Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. Σωστὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἀναπηρίας

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"
 ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 3ο

Ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ

Σωστὴ ἀντιμετώπιση τῆς ἀναπηρίας

Μιὰ ἀναπηρία, Γέροντα, μπορεῖ νὰ δημιουργήση σύμπλεγμα κατωτερότητος;
-Αὐτά εἶναι μπανταλά [33].
-Σοὺς ἀνάπηρους ὅμως, Γέροντα, μερικὲς φορὲς συμβαίνει αὐτό.
-Συμβαίνει, γιατὶ δὲν τοποθεντοῦνται σωστά. Ὅταν καταλά-βουν ὅτι ἡ ἀναπηρία εἶναι εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, τοποθετοῦνται σωστὰ καὶ ἀπαλλάσσονται ἀπὸ τὴν μειονεκτικότητα. Ὅταν ἕνα μικρό παιδὶ ἔχη κάποια ἀναπηρία καὶ δὲν ἔχη βοηθηθῆ, ὥστε νὰ χαίρεται γιὰ τὴν ἀναπηρία του, τότε ἔχει ἐλαφρυντικά, ἄν αἰσθάνεται μειονεκτικά.
Ἀλλά, ἄν μεγαλώση καὶ παραμένη ἡ μειονεκτικότητα, σημαίνει ὅτι δὲν ἔχει συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς.  Σὲ ἕνα κοριτσάκι, ὅταν ἦταν ἐννέα χρονῶν, παρουσιάσθηκε ὄγκος στὸ μάτι του καὶ οἱ γιατροὶ τοῦ ἀφήρεσαν τὸ ἕνα μάτι. 
Τὰ παιδιὰ στὸ σχολεῖο τὸ κορόιδευαν καὶ αὐτὸ τὸ καημένο βασανιζόταν. Ὁ πατέρας του ἦρθε στὸ Καλυβι καὶ μοῦ εἶπε τὸ πρόβλημά του. «Σκέφθηκα, Γέροντα, μοῦ εἶπε, πώς, ἄν τοῦ παίρνω ὅ,τι μοῦ ζητάει, θὰ τὸ βοηθήσω, γιατὶ θὰ χαίρεται καὶ θὰ ξεχνάη τὴν στεναχώρια γιὰ τὴν ἀναπηρία του. 
Ναί, ἀλλὰ πῶς νὰ τὸ κάνω αὐτὸ; Ἔχω ἄλλα πέντε μικρὰ παιδιά, ποὺ ζηλεύουν, γιατὶ δὲν καταλαβαίνουν». «Τί εἶναι αὐτὰ; τοῦ λέω. Αὐτὰ εἶναι μιὰ ψεύτικη παρηγοριά·  δὲν εἶναι λύση. Ἄν τοῦ παίρνεις τώρα ὅποιο φόρεμα σοῦ ζητάει, μετὰ ἀπὸ λίγα χρόνια θὰ σοῦ ζητήση νὰ τοῦ πάρης καὶ μερσεντές.  Πῶς θὰ τὰ βγάλεις πέρα;

Ὕστερα θὰ μάθη ὅτι μερικοὶ ἔχουν ἀεροπλάνα στὴν ταράτσα τους καὶ θὰ σοῦ ζητάη νὰ του πάρης ἀεροπλάνο! Τί θὰ κάνης τότε; Προσπάθησε νὰ βοηθήσης τὸ παιδί σου νὰ χαρῆ ποὺ ἔχει ἕνα μάτι.

Νὰ αἰσθάνεται ὅτι εἶναι μάρτυρας.  Πολλούς Μάρτυρες τοὺς ἔβγαζαν τὰ μάτια, τοὺς ἔκοβαν τὰ αὐτιά, τὴν μύτη, καὶ ὁ κόσμος γελοῦσε μαζί τους.  Αὐτοὶ ὅμως, ἐνῶ ὑπέφεραν ἀπὸ τὸν πόνο καὶ ἀπὸ τὴν κοροϊδία τῶν ἀνθρώπων, δὲν ὑποχωροῦσαν καὶ ὑπέμειναν ἀκλόνητοι τὸ μαρτύριο.
Ἄν τὸ παιδὶ καταλάβη καὶ ἀντιμετωπίση μὲ δοξολογία τὴν ἀναπηρία του, ὁ Θεὸς θὰ τὸ κατατάξη μὲ τοὺς Ὁμολογητές. 
Μικρὸ πράγμα εἶναι νὰ οἰκονομήση ὁ Θεὸς νὰ βγάλουν τὸ μάτι τοῦ παιδιοῦ μὲ τέτοιο τρόπο, ποὺ νὰ μὴν πονέση, καὶ νὰ τὸ κατατάξη μὲ τοὺς Ὁμολογητές;  Γιατὶ αὐτὸ δὲν ἔχει ἁμαρτίες νὰ ἐξοφλήση καὶ θὰ ἔχει καθαρὸ μισθὸ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀναπηρία». 

Μὲ εὐχαρίστησε ὀ καημένος καὶ ἔφυγε ἀναπαυμένος. Πράγματι βοήθησε τὸ κοριτσάκι του νὰ καταλάβη ὅτι ἡ ἀναπηρία του ἦταν εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ δοξολογῆ τὸν Θεὸ. Ἔτσι μεγάλωσε φυσιολογικά, σπούδασε φιλολογία καὶ τώρα ἐργάζεται ὡς καθηγήτρια καὶ χαίρεται πιὸ πολὺ ἀπὸ ἄλλες κοπέλες ποὺ τὰ ἔχουν ὅλα καὶ βασανίζονται, γιατὶ δὲν ἔχουν συλλάβει τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς.

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν καταλάβουν τὸ βαθύτερο νόημα τῆς ζωῆς, βασανίζονται, καὶ μὲ τὶς εὐλογίες καὶ μὲ τὶς εὐκαιρίες πού τοὺς δίνει ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία τους. Ἐνῶ, ὅποιος τοποθετεῖται σωστά, ὅλα τὰ χαίρεται.  Καὶ κουτσὸς νὰ εἶναι, τὸ χαίρεται!  Καὶ νὰ μὴν τοῦ κόβη πολύ, τὸ χαίρεται.  Καὶ φτωχὸς νὰ εἶναι, τὸ χαίρεται.
Καταλαβαίνω βέβαια πόσο δυσκολεύονται οἱ ἀνάπηροι καὶ προσεύχομαι πολὺ γι’ αὐτούς, καὶ πιὸ πολὺ γιὰ τὶς κοπέλες.  Γιὰ ἕνα ἀγόρι μιὰ ἀναπηρία δὲν εἶναι τόσο βαρύ· γιὰ μιὰ κοπέλα ὅμως, ποὺ θέλει νὰ ἀποκατασταθῆ, εἶναι δύσκολο.

Ἰδίως οἱ τυφλοὶ πόσο δυσκολεύονται!  Οἱ καημένοι δὲν μποροῦν νὰ ἐξυπηρετηθοῦν· ὅταν περπατοῦν, σκοντάφτουν.... Στὴν προσευχή μου ζητῶ ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ δώση στοὺς τυφλοὺς τοὐλάχιστον λίγο φῶς, γιὰ νὰ μποροῦν κάπως νὰ αὐτοεξυπηρετοῦνται.
-Γέροντα, κι ἐγὼ στενοχωριέμαι ποὺ δὲν μπορῶ νὰ διαβάσω ἔστω ἕνα κεφάλαιο ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο, γιατὶ δὲν βλέπω καλά.  Μᾶς ἔχετε πεῖ πώς, ἄν διαβάζη κανείς κάθε μέρα ἕνα κεφάλαιο, ἁγιάζεται.
-Γιατί νὰ στενοχωριέσαι γι’ αὐτό;
Ἄν διαβάσης λίγους στίχους ἤ μόνο μία λέξη ἤ ἁπλῶς ἀσπασθῆς τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἁγιάζεσαι; Ἄλλωστε ἐσὺ δὲν γνώρισες τώρα τὸν Χριστό.  Γιατὶ δὲν μελετᾶς νοερά ὅσα διάβασες ἤ ὅσα ἄκουσες μέχρι τώρα; Ὅλη ἡ βάση εἶναι ἡ σωστή τοποθέτηση. Νὰ πῆς: «Τώρα ὁ Θεὸς μὲ θέλει ἔτσι, πρὶν ἀπὸ λίγα χρόνια μὲ ἤθελε ἀλλιῶς».

Ἕνας εὐλαβὴς δικηγόρος στὰ γεράματά του δὲν ἔβλεπε καὶ μοῦ εἶπε μιὰ φορά: «Κάνε, ἅγιε Γέροντα, προσευχὴ νὰ μπορῶ λίγο νὰ διαβάζω καὶ νὰ γνωρίζω τὰ προσφιλῆ μου πρόσωπα». «Τὰ προσφιλῆ πρόσωπα τὰ γνωρίζεις καὶ ἀπὸ τὴν φωνή, τοῦ εἶπα. Ὅσο γιὰ τὸ διάβασα, τόσα χρόνια διάβαζες.  Τώρα νὰ λὲς τὴν εὐχή.  Φαίνεται ὅτι τώρα ὁ Θεὸς αὐτὸ θέλει ἀπὸ σένα».  Καὶ ἀπὸ τότε ὁ καημένος ἔνιωθε μεγαλύτερη χαρὰ ἀπὸ ὅ,τ ὅταν ἔβλεπε.

Σημειώσεις

33. Ὁ Γέροντας χρησιμοποιοῦσε τὴν λέξη «μπανταλὸς» μὲ τὴν σημασία τοῦ «χαζούλικος».

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 233-235 τοῦ βιβλίου:

       ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                           ΛΟΓΟΙ Δ΄  
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

             http://anavaseis.blogspot.com