Ποῖος εἶναι ὁ νέος Ἅγιος Δωδεκανήσου Ὅσιος Μελέτιος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψενῆς Ρόδου

Ποῖος εἶναι ὁ νέος Ἅγιος Δωδεκανήσου Ὅσιος Μελέτιος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψενῆς Ρόδου

Εἰς τὸ προηγούμενον φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» ἀνεδείξαμεν ἀπὸ τὴν πρώτην σελίδα, τὴν ἀπόφασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, διά τήν ἁγιοκατάταξιν τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.
Μὲ τὴν ἰδίαν ἀπόφασιν ἔγινεν ἡ ἁγιοκατάταξις καί τοῦ ὁσίου Μελετίου τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψενῆς Ρόδου. Ὅταν ἐπληροφορήθησαν τὴν ἀπόφασιν αἱ μοναχαὶ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου ἤρχισαν νὰ κτυποῦν χαρμοσύνως τὰς καμπάνας.
Ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου τιμᾶται τὴν 12ην Φεβρουαρίου. Ὁ Ὅσιος Μελέτιος χαρακτηρίζεται ὡς κτήτωρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψενῆς. Ἡ κάρα του φυλάσσεται εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν.

Ὁ Βίος τοῦ Ὁσίου 
Συμφώνως πρὸς βιογραφικὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα εἶδον τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος ὑπὸ τοῦ διαδικτυακοῦ ἱστοτόπου «rodosreport.gr» ὑπὸ ἡμερομηνίαν 27ην Νοεμβρίου: «Ὁ Ὅσιος Μελέτιος γεννήθηκε στὸ χωριὸ τῆς Λάρδου κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας.
Βαπτίστηκε μὲ τὸ ὄνομα Ἐμμανουὴλ καὶ ἀφιέρωσε τὴ ζωή του στὴν ἀγάπη του γιὰ τὸ Θεὸ καὶ τὴν προσευχή. Πορεύθηκε γνωρίζοντας λίγα γράμματα, μὰ ἔχοντας ὁδηγὸ τὴν καθαρότητα καὶ τὴν ἁγνότητα τῆς ψυχῆς του.
Κύρια του ἀσχολία ἦταν ἡ βοσκὴ τῶν ζώων στὶς ἐρημικὲς περιοχὲς τῆς Λάρδου, τὴν ὁποία συνδύαζε μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν μοναχικὴ περισυλλογή. Σὲ μία ἀπὸ τὶς καθημερινές του ἐξορμήσεις, ὁραματίστηκε τὸ σημεῖο, ποὺ βρισκόταν ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας Ὑψενῆς, στὴ ρίζα ἑνὸς δέντρου. Τὸ ὅραμα αὐτὸ καὶ ἡ καθοδήγηση τῆς Παναγίας, τὸν ὤθησαν νὰ ἀκολουθήσει τὴν μοναχικὴ ζωή. Στὸ μέρος ὅπου τοῦ ὑποδείχθηκε ἡ εἰκόνα, ἔχτισε τὸν Ἱ. Ναό, ἀφιερωμένο στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Ἔτσι χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη, Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μονῆς.
 Ἔζησε αὐστηρὰ ἀσκητικὴ ζωή, ἀποσυρόμενος σὲ ἕνα σπήλαιο καὶ συνάμα, στάθηκε ἀρωγὸς τῶν χριστιανῶν στοὺς δύσκολους τότε καιρούς, ἐνδυναμώνοντας τὴν πίστη τους. Ἐπίσης, εἶχε λάβει τὸ Θεῖο χάρισμα νὰ θεραπεύει ἀσθενεῖς καὶ νὰ ξεκουράζει πνευματικὰ βασανισμένες ψυχές. Μὲ τὴ στάση του καὶ τὴν θρησκευτική του δράση, ἔγινε μισητὸς ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ συκοφαντήθηκε. Τελικῶς, ἀπέδειξε τὴν ἀθωότητά του ἐνώπιον τοῦ Μητροπολίτη καὶ ἐξέπνευσε.
Τιμήθηκε ὡς Ἅγιος ἀπὸ τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὰ Λείψανά του, τὰ ὁποῖα εὐωδιάζουν συνεχῶς, ἔχουν μοιραστεῖ σὲ διάφορους τόπους, ὅπως καὶ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὑψενῆς. Ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου τιμᾶται στὶς 12 Φεβρουαρίου. Ἀπὸ ἐκεῖνα τὰ χρόνια, στὸ μοναστήρι ἔχει διασωθεῖ καὶ φυλαχτεῖ πλοῦτος κειμηλίων. 

Ὁ δρόμος διὰ τὸ μοναστήρι 
Τὴ στιγμή, ποὺ ὅλοι χαρακτηρί- ζουν τὴ Ρόδο σὰν ἕνα καλοκαιρινὸ προορισμὸ γεμάτο παραλίες καὶ δρόμους σφιγμένους ἀπὸ ζωή, θὰ σᾶς δείξουμε μία ἄλλη διαδρομή. Μία διαδρομὴ χαραγμένη ἀνάμεσα σὲ ἕνα καταπράσινο βουνό, γεμάτη εἰκόνες καὶ ἤχους τῆς φύσης, ποὺ σὲ συνοδεύουν καθὼς ἀνηφορίζεις γιὰ τὴν Ἱ. Μ. Παναγίας Ὑψενῆς.
Φεύγεις νοτιοανατολικὰ τῆς Ρόδου, 50 χλμ μακριὰ ἀπὸ τὴν πόλη νὰ συναντήσεις τὸ χωριὸ τῆς Λάρδου μὲ κατεύθυνση πρὸς τὴν Ἱστορικὴ Λίνδο. Ψηλὰ στὴν πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ βρίσκεται κρυμμένο τὸ μοναστήρι τῆς Παναγίας Ὑψενῆς, τὸ ὁποῖο ἡ φύση γενναιόδωρα περιβάλλει. “Ὢ Παναγιά μου Ὑψενή, πού ᾽σαι στὰ ψηλώματα” τῆς σιγοτραγουδοῦν οἱ λαϊκοί, στίχος, ποὺ φανερώνει καὶ τὸ ὕψος τῆς τοποθεσίας, καθὼς ὑποδηλώνει καὶ τὴν προέλευση τῆς ὀνομασίας της, “Ὑψενή”. Μία δεύτερη ἐκδοχὴ γιὰ τὸ προσωνύμιο τῆς Παναγίας, “Γυψενή” προέρχεται ἀπὸ τὰ στρώματα γύψου, ποὺ ὑπάρχουν στὴν περιοχή.
Στὰ μέσα τοῦ 19ου αἰ. φανερώνει τὴ χρονολογία κτήσης τῆς Ἱ. Μονῆς, μία ἐπιγραφὴ ποὺ βρίσκεται στὴν εἴσοδο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ. Γύρω στὰ 1855, ἀπὸ τὸν Ὅσιο Μελέτιο, κτήτορα τῆς Ἱ. Μονῆς. Τὸ μοναστήρι ἔχει μία ἱστορικὴ διαδρομή, ποὺ ρέει στὸ πέρασμα τῶν χρόνων καὶ ἀναδύεται ἀπὸ ἱστορικὰ στοιχεῖα ὅπως ἕνα βιβλίο, τὸ ὁποῖο ἐκδόθηκε στὴ Βενετία μὲ ἡμερομηνία ἔκδοσης 1852.
Ἡ Παναγία Ὑψενή, στάθηκε τόπος ἴασης γιὰ κάποιο Χριστιανό, ὁ ὁποῖος ἀφιέρωσε στὴ χάρη της αὐτὸ τὸ βιβλίο μετὰ ἀπὸ ἐπίσκεψή του στὴν Ἱ. Μονὴ καὶ συνάντησής του μὲ τὸν Ἡγούμενο Μελέτιο: “Ἐν τῷ χιλιοστῷ ὀκτακοσιοστῷ ἐννεάτῳ ἔτει, διέτρεξα εἰς τὴν Ἱ. Μονὴν ταύτην, σχεδὸν ἕνα μῆνα κατὰ μῆνα Δεκέμβριον ἀναρρώσας νόσον εὐάρεστα καὶ λαβὼν πολλὰς ἐπιδεξιώσεις παρὰ Μελετίου. Χατζημιχαὴλ Λαχανᾶς, Σάμιος διδάσκαλος”.
 Σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο ὑπάρχει μία ἀναντιστοιχία στὴν ἡμερομηνία τῆς ἐπιγραφῆς τοῦ ἐσωτερικοῦ τοῦ Ἱ. Ναοῦ καὶ τῶν χειρόγραφων ἐγγράφων.
Στὸν Ἱερὸ Ναὸ ἀφιερωμένο στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου, προσέρχονται καθημερινὰ δεκάδες προσκυνητὲς μὲ εὐλάβεια εὐχαριστώντας τόσο γιὰ τὴν ἄπλετη προσφορὰ τῆς ἀδελφότητας, ὅσο καὶ γιὰ τὴν ξεκούραση καὶ γαλήνη ποὺ τοὺς χαρίζει ἡ Μεγαλόχαρη. Σήμερα στὸ μοναστήρι ἐγκαταβιώνουν 15 μοναχὲς ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγηση τῆς νέας καθ᾽ ἡγουμένης τῆς Ἱ. Μονῆς Μαριὰμ Μοναχῆς, προηγουμένης Εὐγενίας Μοναχῆς. Ἱδρυτὴς τῆς ἀδελφότητας ὑπῆρξε ὁ νῦν Μητροπολίτης Ν. Ζηλανδίας κ. Ἀμφιλόχιος Τσοῦκος. Τὸ μοναστήρι πανηγυρίζει στὶς 22 Αὐγούστου, στὰ ἐννιάμερα τῆς Παναγίας».

  Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 2001 6 Δεκεμβρίου 2013