Τὰ χαρίσματα. Π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Ἡ Ὀρθοδοξία μας

π.Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος

Δρ. Θεολογίας, Δρ. φιλοσοφίας

Τὰ χαρίσματα (σελ.363-366)

Ὁ κάθε πιστός πού γίνεται μέλος τῆς Ἐκκλησίας λαμβάνει τή σφραγίδα τῆς δωρεᾶς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Ἔφεσ. α΄13-14, δ΄ 30. Α΄ Ἰω. β΄ 20, 27)· τοῦ δίδονται χαρίσματα πού πρέπει νὰ ἐνεργοποιηθοῦν στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας.   

Αὐτό ὑπογραμίζει ἰδιαίτερα ὁ ἀπόστολος Παῦλος.

 «Στόν καθένα δίδεται ἡ φανέρωση τοῦ Πνεύματος γιά τό συμφέρον. 
Στόν ἕνα δίδεται διά τοῦ Πνεύματος λόγος σοφίας, στόν ἄλλο λόγος γνώσεως κατά τό αὐτό Πνεῦμα. 

Ὅπως ἀκριβῶς τό σῶμα εἶναι ἕνα ἀλλά ἔχει πολλά μέλη, ὅλα δέ τά μέλη τοῦ σώματος, ἄν καί πολλά, ἀποτελοῦν ἕνα σῶμα, ἔτσι καί ὁ Χριστός.  Διότι σέ ἕνα Πνεῦμα ὅλοι ἐμεῖς βαπτισθήκαμε καί ἐγίναμε ἕνα σῶμα, εἴτε Ἰουδαῖοι, εἴτε Ἕλληνες, εἴτε δοῦλοι, εἴτε ἐλεύθεροι, καί ὅλοι μέ ἕνα Πνεῦμα ποτισθήκαμε» (Α΄ Κορ. ιβ΄7-13).

Ὅλα τά μέλη εἶναι συναρμολογημένα καί ἁρμονικά ἑνωμένα μέ τό ὅλο σῶμα καί τό καθένα ἐκτελεῖ τήν ἰδιαίτερη διακονία του γιά χάρη τῶν ἄλλων μελῶν καί ὁλοκλήρου τοῦ σώματος.  Γι’ αὐτό κανένα μέλος δέν μπορεῖ νά περιφρονήσει τό ἄλλο ἤ νά ὑποτιμήσει τήν προσφορά του:

«Τώρα ὑπάρχουν πολλά μέλη ἀλλά ἕνα σῶμα.  Δέν μπορεῖ τό μάτι νά πεῖ στό χέρι: Δέ σέ ἔχω ἀνάγκη· ἤ τό κεφάλι στά πόδια: Δέν σᾶς ἔχω ἀνάγκη.
Ἀντίθετα, τά μέλη πού φαίνονται πώς εἶναι ἀσθενέστερα εἶναι ἀναγκαῖα».  «Γιατί ὅπως ἕνα σῶμα ἔχουμε πολλά μέλη, ἀλλά ὅλα τά μέλη δέν ἔχουν τήν ἴδια λειτουργία, ἔτσι ἐμεῖς οἱ πολλοί εἴμαστε ἕνα σῶμα ἐν Χριστῷ ‟ ὁ δέ καθ’ εἷς ἀλλήλων μέλη’’», καί ὁ καθένας μας εἴμαστε μέλη ὁ ἕνας τοῦ ἄλλου (Α΄ Κορ. ιβ΄20-22, Ρωμ. ιβ΄ 24-27).

Ἕνας μεγάλος πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας λέγει πώς ὅλα τά μέλη ἔλαβαν τό δῶρο τοῦ φωτός, ἀνεξάρτητα ποιά θέση κατέχουν μέσα στό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.  Καί κανένας δέν πρέπει νά πιστέψει πώς κατέχει αὐτό τό δῶρο σάν δικό του κτῆμα.
«Ἄλλα μέλη βοηθοῦν τό σῶμα νᾶ βλέπει τό φῶς τῆς ἡμέρας. Ἄλλα δέν χάνουν καθόλου τήν ἐπαφή τους μέ τή γῆ.  Πράγματι τό μάτι εἶναι στραμμένο στό φῶς καί πρέπει νά προφυλαχθεῖ ἀπό τή σκόνη γιά νά μή τυφλωθεῖ. Ὅμως τό πόδι ἐκπληρώνει τήν ἀποστολή του ὅταν δέν φοβᾶται νά λερωθεῖ ἀπό τήν ἐπαφή του μέ τό ἔδαφος. Καί ὅλα αὐτά τά μέλη τοῦ σώματος εἶναι ἑνωμένα ἀπό αὐτό ἀκριβῶς τό γεγονός, ὅτι ἐξυπηρετοῦν ἀμοιβαῖα τό ἕνα τό ἄλλο.  Γιατί τό πόδι τρέχει γιά τό μάτι καί τό μάτι βλέπει γιά νά φωτίζει τό δρόμο στό πόδι».

Τό ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καί μέ τά μέλη τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας, συνεχίζει ὁ ἴδιος πατέρας καί ὑπογραμμίζει: «Πρέπει νά ξεχωρίζονται ἀπό τό ρόλο τους καί νά ἑνώνονται μέ τήν ἀγάπη, ὥστε οἱ πιό καλλιεργημένοι ἄνθρωποι νά δείχνουν τό δρόμο σέ ἐκείνους πού παραμένουν πιό πολύ στό πράγματα τοῦ κόσμου τούτου, καί τό πόδι νά καθοδηγεῖται ἀπό τά μάτια. 
Καί αὐτό πού κάνουν, χρησιμποιώντας ἀπό τή δική τους καθαρή πλευρά τή δραστηριότητά τους γιά ν’ ἀσχοληθοῦν μέ τά γήϊνα πράγματα, νά τό κάνουν γιά τό καλό ἐκείνων πού προσφέρουν ὑψηλότερες ὑπηρεσίες, ὥστε τό πόδι νά μή βαδίζει μόνο γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά ἐπίσης καί γιά τό μάτι πού τοῦ δείχνει τό δρόμο».

«Δέν λαμβάνουν τό δῶρο τοῦ φωτός μόνο ὅσοι κατέχουν τίς πρῶτες θέσεις μέσα στήν Ἐκκλησία, ἀλλά ἐπίσης καί τά ταπεινότερα μέλη, τά ὁποῖα, ἄν καί μέ τήν ἐπιθυμία τους ἀνεβαίνουν καί αὐτά στίς κορυφές, ἐν τούτοις παρεμένουν μέσα στίς ταπεινές ἀπασχολήσεις, ἐξαιτίας τῆς ὑπηρεσίας πού ἀσκοῦν».

Ὅλα τά χαρίσματα πρέπει νά χρησιμοποιοῦνται πρός οἰκοδομή τῆς Ἐκκλησίας (Α΄ Κορ. ιδ΄12)· «πάντα πρός οἰκοδομήν γινέσθω» (Α΄ Κορ. ιδ΄ 26).  Δέν μποροῦμε νὰ ἀπομονωθοῦμε ἀπό τούς ἀδελφούς, οὔτε νά κρύψουμε τό τάλαντο πού λάβαμε, μέ σκοπό νά οἰκοδομήσουμε τούς ἀδελφούς. Ἄν τό κάνουμε, δέν θά εἴμαστε δοῦλοι ἀγαθοί, ἀλλά δοῦλοι πονηροί (Ματθ. κδ΄ 45-51, κε΄ 14-39. Λουκ ιβ΄34-46, ιθ΄ 12-27).

«Ὁ καθένας, ἀνάλογα μέ τό χάρισμα πού ἔλαβε, ἄς τό χρησιμοποιήσει σέ ἀμοιβαία ἀγάπη, σάν καλός διαχειριστής τῆς ποικίλης χάριτος τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ὁμιλεῖ, ἄς εἶναι ὅπως ἁρμόζει σέ ἐκεῖνον πού λέγει λόγια Θεοῦ· ἄν κανείς προσφέρει ὑπηρεσία, ἄς εἶναι σάν ἐκεῖνον πού ὑπηρετεῖ μέ τή δύναμη πού τοῦ παρέχει ὁ Θεός, γιά νά δοξάζεται σέ ὅλα ὁ Θεός, διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Α΄ Πέτρ. δ΄ 10-11, πρβλ. Α΄ Κορ. ιδ΄16-19).

Τήν ἴδια διδαχή ὑπογραμμίζει καί ἕνας ὕμνος τῆς Μ. Τρίτης.  Καλεῖ τούς πιστούς νά καλλιεργήσουν μέ προθυμία τά χαρίσματα ἀπό ἀγάπη πρός τόν Κύριο πού τά μοιράζει πλούσια στούς δούλους Του. Ὁ καθένας πρέπει νά πολλαπλασιάζει τά τάλαντα πού τοῦ ἐδόθησαν· ὁ ἕνας νά μεταδόσει σοφία μέ τίς ἐνάρετες πράξεις του, ὁ ἄλλος νά προσφέρει στό κοινωνικό σύνολο λαμπρές ὑπηρεσίες.
Ὅποιος γνώρισε τήν πίστη νά μεταδίδει τό λόγο σέ ὅσους βρίσκονται στήν ἄγνοια καί ὁ πλούσιος νά σκορπίζει τά πλούτη του σέ ὅσους εἶναι φτωχοί. Μ’ αὐτό τόν τρόπο θά πολλαπλασιάσουμε αὐτό πού μᾶς δάνεισε ὁ Θεός καί σάν πιστοί διαχειριστές τῶν χαρισμάτων Του θά ἀξιωθοῦμε τῆς Δεσποτικῆς χαρᾶς:

«Δεῦτε πιστοί,

ἐπεργασώμεθα προθύμως τῷ δεσπότη·

νέμει γάρ τοῖς δούλοις τόν πλοῦτον·

καί ἀναλόγως ἕκαστος πολυπλασιάσωμεν

τό τῆς χάριτος τάλαντον·

ὁ μέν σοφίαν κομιείτω δι’ ἔργων ἀγαθῶν,

ὁ δέ λειτουργίαν λαμπρότητος ἐπιτελείσθω,

κοινωνήσω δέ τοῦ λόγου πιστός τῷ ἀμυήτῳ,

καί σκορπιζέτω τόν πλοῦτον πένησιν ἄλλος·

οὕτω γάρ τό δάνειον πολυπλασιάσωμεν

καί ὡς οἰκονόμοι πιστοί τῆς χάριτος

δεσποτικῆς χαρᾶς ἀξιωθῶμεν.

Αὐτῆς ἡμᾶς καταξίωσον, Χριστέ ὁ Θεός,

ὡς φιλάνθρωπος».

 

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο :
 «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
   Ἔτος 1994
      σελίδες 363 -366

      Ἐκδόσεις  Διάλογος

Τῆς Ὑπηρεσίας Ἐνημερώσεως Διαλόγου καί Πολιτισμοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν
σέ συνεργασία μέ τήν Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων διά τήν Προστασία
τοῦ Ἑλληνορθόδοξου Πολιτισμοῦ, τῆς Οἰκογενείας καί τοῦ Ἀτόμου.

Ἐπιμέλεια κειμένου:   http://anavaseis.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα αποσπάσματα από το βιβλίο πατώντας  Η Ορθοδοξία μας