Νεανικά ζητήματα.Ὄρθιοι! Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

 Ὄρθιοι!

Δὲν ξέρω ἂν ἔχετε ἀναρωτηθεῖ παιδιά, γιατί ἀπὸ ὅλα τὰ ἔμβια ὄντα, μόνον ὁ ἄνθρωπος ἔχει τὴν ὄρθια στάση. Στέκεται δηλαδὴ καὶ κινεῖται πάντοτε ὄρθιος. Ἐξ ἄλλου ἀπὸ τὴ στάση αὐτή, πῆρε καὶ τὸν χαρακτηρισμὸ αὐτό: «Ἄνθρωπος»!
Μὲ τὴν ὄρθιά του στάση ὁ ἄνθρωπος δὲν βλέπει μονίμως τὴ γῆ, ἀλλὰ μπορεῖ καὶ βλέπει τὰ ψηλά, τὰ ἄνω, τὸν οὐρανό. Κι αὐτὸ γιατί, ἀφοῦ διαθέτει καὶ λογική, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχει μονίμως στραμμένο τὸ ἐνδιαφέρον του στὰ κάτω, τὰ χαμερπῆ, οὔτε καὶ νὰ προσηλώνεται στὰ γήινα, τὰ φθαρτά, τὰ μάταια καὶ τὰ τιποτένια, ἀλλὰ στὰ μεγάλα, τὰ ἀθάνατα, τὰ οὐράνια, τὰ αἰώνια.
 Βλέπετε ἡ λογικὴ συνοδεύει τὴν ὄρθια στάση, γιὰ νὰ εἶναι αὐτὸς ποὺ τὰ διαθέτει, μονάχα ὁ ἄνθρωπος δηλαδή, σαφῶς προσανατολισμένος πρὸς τὸν Θεό, τὴν πηγὴ κάθε ἀγαθοῦ καὶ κάθε μεγαλείου.

Τονίζει ὁ ἱ. Χρυσόστομος: «Γιατί σʼ ἐσένα ἔπλασε τὸ σῶμα ὄρθιο, ἐνῶ στὰ ζῶα τὸ ἔπλασε νὰ βλέπει πρὸς τὰ κάτω; Εἶναι γιὰ νὰ σὲ διδάσκει καὶ μὲ τὴν ἴδια τὴ διάπλασή σου νὰ μὴ ἔχεις κανένα κοινὸ μὲ τὴ γῆ, οὔτε νὰ προσκολλᾶσαι στὰ πράγματα τῆς παρούσας ζωῆς». Τί εὐλογία, λοιπόν, τοῦ Θεοῦ εἶναι αὐτὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο!

 * * *

Μοῦ ἔκανε ἐντύπωση ἕνα ἰδιάζον, θὰ λέγαμε, θαῦμα τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι αὐτὸ μὲ τὴ συγκύπτουσα γυναίκα. Δέστε πῶς τὸ περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς: Κάποιο Σάββατο ὁ Χριστὸς δίδασκε σὲ μία συναγωγή.
Κι ἐκεῖ, ἦταν μία γυναίκα, ἡ ὁποία εἶχε πνεῦμα (= δαιμόνιο) ἀσθένειας γιὰ 18 χρόνια, κι ἐξ αἰτίας αὐτοῦ ἦταν κυρτωμένη καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει τὸ σῶμα της! Ὅταν τὴν εἶδε ὁ Χριστός, ἀπευθύνθηκε σʼ αὐτὴ καὶ τῆς εἶπε: «Γυναίκα ἔχεις ἐλευθερωθεῖ ἀπʼ τὴν ἀσθένειά σου». Κι ἔθεσε πάνω της τὰ χέρια κι ἀμέσως τὸ σῶμα της ἐπανῆλθε στὴν ὄρθια στάση καὶ δόξαζε τὸν Θεό! Ὅταν ὅμως ὁ ἀρχισυνάγωγος εἶδε αὐτὸ τὸ θαῦμα, ἀπευθυνόμενος στὸν κόσμο, τοὺς εἶπε μὲ ἀγανάκτηση, νὰ ἔρχονται νὰ θεραπεύονται τὶς ὑπόλοιπες ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας καὶ ὄχι τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου!
Ὁ Χριστὸς τότε τοῦ ἀπάντησε ὡς ἑξῆς: «Ὑποκριτή! Καθένας ἀπὸ σᾶς τὸ Σάββατο δὲν λύνει τὸ βόδι του ἢ τὸν ὄνο του ἀπὸ τὴ φάτνη καὶ τὰ ὁδηγεῖ ἔξω καὶ τὰ ποτίζει; Κι αὐτή, ποὺ εἶναι κόρη τοῦ Ἀβραάμ, καὶ ὁ Σατανᾶς τὴν εἶχε δεμένη ἐπὶ 18 χρόνια, δὲν ἔπρεπε νὰ λυθεῖ ἀπʼ τὰ δεσμὰ αὐτὰ τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου;».
Ὅταν δὲ ἔλεγε αὐτά, καταλήγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, καταντροπιάζονταν ὅλοι οἱ ἀντίθετοι τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ ὅλος ὁ λαὸς ἔχαιρε γιὰ ὅλα τὰ θαυμαστὰ ἔργα, ποὺ γίνονταν ἀπʼ Αὐτόν. Λοιπόν, τί βλέπουμε ἀπʼ αὐτὸ τὸ θαῦμα τοῦ Χριστοῦ;
Πῶς πραγματικὰ ὁ Θεὸς θέλει ὁ ἄνθρωπος νὰ εἶναι πάντοτε ὄρθιος. Αὐτὸς ποὺ δὲν θέλει νὰ εἴμαστε ὄρθιοι εἶναι βέβαια ὁ Σατανᾶς! Ναί, ἐκεῖνος ἦταν ποὺ μὲ τὸ δαιμονικό του πνεῦμα, ἔκανε τὴ γυναίκα αὐτὴ γιὰ 18 ὁλόκληρα χρόνια νὰ μὴ εἶναι ὄρθια, ἀλλὰ πάντοτε κυρτωμένη καὶ νὰ βλέπει μονάχα πρὸς τὰ κάτω, καὶ γιʼ αὐτὸ ἦταν ἀσθενής, τόσο πολύ, ποὺ προσέλκυσε τὴν θαυματουργικὴ χάρη τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἔδωσε πάλι τὴν ὑγεία της, δηλαδὴ τὴν ὄρθια στάση! Μὲ ἄλλα λόγια ἡ ὄρθια στάση, εἶναι ἡ στάση ποὺ μᾶς πρέπει, ἐνῶ ἡ κυρτωμένη καὶ ἡ πρὸς τὰ κάτω, ὅπως ἀκριβῶς αὐτὴ τῶν ζώων, εἶναι δεῖγμα ἀσθένειας καὶ μάλιστα δαιμονικῆς!

* * * 

Στʼ ἀλήθεια ἡ ἁμαρτία αὐτὸ καὶ μόνο κάνει… Μᾶς ἐμποδίζει τὴν ὄρθιά μας στάση, ἀλλὰ καὶ τὴν πορεία μας πρὸς τὰ ἄνω! Μᾶς κυρτώνει μὲ τὰ φοβερά της φορτία, ποὺ ἐναποθέτει στὶς πλάτες μας! Μᾶς πιέζει ἀνυπόφορα νὰ βλέπουμε πρὸς τὰ κάτω!
Ἔχετε δεῖ ἕνα ναρκομανή ἢ ἕνα ἀλκοολικό; Τί φοβερὸ νὰ μὴ ἔχουν ἄλλη στάση ἀπʼ τῆς συγκύπτουσας! Ἀλλʼ εἶναι ἴδια ἡ στάση ποὺ ἔχει ὁ καθένας μας, κατάφορτος καθὼς εἶναι, ἀπʼ τὶς ἁμαρτίες καὶ τὰ πάθη του!
Δὲν ξέρω ἂν τὸ ἔχετε προσέξει… Ὅλες οἱ νέες ἐξουσίες, ὅποιες κι ἂν εἶναι αὐτές, ὅπως κι ἂν λέγονται, ὅλους, μὰ περισσότερο τούς νέους, δὲν τοὺς θέλουν μὲ ὄρθιο τὸ κεφάλι! Τοὺς θέλουν νὰ τὸ ἔχουν μονίμως σκυμμένο, ὑπο- ταγμένο!
Γιατί τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὅλες τους… Ὅλες οἱ Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, δὲν κάνουν τίποτʼ ἄλλο ἀπʼ τὸ νὰ καλλιεργοῦν τὴν ὄρθια στάση καὶ μονάχα αὐτή! Κι ἂς πάρουμε γιὰ παράδειγμα τὸν χορό.
 Ὅλοι οἱ δημοτικοί μας χοροὶ χορεύονται χωρὶς οἱ χορευτὲς νὰ σκύβουν τὸ κεφάλι. Καὶ τί σύμπτωση! Οἱ δημοτικοί μας αὐτοὶ χοροί, ὅπως καὶ ὅλες οἱ Ἑλληνορθόδοξες παραδόσεις μας, δὲν εἶναι καθόλου τῆς μόδας, σνομπάρονται ἀπʼ τὰ ΜΜΕ, καὶ πολεμοῦνται ἀνελέητα ἀπʼ τὶς «νέες ἐξουσίες»!
Γιʼ αὐτό… Ὄχι σὲ ὅ,τι μᾶς θέλει σκυμμένους! Ὄχι στοὺς «νέους» δαιμονικοὺς ὑποταγμοὺς τῆς ἐποχῆς μας! Ὄχι σὲ κάθε δουλικὸ πάθος καὶ τὴν ἁμαρτία!

 * * * 

Ἀλλὰ θὰ πεῖτε: Κι ὅταν ὑποκλινόμαστε στὸν Θεό; Κι ὅταν γονατίζουμε στὴν προσευχή; Μὰ αὐτό, δὲν εἶναι τίποτʼ ἄλλο, παρὰ τὸ κατʼ ἐξοχὴν ἀγαθὸ, ποὺ ἀπορρέει ἀπʼ τὴν ὄρθια στάση μας. Ναί! Γιατί τότε, εἴμαστε ὄντως ἄνθρωποι, ποὺ βλέπουμε ψηλὰ καὶ χρησιμοποιοῦμε τὴ λογική μας, καὶ καταλαβαίνουμε καλά, πολὺ καλά, ὅτι ὑπάρχει καὶ ὁ Δημιουργός, στὸν ὁποῖο ἀνήκουμε καὶ στὸν ὁποῖο ἀποβλέπουμε, καὶ σʼ Αὐτὸν ὄχι μόνο τὸ κεφάλι, ἀλλὰ καὶ τὰ γόνατα κλίνουμε! Καὶ τί παράξενο…
Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ἀνυψωνόμαστε! Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ἀνορθώνουμε τὴν ἀξιοπρέπειά μας! Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ξεφεύγουμε ἀπʼ τὰ γήινα! Ὅσο τὰ κλίνουμε, τόσο ξεφορ- τωνόμαστε τὰ βάρη τῆς ἁμαρτίας!

* * * 

Τελικά, καλοί μου φίλοι, ἡ ὄρθια στάση, εἶναι τὸ κατʼ ἐξοχὴν χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τῆς ἀνθρώπινης ὀντότητας καὶ προσωπικότητας, αὐτῆς ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν αἰωνιότητα, αὐτῆς ποὺ παντοιοτρόπως κάποιοι θέλουν νὰ καταργήσουν…

Κ. Γ. Παπαδημητρακόπουλος

Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1963, 15 Φεβρουαρίου 2013