Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Λόγοι Δ΄. 1) Μὲ τὸν πόνο μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Χριστὸς 2) «Ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει»

Λόγοι Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
 "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ"    
 ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ  

Κεφάλαιο 1ο Μέρος πέμπτο

ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ

Μὲ τὸν πόνο μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Χριστὸς

Ἄνθρωπος ποὺ δὲν περνάει δοκιμασίες, ποὺ δὲν θέλει νὰ πονάη, νὰ ταλαιρπωρῆται, ποὺ δὲν θέλει νὰ τὸν στενοχωροῦν ἤ νὰ τοῦ κάνουν μιὰ παρατήρηση, ἀλλὰ θέλιε νὰ καλοπερνάη, εἶναι ἐκτὸς πραγματικότητος. «Διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν»[3], λέει ὁ Ψαλμωδός.
Βλέπεις, καὶ ἡ Παναγία μας πόνεσε καὶ οἱ Ἅγιοί μας πόνεσαν, γι’ αὐτὸ καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ πονέσουμε, μιὰ ποὺ τὸν ἴδιο δρόμο ἀκολουθοῦμε.  Μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι ἐμεῖς, ὅταν ἔχουμε λίγη ταλαιπωρία σ’ αὐτὴν τὴν ζωή, ξοφλοῦμε λογαριασμοὺς καὶ σωζόμαστε. Ἀλλὰ καὶ ὁ Χριστὸς μὲ πόνο ἦρθε στὴν γῆ.  Κατέβηκε ἀπὸ τὸν Οὐρανό, σαρκώθηκε, ταλαιπωρήθηκε, σταυρώθηκε.  Καὶ τώρα ὁ Χριστιανὸς τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Χριστοῦ ἔτσι τὴν καταλαβαίνει, μὲ τὸν πόνο.
Ὅταν ἐπισκέπτεται ὁ πόνος τὸν ἄνθρωπο, τότε τοῦ κάνει ἐπίσκεψη ὁ Χριστός. Ἐνῶ, ὅταν δὲν περνάη ὁ ἄνθρωπος καμμιὰ δοκιμασία, εἶναι σὰν μία ἐγκατάλειψη τοῦ Θεοῦ. Οὔτε ξοφλάει, οὔτε ἀποταμιεύει.
 Μιλάω βέβαια γιὰ ἕναν ὁ ὁποῖος δὲν θέλει τὴν κακαοπάθεια γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.  Σοῦ λέει: «Ἔχω τὴν ὑγεία μου, ἔχω τὴν ὄρεξή μου, τρώω, περνάω μιὰ χαρὰ, ἥσυχα...», καὶ δὲν λέει ἕνα «δόξα Σοι ὁ Θεός».
 Τοὐλάχιστον, ἄν ἀναγνωρίζη ὅλες αὐτὲς τὶς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ, κάπως τακτοποιεῖται ἡ ὑπόθεση. «Δέν μοῦ ἄξιζαν αὐτὰ, νὰ πῆ, ἀλλά, ἐπειδὴ εἶμαι ἀδύνατος, γι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς μὲ οἰκονομάει».  Στὸν βίο τοῦ Ἁγίου Ἀμβροσίου[4] ἀναφέρεται ὅτι κάποτε ὁ Ἅγιος φιλοξενήθηκε μὲ τὴν συνοδεία του στὸ σπίτι κάποιου πλουσίου. 

Βλέποντας ὁ Ἅγιος τὰ ἀμύθητα πλούτη του τὸν ρώτησε ἄν εἶχε καμμιὰ φορὰ δοκιμάσει θλίψη. «Ὄχι, ποτέ, τοῦ ἀπάντησε ἐκεῖνος.  Τὰ πλούτη μου συνέχεια αὐξάνονται, τὰ κτηματά μου εὐφοροῦν, οὔτ πόνο ἔχω, οὔτε ἀρρώστια εἶδα ποτέ». 
Τότε ὁ Ἅγιος δάκρυσε καὶ εἶπε στὴν συνοδεία του: «Ἑτοιμάστε τὰ ἁμάξια νὰ φύγουμε γρήγορα ἀπὸ ’δῶ, γιατὶ αὐτὸν δὲν τὸν ἐπισκέφθηκε ὁ Θεός!».  Καὶ μόλις βγῆκαν στὸν δρόμο, τὸ σπίτι τοῦ πλουσίου βούλιαξε! Ἡ καλοπέραση ποὺ εἶχε ἦταν ἐγκατάλειψη Θεοῦ[5]».

«Ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει»[6]

-Γέροντα, γιατί ὁ κόσμος ὑποφέρει σήμερα τόσο πολὺ;
-Ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ!  Ἐσὺ σὰν μοναχὴ σηκώνεσαι τὸ πρωί, κάνεις τὸν κανόνα σου, κάνεις κομποσχοίνια, μετάνοιες κ.λ.π. Γιὰ τοὺς κοσμικοὺς οἱ δυσκολίες ποὺ περνοῦν εἶναι ὁ κανόνας τους, ὁπότε ἐξαγνίζονται μ’ αὐτὲς. 
Τοὺς κάνουν μεγαλύτερο καλὸ ἀπὸ τὴν κοσμικὴ καλοπέραση, ἡ ὁποία δὲν τοὺς βοηθάει οὔτε νὰ πλησιάσουν στὸν Θεό, οὔτε νὰ ἀποταμιεύσουν μισθὸ οὐράνιο.  Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ τὶς δέχωνται ὡς δῶρα ἀπὸ τὸν Θεό.
Ὁ Καλὸς Θεὸς μὲ τὶς δοκιμασίες παιδαγωγεῖ σὰν καλὸς Πατέρας τὰ παιδιά Του, ἀπὸ ἀγάπη, ἀπὸ θεία καλωσύνη, καὶ ὄχι ἀπὸ κακότητα οὔτε ἀπὸ κοσμική, νομική, δικαιοσύνη, γιατὶ θέλει νὰ ἐπιστρέψουν κοντά Του. Ἐπειδὴ δηλαδὴ θέλει νὰ σώση τὰ πλάσματά Του καὶ νὰ κληρονομήσουν τὴν οὐράνια Βασιλεία Του, ἐπιτρέπει τὶς δοκιμασίες, γιὰ νὰ παλέψη ὁ ἄνθρωπος, νὰ ἀγωνισθῆ καὶ νὰ δώση ἐξετάσεις στὴν ὑπομονὴ στοὺς πόνους, ὥστε νὰ μὴν μπορῆ νὰ Τοῦ πῆ ὁ διάβολος: «Πῶς τὸν ἀνταμείβεις αὐτὸν ἤ πῶς τὸν σώζεις, ἀφοῦ δὲν κόπιασε;».  Τὸν Θεὸ δὲν Τὸν ἐνδιαφέρει αὐτὴ ἡ ζωή, ἀλλὰ ἡ ἄλλη.  Πρῶτα μᾶς φροντίζει γιὰ τὴν ἄλλη ζωὴ καὶ ὕστερα γι’ αὐτὴν. 
-Γιατὶ ὅμως, Γέροντα, ὁ Θεὸς σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους δίνει πολλὲς δοκιμασίες, ἐνῶς σὲ ἄλλους δὲν δίνει;
-Τί λέει ἡ Ἁγία Γραφή; «Ὅν ἀγαπᾷ Κύριος παιδεύει»[7]. Ἕνας πατέρας ἔχει λ.χ. ὀκτὼ παιδιά.  Τὰ πέντε μένουν στὸ σπίτι, κοντὰ στὸν πατέρα τους, καὶ τὰ τρία φεύγουν μακριά του καὶ δὲν τὸν σκέφτονται.
 Σ’ αὐτὰ ποὺ μένουν κοντά του, ἄν κάνουν καμμιὰ ἀταξία, τοὺς τραβάει τὸ αὐτί, τούς δίνει κανένα σκαμπιλάκι· ἤ ἄν εἶναι φρόνιμα, τὰ χαϊδεύει, τοὺς δίνει καὶ καμμιὰ σοκολάτα. Ἐνῶ αὐτὰ ποὺ εἶναι μακριά, οὔτε χάδι οὔτε σκαμπίλι ἔχουν.
Ἔτσι κάνει καὶ ὁ Θεὸς.  Τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι κοντά Του καὶ ἐκείνους ποὺ ἔχουν καλὴ διάθεση, ἄν σφάλουν λίγο, τοὺς δίνει ἕνα σκαμπιλάκι καὶ ἐξοφλοῦν ἤ, ἄν τοὺς δώση περισσότερα σκαμπίλια, ἀποταμιεύουν.
 Σ’ ἐκείνους πάλι ποὺ εἶναι μακριὰ Του δίνει χρόνια, γιὰ νὰ μετανοήσουν. Γι’ αὐτὸ βλέπουμε κοσμικοὺς ἀνθρώπους νὰ κάνουν σοβαρὲς ἁμαρτίες καὶ παρ’ ὅλα αὐτὰ νὰ ἔχουν ἄφθονα ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ νὰ ζοῦν πολλὰ χρόνια, χωρὶς νὰ περνοῦν δοκιμασίες.  Αὑτὸ γίνεται κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ, γιὰ νὰ μετανοήσουν. Ἄν δὲν μετανοήσουν, θὰ εἶναι ἀναπολόγητοι στὴν ἄλλη ζωή.

3.Ψαλμ.65,12.
4.Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 7 Δεκεμβρίου.
5.Βλ. Ὁ Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἔκδ. Ματθαίου Λαγγῆ, τόμος 12ος , Ἀθῆναι 1980. σ. 243-244.
6.Παρ.3,12.
7.Ὅ.π.

Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 194-196 τοῦ βιβλίου:

       ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ
                           ΛΟΓΟΙ Δ΄  
             ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ
               ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»

             http://anavaseis.blogspot.com