Πεντηκοστιανοὶ ἐναντίον Πεντηκοστιανῶν. Ἐπιπλέον μαρτυρίαι (ΙΙ). Πρωτ. Βασίλειος Γεωργόπουλος

Πεντηκοστιανοὶ ἐναντίον Πεντηκοστιανῶν.  Ἐπιπλέον μαρτυρίαι (ΙΙ)

Πρωτ. Βασιλείου Ἀ. Γεωργοπούλου, Λέκτορος Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ

Ἡ κάθε Πεντηκοστιανή κοινότητα, ἀσχέτως ἄν εἶναι δημιούργημα λίγων χρόνων ἤ λίγων δεκαετιῶν, γιατί λ.χ. ὁ ἱδρυτής της ἀποχώρησε ἀπό κάποια ἄλλη κίνηση ἤ γιατί τόν διέγραψαν ἀπό μέλος τους ἤ τήν ἵδρυσε γιά ὁποιοδήποτε ἄλλο λόγο, ἔχει τήν ψευδαίσθηση καί τήν προβάλλει πρός τά ἔξω, ὅτι εἶναι αὐθεντική ἐκκλησία καί ὅτι μοναδικός ὁδηγός της εἶναι ἡ Ἁγία Γραφή.
Ἀπό τήν ἄλλη πλευρά ὑπάρχουν ἄλλοι Πεντηκοστιανοί, πού κατηγοροῦν καί μέμφονται ὁμόφρονές τους ὅτι διδάσκουν ἀντιευαγγελικές διδασκαλίες.
Συνεχίζοντας τήν ἀναφορά μας στό χάος τῆς ποικιλόμορφης Πεντηκοστιανικῆς πλάνης, πρέπει νά ἐπισημάνουμε ὅτι ἡ κριτική καί ἡ ἀλληλοεκτόξευση κατηγοριῶν μεταξύ τους γιά νόθευση τῆς εὐαγγελικῆς διδασκαλίας μέ ἀντιευαγγελικές διδασκαλίες καί μή χριστιανικές πρακτικές σέ διάφορα ἐπίπεδα, δέν ἔχει τελειωμό.
Ἔχοντας ὑπόψη τόν εὐαγγελικό λόγο ὅτι τό δέντρο γνωρίζεται ἀπό τούς καρπούς του (Ματθ.12, 33) καί στό σημερινό ἄρθρο μας θά δοῦμε δύο ἐπιπλέον μαρτυρίες γιά ἕνα διαφορετικό ζήτημα ἀπʼ αὐτό τῆς δεκάτης.
 Στήν ἐφημερίδα «Χριστιανισμός», πού εἶναι ἔντυπο «Ἐλευθέρας Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Πεντηκοστῆς» βλέπουμε τόν ἱδρυτή τῆς ἐν λόγῳ κίνησης, ἀλλά καί ἄλλο ἀρθρογράφο νά κατηγοροῦν ἄλλους Πεντηκοστιανούς ὅτι ἔχουν υἱοθετήσει ἰουδαϊκές θρησκευτικές διδασκαλίες καί πρακτικές.
Δέν ἀφορᾶ ἡ κριτική μόνο στό θεσμό τῆς δεκάτης –στόν ὁποῖο ἀναφερθήκαμε στό προηγούμενο ἄρθρο μας– ἀλλά, ἰσχυρίζονται οἱ ἐν λόγῳ Πεντηκοστιανοί ὅτι ὑπάρχουν Πεντηκοστιανικές ὁμάδες, πού, ὅπως οἱ Ἀντβεντιστές τῆς Ζ΄ Ἡμέρας1, ἔχουν υἱοθετήσει καί διδάσκουν, στήν περίοδο τῆς χάριτος, τήν ἰουδαϊκή διάκριση τῶν ζώων σέ καθαρά καί ἀκάθαρτα.
Ἄς δοῦμε δύο πολύ χαρακτηριστικές μαρτυρίες:
Ι) «Σήμερα μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι ὁ Ἰουδαϊσμός ἔχει βάλει τό ποδαράκι του μέσα στίς Χριστιανικές ἐκκλησίες. Πεντηκοστιανές ἐκκλησίες ἀπαγορεύουν τό σαλάμι γιατί περιέχει χοιρινό καί τά ψαριά χωρίς λέπια»2.
ΙΙ) «Μή φᾶς χοιρινό, κουνέλι, λαγό, ψάρια χωρίς λέπια κ.λπ. Οἱ Σαββατιστές ἤ ὅπως λέγονται Χριστιανοί τῆς ἕβδομης ἡμέρας, εἶναι σκέτος Ἰουδαϊσμός, πού προσπαθεῖ νά ἐπιβάλλει τό Σαββάτο καί τήν δίαιτα ἀπό ἀπαγορευμένα φαγητά τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἀκόμη καί μερικές πεντηκοστιανές ἐκκλησίες φάγανε τόν Ἰουδαϊσμό καί ἀπαγορεύουν αὐτά τά φαγητά μεταχειριζόμενοι τήν Παλαιά Διαθήκη»3 (σ.Σ. ἡ ὑπογράμμιση δική μας).
Ἡ πλάνη ἀποκαλύπτει ἐπιπλέον πλάνη καί μάλιστα ὁμολογεῖται ἀπροκάλυπτα ἀπό τό χῶρο τό δικό της. Πρόκειται γιά ἕνα φαινόμενο, τό ὁποῖο τό ἔχει περιγράψει μέ ἐξαιρετική ἀκρίβεια ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς λέγοντας ὅτι: «κακοδοξία πᾶσα τό ἀνακόλουθον ἔχει καί αὐτεπίβουλον ἑαυτῇ καί αὐτέλεγκτον»4.
Ποιός μπορεῖ νά πιστέψει ὅτι τό Πανάγιο Πνεῦμα εἶναι παρόν σέ χώρους καί σέ ἀνθρώπους, πού ἀδυνατοῦν νά ἀντιληφθοῦν τίς ποικιλόμορφες δαιμονικές μεθοδεῖες; Καί μάλιστα ὄχι μόνο ἀδυνατοῦν νά τίς διακρίνουν, ἀλλά τίς θεωροῦν καί «χαρισματικές» καταστάσεις καί δωρεές. Ἁπλῶς καί ἐδῶ ἐπιβεβαιώνεται ὁ λόγος τοῦ Θεανθρώπου «εἰ οὖν τό φῶς τό ἐν σοί σκότος ἐστί, τό σκότος πόσον;» (Ματθ. 6,23).

Σημειώσεις:
1. Βλ. π. Β. Γεωργοπούλου, Ἡ Αἵρεση τῶν Ἀντβεντιστῶν τῆς Ἑβδόμης Ἡμέρας, Ἀθήνα 2005, σσ. 17–19.
2. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ. Φ. 14, Φεβρ.1987, σ. 4.
3. Βλ. Χριστιανισμός, Ἀρ. Φ. 21, Σεπτ.1987, σ. 3.
4. Ἀντιρρητικός 6, 1, 2, ΕΠΕ 6, 310–312

    Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φυλ. 1992, 4 Ὀκτωβρίου 2013