Η Ευθύνη της επιλογής μας. «6. β. Ὁ δούρειος ἵππος τῆς Λισσαβῶνος» Μέρος Γ΄

ΙΕΡΟΝ ΚΕΛΛΙΟΝ
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΠΟΥΡΑΖΕΡΗ
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η ΕΥΘΥΝΗ ΤΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΣ 

Κεφάλαιο Β΄ 

Οι Έσχατολογικοί καιροί μας
« 6. β. Ὁ δούρειος ἵππος τῆς Λισσαβῶνος .»  Μέρος Γ΄ (σελ. 182- 186)

           ____________________________________

                                  Βιομετρικά διαβατήρια

                                  Ἡλεκτρονικές ταυτότητες

                                   666
                                   Bar code
                                   RFID
                                   Smart cards
                                   Ἐμφυτευόμενα μικροτσιπς

Κάθε κράτος μέλος πρίν δράσῃ ἤ δεσμευθῇ διεθνῶς διαβουλεύεται μέ τά ἄλλα μέλη στό πλαίσιο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Συμβουλίου ἤ τοῦ Συμβουλίου¹⁶⁷ (¹⁶⁷ «Τό Συμβούλιο ἀπαρτίζεται ἀπό ἕναν ἀντιπρόσωπο κάθε κράτους μέλους σέ ὑπουργικό ἐπίπεδο»(ἄρθρο 16 παρ.2), ὥστε νά ὑπάρχῃ συντονισμός τῶν δραστηριοτήτων τους ὅπως ἀναφέρεται στό ἄρθρο 32. 

Ἄραγε πῶς θά συντονισθοῦν τά Σκόπια μέ τήν Ἑλλάδα, ἡ Ἑλλάδα μέ τήν Τουρκία καί τή Βουλγαρία;... 

Ὅλα ὅμως γίνονται, ἀφοῦ «τά κράτη μέλη εἶναι ἀλληλέγγυα μεταξύ τους» (ἔ.ἀ., ἐδαφ.1)! 

Οἱ αὐξημένες ἐξουσίες τοῦ ὑπάτου αὐξάνονται, ἐπειδή αὐτός θά διορίζῃ «εἰδικό ἐντεταλμένο γιά συγκεκριμένα θέματα πολιτικῆς», δηλαδή τόν ἀναπληρωτή του (ἄρθρο 33).

Σύμφωνα μέ τά ἄρθρα 34 καί 35 στό διεθνῆ χῶρο (διεθνεῖς διασκέψεις, διεθνεῖς ὁργανισμοί) οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν κρατῶν μελῶν, καθώς καί οἱ διπλωματικές καί προξενικές ἀποστολές τῶν κρατῶν μελῶν καί ἀντιπροσωπεῖες τῆς Ἑνώσεως σέ τρίτες χῶρες «συνεργάζονται προκειμένου νά ἐξασφαλίζεται ἡ τήρηση καί ἡ ἐφαρμογή τῶν ἀποφάσεων πού καθορίζουν θέσεις καί δράσεις τῆς Ἑνώσεως, οἱ ὁποῖες ἐκδίδονται βάσει τοῦ παρόντος κεφαλαίου» (ἄρθρο 35 ἐδάφ. 1), δηλαδή σχετικά μέ τή ΚΕΠΠΑ.  

 Παντοῦ καί πάντοτε προέχουν «οἱ θέσεις καί τά συμφέροντα τῆς Ἕνωσης» (ἄρθρο 34 παρ.2 ἐδάφ.2). Ἡ Ἕνωσι ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καί ἐξουσίας!.....   

Δ έ ν  ὑπάρχει ἐθνικό συμφέρον.   Πατρίδα μας τώρα εἶναι ἡ Εὑρωπαϊκή Ἕνωσι! ...

Ἡ πολιτική στό διεθνή χῶρο καθορίζεται ἀπό Ἐπιτροπή Πολιτικῆς καί Ἀσφαλείας, ἡ ὁποία «παρακολουθεῖ τή διεθνή κατάστασι στούς τομεῖς πού ἐμπίπτουν στήν κοινή ἐξωτερική πολιτική καί πολιτική ἀσφαλείας» (ἄρθρο 38 ἐδάφ.1).   

Ἡ ἐν λόγῳ Ἐπιτροπή «ἐποπτεύει ἐπίσης τήν ἐφαρμογή τῶν συμπεφωνημένων πολιτῶν» (ἔ.ἀ.).  Καί ὅλα αὐτά πάντοτε «μέ τήν ἐπιφύλαξη τῶν ἁρμοδιοτήτων τοῦ ὑπάτου ἐκπροσώπου»(ἔ.ἀ.).

Ἕνα «ἀναπόσπαστο στοιχεῖο» τῆς ΚΕΠΠΑ ἀποτελεῖ ἡ «κοινή πολιτική ἀσφάλειας καί ἄμυνας» πού προβλέπεται ἀπό τό ἄρθρο 42 καί ἡ ὁποία «περιλαμβάνει τόν προοδευτικό προσδιορισμό κοινῆς ἄμυντικῆς πολιτικῆς τῆς Ἕνωσης»(ἔ.ἀ., ἐδαφ.2). «Κοινή ἄμυνα»(παρ.2) λοιπόν, «κοινός στρατός»(ἔ.ἀ., παρ.3 ἐδαφ.1), ἀφοῦ ἄλλωστε δημιουργεῖται «Εὐρωπαϊκός Ὀργανισμός Ἀμύνης»(ἔ.ἀ., ἐδαφ.2), φύλακας καί προασπιστής τῆς ἐλευθερίας κάθε κράτους μέλους (πρβλ. ἄρθρο 45).

Ἐπίσης θεσμοθετεῖται ἀπό τά κράτη μέλη «πού πληροῦν ὑψηλότερα κριτήρια στρατιωτικῶν δυνατοτήτων....μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία στό πλαίσιο τῆς Ἕνωσης» (ἄρθρο 42, παρ.6.Πρβλ. ἄρθρα 44 παρ.1 καί 46). 

Ἄραγε ποιοί θά τήν ἀποτελοῦν (βλ. ἄρθρο 46 παρ. 3) καί ποιός θά τολμᾷ νά σηκώνῃ κεφάλι κατ’ αὐτῶν; (Πρβλ. εἰδικώτερα Πρωτόκολλο (ἀριθ.10) «σχετικά μέ τή μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία» πού ὁρίζεται μέ τό ὑπ’ ὄψιν ἄρθρο). 

Ὁ ὕπατος πάντως θά συντονίζῃ τίς στρατιωτικές καί μή ἐπιχειρήσεις (ἄρθρο 43 παρ.2. Πρβλ. ἄρθρο 38 παρ. 2 καί ἐκτίμησι(ιβ΄) τοῦ ἀνωτέρω Πρωτοκόλλου) καί θά «συμμετέχει πλήρως στίς ἐργασίες στά πλαίσια τῆς μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας» (ἀνωτ. ἐκτίμησι).

Ὅλοι αὐτοί οἱ ὀργανισμοί, οἱ συνεργασίες, οἱ ὕπατοι, οἱ Ἐπιτροπές θά ἀνακατατεύωνται στά τῆς Πατρίδος μας γιά νά καταπολεμήσουν  τήν τρομοκρατία –καί ὄχι μόνο-, χωρίς φυσικά νά ἀφήνουν πολύ χῶρο καί χρόνο νά δράσῃ ὁ Ἑλληνικός Στρατός, ἡ Ἐλληνική Ἀστυνομία καί οἱ λοιπές ἁρμόδιες ἀρχές τοῦ Τόπου μας, ἐπειδή ἀκριβῶς «ἡ κοινή πολιτική ἀσφάλειας καί ἄμυνας, τῆς Ἕνωσης  δ έ ν (ἡ ὑπογράμμισι δική μας)  ἐπηρεάζει τόν εἰδικό χαρακτήρα τῆς πολιτικῆς ἀσφάλειας καί ἄμυνας ὁρισμένων κρατῶν μελῶν» (ἐκτίμησι (δ΄) τοῦ ἀνωτέρου Πρωτοκόλλου)....

Αὐτοί θά γνωρίζουν τό συμφέρον μας!..... Καί ἐμεῖς, ἔστω στοιχειδῶς, δέν θά μποροῦμε νά ὑπερασπισθοῦμε τίς ἐθνικές θέσεις μας, ἐπειδή ἡ μόνιμη διαρθρωμένη συνεργασία ἔχει καταστῆ ἄχρηστη μέ τή δραστική περιστολή τοῦ δικαιώματος τῆς ἀρνησικυρίας (veto) (ἄρθρο 46 παρ. 4).  Σύμφωνα μέ τά ἄρθρα 16 παρ. 4 ΣΕΕ καί 238 παρ.3 ΣΛΕΕ καταργεῖται τό δικαίωμα ἀρνησικυρίας γιά ἔνα μόνο κράτος μέλος καί ἀντικαθίσταται ἀπό τήν εἰδική μειοψηφία. 

Μέ τήν αὔξηση τῶν περιπτώσεων, γιά τά ὁποῖα τά θεσμικά ὄργανα τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως μποροῦν νά ἀποφασίζουν μέ εἰδική πλειοψηφία καί ὄχι, ὁμοφωνία, τό ὑπερκράτος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἔχοντας πλέον νομική προσωπικότητα (ἄρθρο 47) συγκεντρώνει στά χέρια του τεράστιες ἐξουσίες, δεδομένων ὅτι ἡ ΣΕΕ μέ τό ἄρθρο 48 δίνει τή δυνατότητα νά ἀναθεωροῦνται οἱ Συνθῆκες (ΣΕΕ καί ΣΛΕΕ) μέ συνήθη ἤ ἁπλοποιημένη διαδικασία. 

Ἔτσι θά αὐξάνωνται ἤ -πρᾶγμα πού ἀποκλείεται- θά μειώνωνται οἱ ἁρμοδιότητες πού ἀπονέμονται στήν Ἕνωσι ἀπό τίς Συνθῆκες.  

 Μ’ αὐτό τόν ἁπλό καί «νόμιμο» τρόπο μεταλλάσεται τό ἱδρυόμενο ὑπερ-κράτος σ’ ἕνα συγκεντρωτικό Λεβιάθαν πού θά καταδυναστεύῃ τό μισό δισεκατομμύριο τῶν πολιτῶν του!... 

Τί νόημα ἔχει πλέον,

*τό ὅτι  «κάθε πολίτης ἔχει τό δικαίωμα νά συμμετέχει στόν 

δημοκρατικό βίο τῆς Ἕνωσης» (ἄρθρο 10 παρ.3);

*τό ὅτι οἱ «ἀποφάσεις λαμβάνονται ὅσο τό δυνατόν πιό   

ἀνοιχτά καί ἐγγύτερα στούς πολῖτες» (ἔ.,ἀ.);

*τό ὅτι τά θεσμικά ὄργανα «δίδουν, μέ τά κατάλληλα μέσα,

στούς πολῖτες καί στίς ἀντιπροσωπευτικές ἑνώσεις τή

δυνατότητα νά γνωστοποιοῦν καί νά ἀνταλλάσσουν δημόσια

τίς γνῶμες τους σέ ὅλους τούς τομεῖς δράσης τῆς Ἕνωσης»

(ἄρθρο 11 παρ.1) καί «διατηροῦν ἀνοιχτό, διαφανή καί

τακτικό διάλογο μέ τίς ἀντιπροσωπευτικές ἐνώσεις καί τήν

κοινωνία τῶν πολιτῶν»(ἔ.ἀ., παρ. 2).

Ἐπειδή ὑπάρχει ἐλευθερία καί ἡ Ἕνωσι βασίζεται σέ ὅλες ἐκεῖνες τίς ἀξίες τοῦ ἄρθρου 2, «κάθε κράτος μέλος μπορεῖ νά ἀποφασίσει νά ἀποχωρήσει ἀπό τήν Ἕνωσι» (ἄρθρο 50 παρ.1).   

Τό ὑπ’ὁψιν ἄρθρο προσέθεσε ἡ Συνθήκη τῆς Λισσαβῶνος καί δημιουργεῖ τήν ψευδή ἐντύπωσι ὄτι πράγματι ἕνα κράτος μέλος ἔχει τήν δυνατότητα ἀποχωρήσεως. 

Ὅ μ ω ς, ὁ ἑνοποιητικός χαρακτήρας στήν ὄλη διαδικασία τῆς Εὐρωπαϊκῆς ὁλοκληρώσεως εἶναι  μ ή  ἀναστρέψιμος. 

«Ἡ ἐπαύξηση τῆς οἰκονομικῆς ἀλληλεξάρτησης μεταξύ τῶν κρατῶν μελῶν, ἡ ἐντατικοποίηση τῆς πολιτικῆς συνεργασίας, ἡ προσέγγιση τῶν ἐθνικῶν νομοθεσιῶν καί κανονιστικῶν πρακτικῶν, ἔχουν ὡς συνέπεια νά σταθεροποιοῦνται τά ἐπιτεύγματα τῆς ὁλοκλήρωσης καί νά καθίσταται κάθε ὁπισθοδρόμηση ἄν ὄχι ἀδύνατη, τουλάχιστον οἰκονομικά καί κοινωνικά ἀσύμφορη σέ σχέση μέ τή διατήρηση τοῦ status quo ἤ τήν «μετάβαση» σέ ποιοτικά ὑπέρτερη βαθμίδα ὁλοκλήρωσης»¹⁶⁸.

(¹⁶⁸ Στάγκου/Σαχπεκίδου, ἔ.ἀ., σ. 45. Πρβλ. εἰδικώτερα γιά τόν ὁριστικό χαρακτῆρα συμμετοχῆς στήν Ἕνωσι καί τά καθεστῶτα διαφοροποιημένης συμμετοχῆς, ἔ.ἀ.,σ. 106-112.) 

Ἐξ ἄλλου ἡ ἀποχώρησι ἑνός κράτους μέλους, ἀπό τήν Ἕνωσι εἶναι ἀπίθανο ἐνδεχόμενο, ἐπειδή καί τό κοινοτικό σύστημα εἶναι ἀρκετά εὐέλικτο ὥστε, κράτη πού ἀντιμετωπίζουν δυσκολίες καί ἀσκοῦν πίεσι στήν Ἕνωσι γιά τήν ἐπίλυσί τους, νά ἱκανοποιοῦνται παραμένοντας μέλη τῆς Ἑνώσεως. 

Ἔτσι συνέβη μέ τή Γροιλανδία, ὅταν αὐτή ἀποκτώντας τό 1979 ἐσωτερική αὐτονομία στό πλαίσιο τῆς χῶρας (ἐπαρχία τῆς Δανίας) ἀξίωσε νά μήν ἐφαρμόζεται τό κοινοτικό δίκαιο στό ἔδαφός της.   

Τό ἴδιο ἀποδεικνύουν καί τά καθεστώτα διαφοροποιημένης συμμετοχῆς στήν Ἕνωσι¹⁶⁹.

(¹⁶⁹ Πρβλ. Πρωτόκολλα (ἀριθ. 15 καί 22) πού ἀφοροῦν τό Ἡνωμένο Βασίλειο καί τή Δανία καί Πρωτόκολλο (ἀριθ.21) γιά τή θέσι τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου, τῆς Ἰρλανδίας καί τῆς Δανίας, πού δέν θέλησαν νά δεσμευθοῦν ἀπό τό κεκτημένο Σένγκεν, καθώς καί παρεκκλίσεις, ὑπέρ τοῦ Ἡνωμένου Βασιλείου καί τῆς Ἰρλανδίας δυνάμει τοῦ Πρωτοκόλλου (ἀριθ.20) γιά τήν ἐφαρμογή ὁρισμένων πτυχῶν τοῦ ἄρθρου 26 ΣΛΕΕ.   

Τά ἀνωτέρω Πρωτόκολλα ἀνήκουν στά 37 Πρωτόκολλα πού ἔχουν προσκαρτηθῆ στήν ΣΕΕ καί ΣΛΕΕ.) 

Αὐτά ἐπιδιώκει ἡ λεγόμενη «Εὐρώπη τῆς μεταβλητῆς γεωμετρίας» ἀπό πολλή ἀγάπη γιά τά κράτη μέλη της! 

____________________
Ψηφιοποίηση κειμένου Κατερίνα