Πόσα και ποια είναι τα σημεία της αληθινής συγχωρήσεως των αμαρτιών από τον Θεό. Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Μέρος Α'

Πόσα και ποια είναι τα σημεία της αληθινής συγχωρήσεως των αμαρτιών από τον Θεό

Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου

 Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Η συγχώρησις αυτή των αμαρτιών έχει τέσσερα σημεία, το ένα σε υψηλότερο βαθμό από το άλλο, πρώτο σημείο είναι το να μισήση ο άνθρωπος την αμαρτία με όλη του την καρδιά, όταν την θυμάται, φοβούμενος μήπως πέση πάλι σε αυτήν και να μη ευχαριστιέται ούτε να αισθάνεται κάποια κλίσι προς αυτήν.
Δεύτερο σημείο ανώτερο από αυτό, είναι το να θυμάται ο άνθρωπος τις αμαρτίες του και χαίρεται, δοξάζει τον Θεό για το πλήθος των αρετών, που απόκτησε εξ αιτίας των αμαρτιών του με την Θεία Χάρι και την μετάνοια, τέταρτο σημείο, το πιο σπουδαίο από όλα , είναι το να βγάλη ο άνθρωπος γενικά από την καρδιά του τα εμπαθή νοήματα της καρδιάς του και να τα λησμονήση τόσο τέλεια, ώστε ούτε να τον προσβάλλουν.

Το πρώτο σημείο μας το βεβαιώνει ο Μ. Βασίλειος όταν ρωτήθηκε ο Άγιος πως θα πληροφορηθή η ψυχή, ότι συγχώρησε ο Θεός τα αμαρτήματα, απάντησε ότι αυτό θα πληροφορηθή αν αυτός, που μετανοεί, έχει την διάθεση εκείνου, που είπε, «Εμίσησα την αδικία και τη συγχάθηκα» ( όροι κατά επιτομήν ιβ’).
Την ίδια απάντηση έδωσε και ο αββάς Ισαάκ που ρωτήθηκε για το ίδιο θέμα, ότι δηλαδή τότε θα καταλάβη κάποιος ότι συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες του. «Όταν αισθανθεί μέσα στην ψυχή του, ότι τις έχει μισήσει τελείως μέσα από την καρδιά του» (Λόγος πδ’).
Το δεύτερο σημείο μας το βεβαιώνει ο Νικήτας Ηρακλείας ο Σερραίος, σχολιάζοντας αυτός το ρητό του αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στο Πάσχα που λέει, «Και αν ακόμη μείνης πίσω από τους άλλους μαθητές όπως ο απόστολος Θωμάς… να γίνεις πιστός τότε από τα σημάδια που άφησαν τα καρφιά», σχολιάζοντας λέγω το ρητό αυτό γράφει, «Αν όμως δεν πεισθής με αυτά, τότε να πεισθής με την τύπωση της απαθούς μνήμης των παλιών σου αμαρτημάτων στο νου- τότε να γνωρίζεις ότι μέσα σου αναστήθηκε ο λόγος της αρετής- απαθής μνήμη είναι η τύπωσις αυτών, που έγιναν χωρίς ηδονή και λύπη, χωρίς να συμβαίνουν τραυματισμοί από την ενθύμησι των τραυμάτων, εξ αιτίας της απάθειας που συνέβη, την οποία εκείνος που δεν την έχει, δεν θα πιστέψει σε άλλον, όπως ο Θωμάς, είναι μάλιστα οι μέν μνήμες των αμαρτημάτων τύποι, και αυτές οι αμαρτίες τα καρφιά, τα οποία τρυπούν αυτούς, που πέφτουν πάνω σε αυτά. Όταν λοιπόν μπορέσεις να τα θυμηθής αυτά χωρίς πάθος, τότε γνώριζε, ότι μέσα σου αναστήθηκε ο παρόμοιος λόγος».

Το τρίτο σημείο το βρίσκουμε στο Λαυσαικό, στο βίο του Μακαρίου του Νεώτερου. Αυτός, όταν κάποτε ρωτήθηκε, αν λυπάται όταν θυμηθή τον ακούσιο φόνο που έκαμε όταν ήτανε νέος, απάντησε, ότι δεν λυπάται, αντίθετα χαίρεται όχι για αυτό κάθε αυτό το αμάρτημα του φόνου, αλλά γιατί αυτό έγινε αιτία να μετανοήση και να αποκτήσει πλήθος από αρετές, και ότι δοξάζει και ευχαριστεί την αγαθότητα του Θεού, διότι αυτή και αυτά μερικές φορές που από την φύσι τους είναι κακά τα μεταβάλλει σε αγαθά, όπως μετέβαλε και τον φόνο, που έκανε ο Μωυσής στην Αίγυπτο και τον έκανε αιτία αγαθού, γιατί αναχωρώντας ο Μωυσής εξ αιτίας του στην έρημο, αξιώθηκε να γίνει θεόπτης.
Για αυτό και ο Απόστολος είπε: «Σε εκείνους που αγαπούν τον Θεό, όλα αποβαίνουν σε καλό». Αυτό το χωρίο σωστά ερμηνεύοντας ο Άγιος Αυγουστίνος είπε, ότι σε εκείνους που αγαπούν το Θεό πολλές φορές και οι κακίες και οι αμαρτίες βοηθούν στην αρετή: «Αυτοί που είναι γραμμένοι στη βίβλο της ζωής δεν μπορούν να καταστραφούν, σε αυτούς όλα βγαίνουν για καλό και αυτά ακόμη τα αμαρτήματα».

Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου 

 «Λόγος περί μετανοίας».

σελ (57-61 )

 Εκδ. Συνοδίας Σπυρίδωνος Ιερομονάχου 

 Νέα Σκήτη  Άγιον  Όρος

Μεταφορά στό Διαδίκτυο - Ἐπιμέλεια κειμένου :  Ἀναβάσεις