Ἡ Εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς μας. Κεφάλαιο Γ΄. «3. Ἡ ἐπιλογή μας»

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Γ΄ 

  Ὲνώπιον τῶν εὐθυνῶν μας
«3. Ἡ ἐπιλογή μας»  (σελ. 227- 230)

Γιά νά διαβάσετε ὅσα ἔχουν δημοσιευτεῖ πατῆστε

           ____________________________________

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

«3. Ἡ ἐπιλογή μας» 

Ὅλη αὐτή ἡ νοοτροπία τῆς «Νέας Τάξης Πραγμάτων» ἐκφράζεται μέ τήν ἀλαζονεία τῆς ἐξουσίας, εἴτε σέ παγκόσμιο εἴτε σέ κρατικό ἐπίπεδο.  

 Τά «κράτη -ἐγκληματίες» θά πατάσσωνται ἀμείλικτα ἀπό τά «κράτη –φρουρούς τῆς παγκόσμιας τάξης» καί ἔτσι θά ἐπικρατήσῃ ἡ πολυπόθητη ...τάξι στή σημερινή ἀταξία πραγμάτων.  

 Θά μποροῦσε πλέον νά μιλᾶμε γιά ......εἰρήνη, ἴσως κάτι ἀντίστοιχο μέ τήν περίφημη ἐκείνη Pax Romana,  ἡ ὁποία, «Αὐγούστου μοναρχήσαντος»,  ἐπεκράτησε στήν πολιτισμένη λεκάνη τῆς Μεσογείου.  

 Μήπως εἶναι τυχαῖα αὐτη ἡ ἀντιστοιχία; Ἔρχεται τώρα «ὁ ἐν τῷ ἰδίῳ ὀνόματι» ἄλλος (ὁ Ἀντίχριστος), τόν ὁποῖο θά «λάβουν» τά ταλαίπωρα ἔθνη τοῦ πλανήτου μας (πρβλ. Ἰω. 5, 43), ὁ θεός τῆς Νέας Ἐποχῆς. Ὁ Θεός τῆς Πανθρησκείας, τοῦ θρησκευτικοῦ Συγκρητισμοῦ καί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.   

Ὁ νέος Μεσσίας, πού θά δώσῃ καινούργια, παγκόσμια γνῶσι καί εὐτυχία, πού θά καταργήσῃ κάθε ἀποκλειστικότητα πίστεως, κάθε μισαλλοδοξία στή Νέα Ἐποχή τοῦ Ὑδροχόου. Ὁ Ἀντίχριστος, πού θά προσκυνήσουν οἱ λαοί τῆς γῆς στά ἔσχατα τῆς ἱστορίας.

Ἐδῶ πλέον θά ὑπάρχουν ἐπιλογές καί ἐναλλακτικές λύσεις.  Τώρα, ἔχουν τό λόγο τά σύγχρονα ὑπερόπλα, τά ἐλεγχόμενα Μ.Μ.Ε., τό Διεθνές Νομισματικό Ταμεῖο, οἱ Τράπεζες, οἱ πολυεθνικές ἐταιρεῖες, οἱ ἐξωνημένες, ἤ οἱ δοτές κυβερνήσεις πού ἰσοπεδώνουν τά κράτη καί τούς λαούς. Ἡ «Νέα Τάξη» δέν προβάλλεται, δέν προτείνεται, ἀλλά ἐ π ι β ά λ λ ε τ α ι.   

Δέν ζητεῖ τήν ἀνοχή μας, ἀλλά τήν ἀποδοχή μας.  Ζητεῖ τήν ἔνταξί μας, τήν ταύτισί μας, τήν ἀλλοτρίωσί μας, τήν ψυχή μας! Ὄχι φαινομενικά, ἀλλά πραγματικά. 

Μέ τή δική μας θέλησι καί τή δική μας συγκατάθεσι!  Ζητεῖ νά ἀγαπήσωμε τόν Μεγάλο Ἀδελφό, πού ὅλα τά βλέπει καί τά πάντα ἐλέγχει΄ τήν ἔκφρασι, τήν σκέψι καί....ὄχι μόνο.  Μέσα σ’ αὐτά τά πλαίσια γίνεται κατανοητή ἡ «ἐξυπηρέτησι» τῶν νέων βιομετρικῶν διαβατηρίων καί τῶν ἠλεκτρονικῶν ταυτοτήτων μέ τό «ἀθῶο» μικροτσίπ.  Ἐπιτέλους΄ οἱ ἄνθρωποι θά γίνουν ἄβουλα νούμερα.  Κάθε τί ἄλλο παρά ἄνθρωποι.

Πῶς μπορεῖ νά ἀκουσθῇ μέσα σ’ αὐτή τή θύελλα τῆς Νέας Ἐποχῆς λόγος περί χαρισματικῆς ἐλευθερίας καί ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ζωῆς; Οὐδείς πλέον λόγος περί ἀνθρωπίνου προσώπου, περί αὐτεξούσιου, περί ἐλευθερίας θελήσεως. 

Ὅλα ὅσα κατεργάσθηκε ἡ «πολυποίκιλος σοφία τοῦ Θεοῦ» (Ἐφεσ. 3,10), αὐτά πού μέ λίγα λόγια ἐκθέσαμε προηγουμένως, δέν ἔχουν ἐδῶ θέσι.  Εἶναι ἀναχρονιστικά καί ἀπορριπτέα.  Κ ι’ ὅ μ ω ς΄ κανείς ἀδελφός (μικρός ἤ καί....Μεγάλος), κανείς ἄνθρωπος δέν μᾶς λύτρωσε καί ἔσωσε (Πρβλ. Ψαλμ. 48,8) ἀλλά μ ό ν ο ν ὁ Θεάνθρωπος.   Αὐτός μᾶς λύτρωσε ἀπό τήν ἐξουσία καί τό κράτος τοῦ κάθε Ἅδου, τοῦ κάθε θανάτου  (Πρβλ. στιχ. 16) .   

Μ ό ν ο ν  ὁ Χριστός μᾶς ἐξαγόρασε μέ τό Αἷμα Του. «Ἐξηγόρασας ἡμᾶς ἐκ τῆς κατάρας τοῦ νόμου τῷ τιμίῳ σου Αἵματι».  Προσέφερε ὁ Χριστός ὅλο τόν Ἑαυτό Του καί ἐξαγόρασε τόν ὅλο ἄνθρωπο καί ἰδιαιτέρως τή θέλησί του.    

Μᾶς ἔκαμε ἰδικούς Του. «Οὐκ ἐστέ ἑαυτῶν΄ ἠγοράσθητε γάρ  τ ι μ ῆ ς» (πρβλ. Α΄ Κορ. 6,19-20).  Γι’ αὐτό καί σέ  κ α ν έ ν α ν ἄλλο δέν πρέπει νά δουλεύωμε καί σέ  κ α ν έ ν α δέν πρέπει νά ἀφιερώσωμε τόν ἑαυτό μας, τό σῶμα καί τήν ψυχή, τήν ἀγάπη καί τή μνήμη καί τήν διάνοιά μας. «Μεγάλῃ τῇ φωνῇ» ὁ ἱ. Καβάσιλας διακηρύσσει: «Ὁ ἄνθρωπος ἐξ ἀρχῆς πλάσθηκε γιά χάρι τοῦ Καινοῦ ἀνθρώπου, τοῦ Χριστοῦ.  Γιά Ἐκεῖνον δημιουργήθηκε καί ὁ νοῦς καί ἡ ἐπιθυμία.  Λάβαμε νοῦ, γιά νά γνωρίζωμε τόν Χριστό΄ λάβαμε ἐπιθυμία, γιά νά τρέχωμε πρός Αὐτόν΄ ἔχουμε μνήμη, γιά νά Τόν ἐνθυμούμεθα...»⁴⁵. (⁴⁵ΕΠΕΦ 22, 575).

 

Ἰδού γιατί  κ α ί τά νέα βιομετρικά διαβατήρια  κ α ί  οἱ ἠλεκτρονικές ταυτότητες  κ α ί  τά ἐμφυτευόμενα μικροτσίπς μέ ὅλα τά προαναφερθέντα ἀπαίσια καί φοβερά ἐπακόλουθά τους, ἄν καί μᾶς ἐξυπηρετοῦν, δέν ἔχουν  κ α μ μ ί α θέσι στή ζωή μας.  Ἐπειδή ἀκριβῶς ζητοῦν τήν ψυχή μας, τό νοῦ μας, τή σκέψι μας, τήν ἐπιθυμία μας. 

Ἀπαιτοῦν τήν ἴδια τήν ψυχή μας, γιά τήν ὁποία «Χριστός ἀπέθανε» (Ρωμ. 14,  15). Ὁ αἰώνιος λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος΄ «Οὐδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν΄ ἤ γάρ ἕνα μισήσει καί τόν ἕτερον ἀγαπήσει, ἤ ἑνός, ἀνθέξεται (θά προσκολληθῇ) καί τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει.  Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καί μαμωνᾷ» (Ματθ. 6,24).

Πράγματι, «ὧδε ἡ ὑπομονή τῶν ἁγίων ἐστίν, οἱ τηροῦντες τάς ἐντολάς τοῦ Θεοῦ καί τήν πίστιν Ἰησοῦ» (Ἀποκ. 14,12).  Ἀπό ἐδῶ γίνεται κατανοητό γιατί ἡ σφραγίδα τοῦ Χριστοῦ -ἡ ἄκτιστη Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πού παρέχεται μέ ἕνα κτιστό μυστηριακό μέσο, τό ἅγιον Χρῖσμα –μένει ἀνενεργός ὡς πρός τίς σωτηρολογικές της συνέπειες, ὅταν ἀποδεχθῇ κανείς ἑκουσίως τό χάραγμα τοῦ Ἀντιχρίστου. Ἐπειδή ἀρνεῖται τήν τήρησι τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ , ἀρνεῖται καί τήν αἰώνια σχέσι κοινωνίας μαζί Του.  Ἡ ἀποδοχή ἤ μή τοῦ χαράγματος συνδέεται μέ τήν ἄρνησι ἤ μέ τήν τήρησι τῆς πίστεως.  Γι’ αὐτό ἀκριβῶς καί ὁ ἄνθρωπος φέρει τήν εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς του.

Ὁ πανάγαθος Θεός κατά τά ἀνεξερεύνητα κρίματά Του παρεχώρησε νά ζοῦμε ὅλα αὐτά τά ἐσχατολογικά γεγονότα στίς ἡμέρες μας, ὅπως ἀναφέρονται στό ἱερό βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως.  Ταπεινά πιστεύουμε καί ἐλπίζουμε ὅτι θά μᾶς δώσῃ τόν φωτισμό τοῦ Παναγίου Πνεύματός Του γιά νά ὁμολογήσωμε τήν Ἁγία Πίστι μας.  Τόν παρακαλοῦμε δέ νά μᾶς ἐνισχύσῃ γιά νά τηρήσωμε τήν πρώτη καί μεγάλη ἐντολη Του: «Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐν ὅ λ ῃ  τῇ καρδίᾳ σου καί ἐν ὅ λ ῃ τῇ ψυχῇ σου καί ἐν ὅ λ ῃ  τῇ διανοίᾳ σου» (Ματθ. 22, 37. Πρβλ. Λουκ. 10,27).

_______________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα