Ἱερομόναχος Χρυσόστομος Γρηγοριάτης. Μέρος Γ'

 Ἱερομόναχος Χρυσόστομος Γρηγοριάτης
(+1933-1992)
Μέρος Γ'

Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου

Τήν ἑπομένη, ἡμέρα Κυριακή, ἔγινε ἡ πρώτη Θεία Λειτουργία καί ἀντηλλάγησαν ἐγκαρδίως οἱ ἀνάλογες εὐχές γιά τόν νέον Ἡσυχαστή!  Ἀλλά τί τραγική εἰρωνεία! Δέν εἶχε ὑπολογίσει ὁ μακαριστός παπᾶ Χρυσόστομος ὅτι ἦτο ἐκ φύσεως δειλός καί ἐκλονίζετο ὁλόκληρος ἀκόμη καί ἀπό τό ἁπλό θρόϊσμα τῶν φύλλων.
 Ὁ ἴδιος μᾶς εἶπε ὅτι τήν πρώτη ἐκείνη νύκτα τοῦ κτυποῦσαν οἱ δαίμονες τήν πόρτα...Πάντως τό ἴδιο ἀπόγευμα, μέσα στό καῦμα τοῦ καλοκαιριοῦ, φορτώθηκε τήν κόκκινη βελέντζα του, τά κατσαρολικά του καί τά λοιπά πράγματά του καί κατηφόρισε στό Μοναστήρι του. Ἀπό τότε δέν ἔκανε πλέον τέτοιου εἴδους πειράματα καί ἀποφάσεις.
Κάποτε τό Μοναστήρι ἀπεφάσισε γιά λόγους οἰκονομίας ν᾿ ἀγοράζη τό σιτάρι καί ὁ διακονητής παπᾶ Χρυσόστομος νά προβαίνη στόν καθαρισμόν του, στό πλύσιμο, στό στέγνωμα καί μετά στό ἄλεσμα. Ἐπί μία σχεδόν ἑβδομάδα ἠσχολεῖτο μέ τήν γνωστή προετοιμασία τοῦ σιταριοῦ μέχρις ὅτου γίνει ψωμί καί προσφερθῆ στήν τράπεζα τῶν Πατέρων.
 Ὅλοι οἱ πατέρες τόν  ἐθαυμάζαμε, καθώς τόν ἐβλέπαμε ν᾿ ἁρπάζη τά σακκιά μέ τό βρεγμένο σιτάρι καί μόνος του νά τά ἀνεβάζη ἀπό ξυλόσκαλα στήν ταράτσα τοῦ κτιρίου τῆς Τραπέζης γιά νά στεγνώσουν. Μετά τό στέγνωμα καί πάλι ὁ ἴδιος νά τό τσουβαλιάση, νά τό κατεβάση, νά τό ἀλέση καί κατόπιν ἀρκετοί πατέρες νά τό ζυμώσουν.
Τό 1979 μία ὁμάδα 5-6 νέων τότε Πατέρων κατηφορίζαμε ἀπό τήν κορυφογραμμή πρός τήν Μονή ἀκολουθώντας τό φυσικό σύνορο τῶν δασικῶν περιοχῶν τῶν δύο Μονῶν, Γρηγορίου καί Διονυσίου. Μετά χαρᾶς διαπιστώσαμε ὅτι βαδίζοντες πρός τά κάτω εὑρήκαμε μονοπάτι, ἀλλά πνιγμένο στούς θάμνους.
Κατωρθώσαμε καί τό περπατήσαμε χωρίς νά ξέρουμε ποῦ θά μᾶς βγάλη. Φθάσαμε σέ κάτι παλαιά χαλάσματα. Εἴχαμε φθάσει στήν γνωστή ἀπό τήν ἱστορία τῆς Μονῆς μας Σκήτη τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, στήν ὁποία ἀσκήτευσαν ὁ Ὅσιος Γρηγόριος, ὁ Κτήτωρ, μέ ὁμάδα μαθητῶν του.
Παρότι ὁ τόπος ἦτο πνιγμένος ἀπό θάμνους καί μεγάλα δένδρα, τά Ἄρια, ἐρευνήσαμε καί βρήκαμε τά ἐρείπια τῆς ἐκκλησίας, ντουβάρια γκρεμισμένα ἑνός κελλιοῦ, δύο κτισμένες  μέ ξερολίθι θολωτές πηγές νεροῦ, ὅπου ἔρρεε τό νερό, παρά τήν καλοκαιρινή καῦσι καί μία φυσική σπηλιά.
Ἡ χαρά μας ἦτο πέραν ἀπό κάθε περιγραφή. Βαδίζοντες τό ἴδιο μονοπάτι κατεβήκαμε στήν Μονή. Ἀνεκοινώσαμε στόν σεβαστό μας Γέροντα τήν ἀνεύρεσι τῆς παλαιᾶς Σκήτης τοῦ Κτίτορός μας καί ἡ χαρά του ἐπίσης ἦτο μεγάλη. Κατόπιν  ὁ παπᾶ Χρυσόστομος, ἀκούραστος μονομάχος σέ ἔργα ἀνοικοδομήσεως, ἐπῆρε τήν εὐλογία γιά νά ἀφιερωθῆ στήν ἀνασύστασι τῆς Σκήτης.
Ἐπί τέσσαρα χρόνια, παράλληλα μέ τό κανονικό διακόνημα τοῦ φούρναρη, ἀγωνιζόταν ἀθόρυβα καί ταπεινά μέ θαυμαστά ἀποτελέσματα. Πρώτη του δουλειά ἦτο νά κόψη τούς θεόρατους κορμούς τῶν δένδρων καί τῶν θάμνων. Μετά ἀνέλαβε νά κτίση τίς γκρεμισμένες μάνδρες, χωρίς τσιμέντα καί ἄμμο, "ξερολίθι", ἀλλά καί χωρίς κάποιον βοηθόν.
Κατόπιν ἀπελευθέρωσε ἀπό ὅλες τίς πέτρες τό μισογκρεμισμένο δωμάτιο καί ἄρχισε μόνος του νά τό κτίζη μέ ξερολίθι. Γιά σκεπή ἔκοψε ἀπό τό δάσος χονδρά καδρόνια, μετέφερε  σανίδια καί λαμαρίνες, ὅλα στήν πλάτη του, ἀπό τήν Μονή καί ἐσκέπασε τό κελλί του. Καί νά σκεφθῆ ὁ εὐσεβής ἀναγνώστης ὅτι ἡ ἀπόστασις μέ τά πόδια εἶναι μία ὥρα ἀνηφορικῆς καί κοπιώδους ἀναβάσεως.
Προκειμένου νά καλλωπίση καί ἐξημερώση τόν ἀγριότοπον, ἐφύτευσε δένδρα, ἀμυγδαλιές, ροδακκινιές, συκιές καί κληματαριές. Ὅσον ἀφορᾶ γιά τό πότισμά τους, συγκέντρωσε τό νερό τῶν πηγῶν καί μέ εἰδικό κανάλι διευκόλυνε τήν ροή του πρός τά
νεόφυτα δενδρύλλια. Παρότι δέν εἶχε σκεφθῆ ὅτι μπορεῖ κάποτε νά μείνη ἐκεῖ, ἔσκαψε τούς κήπους καί ἔβαλε λίγα λαχανικά γιά νά χαίρεται ἡ ψυχή του, ἀλλά καί ἡ καρδιά τοῦ κάθε εὐλαβοῦς Προσκυνητοῦ.

Ἱερά Μονή Ὁσίου Γρηγορίου  

Ἅγιον Ὅρος Ἄθω  
2005

Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

 Διαβάστε τά ὑπόλοιπα πατώντας   π.Δαμασκηνός - Γρηγοριάτικο γεροντικό