλά ὁ Καλός Θεός, δέν ἄφησε ἀπαρατήρητους τούς κόπους καί τήν φιλοπονία του γιά τήν ἀγάπη Του, τοῦ ἐπέτρεψε μερικές δοκιμασίες γιά νά τοῦ θεραπεύση τίς ἐλλείψεις...Χρειάσθηκε νά ὁδηγηθῆ στίς φυλακές καί νά ἐγκαταλείψη ἀκουσίως τό μοναστήρι...
Συναντηθήκαμε πάλι μετά ἀπό πολλά χρόνια κατά σύμπτωσι καί περπατήσαμε μαζί μέ τά πόδια ἀπό τήν Μονή Ἀγάπια στήν μονή Βαράτεκ, δηλαδή 4-5 χιλιόμετρα. Τώρα ἦτο συνταξιοῦχος καί ψάλτης σέ μιά ἐκκλησία τῆς πόλεως Πιάτρα Νεάμτς, ὅπου εἶχε ὀργανώσει μία ὡραία χορωδία.

Οἱ θλίψεις τόν εἶχαν ἀλλάξει τελείως, τόν εἶχαν πολύ ταπεινώσει, κι αὐτός εὐχαριστοῦσε τόν Θεό γιά ὅλα αὐτά καί εὐγνωμονοῦσε τήν Θεία Πρόνοια. Ἡ διαγραφή του ἀπό τούς καταλόγους τῶν πατέρων τῆς μονῆς τοῦ εἶχε κοστίσει περισσότερο ἀπό ὅ,τιδήποτε ἄλλο. Εἶχε κάνει πολλά διαβήματα γιά νά τόν προσλάβουν πάλι στό μοναστήρι του σάν ἕνα ἁπλό μοναχό, ἀλλά δέν τό κατώρθωσε· καί αὐτό τοῦ εἶχε ἀνοίξη μιά βαθειά πληγή στήν ψυχή του...
Πρίν ἀπό τόν θάνατό του ἐπέρασε ἀπό τήν Συχαστρία, ὅπου ἔκαμε μιά γενική ἐξομολόγησι, ἴσως κάτι νά προαισθανόταν. Ἀρρώστησε βαρειά, μεταφέρθηκε στό νοσοκομεῖο, ὑπέμεινε πολλές ἐγχειρήσεις ἕνεκα τῶν ὁποίων καί ἀπέθανε.
Τόν πόνο τῆς καρδιᾶς του ὅμως δέν τόν ἐπέρασε ἀπαρατήρητον ὁ Θεός. Ἐτάφη στό κοιμητήριο τῆς μονῆς Νεάμτς, τήν ὁποίαν ὑπηρέτησε μέ πολλά χαρίσματα καί ὅπου πάντοτε ἐπιθυμοῦσε νά ἐπιστρέψη. Ἐδιάβασαν τήν κηδεία μία μεγάλη ὁμάδα ἱερέων καί μοναχῶν καί ὅλη ἡ ἀδελφότης τόν ἔκλαψε σάν ἕνα ἀφοσιωμένο τέκνο τῆς μονῆς τους.

Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια

Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἁγίου Ὅρους Ἄθω

2002

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Εἰκόνες πραότητος