15 Ιουλίου Συναξαριστής

Κηρύκου και Ιουλίττας, Βλαδιμήρου Ιασαπόστολου, Λολλιανού, Αβούδιμου, Εύρεση Τιμίας Κάρας Οσίας Ματρώνας, Μνήμη Βασιλέως Ιουστινιανού του Β’, Swithn.

Οἱ Ἅγιοι Κήρυκος καὶ Ἰουλίττα ἡ μητέρα του

Ἡ Ἁγία Ἰουλίτα, ἔζησε κατὰ τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Διοκλητιανοῦ. Καταγόταν ἀπὸ τὸ Ἰκόνιο τῆς Μικρᾶς Ἀσίας.
Ἐπειδὴ ὅμως τότε κυριαρχοῦσε ὁ διωγμὸς κατὰ τῶν χριστιανῶν, πῆρε τὸν γιὸ της τὸν Κήρυκο καὶ πῆγε στὴν Σελεύκεια καὶ στὴν συνέχεια στὴν Ταρσό. Ἀλλὰ καὶ ἐκεῖ συνάντησε τὴν ἴδια κατάσταση. Στὴν Ταρσὸ συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἡγεμόνα ,τὸν Ἀλέξανδρο, ὁ ὁποῖος τὴν ὑπέβαλε σὲ φρικτὰ βασανιστήρια μπροστὰ στὸ παιδί της.
Στὴν συνέχεια προσπάθησε νὰ φέρει μὲ τὸ μέρος του τὸν μικρό. Τὸ παιδάκι ὅμως δὲν δεχόταν καὶ μάλιστα ἀφοῦ ἐπικαλέστηκε τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἔδωσε μία δυνατὴ κλωτσιὰ στὴν κοιλιὰ τοῦ ἡγεμόνα. Αὐτὸς ἐξοργίστηκε τόσο ποὺ τὸ πέταξε ἀπὸ τὰ σκαλιὰ σπάζοντας τὸ κρανίο τοῦ μικροῦ Κήρυκου.
Μ' αὐτὸν τὸν τρόπο ἔλαβε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου ὁ μικρὸς Κήρυκος.
Ἡ δὲ μητέρα του μετὰ ἀπὸ λίγο, ἀφοῦ ὑπεβλήθη σὲ πολλὰ καὶ φρικτὰ βασανιστήρια, παρέδωσε τὸ πνεῦμα της στὸν Χριστό.



Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Ἡ καλλιμάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἰουλίττα, σὺν τριετεῖ ἀμνῷ αὐτῆς τῷ Κηρύκῳ, δικαστικοῦ πρὸ βήματος παρέστησαν φαιδρῶς, εὔτολμοι κηρύττοντες, τὴν χριστώνυμον κλῆσιν, ἄμφω μὴ πτοούμενοι, ἀπειλὰς τῶν τυρράνων· καὶ στεφηφόροι νῦν ἐν οὐρανοῖς, ἀγαλλιῶνται, Χριστῷ παριστάμενοι.

Κοντάκιον. Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Ἐν ἀγκάλαις φέρουσα ἡ Χριστομάρτυς, Ἰουλίττα Κήρυκον, ἐν τῷ σταδίῳ ἀνδρικῶς, ἀγαλλομένη ἐκραύγαζε· Χριστὸς ὑπάρχει Μαρτύρων τὸ καύχημα.

Μεγαλυνάριον.
Φέρουσα ὡς ἄμπελος νοητή, Κήρυκον τὸν θεῖον, Ἰουλίττα ἐν ταῖς χερσίν, οἶνον εὐφροσύνης, ληνοῖς τοῦ μαρτυρίου, βλυστάνετε τῷ κόσμῳ, ἐν θείῳ Πνεύματι.





Ὁ Ἅγιος Λολλιανός ὁ Μάρτυρας

Μαρτύρησε, ἀφοῦ θανατώθηκε ἀπὸ δημίους μὲ κλωτσιές. Δὲν ἔχουμε περισσότερες λεπτομέρειες γιὰ τὸν βίο τοῦ Ἁγίου.





Ὁ Ἅγιος Ἀβούδιμος ὁ Μάρτυρας

Ὁ θαρραλέος αὐτὸς στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ, καταγόταν ἀπὸ τὴ νῆσο Τένεδο καὶ ὑπῆρξε ἀπὸ τὰ πρῶτα ὁλοκαυτώματα τῆς πίστης, στὸν τότε διωγμὸ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας ἐπὶ Διοκλητιανού.
Ἐπειδὴ δὲν θέλησε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, τὸν ἔδεσαν καὶ τὸν ἔδειραν σκληρά. Ὁ Ἀβούδιμος ὅμως, μία ἀπάντηση εἶχε συνεχῶς στὸ στόμα του: «ΕΙΜΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ».
Κατόπιν τοῦ ἔσχισαν τὰ πλευρὰ μὲ σιδερένια νύχια, καὶ ἐπειδὴ συνέχιζε νὰ ὁμολογεῖ τὸ Χριστό, τὸν θανάτωσαν μὲ ἀποκεφαλισμό.





Ὁ Ἅγιος Βλαδίμηρος ὁ Ἱσαπόστολος βασιλιὰς τῶν Ρώσων

Ἅγιος της Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας καὶ γιὸς τοῦ ἡγεμόνα τοῦ Κιέβου Σβιατοσλάβ.
Γεννήθηκε τὸ ἔτος 949 μ.Χ. Ἡ μητέρα του ὀνομαζόταν Μαλοῦσα καὶ ἦταν πρῶτα ὑπηρέτρια τῆς μητέρας τοῦ συζύγου της, δηλαδὴ τῆς Ἁγίας βασίλισσας Ὄλγας, ποὺ ἦταν ἡ πρώτη ποὺ ἔγινε χριστιανὴ στὴ Ρωσία καὶ ὁδήγησε πολλοὺς στὴν εὐσέβεια.
Ὅταν ὁ Βλαδίμηρος κατέλαβε τὸν θρόνο τοῦ Κιέβου, στὴν ἀρχὴ ἦταν εἰδωλολάτρης καὶ ἔτσι ἐνεργοῦσε. Πῆρε πολλὲς συζύγους καὶ ἀπόκτησε 12 γιοὺς καὶ 11 θυγατέρες. Κατόπιν ὅμως, μὲ τὶς θερμὲς προσευχὲς τῆς ἁγίας γιαγιᾶς του καὶ τὴ θεία φώτιση - πολλὰ σημεῖα λέγονται γιὰ τὴν προσέλευσή του στὸν χριστιανισμὸ - πίστεψε στὸν Χριστὸ καὶ βαπτίστηκε στὸ Κίεβο τὸ ἔτος 897.
Παντρεύτηκε τὴν ἀδελφή τοῦ αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου Βασιλείου Β’ τοῦ Βουλγαροκτόνου, Ἄννα καὶ γκρέμισε ὅλα τὰ εἴδωλα ποὺ ὑπῆρχαν στὴ χώρα.
Βάπτισε τοὺς περισσότερους Ρώσους χριστιανοὺς καὶ ἔκτισε δυὸ ὡραῖες ἐκκλησίες στὸ Κίεβο. Ἡ ζωὴ του ἄλλαξε ριζικὰ καὶ ἔγινε ἀληθινὸς Χριστιανὸς καὶ βοήθησε πάρα πολὺ γιὰ τὴν ἐξάπλωση τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ἀπεβίωσε εἰρηνικὰ στὶς 15 Ἰουλίου τοῦ ἔτους 1015.





Εὕρεσις Τιμίων Λειψάνων Ὁσίας Ματρώνας τῆς Χιοπολίτιδας

Ἡ μνήμη τῆς Ὀσίας Ματρώνας τῆς Χιλιοπολίτιδας ἐορτάζεται στὶς 20 Ὀκτωβρίου ὅπου καὶ ὁ βίος της.
Δὲν ἔχουμε λεπτομέρειες γιὰ τὸ γεγονός.





Μνήμη Βασιλέως Ἰουστινιανοῦ Β’ τοῦ Νέου

Ἡ μνήμη τοῦ Βασιλέως Ἰουστινιανοῦ τοῦ Β’ τοῦ Νέου, ἐορτάζεται στις 2 Αὐγούστου, ὅπου καὶ ὁ βίος του.
Ἄγνωστο γιατὶ επαναλαμβάνεται αὐτὴν την ἡμέρα.





Ὁ Ἅγιος Swithn (Ἀγγλοσάξωνας)

Λεπτομέρειες γιὰ τὴν ζωὴ αὐτοῦ τοῦ Ἁγίου της ὀρθοδοξίας, μπορεῖ νὰ βρεῖ o ἀναγνώστης στὸ βιβλίο «Οἱ Ἅγιοι τῶν Βρετανικῶν Νήσων», τοῦ Χριστόφορου Κων. Κομμοδάτου, ἐπισκόπου Τελμησσοῦ, Ἀθῆναι 1985.

synaxarion.gr