Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Ἡ Ὀρθοδοξία μας

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

Οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας

Ἡ λέξη ἅγιος χρησιμοποιεῖται στήν ἁγία Γραφή κυρίως γιά τόν Τριαδικό Θεό. Αὐτός εἶναι ὁ τρισάγιος (Ἡσ. στ΄3. Ἀποκ. δ΄ 8), «ὁ ἅγιος καί ἀληθινός» (Ἀποκ. στ΄10).  Γι’ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία ψάλλει: «Εἷς ἄγιος, εἷς Κύριος, Ἰησοῦς Χριστός....».
Μέ αὐτή τή βάση, ποία εἶναι ἡ θέση τῶν ἁγίων στήν Ἐκκλησία μας; Ἔχουν δική τους ἁγιότητα; Ποιά εἶναι ἡ σχέση τους μέ τόν μόνον Ἅγιον, μέ μᾶς τούς ἀδελφούς τους, μέ τή λοιπή δημιουργία;  Αὐτά εἶναι μερικά ἐρωτήματα, στά ὁποῖα θά προσπαθήσουμε νά δώσουμε ἀπάντηση σ’ αὐτό τό κεφάλαιο.

α) Μετοχή στήν ἁγιότητα τοῦ Χριστοῦ (σελ.397-399)

Ἡ ἁγιότητα τοῦ ἀνθρώπου θεμελιώνεται στήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ, γιατί ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε «κατ’ εἰκόνα» τοῦ Τριαδικοῦ Θεοοῦ. Γι’ αὐτό καί ὁ ἴδιος ὁ Θεός ὑπογραμμίζει στό λαό Του: «Ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν καί ἁγιασθήσεσθε καί ἅγιοι ἔσεσθε, ὅτι ἅγιός εἰμι ἐγώ Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν....» (Λευιτ. ια΄44).
Ἡ κλήση τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἁγιασμός, πού πραγματοποιεῖται «κατά μετοχή» στήν ζωή τοῦ Θεοῦ «ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», μέ τήν ἔνταξη τοῦ ἀνθρώπου στὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτὸ γίνεται σαφές σέ πολλά σημεῖα τῆς ἁγίας Γραφῆς.
Ὁ Χριστός διαβεβαίωσε ἐμᾶς τούς πιστούς πώς ὁ ἴδιος εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου» καί ὅποιος τόν ἀκολουθεῖ δέν θά περιπατήσει στό σκοτάδι, ἀλλά θά ἔχει «τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰω. η΄ 12, πβλ. Ιβ΄46). Ὁ Χριστός εἶναι τό «ἀπαύγασμα τῆς δόξης», δηλαδή ἡ ἀκτινοβολία τῆς δόξας τοῦ Πατρός (Ἑβρ. α΄ 3).

Ἀλλά καί ὁ ἄνθρωπος, «ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ», φωτιζόμενος ἀπό τίς ἄκτιστες θεῖες ἐνέργειες, ἔρχεται σέ «γνῶσιν τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ» (Β΄ Κορ. δ΄6). Γίνεται δηλαδή κοινωνός τῆς θείας δόξας (Ἰω. ιζ΄22), μέτοχος «τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ» (Ἑβρ. ιβ΄10), «φῶς τοῦ κόσμου»(Ματθ. ε΄14), «δόξα τοῦ Χριστοῦ» (Β΄Κορ. η΄23). «Ὅλοι ἡμεῖς», ἀναφέρει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, «μέ ἀκάλυτπον πρόσωπον ἀντανακλῶντες τήν δόξα τοῦ Κυρίου μεταμορφωνόμεθα εἰς τήν ἰδίαν εἰκόνα μέ αὐτόν ἀπό δόξης εἰς δόξαν» (Κορ. γ΄18).
Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει πώς ἐκεῖνος πού θά ἀνταποκριθεῖ στήν ἀγάπη Του μέ τή δική του ἀγάπη, θά γίνει «ναός τοῦ Θεοῦ», «ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος», «κατοικητήριον τοῦ Θεοῦ διά τοῦ Πνεύματος» (Α΄Κορ. γ΄16, στ΄19. Β΄Κορ. στ΄ 16. Ἐφεσ. β΄22. Ἰω. ιδ΄23). Κάθε χριστιανός, πού ζεῖ μέσα στή χάρη τοῦ Θεοῦ, γίνεται «σύσσωμος τοῦ Χριστοῦ (Ἐφεσ. γ΄ 6), μέλος δηλαδή τοῦ θεανθρωπίνου Σώματός Του, ζεῖ τήν ἴδια τή ζωή τοῦ Χριστοῦ (Γαλ. β΄ 20) καί ἀκτινοβολεῖ τό θεῖο φῶς (Β΄ Κορ. δ΄6). «Ὁ Θεός εἶναι ἐκεῖνος πού ἐνεργεῖ μέσα μας».  Γι’ αὐτό πρέπει «ὅλα νά τά κάνετε χωρίς γογγυσμούς καί ἀμφισβητήσεις, γιά νά γίνετε ἄμεπτοι καὶ ἀκέραιοι, παιδιά τοῦ Θεοῦ ἀμώμητα μέσα σέ μία γενεά διεφθαρμένη καί διεστραμμένη, μεταξύ τῶν ὁποίων λάμπετε, στόν κόσμο σάν ἀστέρια» (Φιλ. β΄ 14-15, προβλ. Ἑβρ. ιγ΄20).
Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀνταποκρίθηκαν σ’ αὐτή τήν κλίση καί ἔζησαν τή ζωή τοῦ Χριστοῦ (Γαλ. β΄20). Γι’ αὐτό καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος προτρέπει: «Μιμηταί μου γίνεσθε, ὅπως κι ἐγώ τοῦ Χριστοῦ» (Α΄Κορ. ια΄ 1). Οἱ ἅγιοι εἶναι οἱ «μάρτυρες τοῦ Χριστοῦ οἱ πιστοί» (Ἀποκ. β΄12) καί ἵστανται «ἐμπρός εἰς τόν θρόνον καὶ ἐμπρός εἰς τό Ἀρνίον» (Ἀποκ. ζ΄ 9). Ἡ ζωή τους εἶναι ἡ ἴδια ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ, πού ἐπαναλαμβάνεται μέ διάφορο τρόπο στόν καθένα ἀπό αὐτούς. Εἶναι ἄνθρωποι πού ἔζησαν «διά τοῦ Πνεύματος»καί ἐβάδισαν «κατά Πνεύμα» (Γαλ. ε΄25)· ἦσαν «ἡ ἐπιστολή τοῦ Χριστοῦ....γραμμένη ὄχι μέ μελάνι, ἀλλά μέ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὄχι εἰς λιθίνας πλάκας ἀλλά εἰς πλάκας καρδιῶν σαρκίνων» (Β΄ Κορ. γ΄ 3).
Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑνωμένοι μέ τόν Χριστό καί λουσμένοι μέ τό φῶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἔζησαν σέ μικρογραφία τήν ἴδια τή ζωή τοῦ Χριστοῦ. Οἱ σκέψεις τους, τά λόγια τους, οἱ πράξεις τους, ἦσαν σκέψεις, λόγια καί πράξεις Χριστοῦ. Ὁλόκληρη ἡ ζωή τους ἀποτελοῦσε καρποφορία τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν ψυχή τους. Ἔτσι οἱ ἅγιοι εἶναι «ἐν Χριστῷ καινή κτίσις»(Β΄Κορ. ε΄ 7), ἡ καινούργια δημιουργία τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τά ἔργα τοῦ Θεοῦ στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου.
Ἡ ζωή τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἀντάξια στήν ἀνθρωπίνη φύση, ὅπως τήν ἔπλασε ὁ Θεός. Ἔτσι οἱ ἅγιοι μᾶς δείχνουν ποιός εἶναι στήν πραγματικότητα ὁ ἄνθρωπος καί πῶς πρέπει νά ζεῖ. Ἡ ζωή λοιπόν τῶν ἁγίων εἶναι μετοχή στή ζωή τοῦ Χριστοῦ (Γαλ. β΄20)· ἡ δική τους ἁγιότητα ἀποτελεῖ μετοχή στήν ἁγιότητα τοῦ Χριστοῦ.

 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο :

«Ἡ Ὀρθοδοξία μας».

Ἔτος 1994

σελίδες 397 -399

Ἐκδόσεις Διάλογος 

Τῆς Ὑπηρεσίας Ἐνημερώσεως Διαλόγου καί Πολιτισμοῦ 

τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν σέ συνεργασία μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων διά τήν Προστασία

τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ, τῆς Οἰκογενείας καί τοῦ Ἀτόμου.

Ἐπιμέλεια κειμένου:   http://anavaseis.blogspot.com