Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Έβδομη συνομιλία (ερωτ. 168-169)

 Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα. Έβδομη συνομιλία (ερωτ. 168-169)

168. Για τον άνθρωπο τι ακόμη έχετε να προσθέσετε;

 Ό άνθρωπος είναι ό βασιλεύς της δημιουργίας, διότι πλάσθηκε με την θέληση της Παναγίας Τριάδος κατ' εικόνα καί ομοίωση του Θεού διότι έχει ψυχή ζώσα καί μπαίνει σ' αυτή με το Βάπτισμα ό Πατήρ ό Υιός καί το Άγιο Πνεύμα.
Είναι ή μοναδική ύπαρξης ή οποία λαμβάνει το χάρισμα της προόδου στην αρετή, στην αγιότητα καί στην θεία δύναμη, ώστε να φθάνει μέχρι την θέωση. Όμως λόγω της αμαρτίας ό άνθρωπος κατέπεσε από την πρώτη τιμή στην κατάσταση του δούλου, του αμαρτωλού ανθρώπου.
 Από εδώ επιστρέφει στην πρώτη τιμή πάλι με τον Υιό του Θεού αλλά με πολλές καί μεγάλες θυσίες καί κόπους. Ιδού Τι λέγει γι' αυτά ό άγιος Γρηγόριος Νύσσεις: «όπως ό Θεός έπλασε τον άνθρωπο ένα άλλο Θεό, επίγειο Θεό, έτσι με την αμαρτία ό Θεός υπέταξε πολύ τον άνθρωπο, ώστε ολόκληρη ή κτήσης επαναστάτησε κατά του ανθρώπου.
 Το σώμα του είναι αδύνατο καί γεμάτο από πόνο, ή ζέστη το καίει, το κρύο τον θανατώνει, τα ερπετά τον δαγκώνουν, ό λύκος τον φονεύει, ή θάλασσα τον πνίγει, ή γη τον καταπίνει, ή πείνα τον βασανίζει, ό διάβολος τον πειράζει μέχρι θανάτου».
Παρ' όλα αυτά ό Θεός δεν τον εγκατέλειψε. Του έδωσε μέσα διορθώσεως, μετανοίας καί σωτηρίας. Πρώτα - πρώτα του αφαίρεσε την χάρη της σωτηρίας, επειδή υπέκυψε στην αμαρτία. Κατόπιν του έδωσε τον νόμο της συνειδήσεως για να τον συμβουλεύει καί να τον ελέγχει για τα κακά έργα του. Ύστερα του έδωσε στην καρδιά το δώρο του απολεσμένου παραδείσου, δηλ. την νοσταλγία του παραδείσου, ή οποία του προκάλεσε τον ζήλο για την προσευχή, τα δάκρυα της μετανοίας, την πνευματική για τα καλά έργα αίσθηση.
 Στο χρονογράφημα του Κεδρηνού λέγεται ότι μετά την εκδίωξη του Αδάμ από τον παράδεισο, σαράντα ήμερες έκλαιγε ό προπάτορας Αδάμ στην θύρα του παραδείσου, ζητώντας συγχώρηση, άλλ' όμως τα Χερουβίμ πού φύλαγαν τίς πόρτες του παραδείσου δεν τους άνοιξαν πλέον, διότι δεν μπορούσε πια να εισέλθει στην αθανασία χωρίς μετάνοια καί χωρίς την θυσία καί εξαγορά του Χριστού.
Τότε, αφού επέστρεψε ό Αδάμ πίσω στην γη, άρχισε να οργώνει, να σπέρνει καί να εργάζεται με τον ιδρώτα του προσώπου του, για να απόκτηση τον επιούσιο άρτο του. Επειδή ήταν μακριά από τον Θεό, ό άνθρωπος από την γη μπορούσε να δή τον Θεό, όπως λέγει ό άγιος Ισαάκ ό Σύρος, αλλά με μυστικό τρόπο, δηλ. με τα μάτια της ψυχής του.
 Με τον ένα μάτι να βλέπει τον Θεό από τα κτίσματα δηλ. με την πνευματική θεώρηση της δημιουργίας, όλων των θαυμαστών από τα χέρια του Θεού κτισμάτων. Με το δεύτερο μάτι να βλέπει τον Θεό με την εκπλήρωση των εντολών Του καί με την πνευματική αίσθηση της καρδιάς του. Ό Μέγας Βασίλειος λέγει, όσο άφορα αυτά ότι, όσο ανυψώνεται ό άνθρωπος με την σκέψη του στην πνευματική θεώρηση της θαυμαστής φύσεως του κτισμάτων, κατά το ίδιο μέτρο αυξάνει καί στην πίστη καί αγάπη του Θεού.

169.    Τι θα συνέβαινε με τον Αδάμ εάν δεν έτρωγε από το δένδρο της γνώσεως του κάλου καί του κάκου, αλλά από το δένδρο της ζωής:

    Εάν ό Αδάμ έτρωγε από το δένδρο της ζωής τότε καί ή τιμωρία του θα ήταν παντοτινή, δηλ. θα επέθνησκε πλέον, ώστε με το θάνατο να διακοπτόταν ή αμαρτία, αλλά θα αρπαζόταν στα βάθη της κολάσεως μαζί με τον διάβολο, χωρίς καμία ελπίδα συγχωρήσεως καί εξαγοράς. (Έκδοσης Ορθόδοξου πίστεως. Αγίου Ιω¬άννου Δαμάσκηνου. Κεφ. 11).

Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη 1980

Πηγή στο διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου   Αναβάσεις

________________________________________________

Τό κείμενο προέρχεται ἀπό τά ἀρχεῖα τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου, ἀπό τήν ἱεραποστολή τοῦ Κογκό, τόν ὁποῖον καί εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τήν παραχώρηση τῶν ἀρχείων, ὅπως ἐπίσης εὐχαριστοῦμε καί τόν γέροντα τῆς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη γιά τήν εὐλογία καί τήν ἄδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τα υπόλοιπα πατώντας  Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα