Ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Δημοσθένης.

Ὁ ἀρχιμανδρίτης π. Δημοσθένης

Γέροντος ἱερομ. Πετρωνίου Τανάσε

Εἴμασταν δόκιμοι στά πρῶτα χρόνια μας στό μοναστήρι Νεάμτς. Κάποια ἡμέρα μαθαίνουμε ὅτι ἦλθε στήν μοναστηριακή μας σχολή ἕνας καθηγητής τῆς μουσικῆς, ὁ κ. Τεμπεΐκα. Ἕνας νέος ὑψηλός, μέ λεπτή μορφή, πολύ περιποιημένος καί σοβαρά ντυμένος. Ἄρχισε νά μᾶς διδάσκη φωνητική μουσική. Εἶχε μελωδική καί ὑψίτονη φωνή καί σέ λίγο καιρό ἐμάθαμε ὅλους τούς ἤχους. Ἦτο πάντοτε σοβαρός καί σπανίως γελοῦσε.
Στήν συνέχεια ὠργάνωσε μία χορωδία μέ ὅλους τούς πατέρες καί δοκίμους τοῦ μοναστηριοῦ, οἱ ὁποῖοι εἶχαν καλές φωνές καί γιά ἀρκετά χρόνια ὁ χορός τῆς μονῆς ἦτο ὁ πιό φημισμένος. Οἱ ἀκολουθίες τῶν ἑορτῶν, μέ τήν στολισμένη ἐκκλησία ἀπό τόν π. Γεράσιμο Κίρζια, μέ τόν χορό τῶν ἱερέων, διακόνων καί ἐπικεφαλῆς τόν ἡγούμενο-ἐπίσκοπο καί τήν χορωδία τῶν ἱεροψαλτῶν διευθυνομένη ἀπό τόν κ. Τεμπεΐκα παρέμειναν στήν μνήμη μου σάν ἕνα οὐράνιο θέαμα. Δέν εἶδα τόση μεγαλοπρέπεια ἀπό τότε μέχρι τώρα πουθενά ἀλλοῦ...
Ἔφυγα γιά τό ἐκκλησιαστικό σεμινάριο τῆς μονῆς Τσερνίκα. Ὄχι μετά ἀπό πολύ χρόνο ἔμαθα ὅτι ὁ μουσικός καθηγητής ἔγινε δόκιμος μοναχός, ὁ ἀδελφός Δημήτριος, καί κατόπιν ἐμόνασε λαμβάνοντας τό ὄνομα Δημοσθένης.
Στίς καλοκαιριάτικες διακοπές, ὅταν ἐπήγαινα στό χωριό μου, περνοῦσα ἀρκετό καιρό καί στό Νεάμτς καί ἐπισκεπτόμουν καί τόν π. Δημοσθένη. Πάντοτε μέ ὑποδεχόταν μέ πολλή προσοχή. Μέ μία ἁπλῆ συμπεριφορά πού συνοδευόταν ἀπό σοβαρές συζητήσεις. Ἐπερίμενα μέ πολλή χαρά αὐτή τήν συνάντησι μαζί του κάθε χρονιά.
Στήν μονή Νεάμτς κατόπιν ἱδρύθηκε σχολή ἱεροψαλτῶν. Δέν ὑπῆρξε ἄλλος πιό εἰδικευμένος γιά διευθυντής καί καθηγητής σάν ὑποψήφιος ἀπό τόν π. Δημοσθένη. Ἡ σοβαρότητα, ἡ καθαριότητα, ἡ σχολική πειθαρχία, ἡ καλή τάξις, τό νοικοκυριό, τά λουλούδια τῶν κήπων, ἡ ὑποδειγματική καθαριότης τῶν ὑπνοδωματίων ἦσαν πάντοτε παρόντα στήν σχολή μας. Τήρησις τῆς τάξεως καί καθαριότητος, τῆς καλῆς ὀργανώσεως καί τοῦ νοικοκυριοῦ ἦσαν τά φυσικά προσόντα τοῦ π. Δημοσθένους.
Κατόπιν ἔφθασε νά γίνη καί ἡγούμενος στήν σκήτη Βοβιντένια, ἡγούμενος στήν μονή Πούτνα καί Κούρτεα ντέ Ἄρντζες.. Στήν Βοβιντένια ἵδρυσε καί ὠργάνωσε τήν κοινοβιακή ζωή, τήν ὁποία κατόπιν συνέχισαν καί οἱ διάδοχοί του. Ὁ ἴδιος ὁ συγγραφεύς Μιχαήλ Σνατοβεάνου ἐρχόταν μέ τήν οἰκογένειά του καί ἐλάμβανε μέρος στίς ἀγρυπνίες καί στήν Λειτουργία τῆς Σκήτης, ὅπου ἱερουργοῦσε ὁ π. Δημοσθένης, ἐκήρυττε ὁ π. Βενέδικτος Γκίους καί ἔψαλλε ὁ χορός τῆς ἐκκλησιαστικῆς σχολῆς.
Ἥ ἴδια λαμπρή ὀργάνωσις ἐπετελέσθηκε καί στήν Πούτνα καί στήν μονή Κούρτεα ντέ Ἄρντζες. Ψυχική εὐγένεια, εἰλικρίνεια καί λεπτότης στήν συμπεριφορά του μέ τούς ἀνθρώπους, ἐμπνευσμένος διαχειριστής καί τέλειος νοικοκύρης, μέ μιά γεῦσι τῆς τάξεως καί τοῦ ὡραίου, ἄξιος ἄψογης τιμῆς.
 Οὐδέποτε τόν ἄκουσα νά κακολογῆ κάποιον, οὐδέποτε νά κυριαρχῆται ἀπό τό φαγητό ἤ τό ποτό. Περιφρονοῦσε τά ἐπίγεια, κυριαρχοῦσε ἐπάνω στόν ἑαυτό του, ἀκαταπόνητος ἐργάτης, χωρίς νά λυπῆται τόν ἑαυτό του, γιά τό καλό τῆς ἀδελφότητος.
 Στήν ἐκκλησία στεκόταν μέ πολλή εὐλάβεια καί εὐπρέπεια, ἡ λειτουργία του στό Ἱερό Βῆμα ἦτο γι᾿ αὐτόν μοναδική γιορταστική ἡμέρα.
Ὁπουδήπουτε καί νά ἦταν ἐκέρδιζε τήν τιμή καί τήν εὐλάβεια τοῦ καθενός. Ἀπέναντι σ᾿ αὐτούς πού τόν τιμοῦσαν ἦτο προσεκτικός καί ἀξιοσέβαστος. Στό Ἄρντζες καθαριότης καί λουλούδια, τά ὁποῖα δέν ὑπῆρχαν ἐδῶ καί πολλά χρόνια.
Ὁ πατριάρχης Ἰουστινιανός τοῦ ἔδωσε βραβεῖο γιά αὐτές τίς ἀσχολίες του. Προσεκτικός καί ἐξυπηρετικός πρός ὅλους μέ μιά ἁπλῆ καί ταπεινή ζωή. Ἕνας ἀληθινός τύπος μοναχοῦ, ἐπιδέξιος καί χαρισματοῦχος, ἄξιος λειτουργός τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ.
Ἐκοιμήθη στίς 4 Φεβρουαρίου 1960 καί ἐτάφη στό κοιμητήριο τῆς μονῆς Κούρτεα ντέ Ἄρντζες. Σάν μία ἀπόδοσις τιμῆς, ὁ Σύλλογος Συνταξιούχων τῆς  Ἐκκλησίας μας, ἐφρόντισε νά τοποθετηθῆ στόν τάφο ὡραῖος πέτρινος σταυρός καί κάθε χρόνο γίνεται μνημόσυνο καί σχετική ἀναφορά σ᾿ αὐτόν τόν ἄξιο ἡγούμενο δύο μονῶν, τόν ἀρχιμαδρίτη π. Δημοσθένη.

Μετάφρασις – Ἐπιμέλεια

Ὑπό Ἀδελφῶν Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου

Ἁγίου Ὅρους Ἄθω

2002

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Ἐπιμέλεια κειμένου και πηγή στο Διαδίκτυο  Ἀναβάσεις

Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας Εἰκόνες πραότητος