Η Ευθύνη της επιλογής μας. «7. Μεθοδεύσεις καί προγραμματισμοί» Μέρος Α΄

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Β΄ 

Οι Έσχατολογικοί καιροί μας
« 7. Μεθοδεύσεις καί προγραμματισμοί.»  Μέρος Α΄ (σελ. 192- 195)

           ____________________________________

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

Οἱ μεθεδεύσεις καί οἱ ἐνέργειες πού ἔγιναν τήν τελευταία 25ετία στήν Πατρίδα μας -ἀλλά καί σ’ ὅλο τόν κόσμο- γιά τήν ἐπιβολή τοῦ ἀνελευθέρου αὐτοῦ καθεστῶτος ὑπῆρξαν ὄντως σατανιστές.   

Μόνον ὁ ἐργαζόμενος ἀκοίμητα διάβολος θά μποροῦσε ἔτσι νά ἐπινοήσῃ νά σχεδιάσῃ καί νά «περάσῃ» αὐτά τά βλάσφημα σχέδια, «εἰδώς ὅτι ὁλίγον καιρόν ἔχει» (Ἀποκ. 12, 12).

* Τό καλοκαίρι τοῦ 1986 ψηφίσθηκε ὁ ν. 1599/1986 γιά τήν «καθιέρωση νέου τύπου δελτίου ταυτότητας».  Τό ἄρθρο 2 παρ.1 ἀναφέρει ὅτι «καθιερώνεται Ἐνιαῖος Κωδικός Ἀριθμός Μητρώου (Ε.Κ.Α.Μ.) γιά κάθε ἕλληνα πολίτη» καί ἡ παρ.3 πού ὑπ’ ὅψιν ἄρθρου διευκρινίζει ὅτι ὁ ΕΚΑΜ «σχηματίζεται ἀπό δεκατρία ψηφία καί σύμβολα», δηλαδή ἀπό ἕνα γραμμωτό σύστημα (bar code).

* Ὁ ν. 1988/1991 τροποποίησε τό ἄρθρο 3 τοῦ ν. 1599/1986 παρέχοντας στόν Ὑπουργό Ἐσωτερικῶν τό δικαίωμα νά καθορίσῃ «τόν τύπο καί τίς προδιαγραφές τοῦ δελτίου ταυτότητας», καθώς καί «κάθε ἄλλη ἀναγκαία λεπτομέρια».

* Ἔτσι ξαφνικά τό ἑπόμενο ἔτος ἐκδόθηκε ἡ ὑπουργική ἀπόφαση Φ. 21385/11246 (Ἐσωτερικῶν) τῆς 12/7/92, βάσει τῆς ὁποίας ὁρίζονται οἱ προδιαγραφές τῶν νέων ταυτοτήτων, ὅπου ἀναφέρεται σαφῶς ἡ ὕπαρξι εἰδικοῦ φορέως μηχανικῆς ἀναγνώσεως (μέσῳ Η/Υ).

* Τό ἔτος 1993 καταψηφίσθηκε τροπολογία περί προαιρετικῆς ἀναγραφῆς θρησκεύματος.

* Τό ἔτος 1997 ὁ περιβόητος ν. 2472/10-4-1997/ΦΕΚ 50/Α περί « προστασίας τοῦ ἀτόμου ἀπό τήν ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα» μέ τό ἄρθρο 8 παρ. 3 ἐπανέφερε πλαγίως τόν ΕΚΑΜ. Ὁ νόμος αὐτός θεσπίσθηκε μέ ἀφορμή τήν ἀνάγκη ἐναρμονίσεως μέ τήν κοινοτική ὁδηγία¹⁷⁵ 

(¹⁷⁵ Ὁδηγία εἶναι μία ἰδιόμορφη πράξι τοῦ κοινοτικοῦ δικαίου, ἡ ὁποία σέ ἀντιδιαστολή μέ τόν κανονισμό (βλ. ἀνωτ., σημ. 94) δεσμεύει μόνον ὡς πρός τούς ἐπιδιωκομένους ἀπό τήν ἴδια στόχους, ἐνῷ ἀφήνει τήν ἐπιλογή τῶν μέσων πραγματώσεως τῶν στόχων της στά κράτη μέλη. Ἀποδέκτης μιᾶς ὁδηγίας εἶναι μόνον κράτος μέλος, ἄρα, σέ καμμιά περίπτωση φυσικό ἤ νομικό πρόσωπο.) 95/46/ΕΟΚ καί κρίθηκε ἀναγκαῖος λόγῳ τῆς ραγδαίας ἐξελίξεως τῆς τεχνολογίας καί τῆς μεγάλης χρήσεως τῆς Πληροφορικῆς, διά τῶν ὁποίων εἶναι δυνατόν νά παρβιασθῇ ἡ ἀνθρώπινη ἐλευθερία¹⁷⁶. (¹⁷⁶ Βλ. Ἰω. Ἰγγλεζάκη, Εἰσαγωγή στό δίκαιο τῆς Πληροφορικῆς, 2006, σ. 171 κἑ.   

Σχετικά μέ τήν προστασία τῶν δεδομένων οἰκονομικῆς συμπεριφορᾶς ἀπότό ν. 2472/1997 βλ. εἰδικώτερα, Ἐλισάβετ Σαατζίδου-Παντελιάδου, ἔ.ἀ., σ. 145 κἑ.) Ὅπως ἀναφέρεται στό ἄρθρο 1 τοῦ νόμου, «ἀντικείμενο τοῦ παρόντος νόμου εἶναι ἡ θέσπιση τῶν προϋ ποθέσεων γιά τήν ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτήρα πρός προστασία τῶν δικαιωμάτων καί τῶν θεμλελιωδῶν ἐλευθεριῶν τῶν φυσικῶν προσώπων καί ἰδίως τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς».

Ἀ λ λ’ ὅ μ ω ς, ἐνῷ ὁ νόμος προτίθεται νά προστατεύσῃ τόν ἄνθρωπο ἀπό τήν ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν του δεδομένων, ταυτοχρόνως, διά τοῦ νόμου αὐτοῦ, ἔστω καί κατ’ ἐξαίρεσι, ἐπιτρέπεται ἡ ἠλεκτρονική ἐπεξεργασία τῶν προσωπικῶν καί εὐαισθήτων δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρος.  

Αὑτή δέ ἡ ἐξαίρεσι, λόγῳ τοῦ ὅτι ἁπλώνεται σέ μεγάλο φάσμα περιπτώσεων, καθίσταται ἐπικίνδυνη καί δυναμιτίζει τήν Ἀρχή τοῦ Κράτος Δικαίου καί τή Δημοκρατική Ἀρχή.

Κατά τό ἄρθρο 5 παρ. 1: «Ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χρακτῆρα, ἐπιτρέπεται μόνον ὄταν τό ὑποκείμενο τῶν δεδομένων ἔχει δώσει τήν συγκατάθεσή του». 

Μ ό ν ο ν ὅταν τό ταλαίπωρο ὑπολείμενο τῶν δεδομένων, «τό φυσικό πρόσωπο στό ὁποῖο ἀναφέρονται τά δεδομένα»(ἄρθρο 2 περ.γ΄), δηλαδή ὁ ὁποιοσδήποτε ἀτυχής ἄνθρωπος, δώσῃ τή συγκατάθεσί του, τότε ἀρχίζει νά καταλαβαίνῃ τό λάθος του.   

Γιατί ἁπλούστατα, «ἡ συγκατάθεση μπορεῖ νά ἀνακληθεῖ ὁποτεδήποτε, χωρίς ἀναδρομικό ἀποτέλεσμα»(ἄρθρο 2 περ.ια΄).

Τό στοιχεῖο τῆς μή ἀναδρομικότητος εἶναι αὐτονόητος, καθ’ ὅσον ἡ διαδικασία τῆς ἐπεξεργασίας τῶν δεδομένων δέν εἶναι πάντοτε ἀναστρέψιμη, διότι ἐνδεχομένως τά δεδομένα θά ἔχουν μεταδοθῇ ἤ ἀνακοινωθῇ στούς ἀποδέκτες (ἕναν ἤ  πολλούς ἤ -γιατί ὄχι; -καί στό χάος τοῦ ἀχανοῦς Διαδικτύου) καί θά ἔχουν ἀξιοποιηθῇ ἀπό αὐτούς¹⁷⁷.  

(¹⁷⁷ Βλ. σχετικά, Κατραμάδου, ἔ,ἀ., σ. 578 κἑ.) Ἐξ ἄλλου ποιός γνωρίζει ποιά σώρευσι πληροφοριῶν καί δεδομένων μπορεῖ νά πραγματοποιηθῇ ἐν ἁγνοίᾳ τοῦ ὑποκειμένου, τό ὁποῖο γίνεται ἔτσι..... ἀντικείμενο τῶν πλέον κακοβούλων ἐπιθέσεων, ὅπως νόμος..... δέν ὁρίζει!....

Κατά κανόνα λοιπόν τότε μόνον, ὄταν ὑπάρχῃ ἡ συγκατάθεσι τοῦ ὑποκειμένου, ἐπιτρέπεται ἡ ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χρακτῆρος.  Οἱ ἐξαιρέσεις ὄμως πού ἀκολουθοῦν (ἄρθρο 5 παρ. 2 περ. α΄-ε΄) μποροῦν πράγματι νά ἐπιτρέψουν τήν ὑλοποίηση τῶν ὁποιωνδήποτε μισαλλαδόξων, κακοήθων, συκοφαντικῶν καί ἐγκληματικῶν σχεδίων ὑπόπτων προσώπων πού ἐμπλέκονται στούς κρατικούς μηχανισμούς, ἐνδεχομένως δέ καί τῆς ἰδίας Ἀρχῆς Προστασίας Δεδομένων Προσωπικοῦ Χαρακτῆρος (ἐφεξῆς: Ἀρχῆς), ἄν καί κατά τό ἄρθρο 10 παρ.2 , «γιά τή διεξαγωγή τῆς ἐπεξεργασίας ὁ ὑπεύθυνος ἐπεξεργασίας ὀφείλει νά ἐπιλέγει πρόσωπα.... προσωπικῆς ἀκεραιότητας γιά τήν τήρησι τοῦ ἀπορρήτου».   

Ἔτσι μέ τήν κάλυψι τοῦ ὅτι ἡ ἐπεξεργασία εἶναι ἀναγκαία γιά τήν ἐκπλήρωσι ἐννόμου ὑποχρεώσεως τοῦ ὑπευθύνου ἐπεξεργασίας (περ.β΄) ἤ ὄτι ἡ ἐπεξεργασία εἶναι ἀναγκαία γιά τή διαφύλαξι ζωτικοῦ συμφέροντος τοῦ εὑρισκομένου σέ φυσική ἤ νομική ἀδυναμία (ἀλλά πῶς ὁρίζει αὐτή;) ὑποκειμένου νά δώσῃ τή συγκατάθεσί του (περ.γ΄) ἤ ὅτι ἡ ἐπεξεργασία εἶναι ἀναγκαία γιά τήν ἐκτέλεσι ἔργου δημοσίου συμφέροντος (περ.δ΄) ἤ ὄτι εἶναι ἁπολύτως ἀναγκαία γιά την ἱκανοποίησι τοῦ ἐννόμου συμφέροντος τοῦ ὑπευθύνου ἐπεξεργασίας (περ.ε΄), μπορεῖ νά ἀρχίσῃ μία ἄνευ προηγουμένου καί τέλους ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρος. 

Ὡς ἐπεξεργασία δεδομένων προσωπικοῦ χαρακτῆρος νοεῖται κάθε ἐργασία ἤ σειρά ἐργασιῶν μέ ἤ χωρίς τή βοήθεια αὐτοματοποιημένων μεθόδων πού πραγματοποιεῖται σέ προσωπικά δεδομένα, ὅπως ἡ συλλογή, ἡ καταχώρησι, ἡ ὀργάνωσι, ἡ διατήρησι, ἡ ἀποθήκευσι, ἡ τροποποίησι, ἡ ἐξαγωγή, ἡ χρῆσι, ἡ διαβίβασι, ἡ συσχέτισι ἤ ὁ συνδυασμός, ἡ διασύνδεσι, ἡ δέσμευσι (κλείδωμα), ἡ διαγραφή καί ἡ καταστροφή (βλ. ἄρθρο 2 περ. δ΄).  Πέραν αὐτῶν, εἶναι δυνατόν νά ὑπάγωνται ἐδῶ καί ἄλλοι μέθοδοι ἐπεξεργασίας, ὄπως εἶναι π.χ. ἡ ἀνακοίνωσι δεδομένων, ἡ δημοσιοποίησι στό Διαδίκτυο κλπ.

____________________

Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα