O Άγιος Δημήτριος. Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

O Άγιος Δημήτριος

Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Ο Άγιος Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280-284 μ.Χ. και πέθανε το 303 ή το 305 μ.Χ. στη Θεσσαλονίκη και αποτελεί έναν από τους Μεγαλομάρτυρες της Χριστιανοσύνης. Ο Δημήτριος ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας στη Θεσσαλονίκη. Σύντομα ανελίχθηκε στις βαθμίδες του Ρωμαϊκού στρατού με αποτέλεσμα σε ηλικία 22 ετών να φέρει το βαθμό του χιλιάρχου. Ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού κάτω από τη διοίκηση του Τετράρχη (και έπειτα αυτοκράτορα) Γαλερίου Μαξιμιανού, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Διοκλητιανός, έγινε χριστιανός και φυλακίστηκε στην Θεσσαλονίκη το 303, διότι αγνόησε το διάταγμα του αυτοκράτορα Διοκλητιανού «περί αρνήσεως του χριστιανισμού». Μάλιστα λίγο νωρίτερα είχε ιδρύσει κύκλο νέων προς μελέτη της Αγίας Γραφής.
Σύμφωνα με την παράδοση, μέσα στη φυλακή ευλόγησε τον μαθητή του Νέστορα "κατασφραγίσας το μέτωπο αυτού δια του σταυρού", να νικήσει τον ειδωλολάτρη παλαιστή Λυαίο "μεγέθει σώματος και ρώμη τους κατ΄ αυτόν υπεβάλλων".
Η νίκη του Νέστορα εξόργισε τον Αυτοκράτορα Μαξιμιανό που παρευρίσκετο στο στάδιο και έτσι ο μεν Νέστορας αποκεφαλίστηκε, ο δε Δημήτριος δολοφονήθηκε με λογχισμό στα πλευρά ("λόγχη τρωθείς την πλευράν").

Στη συνέχεια οι παρευρισκόμενοι χριστιανοί παρέλαβαν το μαρτυρικό λείψανο και το έθαψαν και πάνω στο τάφο το 412 ο έπαρχος του Ιλλυρικού Λεόντιος "την τε δόξαν λαμπρός, την τε προς τον Χριστόν πίστιν μάλα θερμός", έκτισε ναό "μέσον του σταδίου και του δημοσίου λουτρού κάλλιστα διηρημένου".
Οι συγγραφείς εγκωμίων του Αγίου Δημητρίου, Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Δημήτριος Χρυσολωράς, αναφέρουν ότι το σώμα του Αγίου ετάφη στον τόπο του μαρτυρίου, ο δε τάφος μετεβλήθη σε βαθύ φρέαρ που ανέβλυζε μύρο, εξ ου και η προσωνυμία του Μυροβλήτου.
Στις βυζαντινές εικόνες αλλά και στη σύγχρονη αγιογραφία ο Άγιος Δημήτριος παρουσιάζεται αρκετές φορές ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο, σε αντιδιαστολή του λευκού αλόγου του Αγίου Γεωργίου, να πατά τον άπιστο Λυαίο.
Είναι πολιούχος της Θεσσαλονίκης, όπου βρίσκεται ο ομώνυμος ναός πάνω από τον τάφο του. Εορτάζει στις 26 Οκτωβρίου. Στο Μηνιαίον της 26ης Οκτωβρίου αναγράφεται η μνήμη του μετά μικρής βιογραφίας και ιδίας ακολουθίας που περιέχει δύο κανόνες των οποίων ποιητές φέρονται ο Θεοφάνης ο Γραπτός και ο Πατριάρχης Φιλόθεος της Κωνσταντινούπολης.


St Demetrius of Thessaloniki
Saint Demetrius of Thessaloniki (Greek: Άγιος Δημήτριος της Θεσσαλονίκης) was a Christian martyr, who lived in the early 4th century.
During the Middle Ages, he came to be revered as one of the most important Orthodox military saints, often paired with Saint George. His feast day is 26 October for Christians following the Gregorian calendar and 8 November for Christians following the Julian calendar.
The spelling "Demetrius" is a romanization of the ancient Greek pronunciation; the Byzantine and Modern Greek pronunciation is romanized as Dimitrios. See Demetrios for more on the etymology of the name.
In Russian, he is called Димитрий Солунский ([dimitri solunski] 'Dimitri of Saloniki') and was a patron saint of the ruling Rurikid family from the late 11th century on. Izyaslav I of Kiev (whose Christian name was Dimitry) founded the first East Slavic monastery dedicated to this saint. The name Dimitry is in common use.
The Bulgarian Orthodox Church and the Bulgarian people revere St. Demetrius on 26 October as Димитровден (Dimitrovden).
The Serbian Orthodox Church reveres St. Demetrius as Mitar, having a feast of Mitrovdan on 8 November. He is known in Lebanon as Mar Dimitri or Mitri for short, which is a common name among Christian Lebanese.
He is known in the Coptic Church as "St. Demetrius of Thessalonica". He is venerated in the Coptic Church on 8 November.
The earliest written accounts of his life were compiled in the 9th century, although there are earlier images of him, and accounts from the 7th century of his miracles. The biographies have Demetrius as a young man of senatorial family who was run through with spears in around 306 AD in Thessaloniki, during the Christian persecutions of the emperor Diocletian or Galerius, which matches his depiction in the 7th century mosaics.
The origins of his veneration are obscure; the first evidence comes about 150 years after his martyrdom. Therefore some modern scholars question the historicity of the man.[1]
One theory is that his veneration was transferred from Sirmium when Thessaloniki replaced it as the main military base in the area in 441/442 AD. His very large church in Thessaloniki, the Hagios Demetrios, dates from the mid-5th century, so he clearly had a large following by then. Thessaloniki remained a centre of his veneration, and he is the patron saint of the city.
After the growth of his veneration as saint, the city of Thessaloniki suffered repeated attacks and sieges from the Slavic peoples who moved into the Balkans, and Demetrius was credited with many miraculous interventions to defend the city. Hence later traditions about Demetrius regard him as a soldier in the Roman army, and he came to be regarded as an important military martyr. Unsurprisingly, he was extremely popular in the Middle Ages, and along with Saint George, was the patron of the Crusades.
Some scholars believe that for four centuries after his death, St. Demetrius had no physical relics, and in their place an unusual empty shrine called the "ciborium" was built inside Hagios Demetrios. What is currently purported as His remains subsequently appeared in Thessaloniki, but the local archbishop (John of Thessaloniki, 7th century) was publicly dismissive of their authenticity.[2] These are now also kept in Hagios Demetrios. According to believers, these relics were ascertained to be genuine after they started emitting a liquid and strong scented myrrh. This gave the saint the epithet "Myrovlētēs" (Greek: Μυροβλήτης, the Myrrh-streamer). This has been attested in modern times, as well, and the relics continually stream myrrh which has to be collected constantly in order to prevent the reliquary from overflowing. If ever visiting Hagios Demetrius church, one can see a sarcaphagus that is worn down in several areas from the myrrh streaming from his relics.