Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα (Α΄ Μέρος -Πρόλογος)

Πνευματικοί Διάλογοι με Ρουμάνους Πατέρες

Πρόλογος της Ρουμανικής εκδόσεως.

Με θαυμαστό ζήλο ό πανοσιολογιότατος ιερομόναχος. πατήρ Ίωαννίκιος Μπάλαν έφθασε στο σημείο να φέρει στην δημοσιότητα τον τόμο πού πραγματεύεται για την πνευματική ζωή της Ρουμανίας.  Στους «Πνευματικούς Διάλογους», στο όποιο παρουσιάζει ψυχωφελή λόγια, διδα­σκαλίες καί πατρικές νουθεσίες μοναχών, Πνευματικών των μοναστηριών, ιερέων καί ρουμάνων θεολόγων, οι όποιοι τα σφράγισαν με την ζωή καί τα έργα τους.

Εκθέτει αυτές τίς διδασκαλίες ως απάντηση σε αντίστοιχες ε­ρωτήσεις, οι όποιες έχουν σχέση με τα προβλήματα καί ότι σχετικό με την παρούσα ζωή των χριστιανών των ήμερων μας.

Το βιβλίο λοιπόν, με τίς ερωτήσεις καί απαντήσεις, συχνά μας επανα­φέρει πίσω στους χρόνους των δούλων του Θεού πού προόδευσαν πνευμα­τικά μέσα στο πνεύμα της παραδόσεως της αληθινής πίστεως μας, άφ' ενός μεν προσφέροντας μία μαρτυρία της σταθεράς παραδόσεως της πνευματικό­τητος μας, άφ' ετέρου δε μία εξήγηση σ' εμάς αυτής της παραδόσεως. Ή ερ­γασία αυτή περιέχει ένα παλαιό θησαυρό, ό όποιος παρουσιάζεται ως μία ζώσα πηγή της πνευματικής σοφίας για τον άνθρωπο των ήμερων μας.

Ό π. Ίωαννίκιος επέλεξε γι' αυτή την παρουσίαση των διδαχών, τον διαλογικό τρόπο, δηλ. δια ερωτήσεων καί αποκρίσεων. Αυτός ό τρόπος εί­ναι ό πλέον ζωντανός, διότι έτσι οι πατέρες, με την μακροχρόνια εμπειρία των, μεταβιβάζουν αύτη την εμπειρία ή πνευματική των διδασκαλία της Εκ­κλησίας του Χρίστου στους νεωτέρους μαθητές τους  πού είναι δοκιμασμένη με την ζωή των για το παρόν καί για το μέλλον. Γενικώς ό θησαυρός της πνευματικής παραδόσεως μεταφέρεται από την μία γενεά στην άλλη, όχι με μία θεωρητική ένωση, αλλά με την ζώσα παρουσίαση οσίων γερόντων, στην ζωή των οποίων άποθησαυρίστηκε αυτός ό θησαυρός.

Ό διάλογος των πατέρων καί γερόντων με τους αγαπώντας την πνευματική γνώση γίνεται ανέκαθεν για να ερμηνεύσει με ζώσα φωνή στους με­ταγενεστέρους αυτά πού έλαβαν με συμβουλές να τα δουν τώρα καί στην πράξη από τους προκατόχους των πατέρας. Άλλα ακόμη, αυτός ό τρόπος του γραψίματος πού είναι ευρέως διαδεδομένος καί πολύχρηστος, έγινε καί ένα μέσον κοινωνίας καί μεταδόσεως της πνευματικής εμπειρίας από τους παλαιοτέρους προς τους νεωτέρους. Άρχισαν να γίνονται μαθητές μερικών πνευματικών πατέρων άνθρωποι χωρίς να έχουν κάνη πολλά χρόνια μαζί των, ώστε να τους γνωρίσουν επαρκώς. Ακόμη κοντά στους μεγαλύτερους οι νεώτεροι μπορούσαν να πάρουν συμβουλές, όχι μόνο από ένα πατέρα πνευματικό, αλλά από περισσοτέρους, Προϋποθέσεις όπως ό τρόπος της ζωής των αφομοιώνεται από τους νεωτέρους, ήταν οί δοσμένες γραπτώς συμβουλές των, να προκαλούν τον πόθο για μια αληθινή ζωή καί να γίνονται απόδειξης ότι είναι ικανοί διδάσκαλοι να επιτύχουν μία ζωή, πού θα αφήνει τον αντίλαλο της στους τόπους, όπου έζησαν καί εργάσθηκαν για την δό­ξα του Τριαδικού Θεού.

Αυτές τίς προϋποθέσεις νομίζουμε ότι ξεπλήρωσαν, κατά ένα μεγάλο μέτρο, αυτοί πού απαντούν στις ερωτήσεις αυτού του βιβλίου, τίς όποιες θέ­τει ό π. Ίωαννίκιος προς πνευματικό όφελος των σημερινών χριστιανών μας.

Γι' αυτό πιστεύουμε ότι θα επηρεάσουν ευμενώς, αυτούς πού θα διαβά­σουν αυτές τίς σελίδες καί θέλουν να γίνουν μαθητές του Χρίστου καί μιμητές αυτών πού ομιλούν σ' αυτές τίς σελίδες με την μαρτυρία της ζωής των, όπως την γνώρισαν στην πράξη, για την ωφέλεια καί των ορθοδόξων πιστών καί την ενισχύσει της πίστεως μας.

Πρωτοπρεσβύτερος. Δημήτριος Στανιλοάε Καθηγητής Δογματικής

Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα.

Ή ζωή του άρχιμ. π. Κλεόπα Ήλίε από το μοναστήρι Συχαστρία του νόμου Νεάμιτς.

Το όνομα καί ή προσωπικότης του άρχιμανδρίτου π. Κλεόπα Ή­λίε είναι σήμερα γνωστά όχι μόνο εντός της Χώρας αλλά καί έξω των συνόρων αυτής.

Ό π. Κλεόπας Ήλίε γεννήθηκε το έτος 1912 στην κοινότητα Σουλίτσα του νόμου Μποντοσάνι από μια οικογένεια ευσεβών χωρικών. Οι γονείς του ονομάζονταν Αλέ­ξανδρος καί Άννα καί ήταν το ένατο από τα δέκα παιδιά τους. Ή θρησκευτική αγωγή πού έλαβε από την παιδική του ηλικία κα­θώς καί ή μεγάλη κλίση για την μοναχική ζωή, ήταν τόσο δυνατά σ' αυτόν αλλά καί σ' όλη την ευλογημένη αυτή οικογένεια, ώστε πέντε από τα δέκα παιδιά των, στα όποια προστέθηκε στα γεράματα της καί ή μητέρα των, φόρεσαν το μοναχικό Σχήμα.

Ή πνευματική του διαμόρφωση ωφείλετο ακόμη, κατά πρώτο λόγο, στον ιερομό­ναχο μεγαλόσχημο π. Παϊσιο Όλάρου από την σκήτη Κοζάντσεα -Μποντοσάνι, Ο όποιος ήταν για πολύ καιρό ό Πνευματικός ολοκλή­ρου της οικογενείας του. Επί σειράν ετών ό νεαρός δόκιμος Κων­σταντίνος Ήλίε με δύο ακόμη μεγαλύτερους αδελφούς του -τον Βα­σίλειο καί Γεώργιο ποίμαιναν τα πρόβατα στα διάφορα μέρη καί μαθήτευσαν κοντά στον καλό πνευματικό πατέρα καί οδηγό, ό ό­ποιος ησύχαζε τότε στα δάση της Συχαστρίας.

Την άνοιξη του έτους 1929 αυτοί οι τρεις αδελφοί εγκατέλειψαν το πατρικό των σπίτι καί εισήλθαν στον αγώνα της μοναχικής ζωής στο μοναστήρι Συχαστρία πού ήταν υπό την ποιμαντική διακυβέρνηση του πρωτοσύγκελου Ιωαννικίου Μορόϊ, πού εθεωρείτο την περίοδο αυτή ένας από τους καλλίτερους καί αγιασμένους ηγουμέ­νους καί Πνευματικούς της Μολδαβίας. Μετά από επτά χρόνια κα­νονικής δοκιμασίας ό νεαρός δόκιμος Κωνσταντίνος Ήλίε εκάρη μοναχός το έτος 1936 με το όνομα Κλεόπας Μοναχός καί συνέχισε ακόμη για ένα διάστημα το 'ίδιο αγαπητό του διακόνημα του τσοπάνου προβάτων, ως μαθητής ενός ενάρετου μονάχου, του π. Γαλακτίωνος Ήλίε, τον όποιον συχνά μνημόνευε.

Αυτό το επί δέκα χρόνια περίπου ευλογημένο διακόνημα κοντά στα πρόβατα καί μέσα στην όμορφη φύση - στα βουνά καί στα δάση - ήταν για τον π. Κλεόπα μία πραγματική σχολή πνευματικής συγ­κροτήσεως καί προόδου στην ταπείνωση, στην ησυχία καί στην προσευχή.

 Εδώ σ' αυτό το πανεπιστήμιο της υπακοής καί της σιωπής, διάβασε ό π. Κλεόπας εκατό περίπου θεολογικά βιβλία καί αλλά παρόμοια, αρχίζοντας με τα θεολογικά, ηθικά, λειτουργικά, συνα­ξάρια καί τελειώνοντας με τα πατερικά έργα των μεγάλων αγίων της Εκκλησίας μας, τα όποια δανειζόταν από την βιβλιοθήκη της μονής Νεάμτς καί τα μετέφερε με τον ντορβά του στα βουνά, καθώς καί το Ωρολόγιο καί το ψαλτήρι.

Το πιο αγαπημένο βιβλίο του ήταν πάντοτε ή Αγία Γραφή. Έκτος άπ' αυτήν αγάπησε τους Βίους των Αγίων, το Γεροντικό, την Κλίμακα του οσίου Ιωάννου, τα ασκητι­κά των αγίων Έφραίμ καί Ισαάκ καί άλλα παρόμοια συγγράμματα μυστικών, όπως του αγίου Μαξίμου του Ομολογειτού, Γρηγορίου Παλαμά, Συμεών του Νέου Θεολόγου καί άλλων. Επειδή ήταν προικισμένος από τον Θεό με μία ιδιαίτερη ευλάβεια καί πολύ ζήλο για τα θεία, με οξύνοια καί κατανόηση των θείων μυστηρίων καί με δυνατή μνήμη, σε λίγα χρόνια, ό πατήρ Κλεόπας ανεδείχθη ένας αυ­τοδίδακτος καί απαράμιλλος μοναχός μεταξύ των μοναχών των ρουμανικών μοναστηριών. Έκτος άπ'  όλα αυτά έλαβε από τον Θεό καί το χάρισμα του λόγου, με την ωραία εκκλησιαστική διάλεκτο της Μολδαβίας, με μία γεροντική προφορά μισοαρχαΐζουσα, καί με το μέσον του κηρύγματος μετέδωσε την αλήθεια, από την Αγία Γραφή, από εκλεκτά πατερικά κείμενα καί από ηθικές ιστορίες παντός είδους στον λαό του Θεού, τον όποιον αιχμαλώτιζε με την σπάνια ικανότητα της πειθούς.

Το έτος 1942 ό άρχιμ. π. Κλεόπας, αν καί ήταν τότε απλός μο­ναχός ανέλαβε προσωρινά την διακυβέρνηση της μονής Συχαστρίας αντί του γέροντος πλέον ηγουμένου π. Ιωαννικίου Μορόϊ, ό όποιος βρισκόταν ασθενής στο κρεβάτι. Τον Ιανουάριο του 1945 χειροτο­νήθηκε διάκονος καί Ιερεύς καί εξελέγη ηγούμενος της αυτής μονής, την οποία ποίμανε επί τέσσερα χρόνια. Σ' αυτό το σύντομο διάστημα συγκέντρωσε γύρω του μέχρι 80 μοναχούς καί δοκίμους αδελφούς, έκτισε στον περίβολο του μοναστηρίου νέα κελιά, ίδρυ­σε ένα χειμερινό παρεκκλήσιο, επανέφερε το μοναστήρι στην πρώ­τη κοινοβιακή του κατάσταση, το διοργάνωσε με το παραδοσιακό τυπικό της ησυχαστικής μοναχικής ζωής, ανέδειξε σπουδαίους Πνευματικούς καί έκανε πολλές ιεραποστολικές περιοδείες χάριν της σωτηρίας των πιστών.

Το καλοκαίρι του έτους 1949 ό π. Κλεόπας μετώκησε στο μονα­στήρι Σλάτινα με 30 ενάρετους μοναχούς, προκειμένου να ανανέω­ση καί εκεί την πνευματική ζωή. Ή επαφή του με την Μπουκοβίνα καί τους ευλαβείς χριστιανούς της που κατοικούσαν στα βόρεια της Μολδαβίας του αύξησαν την ποιμαντική πείρα καί την ιεραποστολι­κή δράση καί του έδωσαν την ευκαιρία να εργασθεί με περισσότερο ενθουσιασμό για τον σκοπό του Ευαγγελίου του Χρίστου. Ιδιαίτερα το κήρυγμα, ή προσωπική στον καθένα συμβουλή, ή πνευματικότητα  καί ή ελεημοσύνη του έκαναν το όνομά του γνωστό σ' όλη την χώ­ρα.

 Ό πατήρ Κλεόπας μ' αυτό τον τρόπο έγινε ό πλέον φημισμένος καί άξιος εκτιμήσεως ηγούμενος ανάμεσα στα μοναστήρια μας καί ένας Πνευματικός με υψίστη πνευματική αυθεντία. Χωρικοί καί διανοούμενοι, λαϊκοί καί μοναχοί, νέοι καί γέροντες, υγιείς καί α­σθενείς, ιεράρχες καί Ιερείς ευρίσκουν στον άρχιμ. π. Κλεόπα έναν αληθινό πνευματικό πατέρα, υπόδειγμα ζωής για όλους, έτοιμο να προσφέρει στο καθένα ότι μπορεί, να συμβουλεύσει, να ανάπαυση καί όλους να τους οδήγηση στον Χριστό με μία καταπληκτική πει­θώ καί κύρος. Το έτος 1953 παραιτήθηκε από την ηγουμενεία.

Το έτος 1956, αφού βοήθησε στην αναδιοργανώσει του μονα­στηρίου Πούτνα καί των σκητών Ραρέου καί Γκάϊ - Άράντ, ό π. Κλεόπας επέστρεψε στην Συχαστρία την πολυαγαπημένη του μετά­νοια. Εδώ συνέχισε την ίδια πνευματική δραστηριότητα με την προσευχή, την εμβάθυνση στα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων, την καθοδήγηση καί πνευματική πρόοδο των πολλών μαθητών του. Ή τελευταία πνευματική του ανάβαση καί εμπειρία ήταν ή αναχώρηση για μερικά χρόνια στην ησυχαστική άσκηση, ή οποία συνέβα­λε περισσότερο στην εξοικείωση καί εσωτερική αίσθηση της πνευμα­τικής ζωής δια της προσευχής, των Ιερών στοχασμών καί της συμμετοχής στα Θεία Μυστήρια.

Με την προτροπή των μαθητών του καί την ευλογία πολλών ιε­ραρχών ό π. Κλεόπας από το έτος 1965 άρχισε να γραφή κηρύγμα­τα, διδαχές καί ψυχωφελείς πνευματικούς λόγους τόσο για τους λαϊκούς όσο καί για τους μοναχούς. Ως καλός γνώστης της κοινω­νικής ζωής της χώρας μας, των παρεκτροπών του κλήρου, της ελ­λείψεως ενιαίας γραμμής σχετικά με την συχνή Θεία Κοινωνία, της θρησκευτικής κινήσεως «Ό στρατός του Κυρίου» καί προπαντός του φανατικού προσηλυτισμού των αιρετικών στις ημέρες μας ό πα­τήρ Κλεόπας άρχισε να γραφή απολογητικά έργα για να υπερασπίσει την Ορθόδοξο πίστη καί να καταπολέμηση τίς αιρετικές διδασκαλίες καί τίς ξένες προς την Ορθόδοξο Εκκλησία θρησκευτικές επιδράσεις.

 Τα σπουδαιότερα γραπτά του έργα μ' αυτό το περιεχό­μενο είναι: «Διάλογος περί οραμάτων καί ονείρων» (1962), ό όποιος περιέχει επτά συνομιλίες πού ασχολούνται με το πρόβλημα των οραμάτων, των ονείρων καί της συχνής Θείας Κοινωνίας. «Αιρεσιολογία», ένα μνημειώδες έργο, το όποιο περιέχει 33 διάλογους όπου αναφέρονται όλες οί αντιδογματικές καί αντορθόδοξες διδασκα­λίες των αιρετικών καί απλοϊκών πιστών της χώρας μας. Το έργο αυτό εκτυπώθηκε το έτος 1981 με τον τίτλο «Περί της 'Ορθοδόξου Πίστεως».

 Άλλες εργασίες με ηθικό - κατηχητικό χαρακτήρα πού τελείωσαν ή πρόκειται να τελειώσουν προσεχώς, μνημονεύουμε: «Τα κηρύγματα των εορτών» (1976), το όποιο περιέχει 36 κηρύγμα­τα για τίς μεγαλύτερες εορτές καί πανηγύρεις του έτους. «Κηρύγμα­τα για μοναχούς» ένα μνημειώδες έργο πού περιέχει 48 φιλοκαλικά κηρύγματα, προοριζόμενο για μοναχούς, το όποιον βοήθα στην πρόοδο καί ψυχική κάθαρση των εραστών του Χριστού. Κατόπιν «Κηρύγματα για όλες τίς Κυριακές καί εορτές του χρόνου», έργο ε­πίσης μνημειώδες καί ογκώδες, καί «Κηρύγματα για λαϊκούς» πού τελειώνει προσεχώς, καθώς καί μερικά αλλά.

Το φθινόπωρο του έτους 1974 ό πατήρ Κλεόπας έκανε ένα προ­σκύνημα στον Πανάγιο Τάφο του Κυρίου μαζί με μερικούς μαθητές του καί επισκέφθηκε όλους τους Ιερούς εκεί Τόπους καθώς καί το Όρος Σινά. Μετά από τρία χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 1977 έκανε δεύτερο προσκύνημα στο Αγιον Όρος, Θεσσαλονίκη, Αθήνα, Κόρινθο, Πελοπόννησο. Προσκύνησε το σκήνωμα του αγίου Σπυρίδωνος στην Κέρκυρα.

 Κατόπιν προσκύνησε στην Ιταλία τα Λείψανα του Αγίου Νικολάου, τίς Κατακόμβες της Ρώμης καί μερικά μονα­στήρια της Γιουγκοσλαβίας. Αυτά τα δύο ταξίδια, ή προσκύνησις στους σπουδαιότερους Ιερούς Τόπους του Χριστιανισμού, οί συζη­τήσεις με ιεράρχες, ηγουμένους, Πνευματικούς καί ησυχαστές προκάλεσαν μία πνευματική γνωριμία, μία βαθιά εντύπωση της πνευματικής ζωής καί ένα μεγάλο άνοιγμα αγάπης καί συμπαρα­στάσεως στους ανθρώπους.

Για πολύ καιρό επιθυμούσε ή πανοσιότης του να αναχώρηση για πάντα στην ησυχία του Αγίου Όρους. Εάν βέβαια για την πανοσιότητά του αυτό ήταν ένα κέρδος, για την Ορθόδοξη όμως Ρου­μανική Εκκλησία, για τον ρουμανικό μοναχισμό καί για όλους ε­μάς θα ήταν μία ανεπανόρθωτη καί ανυπολόγιστη ζημιά. 'Αλλά τον πόθο για την ησυχία του Άθωνος κατέβαλε ή αγάπη καί υπακοή στον Πνευματικό του.

 Ό πατήρ Κλεόπας παραιτήθηκε για πάντα α­πό την επιθυμία του να εγκατασταθεί στο Αγιον Όρος καί δέχθηκε να υπηρέτηση την Εκκλησία του Χρίστου στην πατρίδα του, να θυσιάσει τον εαυτό του για τα πνευματικά του παιδιά, να υπεράσπιση την αληθινή πίστη με τα έργα καί τον λόγο, να προσευχηθεί με τον ί­διον ζήλο για τους ανθρώπους, να παρηγόρηση αυτούς πού κτυπούν την πόρτα του κελιού του καί να είναι μία αναμμένη λαμπάδα για όλους μας.               

Σήμερα ό πατήρ Κλεόπας εισήλθε στην προφητική ηλικία του ψαλμωδού Δαβίδ, δηλαδή στα 70 χρόνια.

Ή μορφή του είναι φωτει­νή, το πρόσωπο του λευκό, αδύνατο από την νηστεία καί οί κόποι του φέρνουν τον νου μας στην μεγάλη στιγμή της προς τον Χριστό αναχωρήσεως, για την οποία ή πανοσιότης του μας μιλάει συχνά. Γι' αυτό ακριβώς οί μαθητές του, οί πιστοί από παντού καί ακόμη αρκετοί ξένοι έξω από τα σύνορα μας, έρχονται να τον δουν, να του ζητήσουν ωφέλιμες συμβουλές καί να πάρουν την ευλογία του. Όμως τον πατέρα Κλεόπα δύσκολα μπορεί να τον εύρει κανείς. Ακόμη πιο δύσκολα ό 'ίδιος ανοίγει την πόρτα του κελιού του. Καί τούτο διότι θεωρεί ότι, πριν να άνοιξη την πόρτα στους ανθρώπους, πρέπει να άνοιξη πρώτα την καρδιά του σε προσευχή προς τον Χρι­στό. Γι' αυτό ό ίδιος διαιρεί τον χρόνο του σε τρία μέρη.

Το πρώτο καί μεγαλύτερο μέρος το αφιερώνει στην προσευχή καί την αναπαύσει καί καλύπτει το διάστημα της νύκτας. Το δεύτερο μέρος στην συγγραφή, την ησυχία καί την ανάγνωση των πατερικών βιβλίων, το όποιον διέρχεται μόνος του στο ησυχαστικό κελί του στο βουνό.

Ενώ το τρίτο μέρος το προσφέρει στους πιστούς, στους μαθητές καί σ' όλους όσοι έρχονται είτε από κοντά, είτε από μακριά. Καί αυτό γίνεται κατά το βραδάκι, όταν κατεβαίνει στο μοναστήρι, α­κούει καί δέχεται τον καθένα, δίνει συμβουλές, πιάνει κουβέντα στα χορτάρια, εξομολογεί, άπαντα στις ερωτήσεις των, παρηγορεί, δίνει ελεημοσύνες καί βοήθα όλους το κατά δύναμη.

Όταν αναχωρήσουν όλοι, ό πατήρ Κλεόπας πηγαίνει για φαγητό στο κελί του μαθητού του ιερομόναχου Βαρσανουφίου. Κατόπιν, πάλι τραβάει την κουρτί­να, κλειδώνει την πόρτα του κελιού του, ανάβει το καντήλι καί αρ­χίζει την νυκτερινή προσευχή του.

Την επιθυμία πραγματοποιήσεως πνευματικών συνομιλιών με τον π. Κλεόπα την είχα στην ψυχή από πολλά χρόνια. Στην αρχή σκέφθηκα μόνο τίς ιδικές μου πνευματικές ανάγκες, επειδή τον γνώριζα ως έμπειρο καθοδηγώ των μοναχών. Άλλα βλέποντας ότι τίς ζητούσαν καί πολλοί χριστιανοί, ως προερχόμενες από ειδικό Πνευματικό οδηγό για λαϊκούς καί μοναχούς, θεώρησα σκόπιμο να συγκεντρώσω από τον π. Κλεόπα τίς συμβουλές καί τίς διδαχές του πού οικοδομούν τίς ψυχές όλων μας.

Καί τώρα, είναι περισσότερα από 15 χρόνια πού πηγαίνω στο κελί του πατρός Κλεόπα με το τετράδιο καί το μολύβι στο χέρι καί του θέτω ερωτήσεις, παίρνω απαντήσεις ή ακούω συμβουλές του πού έδωσε σε άλλους, λαϊκούς ή μοναχούς, τίς όποιες σημειώνω με σπουδή καί όσο πιο πιστά είναι δυνατόν, για να μη σφάλω σε τίπο­τε, ούτε στο περιεχόμενο, ούτε στο ύφος των λόγων του, πού είναι τόσο γλυκά καί πειστικά. Άλλοτε συγκέντρωνα περισσότερες, άλ­λοτε λιγότερες, αλλά ουδέποτε επέστρεψα αδειανός.

 Αυτό πού έχει πράγματι μοναδικό ό π. Κλεόπας είναι ή αυθεντία καί ή ακρίβεια με την οποία δίνει στον καθένα οποιαδήποτε απάντηση, χωρίς κανένα δισταγμό καί αμφιβολία, αναλαμβάνοντας ολόκληρη την ευθύνη αυτών πού λέγει. Επί πλέον έχει ως στήριγμα τίς σπουδαιότερες α­πό τίς διδασκαλίες των Αγίων Πατέρων καί της Αγίας Γραφής για την κάθε περίπτωση καί το θέμα για το όποιο μιλάει.

Καί επί πλέον, έχει το ιδικό του προσωπικό διηγηματικό ύφος, πού είναι χαρακτη­ριστικό στους μολδαβούς, με πολύ ποικίλες ιδέες, με αγιασμένη καί σοβαρή όψη καί γνωρίζει πολλές Ιστορίες με τίς όποιες ενισχύει τίς συζητήσεις του.

Με τη βοήθεια του Θεού συντάξαμε μέχρι τώρα δέκα πνευματι­κές συνομιλίες με τον π. Κλεόπα καί με τα πλέον ενδιαφέροντα θέ­ματα, τα όποια απασχολούν τόσο τους μοναχούς όσο καί τους λαϊ­κούς. Αυτές τίς συνομιλίες συνέγραψα με όλη την δυνατή προσοχή καί φροντίδα καί ακολουθούν στις επόμενες σελίδες. Ελπίζω ότι θα αποτελέσουν μία πραγματική ψυχική ωφέλεια για όλους μας.

 Χωρίς αμφιβολία δεν εξαντλήθηκαν όλες οί ερωτήσεις, γι' αυτό δεν είναι δυνατόν να ικανοποιήσω την κάθε απορία του καθενός. Άλλα, ο­πωσδήποτε, πιστεύω ότι εδόθησαν οί περισσότερες απαντήσεις στις κυριότερες ερωτήσεις, οί όποιες ενημερώνουν καί ζυμώνουν την αν­θρώπινη ψυχή. Αφού ζητήσω συγχώρηση για τις ελλείψεις, δέχομαι οποιεσδήποτε γνώμες καί προτάσεις επί  του περιεχομένου των συ­νομιλιών από τους αναγνώστες μου. Για ότι έγινε μέχρι τώρα, ας είναι το Όνομα του Κυρίου μας ευλογημένο.

Τέλος Α΄ Μέρους

 Εκδόσεις Ορθόδοξος Κυψέλη 1980

________________________________________________

Το κείμενο προέρχεται από τα αρχεία του πατρός Δαμασκηνού Γρηγοριάτου, από την ιεραποστολή του Κογκό, τον οποίον και ευχαριστούμε θερμά για την παραχώρηση των αρχείων, όπως επίσης ευχαριστούμε και τον γέροντα της Μονής Οσίου Γρηγορίου πατέρα Γεώργιο Καψάνη για την ευλογία και την άδεια δημοσίευσης.

Διαβάστε τα υπόλοιπα πατώντας  Πνευματικοί Διάλογοι με τον Ρουμάνο ησυχαστή π. Ηλίε Κλεόπα

Επιμέλεια κειμένου Αναβάσεις