Ἄς ἀπαντήση ἐπιτέλους τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον

 Ἄς ἀπαντήση  ἐπιτέλους τό Οἰκουμενικόν Πατριαρχεῖον

Εἰς τὰς ἀντιδράσεις διὰ τὰς συμπροσευχὰς Ὀρθοδόξων μετὰ τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν Μεγάλαι αἱ ἀντιδράσεις τοῦ πιστοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ διὰ τὴν ἰσοπέδωσιν τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων Ἑλληνοφώνων Ἀρχιερέων μὲ τὰς συμπροσευχὰς μετὰ τῶν αἱρετικῶν Χριστιανῶν.
Ὁ πιστὸς λαὸς διερωτᾶται, διατὶ εἰς αὐτὰς συμμετέχουν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον Ἑλληνορθόδοξοι καὶ διατὶ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον πρωταγωνιστεῖ εἰς μίαν τοιαύτην ἰσοπέδωσιν τῆς πίστεως ἐξισῶνον τὴν Ἀλήθειαν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μὲ τὸ σκότος τῶν πλα- νεμένων Χριστιανῶν. Τί νὰ κάμνωμεν, νὰ συνεχίσωμεν νὰ πηγαίνωμεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, διερωτήθη ἕνας Ὀρθόδοξος οἰκογενειάρχης εἰς μίαν τηλεφωνικὴν συνομιλίαν μας.
Τὸ αὐτὸ ἐρώτημα μᾶς ἔθεσε τὴν μεσημβρίαν τοῦ Σαββάτου μία Ἑλληνορθόδοξος μητέρα καὶ γιαγιὰ (60 ἐτῶν), ἡ ὁποία διαμένει εἰς τὴν Ἀμερικήν. Εἰς τὴν χώραν αὐτὴν αἱ κινήσεις πολλῶν Ὀρθοδόξων Κληρικῶν εἶναι «περίεργοι» καὶ ἀπαράδεκτοι ἐκκλησιαστικῶς.
Ἀποστέλλουν διὰ παράδειγμα τὰ τέκνα των εἰς τὴν «Ἐκκλησίαν» τοῦ Λουθήρου, διὰ νὰ κατηχηθοῦν καὶ νὰ μάθουν Μουσικήν κ.λπ., ἐνῶ οἱ ἴδιοι οἱ κληρικοὶ δίδουν τοὺς Ἑλληνορθοδόξους Ἱεροὺς Ναοὺς εἰς τοὺς Μονοφυσίτας, διὰ νὰ τελέσουν τὰ «μυστήρια» των, ἀδιαφοροῦντες διὰ τὰς ἀντιδράσεις τῶν Ὀρθοδόξων.
Πολλαὶ αἱ διαμαρτυρίαι, κυρίως τῶν Ἑλλήνων τῶν προερχομένων ἀπὸ τὴν Αἴγυπτον, διὰ τὴν ἐξίσωσιν τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὸν Μονοφυσιτισμὸν ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων, ὅταν ἡ Δ´ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος ἐκήρυξε τὸν Μονοφυσιτισμὸν αἵρεσιν, ἀφοῦ οὗτος ἀρνεῖται τὰς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ. Διερωτῶνται: Πῶς θὰ διαδοθῆ ἡ Ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τὴν Ἀφρικανικὴν Ἤπειρον, ὅταν ὁ Σεβ. Ἀξώμης λαμβάνη μέρος εἰς «Λειτουργίαν – Μυστήριον» τῶν Ὑδάτων κατὰ τὰ Θεοφάνεια τῶν Μονοφυσιτῶν ἢ ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας συμμετέχη εἰς τὴν χειροτονίαν, ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πατριάρχου τῶν Κοπτῶν – Μονοφυσιτῶν;
 Ὅλαι αὐταὶ αἱ διαμαρτυρίαι καταδεικνύουν ὅτι ἡ γραμμὴ ἰσοπεδώσεως τῶν Ἱερῶν Κανόνων καὶ τῶν ἀποφάσεων τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καὶ τοῦ ἰδίου τοῦ Πατριάρχου δὲν εἶναι ἀνεκτὴ ἀπὸ τὸν πιστὸν λαόν, ὁ ὁποῖος διερωτᾶται ἐὰν τὰ Μυστήρια τῶν κληρικῶν εἶναι ἔγκυρα, ἀφοῦ μὲ τὰς συμπροσευχὰς τῶν Ἀρχιερέων των μετὰ τῶν αἱρετικῶν ἀπομακρύνεται ἡ Χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος (ὡς λέγουν).
Ἕνας παπποὺς ἀπὸ τὸ Ἰλλινόϊς Σικάγου, ὁ ὁποῖος ἔχει πέντε παιδιὰ καὶ δεκατέσσερα ἐγγόνια, διερωτᾶται πῶς θὰ «κρατηθοῦν» τὰ ἐγγόνια του εἰς τὴν Ὀρθοδοξίαν, ὅταν αἱ κεφαλαί τῆς Ὀρθοδοξίας ἰσοπεδώνουν τὰ «ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια» καὶ αὐτά, ὡς μᾶς εἶπε, τὰ βλέπουν εἰς τὸ διαδίκτυον (ἴντερνετ). Ἔχει δύναμιν νὰ ἀπαντήση εἰς ὅλα αὐτὰ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας καὶ πάσης Ἀφρικῆς καὶ οἱ Οἰκουμενισταὶ Ἀρχιερεῖς τῆς Ἑλλάδος καὶ τοῦ Φαναρίου, οἱ ὁποῖοι ἰσοπεδώνουν τοὺς Ἱεροὺς Κανόνας;

 Γ.Ζ.

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1963, 15 Φεβρουαρίου 2013