Ασπάζονται όλοι τους απαρεγκλίτως, τους 291 "αφορισμούς" ή δόγματα, ή κανόνες, ή
αρχές του ιδρυτού της Ομοιοπαθητικής, του Sameuel Hahnemann (Χάνεμαν, 1755-1843). Ο
οποίος με το βιβλίο του "Όργανον της Θεραπευτικής Τέχνης" το 1810, παρουσίασε τους δυο
νόμους του για την ομοιοπαθητική.
Αυτοί δε ήσαν:
α) ο νόμος των "ομοίων" (εξ ου και "ομοιοπαθητική" η θεραπευτική του) και,
β) ο νόμος της "δυναμοποίησης".
Αυτούς τους "νόμους", τους "ανακάλυψε" ο Χάνεμαν κατά την προεπιστημονική περίοδο της ιατρικής, δηλαδή προ της ανακαλύψεως των μικροβίων, των αντιβιοτικών και των εμβολίων.
Ο καθηγητής της πειραματικής φαρμακολογίας Γ. Ιωακείμογλου, πριν από 80 χρόνια περίπου, είχε αποδείξει, το έγραψε στο βιβλίο του "Φαρμακολογία" και εδίδασκε στα μαθήματά του (Όχι δε μόνον αυτός) ότι: "ο νόμος των ομοίων" ήταν μία αυταπάτη του Χάνεμαν. Ο δε "νόμος της δυναμοποίησης", με την οποία "εκπνευματίζεται" η ύλη, αποδεικνύεται να μη διαθέτει τα απαιτούμενα επιστημονικά ερείσματα. Είναι δε πράγματι περίεργο το ότι, οι σημερινοί
ομοιοπαθητικοί συνεχίζουν να "πιστεύουν" στη δυναμοποίηση των "φαρμάκων" τους.
Να δέχονται δηλαδή ότι, τα ομοιοπαθητικά τους παρασκευάσματα προερχόμενα από το ορυκτό, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο, έχουν μέσα στην ουσία τους μια "εσωτερική δύναμη". Ένα είδος "κρυμμένης ενέργειας", η οποία "απελευθερώνεται" με την αραίωση, των μεν διαλυτών μέσα σε νερό ή οινόπνευμα, των δε μη διαλυτών με την ανάμειξή τους με άμυλο ή γαλακτοσάκχαρο.
Με την προοδευτική δε αραίωση, ύστερα από τους πρώτους λίγους βαθμούς αραίωσης, -όπως και οι ίδιοι άλλωστε το παραδέχονται- φθάνουν σε αραιώσεις τέτοιες, ώστε να μη υπάρχει πλέον ούτε ένα μόριο από την ουσία στα αραιώματα. Τις τέτοιες δε αραιώσεις τις χρησιμοποιούν ως "τα φάρμακα τους". Ισχυριζόμενοι ότι, μέσα σε αυτά υπάρχει μια "νέα μορφή ενέργειας", η οποία και αυξάνεται ακόμη περισσότερο στις μεγαλύτερες αραιώσεις, με την δυναμοποίηση. Η οποία γίνεται με δονήσεις ή ταρακουνήματα του διαλύματος, ή με την λειοτρίβηση του αραιώματος στο γουδί του φαρμακοτρίφτη. Τώρα, όμως, και με πιο σύγχρονα και βιομηχανοποιημένα μηχανικά μέσα.
Με την δυναμοποίηση λοιπόν -όπως ισχυρίζονται- "εκπνευματίζεται η ύλη".
Και όσο μεγαλύτερη η αραίωση της ουσίας, τόσο και πιο ελεύθερη, πιο άϋλη και αιθέρια γίνεται, "η μαγική ιαματική δύναμη" του ομοιοπαθητικού παρασκευάσματος, όπως αυτά περιγράφονται στους "αφορισμούς" 118, 128 και 269 του Χάνεμαν. Τους οποίους ασπάζονται και σε αυτούς αναφέροναι όλοι οι ομοιοπαθητικοί, όπως και γράφουν στα βιβλία τους.
Επιστημονικώς, βεβαίως, δεν υπάρχει απόδειξη, περί του ότι η ανατάραξη ενός διαλύματος, ή η λειοτρίβηση, μιας ουσίας, προσδίδει σε αυτήν μια κάποια πρόσθετη βιοχημική ή θεραπευτική ιδιότητα. Είναι δε εξόχως περίεργο να ισχυρίζονται ότι: με το πράγματι "μηδέν" της ουσίας στα παρασκευάσματά τους, και την απουσία μιας οποιασδήποτε φαρμακολογικής φύσεως δραστικότητας σε αυτά, μπορούν να θεραπεύουν... σχεδόν τα πάντα. Τόσο δε πιο γρήγορα, όσο πιο νωρίς αρχίζει η ομοιοπαθητική θεραπευτική, και όσο οξύτερη είναι μία ασθένεια. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η διακοπή κάθε φαρμάκου της επιστημονικής ιατρικής, διότι διαφορετικά δεν μπορούν να προκύψουν αποτελέσματα από την ομοιοπαθητική θεραπευτική. Αυτό, όμως προφανώς, περικλείει κινδύνους, για την υγεία και την ίδια τη ζωή του αρρώστου. Αναφέρονται μάλιστα και σχετικά δράματα… ακόμη και θάνατοι.
Προ ετών, είχε προκληθεί ευρεία συζήτηση στο περιοδικό της Μητροπόλεως Βόλου "ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ", Μητροπολίτης της οποίας ήταν τότε, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος. Έγραφε δε στο τεύχος του Δεκεμβρίου 1997: «Διαπιστώνομεν ότι η Ομοιοπαθητική αναλαμβάνει έργον θρησκείας. Ο ομοιοπαθητικός ιατρός είναι ένας μυημένος, και σκοπός της ομοιοπαθητικής είναι η λύτρωση του ανθρώπου. Όλα αυτά αποπνέουν θρησκεία και θεολογία... Αυτά λοιπόν, και πάμπολλα άλλα, μας δημιουργούν ανησυχίες και είμεθα επιφυλακτικοί έναντι της Ομοιοπαθητικής και των συναφών. Εις το χέρι των Ομοιοπαθητικών ευρίσκεται πλέον να ξεκαθαρίσουν τί είναι, τί ασκούν, πώς το ασκούν. Και να απορρίψουν τα απορριπτέα πρόσωπα, αρχές και κοσμοθεωριακές αντιλήψεις, που είναι ασυμβίβαστα με την ορθόδοξη πίστη και ζωή».
Στο επόμενο : « Οι άλλες "ενεργειακές θεραπευτικές"»
Μοναχού Λεόντιου Διονυσιάτου (εκφράζοντας την άποψη της Ι.Μονής Αγ. Διονυσίου Αγίου Όρους)
Δείτε επίσης και :
π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης - Η ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας στην εποχή της παγκοσμιοποιήσεως
Η απάτη της Γιόγκα και της Πιλάτες. Ομιλία π. Σάββα Αγιορείτη.
Δυό κείμενα γιά τή Νέα Ἐποχή
Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση (γυμναστική); Ταγαράκης Χρήστος. Ερευνητής Αθλητιατρικής
Είναι η ομοιοπαθητική ιατρική επιστήμη και κατά πόσο τα φάρμακά της θεραπεύουν; Ραδιοφωνικές εκπομπές π. Κων/νου Στρατηγόπουλου.
Ομοιοπαθητική και βότανα. Ομιλίες π.Κων/νου Στρατηγόπουλου
Οι ρώσοι στάρετς και η ομοιοπαθητική. Υπάρχει σχέση; (Ομιλίες π.Κων/νου Στρατηγόπουλου)
Καποέϊρα. Μια Αφρικανική τελετουργία σε Βραζιλιάνικη έκδοση
Ομοιοπαθητική, Βελονισμός & άλλες ανορθόδοξες "θεραπευτικές" μέθοδοι (Μέρος Α΄)
Αυτοί δε ήσαν:
α) ο νόμος των "ομοίων" (εξ ου και "ομοιοπαθητική" η θεραπευτική του) και,
β) ο νόμος της "δυναμοποίησης".
Αυτούς τους "νόμους", τους "ανακάλυψε" ο Χάνεμαν κατά την προεπιστημονική περίοδο της ιατρικής, δηλαδή προ της ανακαλύψεως των μικροβίων, των αντιβιοτικών και των εμβολίων.
Ο καθηγητής της πειραματικής φαρμακολογίας Γ. Ιωακείμογλου, πριν από 80 χρόνια περίπου, είχε αποδείξει, το έγραψε στο βιβλίο του "Φαρμακολογία" και εδίδασκε στα μαθήματά του (Όχι δε μόνον αυτός) ότι: "ο νόμος των ομοίων" ήταν μία αυταπάτη του Χάνεμαν. Ο δε "νόμος της δυναμοποίησης", με την οποία "εκπνευματίζεται" η ύλη, αποδεικνύεται να μη διαθέτει τα απαιτούμενα επιστημονικά ερείσματα. Είναι δε πράγματι περίεργο το ότι, οι σημερινοί
ομοιοπαθητικοί συνεχίζουν να "πιστεύουν" στη δυναμοποίηση των "φαρμάκων" τους.
Να δέχονται δηλαδή ότι, τα ομοιοπαθητικά τους παρασκευάσματα προερχόμενα από το ορυκτό, το φυτικό και το ζωικό βασίλειο, έχουν μέσα στην ουσία τους μια "εσωτερική δύναμη". Ένα είδος "κρυμμένης ενέργειας", η οποία "απελευθερώνεται" με την αραίωση, των μεν διαλυτών μέσα σε νερό ή οινόπνευμα, των δε μη διαλυτών με την ανάμειξή τους με άμυλο ή γαλακτοσάκχαρο.
Με την προοδευτική δε αραίωση, ύστερα από τους πρώτους λίγους βαθμούς αραίωσης, -όπως και οι ίδιοι άλλωστε το παραδέχονται- φθάνουν σε αραιώσεις τέτοιες, ώστε να μη υπάρχει πλέον ούτε ένα μόριο από την ουσία στα αραιώματα. Τις τέτοιες δε αραιώσεις τις χρησιμοποιούν ως "τα φάρμακα τους". Ισχυριζόμενοι ότι, μέσα σε αυτά υπάρχει μια "νέα μορφή ενέργειας", η οποία και αυξάνεται ακόμη περισσότερο στις μεγαλύτερες αραιώσεις, με την δυναμοποίηση. Η οποία γίνεται με δονήσεις ή ταρακουνήματα του διαλύματος, ή με την λειοτρίβηση του αραιώματος στο γουδί του φαρμακοτρίφτη. Τώρα, όμως, και με πιο σύγχρονα και βιομηχανοποιημένα μηχανικά μέσα.
Με την δυναμοποίηση λοιπόν -όπως ισχυρίζονται- "εκπνευματίζεται η ύλη".
Και όσο μεγαλύτερη η αραίωση της ουσίας, τόσο και πιο ελεύθερη, πιο άϋλη και αιθέρια γίνεται, "η μαγική ιαματική δύναμη" του ομοιοπαθητικού παρασκευάσματος, όπως αυτά περιγράφονται στους "αφορισμούς" 118, 128 και 269 του Χάνεμαν. Τους οποίους ασπάζονται και σε αυτούς αναφέροναι όλοι οι ομοιοπαθητικοί, όπως και γράφουν στα βιβλία τους.
Επιστημονικώς, βεβαίως, δεν υπάρχει απόδειξη, περί του ότι η ανατάραξη ενός διαλύματος, ή η λειοτρίβηση, μιας ουσίας, προσδίδει σε αυτήν μια κάποια πρόσθετη βιοχημική ή θεραπευτική ιδιότητα. Είναι δε εξόχως περίεργο να ισχυρίζονται ότι: με το πράγματι "μηδέν" της ουσίας στα παρασκευάσματά τους, και την απουσία μιας οποιασδήποτε φαρμακολογικής φύσεως δραστικότητας σε αυτά, μπορούν να θεραπεύουν... σχεδόν τα πάντα. Τόσο δε πιο γρήγορα, όσο πιο νωρίς αρχίζει η ομοιοπαθητική θεραπευτική, και όσο οξύτερη είναι μία ασθένεια. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα, όμως, είναι η διακοπή κάθε φαρμάκου της επιστημονικής ιατρικής, διότι διαφορετικά δεν μπορούν να προκύψουν αποτελέσματα από την ομοιοπαθητική θεραπευτική. Αυτό, όμως προφανώς, περικλείει κινδύνους, για την υγεία και την ίδια τη ζωή του αρρώστου. Αναφέρονται μάλιστα και σχετικά δράματα… ακόμη και θάνατοι.
Προ ετών, είχε προκληθεί ευρεία συζήτηση στο περιοδικό της Μητροπόλεως Βόλου "ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗ", Μητροπολίτης της οποίας ήταν τότε, ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Χριστόδουλος. Έγραφε δε στο τεύχος του Δεκεμβρίου 1997: «Διαπιστώνομεν ότι η Ομοιοπαθητική αναλαμβάνει έργον θρησκείας. Ο ομοιοπαθητικός ιατρός είναι ένας μυημένος, και σκοπός της ομοιοπαθητικής είναι η λύτρωση του ανθρώπου. Όλα αυτά αποπνέουν θρησκεία και θεολογία... Αυτά λοιπόν, και πάμπολλα άλλα, μας δημιουργούν ανησυχίες και είμεθα επιφυλακτικοί έναντι της Ομοιοπαθητικής και των συναφών. Εις το χέρι των Ομοιοπαθητικών ευρίσκεται πλέον να ξεκαθαρίσουν τί είναι, τί ασκούν, πώς το ασκούν. Και να απορρίψουν τα απορριπτέα πρόσωπα, αρχές και κοσμοθεωριακές αντιλήψεις, που είναι ασυμβίβαστα με την ορθόδοξη πίστη και ζωή».
Στο επόμενο : « Οι άλλες "ενεργειακές θεραπευτικές"»
Μοναχού Λεόντιου Διονυσιάτου (εκφράζοντας την άποψη της Ι.Μονής Αγ. Διονυσίου Αγίου Όρους)
Δείτε επίσης και :
π. Αρσένιος Βλιαγκόφτης - Η ελληνορθόδοξη ταυτότητά μας στην εποχή της παγκοσμιοποιήσεως
Η απάτη της Γιόγκα και της Πιλάτες. Ομιλία π. Σάββα Αγιορείτη.
Δυό κείμενα γιά τή Νέα Ἐποχή
Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση (γυμναστική); Ταγαράκης Χρήστος. Ερευνητής Αθλητιατρικής
Είναι η ομοιοπαθητική ιατρική επιστήμη και κατά πόσο τα φάρμακά της θεραπεύουν; Ραδιοφωνικές εκπομπές π. Κων/νου Στρατηγόπουλου.
Ομοιοπαθητική και βότανα. Ομιλίες π.Κων/νου Στρατηγόπουλου
Οι ρώσοι στάρετς και η ομοιοπαθητική. Υπάρχει σχέση; (Ομιλίες π.Κων/νου Στρατηγόπουλου)
Καποέϊρα. Μια Αφρικανική τελετουργία σε Βραζιλιάνικη έκδοση
Ομοιοπαθητική, Βελονισμός & άλλες ανορθόδοξες "θεραπευτικές" μέθοδοι (Μέρος Α΄)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να σχολιάσετε (με ευπρέπεια) πρέπει να συνδεθείτε με τον λογαριασμό google ή wordpress που διαθέτετε. Αν δεν διαθέτετε πρέπει να δημιουργήσετε έναν λογαριασμό στο @gmail ή στο @wordpress. Μπορείτε βεβαίως πάντα να στέλνετε e-mail στο anavaseis@gmail.com
Ευχαριστούμε.